Op het eerste gezicht was er niks te zien. Pokémon City zag er nog steeds net zo uit als het altijd had gedaan: rustig, maar ook weer druk. Genoeg Pokémon te zien, die hier alleen maar waren voor de gangbare zaken. Er was alleen één ding dat anders was. Bovenop een lantaarnpaal was een geel beestje te zien, een die zo groot was dat hij amper de lamp zelf kon bedekken. Het beestje heette een Joltik. Over het algemeen rustige wezens die geen vlieg kwaad deden, behalve als je ze stoorde. Deze was echter iets anders dan zijn soortgenoten.

“Aanschouw de almachtige Thor!”

Natuurlijk hoorde niemand hem. Niet omdat hij voor het gemiddelde oor onverstaanbaar was, want dat was niet zo. Hij had van zichzelf een wat hardere en lagere stem. Voor een Joltik dan. Een beestje van ongeveer tien centimeter groot. De straten waren druk en de steegjes vulden zich met gerumoer. Iets wat het arme beestje helaas overstemde. De Joltik zuchtte en liet zich op zijn buikje vallen. Hij keek uit over de stad. Niemand die even opkeek. Niemand die zich iets aantrok van een geel vlekje op een lantaarnpaal.

“Ooit zal ik een stoere Galvantula zijn. Dan word ik vast gezien.”

De Joltik deed al geen moeite meer om zijn stem te verheffen. Hij fluisterde deze woorden in zichzelf. Het beestje had geen grootheidswaanzin. De enige reden waarom hij Thor heette was waarschijnlijk de ironie. Hij had verhalen gehoord over machtige mensen die donder konden besturen. Wat nou als deze Thor ook later zo stoer kon zijn? Hij sloot zijn ogen en greep zich wat steviger vast. Niemand nam een Joltik serieus. Goed te begrijpen ook. Thor wilde echter gezien worden. Erkend worden. Hij wilde dat er iemand was die hem ook maar een beetje serieus nam. Dat zou waarschijnlijk toch niet lukken. Niemand had daar ooit de moeite voor gedaan. Hij opende zijn ogen weer. Hij keek toen echter recht in de ogen van een Fletchinder. Deze had ook zijn ogen open, hoewel deze anders stonden dan die van Thor. Waar Thor bang keek, keek de Fletchinder hongerig. Hij dacht vast dat Thor een heerlijk hapje was! Thor slikte. Hij kon niet uit zichzelf elektriciteit opwekken, dus moest hij op andere manieren aan de vogel zien ontsnappen. Hij spoot met String Shot eerst naar het gezicht van de Fletchinder. Deze had de aanval niet verwacht en fladderde geschrokken in het rond. Vervolgens moest Thor naar beneden zien te komen. Met dezelfde spinnendraad als dat hij eerst omhoog was geklommen, kon het beestje ook weer naar beneden klimmen. Dat was dus wat hij deed. Eenmaal beneden zag hij dat de Fletchinder zich ook van zijn String Shot had ontdaan. Nu was het vluchten geblazen, en wel heel snel! Alleen had Thor geen plek om zich te verschuilen. Of..
Zo rap als hij kon sprintte hij op vier pootjes de menigte in. Zelfmoord leek het wel. Niemand keek immers omlaag om te kijken of er een insect voor hun poten langs schoot. De Fletchinder daarentegen was een stuk groter en kon niet zo makkelijk de massa in vliegen. Hier en daar werd hij boos aangekeken en een enkele keer ook weggeslagen. Thor kon zich gelukkig in een oud huis verschuilen. Hij kroop via een raam naar binnen. Daar merkte hij dat er geen vensterbank was.

“Au!”

Hij krabbelde weer overeind en keek rond. Was er iemand aanwezig? Was de Fletchling er nog? Na een keer vluchtig omkijken bleek dat de vogel er niet meer was. Gelukkig. Toen Thor een stap naar voren wilde zetten hoorde hij iets bewegen. Vlug sprong hij naar achteren, een donker hoekje in. Hij keek schichtig heen en weer, in de hoop de verschuiving te kunnen vinden, maar helaas, niks. Het was vast zijn verbeelding. Met een zuchtje ging Thor weer liggen. Moest hij zijn droom maar opgeven? Het was ook veel te gevaarlijk voor hem. Slapen deed hij daarom ook bijna niet. Nu lag hij echter tussen twee dozen in. Zou het veilig genoeg zijn? Thor besloot het er op te wagen. Hij rolde zich op en sloot zijn ogen. Mogelijke bewegingen zou hij toch wel voelen, dus waarom niet?

OOC: Thor moet later sws wat 'stoerder' worden, want dat is wat ik met hem van plan ben, maar ik moet daar een reden voor hebben. Dus nu eerst een zielige Thor Xx