Ayelinn was zoal gewoonlijk weer eens in de Zabird Fabriek. Ze kwam er de laatste tijd steeds vaker. Een lichte bries ging door haar vacht heen. Haar donkergroene ogen speurde de omgeving af op zoek naar andere pokemon.

Houndoom keek tijdens het lopen, nadenkend naar de grond. Ze had een paar familie problemen, en zou een manier moeten bedenken om deze op te lossen. Maar hoe? Ze fronsde diep. Het leek wel of alles tegenwoordig fout ging...

Ineens merkte Ayelinn een andere pokemon op. Houndoom kon ze uit haar geheugen ophalen. Haar wangen vonkte een beetje elektriciteit af. ''Hoi'' zei ze monotoon tegen de Houndoom.

Houndoom keek naar de Pikachu. "Ehm, ook hoi." zei ze verbaasd van de plotselinge begroeting. Ze hield haar kop een tikje scheef, en keek bedachtzaam naar de Pikachu. Kende ze die ergens van?

Ayelinn keek emotieloos naar Houndoom. ''Je kent me niet meer he'' zei ze.
''Misschien dat de naam Ayelinn je wat zegt'' zei ze.

Houndoom keek met een ongelovige blik naar Ayelinn. "Ja... Die naam zegt mij inderdaad wel wat..." ze bleef met dezelfde ongelovige blik naar Ayelinn kijken. Was zij echt Ayelinn? Nee... Dat kon toch niet?

''Geloof er maar aan'' zei Ayelinn tegen Houndoom.
''Ik ben terug. Ik zie er anders uit dat weet ik, maar ik ben terug'' zei ze.

Houndoom fronsde, maar knikte uiteindelijk. "Fijn dat je terug bent..." zei ze uiteindelijk met een vriendeljk glimlach.

''Inderdaad fijn. Al betwijfel ik of dat zo fijn voor jou is'' zei Ayelinn.
Kleine bliksemschitjes sprongen van haar wangen af.

Houndooms'net nog wat blijere blik, werd een kalme, maar geïrriteerde blik. "Als je wilt dat ik vertrek, kan je het ook gewoon zeggen." zei ze met een lichte grom in haar stem.