Voor de kloof stond een kleine Riolu genaamd Destiny. Dit gebied heette Groudon's canyon. Destiny ging aan de rand van de kloof zitten. Het was een erg diepe kloof, groot genoeg om Groudon en Kyogre erin te zetten. Maar dat kon je beter niet doen, want die twee zullen gaan vechten. Hij zwaaide even met zijn benen. De kloof keek hem nog steeds gapend aan, alsof hij nooit zou eindigen. Alsof hij de bewaarplaats was van eeuwenoude saaiheid. Destiny lachte om zijn eigen gedachtes, maar verloor daarbij zijn evenwicht. Hij viel in de kloof, maar kon zich nog maar net vastgrijpen aan de wand van de kloof. "HE-LUP!" Schreeuwde hij.