De grauwe zon scheen door de wolken vor pokeRPG. Het was een doodnormale dag,teminste,dat dacht Blitzy. Dieliep over het strand. Hij keek naar de wolken, 'Zucht,De zon is ...prachtig!' zei hij en hij keek naar de eindeloze zee. 'Waar zou dat eigelijk eens uitkomen?'' vroeg hij zich af, Hij ging zitten en sloot zijn ogen om naar het geruis van de golven te luisteren. Na een tidje te geluisterd te hebben,stond hij recht en liep naar de rotsen. Daar was het geruis van de golven nog harder. Een golf vloog zo hard tegen de rotsen,dat er een grote golf op de rotsenvloog,en op Blitzy spatte. 'GWAH! Water!' bromde hij. ' Hij liep terug om een beetje op te drogen. Daarna vlogen er nog meer golven over de rotsen. Blitzy keek daar als een bij die naar stuifmeel zocht naar de rotsen.

Silverbreeze stapte rustig het strand op. Hij wou wel vliegen, maar daarvoor wou hij eerst nog meer op krachten komen. Maar hij kon geen dag zonder de zee, ook vandaag niet. Ze zoute zeelucht, de golven en de kwetterende Wingulls en Pelippers, hier was zijn thuis. De zon ging langzaam onder en zou straks verdwijnen achter het eindeloze water. Silverbreeze glimlachtte en liep verder. Een paar Krabby's vluchtten weg om niet geplet te worden door zijn grote poten. Silverbreeze keek naar de zee. De pier was te zien, dus het was eb. Met vloed stond het water al gauw 10 meter verder. Silverbreeze liep de pier op, en keek naar de golven die tegen de pier aansloegen. Kleine zeepokemon zwommen om de pier heen. Boven hem zweefden Wingulls die aan het wachten waren tot hij weer weg was, zodat ze eten konden gaan zoeken op de pier. Silverbreeze keek rond en zag verderop op de rotsen een pokémon staan. Hij wou hem wel begroetten, maar de pokemon stond te ver. En het was hier net zo heerlijk...
Silverbreeze stak zijn staart in het water die afgekoeld waren doordat de zon al bijna verdwenen was. Er kwam wat meer wind. Silver keek naar de horizon en zag daar het laatste randje zon verdwijnen. Het was avond.

Blitzy hoorde iets,het kwam vana chter de rotsen. Op zijn hoede sloop hij naar de rots,ging er voorbij en zijn maag kromp ineen. 'Lugia?' zei hij vol verbazing. Hij keek naar het laatste restje zon. Zijn vlam leek erop te reageren. Blitzy sprong van de rotsen en sloop naar de Lugia. Opeens voelde hij een brandende pijn in zijn voet. Een krabby zat er met zijn schaar in. 'Aw,scheer je weg,rotbeest.' vloekte hij al fluisterend. Toen hij de krabby weggejaagt had,bloedde zijn voet een beetje. Blitzy stopte zijn voet in een peol om het een beetje af te koelen. Maar het water was koud,zo koud dat zijn voet leek te verschroeien. Blitzy trok zijn voet vlug terug. 'Aw,stomme...' zei hij boos. Daarna liep hij de pier op. 'Lugia?' zei hij.

Silverbreeze hoorden stappen achter hem, en licht gevloek.
Maar hij zou wachten tot ie dichterbij was, en dan pas zou hij kijken wie of wat het was.
''Last van de krabbys?'' vroeg Silverbreeze licht geamuseert. Toen Blitzy de pier op was gelopen draaide Silverbreeze zich om. Hij hief zijn hoofd op. Hij zag er nog niet al te best uit., Hij was nog veels te mager en hij had overal nog wonden en korsten zitten. Ook was hij erg vies, maar daarom was hij de pier opgelopen, om een duik te nemen, en op te frissen.. ''Lugia ja'' antwoordde Silverbreeze tegen Blitzy. ''Maar noem me maar silverbreeze'' Zei hij met een kleine, moeilijke glimlach.

Blitzy knikte. Toen hij de naam Silverbreeze hoorde,leek zijn binnenste nog maar enkel uit ijs te bestaan. 'Silverbrezze?' herhaaalde hij. Dustfire had het over hem. Was misschien daaromm de reden dat ze niet meer bij hem wou zijn. 'Maar,je was toch,dood?' zei hij angstig. Zijn ogen werden groot,net als de laatste minuten dat hij samen met Dustfire was. Misschien zou hij,Silverbreeze naar Dustfire kunnen brengen? Hij staarde naar de zon. Dustfire,hij bleef van haar houden,altijd. Daarna staarde hij naar Silvervreeze. Zijn oog viel op een Wingull.

Toen Blitzy day vroeg ging er een schok door hem heen.
''Dood... heeft Shadow lugia dat tegen jullie verteld?'' Vroeg hij, en slikte.
Natuurlijk had Shadow lugia dat verteld.. Dat zou Dustfire verzwakken...
Silverbreeze slikte nog eens. Dustfire.. hoe zou het met haar gaan? Zou ze uberhaupt nog in leven zijn?
Zinds hij terug was had hij nog geen sporen van haar gezien. Maar misschien wist de Monferno meer.
''Ken je Dustfire?'' Vroeg hij als eerste. Want anders zouden de andere vragen onnodig zijn.

Blitzy knikte. Het zou beter zijn om er niet over te vertellen dat ze partners waren geweest. 'Jha,Hij zei dat,' Al was het bijna een half jaar terug,hij herinnerde dat gevecht nog als de dag van gisteren. Hij wist dat zijn geest nog ergens ronddoolde. 'Het gaat zeer goed met haar,alleen mist ze je.' zei hij. Juist daarom dat ze niet meer bij hem wou zijn. Blitzy voelde terug een jammer genoeg vertrouwijke pijnsteek door zijn borst glijden. Dus Silverbreeze leefde nog, Hij keek naar zijn wondes. 'Je moet naar Dustfire.' zei hij. Die kon met een makkie al zijn wondes helen,zoals hij eenliteken van hem verwijdderde.

Ze mistte hem nog? en hij moest naar haar toe? Dat betekende dat ze nog leefde!
Een blij en opgelucht gevoel ging door Silverbreeze heen. Want zijn grootste nachtmerrie was geweest, dat hij terug zou komen en Dustfire was er niet meer.. Gelukkig kwam die niet uit. Nu boeide het hem niks meer dat hij zwak en gewond was, hij wou zo snel mogelijk naar haar toe. Maar waar was ze?
''Ik zou wel naar haar toe willen, maar ik zou niet weten waar ik moet zoeken. Ik heb haar zinds ik terug ben niet gezien, of gehoord.'' Zei hij, en keek moeilijk. ''Waar kan ze zijn?''

Blitzy haalde zijn schouders op. 'Misschien in de Burning Tower?' zei hij en hij wees naar de verte,waar een rode gloed hing. Een ding was duidelijk,Silverbreeze zou weer partners worden met Dustfire. Hij vond het wel erg,maar,als Dustfire gelukkig was,was hij dat ook. 'Een ding,je zult te voet moeten,vrees ik,ik denk dat je nog te uitgeput bent om te vliegen' zei hij. Hij wilde er alles voor doen dat Dustfire weer gelukkig zou zijn.

Silverbreeze draaide zijn lange nek tot zijn ogen gericht waren op de toren.
''De burning tower...'' Fluisterde hij. Die toren haalde vele herrinneringen naar boven...
Hij rilde even, maar wist niet of het van de koude wind was, of van de zenuwen.
Maar hij moest er wel goed uitzien als hij Dustfire weer ontmoette.. hehe xD
Silverbreeze keerde om en dook met een lenige sprong in de zee. Hij zwom een tijdje rond onder water, ongeveer een minuut, en kwam toen weer boven en landde op de pier. Hij was iniedergeval weer schoon. Hij schudde zich uit en keek Blitzy met een grote Glimlach aan. ''Bedankt dat je me wilt helpen, Monferno, erg bedankt..'' Zei hij dankbaar, en knikte. Hij keek weer naar de toren, die heel ver hier vandana was, maar toch zichtbaar was. ''Ik weet dat het ver is.. maar dat geeft niets. Ik zou er alles, maar dan ook alles aan doen om haar weer te zien. Ik hoop dat ze me net zo erg mist als ik haar mis..'' Zei hij en dat meende hij ook. Zinds hij opgesloten was door Shadow lugia voelde hij een leeg gevoel in zich. Maar dat zou vast verdwijnen als hij haar weer zag. Hij liep van de pier af, en keek nog een keer om naar Blitzy. ''Nogmaals bedankt'' Zei hij, en liep verder.

Blitzy glimlachte. Hij stond recht en liep mee met Silverbreeze,voor het geval dat hij wer daangevallen,dat hij hem kon helpen verdedigen. 'Ik help wel graag,ze is een ..' Na die zin bleef hij even haken. 'Vriendin,' voegde hij eraan toe. Na iedere stap kwam de toren dichterbij,en werdra verlieten ze het strand.

Riolu liep door het bos dat niet ver van de zee verdwijdert was. Zijn wond op zijn arm was nu volkomen genezen en er zat alleen nog maar een litteken. Riolu staarde naar de vele pokemon, rattata, oddish, Yanma en nog vele andere speelden in het bos, allemaal zag het er erg vredig uit.Maar diep in zijn hart wist Riolu dat het niet veilig was. Dustfire had hem verteld dat er stropers en trainers waren in pokeRPG en nu was zij gevangen genomen. Een steek van verdriet ging door zijn borst. Dustfire... Riolu kende haar nog maar net maar had haar meteen gemogen.
Een geluid in de vorm van een plons deed hem uit zijn gedachtes wekken. Nieuwschierig om wie het ging liep Riolu richting het strand en kreeg dan ook snel een Lugia en Monferno in het oog. Even schudde hij zijn kop, alsof hij wakker moest worden uit een droom, en keek nog eens goed. Ja het was echt een Lugia! Ook herkende Riolu de monferno, het was Blitzy. Riolu duwde de bosjes opzij en liep naar hen toe. Langzaam ging de harde bosgrond over naar het meule zand. 'Heey, blitzy!' riep Riolu vrolijk en hij knikte nar de Lugia als groet. 'Waar gaan jullie heen?' vroeg hij nieuwschierig. Zijn rode ogen keken de Lugia even onderzoekend aan, je zag zo dat hij iets zwaars had beleefd, hij zat onder de korsten en littekens. Maar Riolu besloot er niet over te vragen, dat zou onbeleefd zijn. Met een glimlach wende hij zijn blik weer naar Blitzy.

''Bedankt blitzy, dat je mee wilt gaan, echt bedankt'' Zei silverbreeze met een klein glimlachje.
Silverbreeze zuchtte. Het was raar om te moeten lopen, en saai. Bijna zijn hele leven vloog hij alleen. Snel door de lucht zweven. Dan heb je pas een vrij gevoel... Maar nu moest hij lopen. Hij was nog best zwaar en bij elke stap trilde de grond een beetje. Toen hoorde Silverbreeze opnieuw een andere pokemon. De pokemon kwam dichterbij en stond na een tijdje voor ze. Het was een Riolu. Blijkbaar kende hij Blitzy, dus hij was te vertrouwen. ''We gaan naar de Burning tower, om, hopelijk D...dustfire weer te zien'' zei Silverbreeze. Het was voor hem moeilijk om die naam uit te spreken. Hij was gewoon erg zenuwachtig. Hoe zou ze op zijn terugkomst reageren?

De lugia begon te spreken, en Riolu keek hem een paar seconden niet begrijpend aan. 'Dustfire?' zei hij geschokt, en de droevige blik kwam weer in zijn ogen. Wisten ze het dan nog niet? 'Eh... ik denk niet dat dat gaat, Lugia' En sip keek Riolu naar de grond. Een sterke wind kwam opzetten en liet zijn zwarte flaporen een bepaalde richting op waaien. Een kleine traan gleed over één van zijn blauwe wangetjes en maakte een klein nat kuiltje in het grond dat al snel weer verdween door het opstuivende zand. Pelippers en wingulls lieten vrolijke kreten horen en vlogen richting de pier, en de rotsen om naar voedsel te zoeken. Maar Riolu lette er allemaal niet op, zijn gedachtes waren terug naar het meer, weer zag hij de beelden voor zich, weer zag hij hoe Dustfire werd gevangen genomen en in een enorm vliegend metalen schip werd meegenomen. En hij, als kleine Riolu, kon niks doen dan toekijken. Kwaad kneep Riolu zijn hand tot een vuist, zijn lichaam was gevuld met verdriet en haat. Als die stroper ooit weer zijn gezicht hier vertoonde... dan.. dan.. Riolu kneep zijn ogen dicht 'Dustfire..' kwam er zacht uit zijn mond, bijna onhoorbaar.

Blitzy keek naar zijn vleugels. 'Ok,we lopen ernaartoe.' zei hij en hij sprong moedig van rots naar Rots. 'Komaan,Silver, denk dat ze op je wacht!' riep hij. Opeens hoorde hij een dreigend geluid. Een soort van aardschok. Blitzy negeerde het. 'Benieuwd hoeblij ze zal zijn..' Het geronk werd oorverdovend. 'WIE SNURKT ER HIER ZO LUID?' schreeuwde hi boven het geronk uit.

Silverbreeze keek even raar naar Blitzy, die heel raar op iets reageerde, maar Silverbreeze hoorde niks.
Hij negeerde hem verder en keek weer naar Riolu. Toen Riolu zei dat het niet ging, leek er iets in hem te breken. ''Wát? waarom niet? is er iets met haar gebeurd? Vroeg Silverbreeze snel en zenuwachtig.
Silverbreeze bleef hem strak aankijken, maar die blik werdt steeds slapper. Toen hij een traan van riolu zag zakte al zijn moed weg. Was ze dan toch dood? ''nee.... '' zei Silverbreeze zacht. Hij kon net nog zijn tranen inhouden. ''Zeg me Riolu, wat is er gebeurt?''

Riolu lette niet op Blitzy, zijn rode ogen hadden alleen nog maar aandacht voor Lugia die erg bezorgd leek om Dustfire en waarschijnlijk een hele goede band met haar had. Dat maakte het alleen nog maar moeilijker om het te vertelen. Riolu slikte 'Dustfire... Dustfire is gevangen genomen door stropers, i..ik zag het het gebeuren toen.. ik bij het Crystal lake was. Een enorm metalen vliegend schip heeft haar... gevangen genomen. Ze kon er niet tegen op' Riolu durfde nu amper naar de lugia te kijken, hij had een enorme brok in zijn keel. 'Ze leeft nog... maar ik weet niet..' verder kwam hij niet want Riolu zakte door zijn pootjes en verbergde zijn koppie in zijn gezicht 'Lugia, begrijp me niet verkeerd... ik wilde haar redden.. maar i...ik kon het niet' Zijn lichaampje maakte schokkende bewegingen.

Blitzy knikte. 'Simpel,nu zoeken de stropers jou!' zei hij tegen Silver. Blitzy dacht... Hij was klein,dus hij kon binnendringen via de verluchtingsbuizen. 'Silver krijs,lok de stropers!' zei daarna. de stropers zouden dan komen,en blitzy het schip binnensmokkelen. 'al ik eens in jouw bek kroop al je werd gevzngen..'

[hoe kan jij altijd zoveel inspiratie hebben? xD]

Silverbreeze hoorde het antwoord van Riolu. ''Wat? stropers in pokerpg?'' zei hij verdwaast, maar hoefde geen antwoord. Waarschijnlijk wisten de pokemon hier ook niet hoe ze het gebied binnen waren gekomen, want de legendarische pokemon hadden de grens geblokkeert met allerlij dingen, zodat dit gebied onbereikbaar was geweest voor mensen.. tenminste, dat hadden de pokemon altijd gedacht. Maar blijkbaar hadden ze de mensen onderschat. Het was vreselijk dat Dustfire gevangen was, maar toch had Silverbreeze wel een opgelucht gevoel. Ze leefde tenminste nog. En als ze nog leefde, dan was er nog hoop. Silverbreeze luisterde naar de rest van het verhaal, waarna Riolu begon te huilen. Een traan ging over silverbreeze zijn wang. ''Het geeft niks, Riolu, jij kon er helemaal niks aan doen. je moet jezelf niet de schuld geven van wat niet jouw schuld is'' Zei hij, en probeerde het geruststellend te laten klinken. Silverbreeze dacht na. Als zelfs Dustfire het schip niet aankon..
Het klonk nogal hopeloos, maar Silverbreeze kon Dustfire niet zomaar aan de mensen overlaten! Ze moesten haar zien te redden, hoe dan ook. ''De eerste beschermer van pokerpg moet gered worden..'' Zei silverbreeze.
Ineens stelde blitzy voor om het schip te lokken. ''Wááát? ik kan jou niet meesmokkelen, dat doe ik niet, ik kan niet anderen in gevaar brengen'' Zei silverbreeze ongelovig. ''En wat als ik ook gevangen ben? Dan zijn er te weinig beschermers in de zee, en de zee zal op hol slaan, het wordt een ramp. als ie weet dat er meerdere legis zijn, zal hij ze allemaal gaan vangen!'' Zei silver. Hij schudde zijn kop.

Blitzy sloot zijn ogen, 'Ik heb al veel gevaren getrotseerd. En ik zal dat schip saboteren. Zo'n schip stikt vast en zekr van de luchtverversersbuizen,ik kan daar waarschijnlijk doorgaaan om door het schip te gaan. Ik zoek het controlepaneel,vernitig het évoila.' zei hij. Daaran sloot hij zijn ogen. 'Het moet want is hield van haar' zei hij zacht.

Riolu hoorde de gerutstellende woorden van Silverbreese en stopte met snikken. Met natte wangetjes keek hij naar de Lugia en hij knikte. 'Misschien.. heb je gelijk' zei hij zacht en hij snoof. Riolu stond op en veegde de tranen van zijn gezicht. Hij hoorde wat Blitzy zei en schudde verdrietig zijn hoofd. 'Blitzy, dat zal niet gaan, je moet er eerst zien te komen, het is een vliegend schip en de enige manier om het te bereiken is dus vliegend. Tegen de tijd dat je ook maar een beetje in de buurt ben van het schip, zal de stroper je al in de gaten hebben. Ik ken de stropers; ze hebben allemaal technise snufjes die jij blijkbaar onderschat. Hoe denk je ander dat ze hier zijn gekomen?!' probeerde hij aan de monferno uit te leggen die de situatie blijkbaar te makkelijk zag. Riolu draaide zijn koppie weer naar de lugia 'we moeten haar redden, daar stem ik mee in, maar we moeten eerst een goed plan verzinnen. We willen niet riskeren dat uw ook word gevangen' zei hij zacht. Riolu zei expres we aangezien hij vastbesloten was mee te helpen.

een Grote Electivire kwam aanlopen hij zag een Lugia een Monferno en een Riolu."Goede dag!" Riep hij. hij keek de pokemon met grote ogen aan. toen hij de pokemon Gevangen hoorde zeggen schrock hij zig een hoedje."Wie is g.g.gevangen?" Zei hij licht stoterdend.

[-.-]

Blitzy keek stom naar Electivre. 'Niets voor jouw.' blafte hij. 'Dus,het is simpel,Riolu kan anders meegaan.' Hij moest kosten wat het kost mee in het schip. 'Alleen zo lukt het,vertrouw me.' zei hij. Blitzy knikte. 'Of,is er een andere manier?' voegde hij eraan toe.

Plotseling verscheen er een Electivire maar Riolu had hem nog niet opgemerkt. Pas toen de pokemon begon te spreken keek hij op maar draaide al snel zijn kop weer richting Blitzy. Riolu had wel een idee, een gevaarlijke en hij wist niet zeker of het hem ging lukken.. Maar ze moesten Dustfire redden! 'Ik heb misschien een ander idee' zei Riolu zacht 'maar eerst moet eh..' Riolu keek even naar de lugia 'hoe heet uw eigenlijk? Ik ben Riolu' zei hij snel. Hij snoof eventje maar ging toen weer verder 'Eerst moet uw aansterken, ik zie dat uw te zwak bent om te vliegen en de stroper kan je zo makkelijk vangen als we nu al aan onze reddingsactie beginnen' zei hij tegen de lugia. Riolu besloot zijn idee om Dustfire te redden, nog maar even niet te vertellen.

Silverbreeze lusiterde naar alle pokemon. Ze moesten een beter plan hebben, die van Bitzy was te roekeloos.
Toen de electrivire aankwam negeerde hij hem. Ze moesten goed overleggen, ze moesten een plan hebben, een goed plan. Want als het misging had het misschien grote gevolgen. Silverbreeze Hij wou zo graag dat hij gewoon naar Dustfire kon, gewoon naar de toren toe, en haar weer zien, en haar daarna in zijn vleugels sluiten.. Maar het lot was hem weer eens niet gunstig gezind. Silverbreeze voelde de wind zachtjes tegen hem aan gaan. Het weer was rustig vandaag. Ineens zei Riolu dat hij ook een plan had. Silverbreeze wou meteen vragen wat zijn plan was, maar net toen hij iets wou zeggen vroeg de Riolu hoe hij heette. ''Ik ben Silverbreeze..'' zei hij kort.
''Ik moet inderdaad nog wat aansterken, maar we hebben niet lang de tijd. Misschien vangt ie dan andere legi's, of gaat ie al weg. Dan wordt het nog veel moeilijker om haar te redden.'' Zei silverbreeze.