Samen met Amore kwam hij aan bij de velden, wat was het mooi! Het gras stond tot zijn knietjes en het leek wel een enorme groene zee als de wind het gras alle kanten op liet waaien. Overal waren prachtige bloemen en pokemon te zien. 'Je had gelijk Amore het is hier prachtig!' zei hij vrolijk tegen zijn pikachu-vriendin. Riolu ademde de frisse lucht in en liet daarna een diepe zucht horen. Wat was hij blij dat hij eindelijk vrij kon zijn, geen stropers, zwepen, kooien, pijn en slechte pokemon meer. Riolu liet zich lachend op zijn rug vallen en belande in het zachte gras. Zijn rode ogen keken vol verwondering naar de strakheldere hemel met hier een daar een kleine wolk. Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht.

Amore glimlachte. Hij scheen het fijn te vinden. Zelf was ze ook blij, en begon ze op 4 poten rondjes te rennen. Ze ging erg snel, en op gegeven moment werd het een snelle aanval. Je kon haar al niet zo heel goed maar volgen, tot ze eindelijk duizelig neer viel naast Riolu. Ze hijgde wat, omdat dat rondrennen energie koste. Grijnzend keek ze hem aan. ''Dus, vindt je het hier mooi?'' Vroeg ze grinnikend. Het gras kriebelde aan haar rug, terwijl ze de heerlijke geur van de bloemen naast haar op snoof.

Riolu wende zijn blik weer naar Amore die een snelle aanval deed, wat was ze snel! Ze schoot alle kanten op en kwam uiteindelijk weer bij Riolu terecht. Als antwoord op haar vraag knikte hij enthiousiast. De zon liet haar zonnestralen fel op het land neerkomen en dat zorgde voor een aangename warmte en als het te warm werd was er altijd nog de wind die voor koele briesjes zorgde. Tevreden ging Riolu zitten en ook hij snoof de geur van de bloemen op, de natuur rook zo lekker hij kreeg er een fijn gevoel van.

Ze grinnikte, en leunde met haar rug tegen zijn zij aan. Droog snoof ze even, en nieste toen er een pluisje in haar neus kwam. Ze keek naar de pokémon die er waren. Pidgeys, wurmple's, bayleefs, meganiums, ivysaurs, ledyba's, en nog veel meer pokémon. Ze grijnsde nog breder. Het zag er prachtig uit: Niemand had hier ruzie. haar groene ogen richtten zich op een volbeat en Illumise die verliefd rondjes om elkaar draaiden. Ze grijnsde licht. Dat zag er prachtig uit. 'Vuurvliegjes' werden ze genoemd. Als ze 's nachts rond een grote boom draaiden was het echt prachtg om te zien.

Riolu voelde hoe Amore's lichaam tegen zijn zij leunde en er verscheen spontaan een warme glimlach op zijn gezicht. Ook hij merkte de vele pokemon op en het was een prachtig gezicht. Het was hier zo vredig, niemand had hier ruzie. Riolu zijn blik viel op twee wurmple's die met een vriendschappelijk gevecht bezig waren. Dit deden ze zodat ze ze sneller in een silcoon of cascoon konden evolueren, en bovendien versterkt een vriendschappelijk gevecht de band tussen de pokemon. Riolu zuchte, wat zou hij graag zo willen vechten. Het enige wat hij had gedaan waren pijnlijke gevechten met slechte en veel te sterke pokemon voor zijn niveau. Dit had hem veel pijn gedaan... woest schudde Riolu hij zijn koppie, nee hij moest dit uit zijn hoofd zetten, hij had het hier goed en zou nooit meer naar die verschrikkelijke plek terugkeren.

Amore grinnikte, en bleef voor zich uit kijken. Toen hij met zijn kop schudde, knalden ze hard met hun koppen tegen elkaar aan. Geschrokken keek ze naar hem. ''Gaat alles goed?'' vroeg ze droog. Ze hief een wenkbrauw op, en hield haar kop scheef. Ze bedacht dat hij waarschijnlijk weer over zijn verleden aan het nadenken was, dus draaide ze haar koppie weer om. Ook haar blik viel op de twee wurmple's. Toen ééntje evolueerde in een silcoon, was ook de andere al snel aan de beurt. Maar, deze werd een cascoon. Ze grinnikte zacht, en legde haar kop onbewust op de schouder van Riolu.

Riolu's koppie knalde tegen die van Amore aan 'sorry' zei hij verschrikt, hopend dat ze hem nu geen kluns vond. Opeens legde ze haar kop op zijn schouder dus dat maakte genoeg duidelijk. Riolu werd helemaal warm van binnen en er verscheen een blije twinkeling in zijn ogen. Hij richte zijn blik op de cascoon en silcoon die blij om elkaar heen springde omdat het hun gelukt was te evolueren. evolueren... zijn baas wou dat Riolu evolueerde in lucario maar dit wou Riolu niet, hij kon toch ook sterk worden zonder te evolueren? En bovendien, Riolu wou helemaal niet evolueren hij vond zichzelf goed zoals hij nu was.

Ze bleef zo zitten, en keek even omhoog, ookal kon ze hem niet zien aangezien hij dus aan haar achterkant zat. Ze grinnikte om de cas- en silcoon, die echt blij waren. De twee zouden opgroeien tot een prachtige Beautifly en Dustox. En, ook bij die twee was het duidelijk. De silcoon was een meisje, de cascoon een jongen. En, zoals ze nu deden, leek het er veel op dat er later wat zou opbloeien. Ze grinnikte even. Bij de gedachte hieraan, dwaalden haar ogen weer af naar de volbeat en illumise. Dat was een prachtig stel samen, even als een Plusle en Minun. Dat hóórde bij elkaar, vond ze. Even tilde ze haar hoofd op, en keek naar Riolu, maar al snel legde ze haar koppie weer op zijn ondertussen warmgeworden schouder.

Riolu voelde dat Amore haar koppie even optilde maar daarna weer op zijn schouder legde, Riolu sloot zijn ogen dit voelde heel fijn zo. Op dit moment had hij geen zorgen en een gewelidge vriendin, Riolu wou dat dit moment niet meer eindigde maar oneindig door zou gaan. 'Amore' zei hij zachtjes 'ik wil je nog heel erg bedanken voor wat je allemaal gedaan hebt voor me'. Een klein blaadje waaide op zijn snuit en omdat het kriebelde veegde hij die weg. Een koel briesje kwam opzetten en liet zijn oren iets naar achter waaien.

Amore grijnsde licht, ''Zoveel was het niet,'' zei ze rustig, ''Gewoon wat iedereen zou moeten doen..'' Zei ze toen, en ze zuchtte. Ze had het eigenlijk nu pas door hoe sommige grote pokémon naar hen keken, en ze kleurde wat rood. Wat dachten ze wel niet, nu zij zo lag? Nouja, wat kon haar het ook schelen. Droog bleef ze liggen, en snoof zachtjes. Het was wel lekker warm, zo tegen hem aan. Ze snoof nog eens, en bleef stil liggen. Er was, gelukkig, nog niemand gekomen om hen te storen, ookal mompelden vele voorbijgangers wel iets tegen elkaar, en giechelden dan heel dom.

Riolu hoorde haar woorden en antwoorde: 'toch wil ik je bedanken Amore, je hebt mijn leven gered'. Ook Riolu merkte de grotere wat eigenwijsere pokemon op die over hen roddelde, maar Riolu trok zich er niks van aan. Woorden konden hem niks doen, maar als ze ook maar probeerde Amore aan te raken zou hij haar verdedigen. Een gaap ontsnapte uit zijn mond en beschamend duwde hij zijn voorpoten tegen zijn mond. De grasprieten kriebelde onder zijn staart en Riolu legde die dan wat meer naar rechts maar daardoor kwam die tegen Amore aan te liggen. Hij kleurde rood hopelijk had ze het niet gemerkt

Amore grijnsde licht. Toen ze zijn bewegingen voelde, keek ze om. Toch kwam de grijns weer op haar gezicht. Toen ze zag dat hij kleurde, kleurde zij ook langzaam. Gelukkig viel het minder op aangezien haar wangen al helemaal rood waren. Vaag legde ze haar kop weer op zijn schouder, en sloot haar ogen. Genietend van de warmte, de pokémon om hen heen negerend.

(Moetweg!)

Ook Riolu sloot tevreden zijn ogen, en de glimlach op zijn snoet verdween niet. Langzaam ging zijn ademhaling steeds rustiger.

Na een tijdje opende hij weer zijn ogen, niet wetend of hij nou in slaap was gevallen of niet. Verward keek hij rustig rond maar herinnerde zich al snel alles weer. Hij voelde het warme koppie van Amore die op zijn schouder steun zocht en hij voelde ook de warmte van de zon die afnam. Riolu realiseerde zich dat het langzaam avond werd, de hemel kreeg een oranje achtige gloed. Het was een prachtig gezicht en het werd alleen maar nog mooier toen er beautiflys en butterfrees verschenen. Er kwamen glinstering van hun vleugels en dat zorgde voor een mooi plaatje in de avondgloed. Riolu kon er zijn ogen niet van afhouden, hij had nog nooit zoies moois gezien.

Langzaam opende Amore haar ogen, en draaide zich om. Ze keek naar Riolu, en kleurde rood. Had ze nou echt al die tijd op zijn schouder liggen slapen..? Wat moest hij wel niet denken? Ze schudde haar koppie heen en weer, en keek ook naar de vlinderpokémon, die er prachtig uitzagen. Ze grijnsde licht, en keek weer naar Riolu. Plots schoot haar iets te binnen, ''Ehmn.. Heb je al een plek om te overnachten?'' Vroeg ze aan hem, en ze slikte. Ze verwachtte eigenlijk van niet, aangezien hij hier nog bijna niemand kende. Ze keek naar de grond. Van haar zou hij wel bij haar in de grot mogen blijven, en haar moeder zou het vast en zeker ook niet erg vinden. Maar, er waren erg veel mooie grotten bij de Sulfur Caves. Daar wilde zij zelf later gaan wonen, net als haar achternichtje.

Riolu merkte dat Amore wakker werd en draaide zich zachtjes om. Hij hoorde haar zachte stemmetje en dacht even goed na, ergens overnachten.. daar had Riolu nog niet aan gedacht.'hmm.. ik denk dat ik wel ergens een plekje kan vinden hoor, in een boom ofzo.' dit was natuurlijk niet de beste slaapplek maar Riolu was erger gewend. Hij keek Amore vriendenlijk aan met zijn zachte rode ogen.

Amore keek hem rustig aan, ''Je zou ook bij mij in de grot mogen slapen..'' Zei ze rustig. Dat was natuurlijk veel fijner dan in een boom. ''Of we gaan naar de sulfur Caves, dan ga ik wel mee..'' Zei ze droog. Ze kleurde een beetje. ''Daar zijn echt mooie grotten. Sommigen zijn verlaten, en dan staan er al meubels in. Zoals mijn achternicht, die woont ook daar samen met haar partner,'' zei ze rustig tegen hem, en ze grijnsde breed.

Riolu luisterde naar haar woorden en kleure rood, wou ze echt dat hij bij haar kwam overnachten? Wat was ze toch lief! 'graag, als je dat echt wilt' zei hij verlegen 'en het maakt mij niet uit, ik vind je aanbod al hartstikke lief!'.Zijn glimlach werd breder waarbij hij zijn witte tandjes ontbloote. Het leek hem ook leuk om in een grot in te trekken, maar wou Amore wel bij haar ouders weg? Hij grinnikte binnensmonds, ze wou anders wel behoorlijk snel weer weg toen Riolu Tora en Night had ontmoet, dus waarschijnlijk had ze daar niet zo'n moeite mee. 'zeg jij het maar, Amore' zei hij zacht

''Dan gaan we naar de Sulfur Caves. Die zijn echt zó mooi,'' zei ze droog, ''En er zijn geen ouders die misschien nét een foute opmerking maken,'' zei ze toen, ''Gewoon wij 2tjes. Eng is het niet,'' ratelde ze door, maar hierna zweeg ze weer. Ze keek hem aan, ''Dus..?'' Vroeg ze grijnzend. Ze keek even rond. Waar waren de Sulfur Caves ook al weer? Ze keek even moeilijk, maar wist het al snel weer. ''Daar zijn de Sulfur Caves,'' zei ze droog, en ze wees weer in een bepaalde richting.

Riolu luisterde en dacht na, het leek hem heel erg leuk dus.. waarom ook niet? 'oke!' zei hij enthiousiast 'lijkt me hartstike leuk!'. Hij keek de richting uit die Amore aan wees en bedacht dat de Sulfur Caves vast een mooie plek was. 'wijs jij me maar de weg, Amore'. Riolu stond op en schudde even de pluizjes en grasprietjes van zijn vacht. Daarna keek hij weer naar Amore

(Ik maak wel een topic )

Ze keek hem grinnikend aan, en knikte, ''Okay,'' zei ze. Ze ging op 4 pootjes staan. ''Je bent een Riolu, dus als ik het goed heb ben je redelijk snel,'' zei ze. Zonder nog op antwoord te wachten, sprintte ze weg. Als hij te ver van haar vandaan was, wachtte ze even, maar verder rende ze hard door. Op haar 4 kleine pootjes richting de Sulfur Caves.

(oke)

Riolu grinnikte bij de woorden van Amore 'ach..' zei hij 'Pikachu's staan toch bekend om hun snelheid?'. Maar voor hij het wist was ze al weg. Riolu grinnikte nog een keer en spurte daarna ook achter haar aan, waarbij zijn zwarte flaporen naar achter waaide door de wind die langs hem heen zuisde.