Danger stond bovenaan een waterval. Hij zuchtte, en keek naar het uizicht. Plots schoot hem iets te binnen, en Danger gromde zacht. Daarna liet hij een huil horen... naar Helos. Hij had iets beloofd, maar dit keer moest hij zijn belofte nakomen. Tijdens dat Danger wachtte, hoorde hij een geluid, en keek dus snel om. Misschien was het wel Helos, maar het kon ook iemand anders zijn... dus Danger besloot om niet te grommen, maar hij wachtte rustig tot de ander zich zou laten zien.

Helos kwam tevoorschijn. "Laat me raden... je wil dat de vloek verbroken wordt? Dat wil ik wel doen... maar..." begon hij. Helos maakte zijn zin niet af, en grijnsde gemeen. Hij zwoof naar Danger toe, en keek hem kil aan. "Dan gaat er iets anders gebeuren..." zei Helos.

"Wat dan?" vroeg Danger, en keek naar Helos. Hij gromde. "Als je het niet vertelt..." herhaalde Danger, en gromde luider. Hij stond klaar om aan te vallen als Helos niks zou zeggen, maar te erg aanvallen wou Danger niet. Want dan zou Helos hem nooit normaal kunnen maken.

"Ik weet het al... ik zal je doof moeten maken. En omdat ik denk dat je je zal verzetten... zal ik Lick moeten gebruiken..." zei Helos zacht, en hij deed Lick op Danger, die verlamd op de grond viel. Daarna deed Helos zijn handen op de plek waar Danger's oren zouden moeten zitten...

Toen Danger dat hoorde, wou hij zich verzetten. Maar door de Lick kon dat niet. Danger wou iets zeggen, maar dat kon ook niet. Hij merkte hoe het geluid om hem heen langzaam wegstierf... tot er helemaal geen geluid was... behalve zijn eigen gepraat en gedachtes.

Helos hield zijn handen weg, en grijnsde. "Je hebt nu geen last van de vloek, maar kan mij niet horen. Maar toch weet je wat ik nu aan het zeggen ben..." zei hij, en verdween. Danger lag nu alleen op de grond.

Ze kwam aanhuppelen en zag iemand weerloos liggen en liep er nmaar toe.
"Hallo gaat het "vroeg ze en tikte hem aan.
"Kan ik helpen"vroeg ze ze zag dat er wat was maar het leek niet op een gevecht

Maar wat helos niet wist als hij dangers vloek liet verdwijnen en hem doof maakte, gebeurde er het zelfde bij Blitzy (hij kan gelukkig gebarentaal xD) En Blitzy moest dus opzoek naar het kristal van de horenheid!

Danger keek om toen hij merkte dat hij zijn nek en kop weer kon bewegen. "Oh, sorry... zei je iets?" vroeg hij. Hij wou niet vreemd overkomen, maar hij kon Imala niet horen. Gelukkig kon Danger wel begrijpen wat ze zei of zou zeggen, door liplezen, wat hij bijna nooit deed... en nu opeens wel...

"o gaat het wel"vroeg ze met een schuin kopje.
Ze keek naarb hem

"Ja... het probleem is alleen dat ik half verlamd ben, en ook nog eens doof..." zei Danger, en wou naar de grond kijken. Maar omdat hij Imala dan niet zou kunnen begrijpen, deed hij het niet, en bleef naar Imala kijken. "Het enige wat ik kan horen zijn mijn eigen stem en gedachtes..." vervolgde Danger. Hij draaide zich naar Imala toe, toen hij zijn voorpoten ook weer kon bewegen. De verlamming was zwakker dan Danger dacht.

Fiona kwam aanlopen, en merkte de Eevee en Danger op. Ze grijnsde, en deed haar Pin Missile, die tussen de twee de grond raakte. Daarna verdween Fiona's grijns, en ze kwam dichterbij. "Hallo..." zei ze rustig, maar ergens ook kwaad. Maar het kwade gedeelte was bijna niet te merken.

De Pin Missile raakte Danger half, die omkeek. Daar zag hij Fiona staan. Hij slikte, en zweeg. Waarom kwam ze hem opzoeken? En zou ze alweer Nederlands kunnen praten...? Danger wou het wel vragen... maar tegelijkertijd ook weer niet. Daarom knikte hij naar Fiona. "Hallo..." zei hij zacht.

"Hoe gaat het?" vroeg Fiona, met een valse ondertoon. Ze zei het alleen snel, en dus zou Danger niet begrijpen wat ze zei. Maar Fiona kon niet weten dat hij doof was, en keek vragend naar Danger.

"Wat... zei je? Hoestgaten? (Omg XD)" vroeg Danger verward, en keek Fiona aan. Maar hoe kon hij weten wat ze bedoelde? Hij hoorde niks, en Fiona hoorde hij dus ook niet. En omdat ze snel praatte, kon Danger het niet goed volgen. Hij keek naar de grond, maar daarna weer snel naar Fiona. Misschien gaf ze nog wel antwoord...

Ze liep naar Danger toe ze wilde niet omdat hij niet veel kon dat de andere pokemin hem aanviel.
"Hoi"zij ze snel maar op zon toon van je mag hem niet aanvallen.

"Hoe... gaat... het?" herhaalde Fiona, en keek naar Imala. "Hallo..." zei ze vaagjes. De hele tijd was er een vage, valse ondertoon te horen. Ook al wist Danger dat niet. Maar Imala wel. Fiona glimlachte vaag, en keek om. "Weet je, ik denk dat ik weer ga..." zei ze vaag, en rende weg.

Danger keek Fiona verward na. "Goed..." wou hij nog zeggen, maar de Jolteon was al weggerend. Hij zuchtte, en keek naar Imala, waarna hij zijn kop op de grond neerlegde. Oke, de vloek was wel opgeheven... maar waarom moest hij nu doof zijn? Danger wou wel naar Helos toe gaan, maar was bang dat hij dan weer de vloek zou krijgen...

Ze kwispelde en keek naar hem
"Wat is er" zij ze duidelijk en wachte op het andwoordt .
Ze liep een meter weg en srpong op een steed"die Jolteon is weg'dacht ze trots

"Ik zit, of lig, te denken... ik heb al een tijdje een probleem met een Shiny Haunter... en ik dacht, misschien moet ik naar hem toe gaan. Want de Haunter heeft mij doof gemaakt. Maar aan de andere kant, de Haunter kan een vloek over mij uitspreken, die ik eerder had" zei Danger, en volgde Imala met zijn ogen. "En dat wil ik liever niet..." vervolgde Danger, en keek even naar de grond. Maar daarna keek hij weer naar Imala.

''Ik help je wel''
Het was de kille stem van Lucario.

Danger merkte niet dat Lucario er was, want hij hoorde hem niet, en Danger keek inmiddels naar de grond. Toen hij opkeek, merkte hij pas Lucario op. "Ehm... hallo...?" zei Danger, en keek hem aan. Hij wist niet wat Lucario had gezegd, want dat had hij niet gehoord.

Ze keek naar de pokemon die er bij was gekomen.
"Je doet hem niet pijn"zij ze vastbesloten en stond op.

Blitzy kwam al renend enpufend aang.erend met een kristal in zijn handen en riep:"Ik heb het kristal!" En hij hield het bij Dangers oor. En een blauwe straal kwam eruit! Die kroop in Dangers oor en die nu weer zou moeten horen!

Maar helaas. Het enige wat Danger hoorde was een grote stilte, behalve zijn eigen geluiden. Hij keek verward van het kristal naar Blitzy, en weer terug. "Dat is... een kristal...?" zei hij twijfelend. Danger verwachtte geen antwoord, en staarde maar naar het kristal. Blijkbaar hielp deze niet. Misschien was het uitgewerkt...