[sorry nigel, voor acc inbraak. ik moest ff posten xD]
Miracle zwom door het water. Hij was bezig met alle pokemon hier te waarschuwen voor de mensen die het gebied binnen probeerden te komen, En de legendarische water pokemon te zoeken zodat die voorbereid waren. en toen ineens hoorde hij de brul. Maar wacht. Die brul was duidelijk van een Lugia. Maar..?!
Nadat Silverbreeze was gestorven, was hij de enige overgebleven lugia! Snel speerde hij naar de plek waar het vandaan kwam, en zag de onderwatergrot. Het was niet erg groot. Wat raar was, was dat deze grot helemaal dicht zat. Daar kon toch geen pokemon inzitten? Het kwam vast ergens anders vandaan.. Miracle keek om zich heen, maar verder was er niets. en hij wist toch zeker dat het hier vandaan kwam.. Toen hoorde hij iets in de grot bewegen. alsof iets neerplofte. Er was iniedergeval íets in die grot, en hij moest het uitzoeken! Miracle deed een hyperbeam. meestal brak steen onderwater daar wel van. Maar nu.. haalde het bijna niets uit. een beetje steentjes weg, verder niets. Hij had hulp nodig. Wat was zo grof en zwaar, waardoor de grotwand meteen moest breken, maakt niet uit hoe sterk? Hij wist het. De zwaarste pokemon ter wereld. en die vond je hier. Een Wailord. als hij de muur onder druk zou zetten met nog een hyperbeam, en er zou een groot gewicht tegenaangaan, dan zou het breken. ja. Miracle zwom weg, om een wailord te zoeken. Niet dat dat moeilijk was. Door de grootte van de pokemon vond hij er al een na een paar minuten. Die wou hem wel helpen. ''Mooi'' Zei Miracle, en zwom samen met de Wailord naar de grot. Miracle legde zijn plan uit. Gelukkig vond de wailord het niet erg. Hij zou de hyperbeam niet voelen door zijn dikke vetlaag. het was niet eens op hem gericht, hij zou het net raken. Miracle knikte als teken dat het begon, en vuurde een hyperbeam af op de grot. ''nu!'' kon hij er nog even snel tussendoor krijgen, en de wailord ging met volle snelheid op de wand af. Met een grote klap kwam hij er tegenaan. Er ontstond erg veel stof, en brokken steen vlogen in het rond. Miracle sloot zijn ogen en opende ze weer pas toen hij niets meer hoorde. Het was opgeklaard. De wailord zwom boven de grot, waarvan nu bijna de gehele bovenkant opengebroken was. Toch zag hij niets meer dan grote brokstukken in de grot. Brokstukken? oh nee! diegene die in de grot zat was vast bedolven onder het puin! Miracle begon te trillen. Straks had hij iemand vermoord! Hij haastte zich de grot in, en tilde alle stukken puin op. En onder een groot stuk vond hij Silverbreeze. ''Een lugia??!'' Riep hij verbaast. Hij wist nog niet dat het silver was, omdat hij er te anders uitzag. Veels te mager en vol wonden. Dat kon zijn vader niet zijn, toch? Hij keek naar boven. De wailord was er nog. ''Wat is er ?'' Vroeg de wailord. ''Heb je iemand gevonden?'' Miracle knikte. ''Een lugia, en jij moet me helpen hem naar boven te krijgen'' Wailord verstijfde. ''Wat? nog een lugia? eentje op een dag vond ik al raar, laat staan twee.'' Zei wailord. Miracle trok voorzichtig silver onder de stenen vandaan en legde hem op de zachte rug van wailord. ''En naar boven!'' Zei die, en miracle zwom mee. Ze waren nu aan het wateroppervlak, en wailord legde Silverbreeze op het strand. ''Bedankt'' Zei miracle dankbaar tegen de wailord.
''Graag gedaan, lugia, graag gedaan'''Zei wailord, en zwom de diepte weer in. Toen keek Miracle naar de lugia die er niet beter uitzag boven water. Eerst weten of hij nog leefde.. anders had het toch geen zin.. Miracle voelde bij de lugia zijn pols. Ja! er was nog een hartslag. Nu hem wakker krijgen.. Miracle schudde de lugia heen en weer. De lugia begon te bewegen, en proestte water uit. De lugia keek hem aan met diepe, oranje ogen. Wacht! die ogen herkende hij! zijn vader had precies dezelfde ogen! ''Vader?'' Vroeg hij voorzichtig aan de lugia. Tot zijn verbazing reageerde die meteen terug. ''Miracle?'' Zei hij met een stem die zo moe klonk dat het niet om aan te horen was. ''Vader! je bent het echt!'' Zei miracle blij. ''Wat is er gebeurd?''
Silverbreeze nam een hap, en begon te vertellen wat er allemaal gebeurd was. Miracle was er stil van.
''Die verotte pokemon! gelukkig is ie dood!'' Zei miracle. ''Dood? is ie dood?'' Vroeg Silver licht opgewekt. Diegene die hem dit had aangedaan was dood. een lichtpuntje. ''Dustfire!'' Riep hij ineens in paniek. ''Dustfire! leeft ze nog!?'' Zei hij. Miracle knikte. ''Ja, ze leeft nog. Ze zal geschokt zijn als ze wist dat je nog leefde. volgensmij mist ze je echt.'' Zei miracle. ''Maar je moet eerst een beetje op krachten komen. je moet wat eten, drinken, je wonden.. moeten verzorgd worden. laten we naar de burning tower gaan'' ''De burning tower..'' Herhaalde silver. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. ''Kom maar op mijn rug'' Zei miracle ineens. ''je bent niet zwaar meer, ik red het wel'' Zei hij. en dat deden ze. op naar de burning tower.
