Houndoom hief haar kop triomfantelijk op, en ademde de koele dampen in van de ijzige wind. Ze sloot haar ogen, en er verscheen een glimlach op haar gezicht. De wind sneed langs haar wangen, maar voelde warmer aan als normaal. Het zou wel verbeelding zijn, besloot Houndoom toen ze haar ogen weer had geopend. Ze sprong weer van de rots af die ze gebruikt had om rond te kijken, en rekte zich uit. Terwijl ze zich uitrekte, liet Houndoom haar blik kalmpjes rondglijden. Ze was nog steeds op dezelfde plek als net. De door regen verweerde rotsen, en het vage pad dat was ingesleten door een tal van Onix dat er gebruik van had gemaakt. Niets abnormaals, zover Houndoom kon zien.

Een kleine Pikachu kwam aanlopen, en keek naar Houndoom. ''H-Hallo,'' bracht ze uit, en ze keek haar aan. ''Wie ben jij?'' Vroeg ze toen achterdochtig en ze snoof. Ze maakte zich groot, en nam een arrogante houding aan. Ze was dan misschien klein, maar, ze wist dat ze niet bang hoefde te zijn. Haar familie zou komen als er wat zou gebeuren. Een grijns kwam op haar gezicht. ''Ik ben Amore,'' zei ze toen, op een arrogant toontje. Met een vreemde blik keek ze Houndoom aan, en wachtte nogal ongeduldig op een antwoord van Houndoom, wie zij aanzag als een grote zwarte hond. Amore hief haar wenkbrauw op, en haar groene oogjes gleden nieuwsgierig over Houndoom heen.

Houndoom fronsde even, toen een stem haar begroette. Zowel verward als behoorlijk nieuwsgierig, draaide Houndoom zich in de richting waar de begroeting vandaan kwam. Een Pikachu was het zo te zien. En het was nog niet eens zo'n grote ook... "Hoi." zei Houndoom met een vriendelijke glimlach terug. Ze grijnsde even, bij het zien van de arrogante houding die de Pikachu aannam. Deze had blijkbaar meer lef dan ze had gedacht... Houndoom zette een paar stappen naar voren, en haar gezicht vertrok even bij het arrogante toontje wat de Pikachu aansloeg. Voelde deze zich soms beter als haar? Houndoom ontblootte haar tanden, tot een lichte grijns. "Aangenaam, Amore," sprak ze. "mijn naam is Houndoom."

''Okay, Houndoom de Houndoom,'' zei ze droog. Ze vond het wel grappig. Hiervoor had ze ook al een Riolu ontmoet, die ook geen andere naam had dan 'Riolu'. Nouja, het was wel makkelijk te onthouden. Ze snoof zachtjes. Aan namen had ze niks, eigenlijk. ''Okay, Houndoom,'' zei ze snel maar verstaanbaar, ''Hebt ge nog familie hier?'' Vroeg ze droog. Ze snoof zachtjes. Nee, ze was niet bang voor de grote Houndoom. Ze zag er zowiezo niet gemeen uit, en áls er wat zou gebeuren, had ze haar familie nog.. Ze snoof opnieuw, en keek Houndoom aan. Haar arrogante blik verdween niet helemaal, maar wel deels.

Houndoom's eerste reactie op Amore haar vraag, was dat ze lichtjes verstijfde. Er verscheen langzaam weer een glimlachje op haar gezicht, alhoewel deze alleen maar uit pure beleefdheid was. "Nee." zei ze kortaf. "En dat is maar goed ook..." mompelde ze er vluchtig achteraan, zodat het haast onverstaanbaar was. Houndoom schraapte haar keel even, en keek weer naar Amore, verrast dat de arrogante blik die ze net nog had, al een stuk minder was. "Heb jij hier dan wel familie?" vroeg ze om het gesprek maar op gang te houden.

''Ik ben de dochter van Tora en Night. Onze familie is erg groot, en ik heb een zusje, een broertje, drie neefjes.. Een nichtje.. En nog twee achternichtjes.. Shadow en Candy,'' zei Amore rustig, ''Dus mijn familie hier is groot genoeg,'' zei ze toen rustig, en ze keek Houndoom aan. Ze verwachtte niet dat Houndoom iemand van haar familie kende, maar ze wist het niet zeker. ''Misschien ken je wel iemand uit mijn familie,'' zei ze toen droog, ''Zou best kunnen, omdat het best groot is..'' Zei ze toen dom, en ze keek Houndoom aan. De arrogante blik verdween nu bijna, maar, zoals altijd bleef het er nog een beetje, aangezien ze gewoon arrogant wás, zoals haar moeder en vader ook altijd waren. Amore grijnsde licht.

Houndoom had met een scheef oor gelusiterd naar de beschrijving van Amore haar familie. Tora en Shadow kende ze, dat was niet te missen... Maar de andere namen? Nee, die zeiden haar werkelijk niks. Ze verdrong de gedachte om aan haar eigen familie te denken, en grijnsde even. "Jazeker dat ik er een paar ken." zei ze luchtig. "Alleen jammer dat ik ze niet zo vaak zie..." de grijns van net, veranderde in een diepe frons. Zou het misschien helpen als ze wat minder in de afgelegen gebieden zou rondstruinen? Dan zou er een kans kunnen zijn dat ze hen vaker zou zien... Maar anderzijds, was ze dan weg van de rust waar ze zich normaal in begaf. En dat was natuurlijk ook niet wat ze wou...

Amore knikte even droog. ''Dan moet je misschien eens bij de velden komen. Daar was vorige keer een soort reunie van de familie. Dan kan je ze zien,'' zei ze droog. ''En, als je iemand mist, moet je op zoek gaan naar diegene,'' zei ze toen, denkend dat het een slimme opmerking was. Ze sprong plots op Houndoom's rug, en pakte Houndooms hoorns beet. ''Hup, hondje,'' zei ze dom. Ze keek rond. Vanaf deze hoogte voelde ze zich groots. Ze grinnikte eventjes dom. ''Harder!'' Riep ze dom, niet wetend dat het een vies woord was. XD

Houndoom bleef als verstijfd staan, de bevelen van Amore negerend. levy mocht dit al niet, dus een kleine Piakchu al helemáál niet! Houndoom snoof even. "Ik ben geen hobbelpaard, dus zou je weer van me af kunnen gaan?" ze liet zich loom op de grond neerploffen, als teken van protest. Wat dacht die Pikachu wel niet! Ze was toch geen kermis attractie? Of wel soms...?

Amore keek Houndoom verontwaardigd aan, ''Nee, jij hondje!'' Riep ze dom uit. Toen ze van Houndoom af sprong, schudde ze haar vacht uit, en deed een bliksemstraal, omdat ze al te lang geen electriciteit meer verbruikt had. Droog keek ze naar Houndoom, waar ze net naast stond. ''Oeps,'' zei ze. Misschien had ze Houndoom geraakt met haar ontlading. Alhoewel hij niet superkrachtig zou zijn, zou hij ook niet meer superzwak zijn..