1
Het zachte getik van de klok weergalmde door het klaslokaal. Iedereen wachtte ongeduldig op het verlossende geluid van de bel. Seconden leken wel uren te duren, maar er werd geen woord gezegd. Niemand wilde dat de bel niet hoorbaar was, met als resultaat nog langer op school te moeten blijven. Uiteindelijk was dan toch het geluid van de bel hoorbaar, eindelijk was het vier uur, tijd om naar huis te gaan. Toch moest de klas wachtten op de toestemming van de leraar, maar het was een redelijk man, dus bang hoefde ze niet te zijn. ''Ga maar jongens, een fijn weekend verder.'' Nog voor hij zijn zin af had stormde iedereen de klas uit.
Sascha zuchtte toen ze zag dat haar fiest op de grond lag. Dit was al de 3e keer deze week. Ze begon zich af te vragen of het met opzet was gedaan. Ze bukte om hem op te rapen. Het gefluit van een groepje jongens achter haar was hoorbaar. Sascha rolde met haar ogen, terwijl ze langzaam recht kwam. Het was vrijdag, na school, en toch kreeg ze het niet voor elkaar een glimlach op haar gezicht te toveren. Ze voelde zich best eenzaam zonder haar beste vriendin, die ziek thuis zat. Buiten haar had ze verder niemand om mee te praten. Jassmine kon goed luisteren en advies geven, maar nu ze ziek was heeft Sascha daar niet veel aan. Ze vroeg zich af of ze langs moest gaan bij haar. Het was inmiddels het voorlaatste schooljaar van het VMBO, dus kregen ze veel huiswerk op, maar om alleen voor huiswerk te gaan vond ze een beetje sneu van zichzelf. Nogmaals zuchtte ze en duwde haar sleutel in het slot en ging op haar fiets zitten. Vervolgens reed ze het kleine stoepje af, op weg naar de poort, op weg naar vrijheid. Haar blik viel even op de jongen die daar alleen voor haar liep. Dat was Wesley, een jongen bij haar uit de klas. Hij was de enigste waarmee ze nog een beetje om zou kunnen gaan, maar hij is vaak weg met zijn vrienden. Wesley keek op en begroette haar. Hij keek haar grijnzend aan en trok aan haar snelbinders, zodat ze tot stilstand kwam. ''Gek,'' sprak ze lachend. Als ze bij hem was, vrolijkte ze altijd op. Dat soort kattekwaad haalde hij uit, altijd om haar op te vrolijken. ''Waar ga je heen?'' vroeg hij, met een grijns van oor tot oor. ''Naar huis,'' antwoordde Sascha droog. ''O, daar moet ik toevallig ook heen,'' sprak Wesley, met nog steeds dezelfde grijns. Dit ging iedere vrijdag zo. Wesley kwam dan lopend naar school en dan kon zij hem na school naar huis brengen. Dat vond ze niet erg, hij woonde toch in haar buurt en dat vrolijkte haar dag weer wat op. Hij sprong achterop en gaf het teken dat hij goed zat. Sascha duwde zichzelf vooruit en begon te trappen. ''Wat heb je dit keer te vertellen?'' vroeg ze aan hem, alsof ze wist dat hij weer met één of ander raar verhaal kwam. Wesley sloot zijn ogen en regelde zijn ademhaling, zodat het op één vast tempo ging. ''Nou,'' begon hij en opende zijn ogen weer. ''Vandaag heb ik niet echt iets te vertellen.'' Zijn zucht was duidelijk hoorbaar. Wat Wesley niet kon zien was dat Sascha's glimlach verdween. Ze staarde droevig voor zich uit. Hoe kon het dat hij niks te vertellen had, wilde hij het soms niet? De vorige keer verzon hij ook maar wat. Ze had de neiging het hem te willen vragen, maar wilde niet brutaal overkomen. ''Heb jij eigenlijk niet iets op je hart dat je kwijt wilt?'' vroeg hij uiteindelijk. Sascha dacht even na, maar schudde driftig haar hoofd. Haar problemen wilde hij vast niet weten en dat hoefde hij ook niet te weten. ''Sasch, we hadden hier ingemoeten,'' klonk het vaag. Het duurde even voor ze het had opgevangen, keek uiteindelijk op en merkte dat ze te ver door was gereden. Ze minderde vaart, draaide een halve slag en ging dit keer wel de goede kant op. ''Je bent er niet helemaal bij, geloof ik.'' Sascha draaide zich naar hem om, maar kon niet lang in die houding blijven zitten. Vlug draaide ze zich weer terug, ze waren immers op een drukke weg. Wesley zei de hele weg verder niks. Misschien wilde hij het niet, of durfde hij het niet, aangezien hij wist dat Sascha de laatste tijd nogal geïrriteerd was. Hij wist de rede hiervoor niet, maar hij wilde het ook niet vragen. Als ze eraan toe was, zou ze hem die reden wel geven, zo niet, is dat haar eigen probleem. ''Ik stap hier wel af, dan kun jij gelijk door.'' Nog voor ze kon antwoorden sprong hij van de bagagedrager en liep richting zijn huis. Sascha wilde remmen, maar deed dat maar niet. Als ze dat zou hebben gedaan zou het vast in een ruzie hebben geindigd. En ze wil Wesley liever te vriend houden. Ze zuchtte, terwijl ze op een sneller tempo naar huis reed. Daar gaat haar vrijheid weer, waar ze maar heel even van kon genieten.

2
Met tegenzin duwde Sascha haar huissleutel in het slot. Ze rolde even met haar ogen toen ze merkte dat de deur even klemde. Hij was niet op slot gedraaid, wat betekende dat één van de twee hier was. Of allebei. Maar dat boeide haar niet veel, ze zou toch meteen naar haar kamer lopen. Ze zag haar moeder aan de computer zitten toen ze binnen stapte. ''Hallo,'' kreeg ze droog te horen. Ze gaf hetzelfde antwoord terug en liep meteen naar de trap toe. ''Ik ga straks even weg, met Richard,'' hoorde ze haar moeder zeggen. Sascha zuchtte, terwijl ze naar boven beende. Alweer alleen thuis. Ze was het toch al gewend, dus veel gaf ze er nu niet echt meer om. Eenmaal boven duwde ze haar slaapkamerdeur open, gooide haar tas aan de kant en deed haar deur weer dicht. Vervolgens ging ze voor haar bureau zitten en startte haar laptop op. Ze was benieuwd of ze een email had gekregen van Jassmine of van Floor. Ze gromde even toen haar laptop weer sloom deed. Hij was toe aan vervanging, of moest eens goed leeggemaakt worden, want hij was nog slomer dan de normale pc die beneden stond. Toen uiteindelijk MSN wilde opstarten zag ze dat ze een email had. Meteen klikte ze erop en wachtte ongeduldig tot hij de server had gevonden. Tot haar schrik zag ze dat het niet van Jassmine of van Floor was. Het was van Wesley. Met een verbaasd gezicht klikte ze erop en begon te lezen:
Hé, je hebt de laatste tijd wel een beetje veel stress volgens mij. Heb je zin in een feestje? Ik haal je Zaterdag om acht uur op, dan gaan we naar mijn vriend zijn huis en laten we je al je zorgen even vergeten.
Een feest? Dat was het laatste waar ze nu zin in had. Ze was net pas vijftien geworden, terwijl Wesley en de rest al zestien was. Ze was nog ietwat te jong voor bier. En daarbij, ze durfde er niet alleen heen, Wesley zou vast bij zijn eigen vriendengroep gaan staan en haar vergeten. Zou ze Jassmine vragen, of zou ze nog erg ziek zijn? Sascha zocht haar mobiel en belde haar vriendin op.
''Hé, Sasch, hoe gaat ie op school?'' Haar vriendin nam gelukkig op. Ze klonk wel een beetje beroerd.
''Hé, Jass. We hebben niet veel huiswerk, dus het gaat wel,'' merkte ze droog op. Het gelach van haar vriendin aan de andere kant van de lijn vrolijkte haar weer op.
''Heb je zin in een feestje, zaterdag?'' vroeg ze aan Jassmine. ''Als je je wat beter voelt, tenminste,'' voegde ze er gauw aan toe.
''Ik? Altijd,'' sprak haar vriendin. Sascha liet een zucht van opluchting haar keel ontsnappen. ''Waar is het feest?''
''Bij een vriend van Wesley, geloof ik,'' antwoordde Sascha.
''Wanneer en hoe laat, dan kom ik naar je toe voor die tijd.''
''Om acht uur is Wesley hier, op Zaterdag. Voel je je trouwens al wat beter?''
''Ja, hoor, maar ik ga hangen, ik kom wel op MSN, kost je geen beltegoed op die manier.'' Sascha lachtte vermaakt, terwijl ze ophing. Nu maar hopen dat haar laptop het niet gaat begeven. Misschien dat ze maar eens wat foto's moet wissen, die toch niet meer belangrijk zijn. Ze opende haar bestandsmappen en zag dat ze allemaal oude muziek op haar laptop had staan. Meteen eraf gooien dus. Het duurde even voor al die muziek gewist was, maar uiteindelijk was het verdwenen. Nu waren de foto's aan de beurt. Ook hiervan waren er veel oude en bovendien ook mislukte foto's. Ook die knikkerde Sascha er meteen af. Nu was haar laptop tenminste wat sneller. Ze besloot Wesley terug te mailen, zodat hij wist dat ze meekwam. Nu Jassmine meegaat heeft ze al wat meer zin om te gaan.
Hey, Wes. Bedankt voor de uitnodiging. Is het goed als Jass meekomt? Dan heb ik al wat meer zin.
Het was kort, dat wist ze, maar meer hoefde er ook niet in. Zou ze een email naar Floor sturen? Dan kon ze haar hart weer even luchten. Ze opende een nieuwe mail en begon te typen:
Heey, Floor. Hoe gaat het daar? Hier niet zo goed. Ik krijg steeds meer ruzies met mijn ma en begin dat tegen mijn vrienden af te reageren. Ik voel me niet optimaal, maar gelukkig kan ik zaterdag naar een feest. Jassmine gaat met me mee, dus voel ik me niet zo alleen daar. Hopelijk zijn er niet al teveel dronkelappen daar, want daar heb ik sowieso al geen zin in. Ik laat wel wat van me horen na het feest. Hopelijk voel jij je wat beter dan mij,
Liefs Sascha.
Ook dit was niet veel, maar dat boeide Sascha niet. Ze wilde eerst afwachten of Floor nog iets te zeggen had. Ze had zelfs geen inspiratie voor een email. Achja, het was maar een mail en een crisis was er niet. Misschien vond Floor het wel fijn m af en toe eens van Sascha te horen. Zelf wil ze ook weleens war van haar vakantievriendin horen. Floor had haar immers niet voor niets haar email gegeven. Sascha zuchtte. Tot de tijd dat ze een antwoord kreeg ging ze maar eens in haar agenda kijken. Ze mogen dan weining huiswerk opkrijgen voor de herfstvakantie, ze moest nog steeds hard werken. De bovenbouw was heel anders dan de onderbouw, er was veel meer werk die af moest en de punte die ze nu haalde was belangrijk voor volgend jaar, bij haar examen. Gelukkig, ze had niks opgekregen voor maandag en dinsdag. Dan hoefde ze nu ook niet te beginnen. Ze leunde achterover en sloot haar ogen. Eigenlijk was ze best wel moe. Misschien was het een goed idee om vanavond wat vroeger naar bed te gaan, zodat ze het Zaterdag wat langer uithield. Het klonk eigenlijk best wel droog. Sascha opende haar ogen toen ze het wel bekende deuntje van MSN hoorde. Haar vriendin had zich aangemeld en had iets tegen haar gezegd. Ze zal maar reageren, aangezien ze toch niets beters te doen had.
Om ongeveer elf uur zette Sascha haar laptop uit. Ze vond het wel goed zo, ze wilde slapen. Langzaam liep ze richting badkamer en pakte haar tandenborstel. Terwijl ze haar tanden poetste keek ze het raam uit. Wat jongeren liepen over straat, kletsend over wat ze zouden gaan doen. Lekker boeien. Talloze auto's kwamen voorbij. Ze zag nog net een man op zijn scooter de hoek om gaan. Het was saai op straat. Normaal zag ze boeiendere mensen. Ze spoelde haar mond en tandenborstel, waarna ze vervolgens haar kamer weer op liep. Sascha kleedde zich om en dook haar bed in. Het was heel stil in huis, merkte ze op. Achja, zo kwam ze tenminste sneller in slaap, zonder haar moeder en stiefvader op de gang horen te kletsen. Ze keek even op haar klok, draaide zich om en sloot haar ogen. Morgen zou de dag een stuk interessanter zijn voor haar.