Voorstukje x3:
Nouja, me heeft ook een verhaaltje geschreven. Het gaat om het tienerleven van Cynthia & haar vriendinnen [Kathy, Veronica en Alice.] Het onderwerp is vast niet echt interessant, maarja. Ik schrijf later wel wat anders. Ik heb dit in ongeveer een half uurtje geschreven, dus er zitten fouten in, denk ik. Gelieve je eerlijke mening te geven XD.
Hier komt 'ie:



Er werd hard op de schuifpui in mijn kamer geklopt, en ik opende rustig mijn ogen. ''Wacht even..'' mompelde ik, en ik stapte langzaam uit bed. Mijn witte deken viel van me af, waardoor mijn felroze nachtjapon zichtbaar werd. Ik keek naar mijn vriendinnen die op het balkon stonden. Snel deed ik de schuifpui open, en keek hen aan. ''Hoe komen jullie hier?'' vroeg ik dom, en ik keek naar Veronica. ''We zijn via die boom gekomen.'' zei Alice, en mijn ogen werden langzaam groter. ''Wat!? Sinds wanneer kunnen jullie in bomen klimmen!?'' vroeg ik geschrokken. ''Nee, we hebben een ladder mee.'' zei Kathy toen, en ze grijnsde. ''En die ladder hebben we van mijn neef, die bij me op visite is. Hij is ruitenwasser.'' zei Veronica toen snel. Eindelijk begreep ik het, en ik grijnsde breed. ''Oh, oke..'' zei ik, en ik keek hen vrolijk aan. ''Kom binnen!'' riep ik toen, en ze liepen naar binnen, waarna ze de schuifpui dicht deden. ''Ik kleed me eventjes aan.'' zei ik, en ze knikten. Ik liep naar mijn inloop kast, en kleedde me om.

Even later kwam ik eruit, in een strakke spijkerbroek en een mooi zwart t-shirt. Ik grijnsde licht naar hen, en ze knikten goedkeurend. We sprongen met z'n allen op mijn 2-persoons bed. ''Wat doen jullie hier?'' vroeg ik toen, en Veronica keek me doordringend aan. ''We gaan zometeen naar de nieuwe bar, Latoge.. Ga je mee?'' vroeg ze, en ik knikte. ''Jaaaaaaaaa, leuk!'' riep ik vrolijk, en ze grijnsden. ''We gaan om 12 uur, en we blijven daar tot morgen ochtend 2 uur.'' zei Veronica toen, en ik knikte. ''Oke.. Dan blijven we hier, tot het 11 uur is. Dan gaan we ons omkleden, en daarna gaan we.'' zei ik toen, en ze stemden in op mijn voorstel. We begonnen maar lekker te kletsen over van alles en nog wat.

Toen het 11 uur was, liepen we met zijn allen naar mijn inloopkast. Ik pakte een zwart jurkje, met bijpassende hoge laarzen en handschoentjes. Veronica pakte een mooie witte jurk met ballerina's eronder. Kathy pakte een strak zwart shirtje, met een strakke spijkerrok en zwarte ballerina's. Alice pakte een witte, strakke jurk met bijpassende hoge laarzen en handschoentjes. ''Wauw, Cynthia!'' riep Alice toen.. ''Die jurk staat je geweldig!'' riep ze, en ik kleurde een beetje rood. ''Bedankt.'' zei ik toen blij, en ik keek ze aan. ''Gaan we?'' vroeg ik, en Alice keek me vragend aan. ''Mogen we met de mercedes?'' vroeg ze, en ik knikte. ''Ja, tuurlijk!'' riep ik vrolijk, en we renden naar beneden. ''Dag mam, we gaan naar Latoge!'' riep ik, en we sprintten naar de auto. ''Ik rijd!'' riep Veronica, en we stapten in.

We waren er, en ik deed de auto op slot. We liepen naar de ingang, en ik deed me volwassen voor.. Ik was pas 16, en was mijn paspoort kwijt. Ik slikte toen we onze legitimatie moesten laten zien, en keek naar de bewaker.. ''Ik heb hem niet bij me, vaak worden ze gestolen en misbruikt.'' zei ik toen, zo echt mogelijk, terwijl het natuurlijk zo fake als de pest was. De bewaker knikte, ''Oke, ga maar naar binnen, dames.'' zei hij, en we liepen naar binnen. ''Ik had nooit verwacht dat een bewaker zo dom kon zijn!'' riep ik, en we begonnen te lachen. Toen we bij de dansvloer aankwamen, keek Kathy gelijk naar Damiën. ''Meiden, ik ga...'' zei ze, en ze rende naar Damiën toe, en kort daarna stonden ze al te schuren op de dansvloer. ''Achja, dan zijn alleen wij drietjes nog over.'' zei ik toen grijnzend, en we liepen naar de bar waar we een biertje dronken. Mijn oog viel op een jongen, met prachtig haar.. Hij keek me aan, en wenkte me te komen. ''Ehm..'' zei ik, en ik liep naar hem toe.

''Hallo, schone dame.'' zei hij, en ik keek hem droog aan. ''Ja, hallo.'' zei ik droog, en ik grijnsde dom. ''Mag ik deze dans?'' vroeg hij verleidelijk, en ik keek hem aan, en nam zijn aanbod aan. We dansten, en dansten. Het leek wel een eeuw te duren, maar.. Toen werden mijn benen moe, en ik liep terug naar mijn vriendinnen. ''Hallo.'' zei ik weer, en ze grijnsden naar me. ''Die jongen heeft een oogje op je, Cyn.'' zei Veronica, en ik werd rood. ''Nee hoor, we dansten alleen.'' zei ik toen, en Alice begon te lachen. ''Vast wel.'' zei ze toen, en ze keek naar de jongen. ''Ga maar weer naar hem toe..'' zei ze, en ik knikte. Ik ging aan een tafeltje zitten, en hij kwam meteen naar me toe..

''Hallo! Mijn naam is Elize. Ik ben 13 en een half.. Ik heb 2 honden: Chiba en Amore, beiden zijn husky teefjes. Hiervoor zat ik op het Crystal College, dat ligt in Arnhem. Ik houd van paardrijden, en heb ook een eigen paard: Queen,'' stelde ik mezelf voor. ''Welkom in de klas 2T!'' Zei mijn mentor toen tegen me. Ik zuchtte even. De mentor was lelijk, had een zware stem, en geen gevoel voor humor. Nee, mijn vorige mentor was veel beter. Maar, mijn moeder moest weer zo nodig verhuizen, wat betekende dat ik naar een nieuwe school moest. Hier, in Rotterdam.

De eerste pauzes stond ik alleen. Mijn blonde haren hingen over mijn schouders, terwijl ik in een hoekje stond te bellen met mensen uit mijn vorige klas. Ja, ik was altijd al de zogeheette popi-jopie geweest, wat betekende dat er hier ook mensen op me af kwamen. Maar, de eerste pauzes niet. Gelukkig niet. Daarna was het anders.. Namine kwam op me af. Ik keek haar aan, en wist niet wat ze kwam doen. Dus, rustig belde ik verder. 'Ja, maar ik moet ophangen, de bel gaat!' riep mijn vriendin door de telefoon, en ze hing op. Ik deed mijn telefoon weg, en keek Namine aan. ''Hallo, ik ben Namine,'' stelde ze zichzelf beleefd voor. Ik had nog steeds geen flauw benul wat ze van me wilde, ''Nouja, mijn naam weet je al, Elize,'' zei ik rustig. Ik had zin om weg te lopen, maar deed het niet. ''Ik wilde vragen of..'' De bel klonk, en ik liep snel weg. Beteuterd keek Namine me na, maar ze boeide me niet.

Ik liep het lokaal in, en keek naar het bord. Wát!? We mochten dus nieteens zelf bepalen waar we zaten. Ik zuchtte. Ja, natuurlijk zat ik naast Namine. Ik ging rustig op mijn plek zitten, en haalde mijn boeken uit mijn tas. Ze keek me aan, ''Ik wilde vragen of je mee wilt helpen met het schoolfeest organiseren,'' zei ze tegen me. Ik keek haar aan. Een schoolfeest organiseren? Een grijns kwam op mijn gezicht, ''Ik vind het goed, hoor,'' zei ik toen. Ja, die Namine was een van de enigen die misschien nog een kans had om mijn gedachten over deze school te veranderen.

De bel ging, en ik raasde de les uit. Ik pakte mijn spullen uit mijn kluis, en liep naar huis. Ja, ik woonde maar 100 meter van de school af.. Toen ik thuis aankwam, deed ik de deur open, en liep naar mijn kamer. Meteen toetste ik het nummer van Mariam in. ''Mariam!'' Riep ik vrolijk toen ze opnam. ''Hoe gaat het nou, op het Kak college?'' Vroeg ze grijnzend. Dat was hoe wij de school eerst noemden. Eigenlijk heette het het Diamont college, en iedereen wist dat je Diamont niet zo schreef, maar de school scheen het interessant te vinden. ''Nou, ik heb een meisje ontmoet. Namine, heet ze. We gaan samen het schoolfeest organiseren!'' Riep ik vrolijk, ''De zaal die we hebben is echt zó groot, veel groter dan die van het Crystal College,'' zei ik, en ik grinnikte. Mariam leek geschrokken te zijn, althans, zo klonk ze. ''Gaaf! Mogen er ook mensen komen, van andere scholen?'' Vroeg ze. ''Tuurlijk! Ik mag 3 vriendinnen uitnodigen,'' zei ik, ''Dat worden natuurlijk jij, Celine en Chelsey,'' zei ik toen. ''Goed zo!'' Riep Mariam uit, ''Maar ik moet hangen, dag!'' Riep ze, en ze hing op.

Ik pakte mijn laptop, en zette MSN aan. Meteen werd ik aangeklikt door Celine en Chelsey. Ik vertelde hen over het feest. Ze reageerden enthousiast, en beloofden te komen. Ik grijnsde bij de gedachte hen weer te zien. Ze waren mijn zogeheette BF's. We chatten bijna de hele avond lang. Toen Chelsey offline ging, ging Celine ook, en ik kort hierna ook. Nadat ik mijn tanden gepoetst had, me had uitgekleed, en in bed was gaan liggen, dacht ik na over het feest. Ik kon niet slapen, dus begon ik te tekenen.

De volgende dag op school kwam Namine gelijk naar me toe. ''Ik heb gisteravond nagedacht, maar..'' Ze kon haar zin niet afmaken, want ik had mijn tekening uit mijn tas gehaald. ''Dit is geweldig!'' riep ze uit. Ze keek naar mijn berekeningen qua prijs: We hadden zelfs nog geld over! Ze grijnsde. ''Kom, we laten het meteen zien aan de directeur!'' riep ze toen. Samen liepen we naar het kamertje van de directeur.

Eenmaal aangekomen, klopte ik aan, en we liepen naar binnen. ''Zozo dames,'' zei de directeur, met een grijns. ''Elize heeft een plan gemaakt voor het schoolfeest, meneer,'' zei Namine en ze gaf hem de tekening. Hij keek mij en Namine aan. Mijn hart ging tekeer, hopend dat hij het goed zou keuren, want dan konden we beginnen.. Ik slikte, en ging zenuwachtig met mijn hand door mijn haar. Hij bekeek de tekening aandachtig, en rekende de berekeningen na, bang voor een rekenfout.

Toen hij eindelijk klaar was, keek hij ons aan, ''Nounou dames,'' begon hij, ''Dit is een geweldig plan. Jullie hebben mijn toestemming,'' zei hij rustig. Namine keek me vrolijk aan, en ik keek even vrolijk terug. Het was ons gelukt! ''Bedankt meneer!'' Riepen we in koor, en we liepen het kamertje uit. ''Wauw!'' riep Namine, en ik keek haar aan, ''De directeur is nog nooit zo enthousiast geweest,'' zei ze toen met een grijns. Ik kleurde langzaam rood.

Samen liepen we door de school, en verzamelden mensen die wilden helpen. We legden het plan uit, en zo werd alles georganiseerd. Het liep volgens plan, en de avond van het schoolfeest was pas over een week, terwijl we alleen nog de laatste dingetjes hoefden te doen. Namine keek me grijnzend aan, ''Je doet het geweldig!'' Riep ze vrolijk. ''Jij ook,'' zei ik terug. Ze wist niet hoe goed ik me voelde bij het horen van zo'n compliment, en vooral.. Hoe goed ik me voelde nu ik wist dat ik me op deze school thuis zou gaan voelen.

Toen het schoolfeest bijna begon, liep ik naar buiten. Hier stonden Mariam, Celine en Chelsey. ''LEKKERTJES!'' Riep ik vrolijk. Ze draaiden zich om, en ik zag hoe ze hun lachen moesten inhouden, en me vrolijk aankeken. ''Elies!'' Riepen ze in koor, en ze liepen op me af. ''Kom, we gaan naar binnen,'' zei ik, en ik wees naar de ingang. Ze knikten, en liepen naar binnen. Ze fluisterden een beetje. Maar, om de een of andere reden voelde ik me niet zo goed, nu ze hier waren. Ik schudde mijn hoofd: Het was vast omdat ik ze nu al een paar maanden niet gezien had, en omdat ik dacht dat ze Namine wel niet zouden mogen.

Ik leidde ze de zaal in, en zag hoe verbaasd ze waren over het succes van het schoolfeest. Het was superdruk, er waren hapjes en drankjes.. Én, een bandje was aan het optreden. Het was de schoolband maar. Alleen.. De zanger was een stuk, en hij kon nog goed zingen ook. De band had echt succes, tenminste, dat had ik ergens gehoord. Ze zongen een liedje wat ik niet kende, maar, het klonk goed. Het was engels, en ging over een meisje. Toen hij mij aan keek, voelde ik mijn wangen gloeien. Hij is zooooooo lekker! schoot het door mijn hoofd. Ik grinnikte, en ging aan een tafel zitten met een glas bier. Ik had de leraren wijs gemaakt dat het geen bier was, maar.. Dat was het dus wel. Ik voelde de bier in werking komen. Wow, dit voelde fijn.

Na een uur, of wat langer, was de band klaar. De zanger liep van het podium af, en pakte een glas bier. Hij ging aan mijn tafel zitten, het was de enige waar nog plek was. Ik dacht ineens aan mijn drie beste vriendinnen, ze waren nergens te bekennen.. Nouja, hun probleem. Ik zuchtte, en keek naar de zanger. Hij had prachtig blond haar, en groene ogen. Ik grijnsde. Maar, hij zag mij waarschijnlijk toch niet staan. Hij was een goede zanger uit de 5e, en ik was een mislukkeling uit de 2e. ''Hallo,'' klonk plotseling zijn warme stem, die me wakker maakte. Ik keek hem aan, ''Wat is er?'' Vroeg ik rustig. Hij grijnsde, ''Zou ik mogen vragen hoe de dame heet?'' Vroeg hij. Ik voelde mijn wangen steeds erger gloeien, ''Mijn naam is.. Elize,'' zei ik toen rustig. ''Elize..'' zei hij, alsof hij de naam wilde proeven. Ik grijnsde, maar besloot zijn naam niet te vragen. Ik keek hem aan. Zijn groene ogen gleden zo'n beetje over me heen. Hij stond op, ''Even naar de toiletten,'' zei hij, met een verleidende blik in zijn ogen. Ik keek hoe hij richting de WC ging. Hij keek een keer achterom, en het leek wel.. Alsof hij me wenkte.. Alsof ik naar de WC moest komen. Ik keek hem na, en zag dat hij een beetje ongeduldig deed, en opnieuw duidelijk maakte dat ik moest komen. Ik besloot toen maar achter hem aan te lopen, de WC's in.

Hij keek me aan, en draaide de deur op slot. Hij zette me op een wasbak, en ik keek hem geschrokken aan. ''H-H.. Hey..'' Bracht ik stotterend uit, maar hij schudde zijn hoofd. ''Eerst dit, dan praten..'' Zei hij verleidelijk. Ik deed mijn ogen wagewijd open. WAT!? schoot het door mijn hoofd. Ik schoof naar achteren, maar dat scheen hij niet erg te vinden. Hij keek me aan en vroeg: ''Heb je het al wel eens eerder gedaan?'' Verbaasd keek ik hem aan, ''Wat heb ik eerder gedaan?'' Vroeg ik, en ik slikte. Ik was bang, bang voor van alles en nog wat, maar, tegelijkertijd was ik nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar wat er komen ging. Ik beet op mijn lip, die pijn begon te doen. ''Ik bedoelde.. Heb je hét weleens gedaan?'' Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd, ''Nee,'' zei ik. Ik slikte even, en sloot mijn ogen. Ik merkte niet dat hij iets uit een doosje haalde, en zijn rits open deed. Toen hij aan mijn broek zat, duwde ik zijn hand weg, en probeerde weg te komen. Maar, hij zat zo'n beetje boven op me. Hij ging van me af, en legde me op de grond, waar hij me weer beetpakte. Ik kon nergens heen. Hij wilde me zoenen. Nu was mijn kans. Ik gaf hem een knietje, die landde in zijn edele delen. Hij sprong van de pijn van me af. Ik sprong op, en gaf hem nog een harde trap. ''Waag dit ooit nog eens!'' Riep ik uit, en ik deed de deur open. Tranen rolden over mijn wangen, terwijl ik de school uitrende.

Eenmaal thuis aangekomen gooide ik mijn tas op een stoel, die omviel, en rende naar mijn zolderkamer. De tranen schoten uit mijn ogen. Ik was bang.. Wat nou als ik hem morgen op school weer tegenkwam.. Nee, nee! Dat mocht niet gebeuren! Ik keek met grote ogen voor me uit. Mijn moeder kwam binnen, en keek me aan. ''Lieverd, wat is er?'' Vroeg ze, en ze keek me aan. ''Die jongen wilde me.. Hij wilde hét met me doen. Ik wilde niet, maar, maar.. Hij dwong me,'' riep ik uit. Mijn moeder keek me aan. ''Heb je het wel veilig gedaan?'' Vroeg ze. Ik kreeg zin om haar te slaan, maar deed alsof ik het niet gehoord had. ''Ik heb mijn k-kans gegrepen en heb hem in zijn ballen getrapt. Ik heb Chelsey, Celine en Mariam alleen op het feest gelaten, ik ben bang voor school en Namine heb ik ook laten stikken!'' Riep ik toen uit. Gevoelens van woede, schuld en verdriet gingen door mijn lichaam, ik wist niet wat ik nou moest doen. Ik keek mijn moeder wanhopig aan. Ze zuchtte, en keek terug, ''Meisje toch,'' begon ze, ''Je hoeft niet bang te zijn voor school door één jongen.. En, bel je vriendinnen maar op als je weer een beetje in orde bent. Je mag de rest van de week thuis blijven, van mij,'' zei ze toen. Ik omarmde mijn moeder. Ze was top! Het was pas maandag, dus dat betekende een hele week thuis blijven. Gezellig met mijn moeder, zoals vroeger. Ik knikte, en ze liep weg. Ik ging onder mijn dekens liggen, met mijn kleren nog aan, en viel in slaap.

Dinsdag was erg leuk, ik was wezen zwemmen met mijn moeder. Woensdag had ik mijn vriendinnen gebeld. Toen ik het hele verhaal had verteld, hadden ze me sterkte gewenst, en had ik opgehangen. Donderdag, en de rest van de week, verliepen ook goed. Alleen zondag sloegen de zenuwen toe. Maandag weer naar school! Die jongen wist natuurlijk in welke klas ik zat. Ik slikte, en raakte gestresst. Maar, al gauw kon ik mezelf kalmeren. Ik riep Amore, dit was mijn Husky, Chiba was van mijn moeder, en liep met haar naar buiten. Amore was goed getraind, en hoefde niet aan de lijn. Samen liepen we het park in, en ik ging op een bankje naast een skatebaan, die aan de rand van het park lag, zitten. Amore rende vrolijk rond tussen de bomen, terwijl ik naar de skaters keek. Ik had zoals gewoonlijk een strak kort spijkerrokje aan, en een topje. Ik hoorde Amore blaffen, en keek achterom. Recht in de ogen van een blonde jongen, met groene ogen, met een hond. Ik schrok op. Maar, het was hem niet. Ik ging weer snel zitten. Een harde klap klonk, en een skateboard reed mijn richting op. Ik pakte het en stond op. Een jongen die op de skatebaan zat, en pijnlijk over zijn achterwerk wreef, rende naar me toe. ''Sorry meissie,'' zei hij spottend, en hij keek me aan. ''Kun je niet skaten ofzo?'' Vroeg ik, met mijn altijd even grote bek. Zijn arrogante en spottende houding stond me niet aan. Hij begon te lachen, ''Alsof jíj kunt skaten,'' zei hij toen. Ik snoof, en pakte zijn skateboard af. Ik begon te skaten. Ze keken me verbaasd aan. Ik gaf het skateboard terug, en grijnsde ''Ik moet mijn hond nog uitlaten,'' grinnikte ik. Ik voelde de ogen van de jongens in mijn rug priemen. Ze waren verbaasd dat een meisje kon skaten. Mij kon het niks schelen. Mijn oudere broer had me alles geleerd.

Ik had nog een uur in het park gelopen, tot het eindelijk avond was. Ik liep naar huis, en ging aan tafel zitten. Ik vertelde alles over het skatepark, en mijn ouders lachten. Mijn broer moest ook lachen, en ik moest de jongen beschrijven. Hij antwoordde simpel met: ''Dat is Samir,'' ik keek hem aan. Samir, mooie naam. Mijn broer vertelde dat hij een Marrokaan is, maar nu in een pleeggezin leefde. Zijn echte ouders waren omgekomen. Mijn interesse voor de jongen steeg, ik wist niet waarom. ''Maar, hij ziet waarschijnlijk niks in jou. Hij valt niet op meisjesmeisjes, maar op skatechicks,'' zei hij, ''Plus: Hij is al van school.. Hij is 17,'' zei mijn broer toen. Ik zuchtte. De rest van de avond zat ik te bellen met Namine, en daarna ging ik naar bed. Ik dacht de rest van de avond niet meer aan de jongen waar ik bang voor was..

De volgende ochtend schoten de zenuwen door mijn lijf. Vandaag was er een grote kans dat ik hem tegen zou komen! Maar, ik had gisteravond iets besloten: Ik ging mezelf veranderen in een skatechick. Dat was ook de reden dat ik al wakker was: Het was pas vier uur 's ochtends, en ik had het eerste uur vrij. Rustig liep ik naar mijn kast, en begon rond te snuffelen. Hier! Deze broek was perfect. Ik trok hem aan, en bewonderde het even. Hierna keek ik naar shirts. Eindelijk had ik er één: Een pikzwarte, die nog boven mijn navel eindigde. Ik had mijn zwarte Nikes aan. Ik zette een petje op, die ik wonder boven wonder had gevonden in mijn kast, en bewonderde mezelf. Ja, ik was een skatechick. Geen make-up, alleen mascara en oogpotlood. Ik grinnikte, en keek naar de tijd. Fuck! Het was al 9 uur! Ik rende naar beneden, pakte mijn tas, en fietste weg. Mijn ouders hadden me niet gezien, wat betekende dat ik nog geen preek kreeg over mijn make-over.

Ik opende mijn ogen, en gaapte. Mijn lange oren hingen plat langs mijn kop, en mijn staartje hing tussen mijn benen. Een paar mannen kwamen op mijn broertjes, zusjes, mij en mijn moeder af. Ik begon nog wat luider te piepen. ''Die pups zijn zo'n 2 maanden oud,'' hoorde ik een man zeggen, maar, natuurlijk wist ik niet wat ze zeiden. Na een tijdje gepraat te hebben, liep één van de jongens op ons af. Mijn moeder beschermde ons, maar, de andere man vond dit niet goed. Hij begon mijn moeder in elkaar te trappen. Ik hoorde het gepiep, het gejank.. Maar, ik begreep het niet. Ik was nog zo jong, zo onbegrijpend. De andere man, die als eerste op ons af was gekomen, liep weer naar ons toe. Hij pakte als eerste mij beet, en ik voelde een pijnscheut door mijn lichaam. Het bloed liep langs mijn kop naar beneden, en ik viel flauw.

Ik werd een lange tijd later wakker. Mijn lange oren waren weg, en ik lag in een kooi. Ik snuffelde wat, en rook verschillende geuren. Allemaal honden. Ik gromde, blafte en piepte, maar niemand kwam. Ik snoof eventjes, en begon weer te piepen. Waar waren mijn oren heen? Het gepiep van mij ging over in lang, luid gejank. Eindelijk kwam een man op me af, ''Zo, de kleine heeft het gered,'' zei hij tegen de anderen. Hij pakte me ruw in mijn nekvel beet, en ik werd in een andere kooi gegooid. Hier was mijn moeder! Ik ging meteen naast haar liggen. Ik voelde hoe ze beefde en trilde, en wist niet waarom.

Een paar maanden later waren al mijn broertjes en zusjes één voor één naar een 'adoptiegezin' verhuisd. Alleen ik en mijn moeder waren nog over. De mensen hadden het over Nederland, maar daar verstond ik natuurlijk niks van. Ik begreep ook niet wat er nou gebeurde toen ik in een vliegtuig werd gezet, en ik met mijn moeder vanaf Spanje naar Nederland verhuisde. Het ergste moest nog komen, helaas.

Mijn moeder werd me afgenomen: Ook zij ging naar een adoptiegezin. Ik ging pas een tijd later weg, naar een vrouw. Ze leek me in het begin vriendelijk, en ik begreep ook niet waarom ik na een tijd wegmoest. Als ik nou mensentaal verstond, had ik er misschien iets van begrepen. ''Ik schaam me voor deze hond! Hij is druk, lastig en lelijk!'' Misschien moest ik eigenlijk blij zijn hier niks van te verstaan, bij nader inzien. Ik ging weer terug naar de stichting 'Paws', en hoopte op een nieuw thuis, met een familie.

Mijn droom kwam, dacht ik, uit toen ik bij Maaike terecht kwam. Ze was lief, maar ik vond Lilo, haar hond, niet leuk. Later liep dit ook uit op een ruzie. Maaike nam me mee naar het huis van 'Inge'. Dit was een vrouw, die woonde samen met een man en 3 kinderen. Ik voelde me meteen thuis. Ik sprong over de leuning van de witte bank, en ging op mijn rug liggen. De vrouw, Inge, maakte geluiden zoals 'Aaah!' en ik werd geaaid door de kinderen. Ik genoot ervan. Ook de 3 andere honden waren erg lief. Julie leek de dominantste te zijn, maar, ik trok me er niks van aan.

Een paar dagen later werd ik door de vrouw in het huis van Inge gedumpt; ze haalde me niet meer op. Ik voelde me zo vrolijk, het spelen met de andere honden, de aandacht van de kinderen, lekker lui op de bank liggen.. Het was hier perfect. Later mocht ik zelfs zonder riem naar buiten! De sloten waren een heerlijke verkoeling, en ook in de winter ging ik even zwemmen.

Mijn leven is nu zoals het altijd hoorde te zijn, ik leef in een gezin en krijg genoeg aandacht. Ik ben niet meer bang om weggedaan te worden, en, de honden hier zijn geweldig. Ik hoop alleen dat mijn moeder het ook zo goed heeft..

Hoofdstuk één: My decision

''We gaan eten!'' Klonk de luide stem van mijn moeder. Ik opende mijn ogen, en zuchtte. Ik ging zitten, en stapte hierna rustig van mijn witte deken af, die van het bed viel. Ik ruimde het op, en keek even mijn kamer rond. Witte muren, dure meubels. ''Eééten!'' Hoorde ik mijn moeder weer roepen. Ik haastte me naar beneden: De nep-gouden deurknop aan mijn felwitte deur ging snel open, en ik rende van de witte trap, met een nep-gouden leuning, naar beneden. Eindelijk beneden aangekomen, sprong ik aan de grote eettafel, waar mijn moeder al zat te eten. Het was hier zo eenzaam sinds mijn vader vertrokken was, maar, dat was al lang geleden. Ik keek naar mijn bord. Een grijns kwam op mijn gezicht.
''Pizza!'' Riep ik vrolijk
''Ja, ik dacht dat je dat wel lekker zou vinden.''
''Ja, natuurlijk vind ik dat lekker. Heerlijk zelfs!''
''Goed zo, eet dan snel je pizza maar op, want ik heb ook nog een toetje.''
''Oke, smakelijk!''
''Jij ook smakelijk, Elies.''
Daarmee was het gesprek beëindigd, en aten we rustig onze pizza's op. Na onze pizza's liep mijn moeder naar de keuken, waar ze uit de nep-zilveren koelkast twee bakjes pakte. Chocoladevla!
Na het eten drukte ik een kus op mijn moeders wang, en liep weer naar boven. Ik pakte de laptop, en ging ermee op bed liggen. Ik tikte mijn e-mailadres in, evenals mijn wachtwoord. MSN sprong na een tijdje open, even als een aantal gesprekken.
'Elize!' had Evelien getikt.
'Liefje!' had Jim getikt.
'Elieeeeeeeeeeees! (L)' had mijn beste vriendin, Alissa, getikt.
'Eef!' 'Jimmie!' 'Alissssssssssss! (L)', tikte ik naar hen allen. Ik snoof eventjes, en chatte verder. Eef en Alissa meldden al gauw dat ze weg moesten, en gingen offline voor ik hen nog wat kon zeggen. Toch ging mijn gesprek met Jim door.
'Kom je vanavond 11 uur naar Dillenburg?' stond er op mijn scherm.
'Misschien. Ligt eraan, wie komuh allemaall?' tikte ik terug.
'Ik, Amy, Jamie, Mariam, Joyce, Fleur, Lotte, Carmen, Veronica en natuurlijk ook Britt.'
'Oke, ik kom! Ik ben er om half 11, you2?'
'Ja, ik zal er zijn, mijn liefste Elize. Wil ik niet missen.'
'Oke, Loveyou!'
'Hou ook van jou.' Hierna ging hij offline.

Ik sloot mijn laptop af. Het was nu 22:00. Ik rende naar beneden, en deed mijn superhippe all-stars aan. ''Ma, ik ga naar Dill!'' Riep ik. Ik pakte mijn sleutel, en liep de deur uit.
Rustig fietste ik alle straten door, en kwam rond 22:25 aan bij het Dillenburg plein. Hier zag ik Jim staan. Ik zuchtte eventjes.. Hij was toch ook zo leuk.
''Jim!'' Riep ik, en ik rende op hem af, waar ik hem omhelsde.
''Elies, liefje van me,'' zei hij. Hij gaf me een kusje in mijn nek, ''Wat zullen we gaan doen?'' Vroeg hij.
''Geen idee, wat wil je doen?''
''Laten we daar gaan zitten.'' Hij wees naar een rustig plekje in het gras.
Ik knikte, en we liepen er heen. Ik ging liggen, en hij ging naast me liggen. Hand in hand lagen we daar, op het vochtige gras, kijkend naar de maan en de sterren..