Met kleine stapjes liep Teresiá het grote grasveld op. Er waren verschillende pokémon aanwezig, maar ze kende er nog geen een. Het was nog maar kort geleden dat ze hier heen was verhuist en ze had nog niemand ontmoet. Normaal was ze niet zo verlegen, maar iedereen zag er zoveel sterker uit en iedereen scheen elkaar te kennen. Met een eenzaam gevoel liep ze naar een boom en zakte door haar achterpoten. Met haar rechterpoot streek ze over haar oor. Het was best saai om zo te zitten.. Normaal was ze erg actief, maar de hele situatie maakte haar verlegen. Ze hoopte eigenlijk dat iemand naar haar toe zou komen, maar meestal nam ze zelf het initiatief. Teresiá schudde haar hoofd. Dit was niet zoals haar normale doen..

Geïrriteerd stond ze op. Hoe kon nou zo verlegen zijn? Met een zucht ging ze liggen en legde ze haar hoofd tussen haar poten. Met haar poot streek ze door het zachte gras, het was werkelijk een prachtige plek om te ontspannen. Hoewel sommige pokémon druk aan het spelen waren. Met haar grote, bruine ogen volgde ze een paar Aipom die door de bomen slingerden, waarna ze een paar Butterfree in het oog kreeg. Teresiá hief haar kop om de fladderende pokémon te volgen, waarna ze van de open plek verdwenen. Ze begon zich al wat beter te voelen en hoopte dat iemand haar snel gezelschap kwam houden.

Tora keek naar de vulpix, iemand die ze nog nooit had gezien. Een lichte grijns ontstond op haar gezicht, en ze ging een paar meter verderop zitten, en sloot haar ogen.. Genietend van de zon die op haar scheen. Na een tijdje opende ze haar ogen toch maar, ''Hallo, jonge vulpix.'' zei ze, en ze grijnsde. ''Nieuw hier, denk ik?''

(sorr voor korte post xx)

Een Raichu kwam opeens haar kant op. Even dacht Teresiá dat ze naar haar toe kwam, maar de pokémon ging een paar meter verderop zitten. Toen ze zag dat de Raichu haar ogen sloot, volgde de vulpix haar voorbeeld. De zon scheen heerlijk en met een lichte zucht legde ze haar kop weer op het gras. Plotseling klonk er een stem, Teresiá's oren draaiden in de richting van de Raichu. ''Hallo, jonge vulpix.'' Teresiá opende haar ogen en hief haar kop. ''Nieuw hier, denk ik?'' Ze knikte. "Dat klopt." zei ze, terwijl ze opstond en naar de Raichu toe liep. "Mijn naam is Teresiá en ik ben hier nog maar sinds kort. Hoe heet jij?" Ze zakte door haar achterpoten en hield haar kop schuin. Met haar bruine ogen keek ze de pokémon naast zich onderzoekend aan.

''Ik ben Tora.'' zei ze, en ze keek even naar de littekens op haar handen en keel. ''Ik zit hier al weer een tijdje.'' zei ze grijnzend, ''Aangenaam, Teresiá.'' zei ze toen maar, en ze grijnsde licht. De vulpix zou haar nooit wat aan kunnen doen, want als ze één keer een flinke klap met haar staart zou geven, lag de vulpix omver. ''Goed of slecht?'' vroeg ze toen kortaf.. De vulpix zag er niet kwaadaardig uit, maar.. Je kon maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Ze zuchtte even, en hoop dat haar littekens niet teveel opvielen.

''Ik ben Tora.'' antwoorde de Raichu. Teresiá knikte vriendelijk. ''Ik zit hier al weer een tijdje.'' haar ogen vonden littekens op haar keel en handen, wat de pokémon een robuust uiterlijk gaven. Wat was er met haar gebeurt? Tora glimlachte een beetje, al met al kwam de pokémon niet erg gelukkig over. Zat haar iets dwars? Teresiá voelde zulke dingen vaak wel aan en wou altijd helpen. Hoewel sommige mensen deze hulp als bemoeizucht omschreven.

''Goed of slecht?'' Zei Tora plotseling. Verbaasd keek de vulpix haar aan. Goed of slecht? wat bedoelt ze? Teresiá deed haar kop weer even schuin terwijl ze Tora vragend aankeek. "Goed of slecht? Goed, denk ik. Tenminste, ik zie mijzelf niet als een slechte pokémon. Hoezo vraag je dat?" Is het soms normaal, om dat hier te vragen? Een beetje nerveus door de wending van het gesprek, streek ze met haar poot door het gras.

''Ik zie dat je naar mijn littekens kijkt.. Ik was eerst slecht, toen heb ik met de ho-oh gevochten.. Dat heeft de littekens op mijn handen veroorzaakt. Maar, ik ben overgestapt, en werd elke keer uitgedaagd door een Mightyena, die heeft me flink in mijn keel gegrepen, waardoor deze littekens ontstonden.'' zei ze toen kalm, en ze keek de vulpix grijnzend aan. ''Ik vroeg het, omdat er hier vele slechte pokémon zitten.. Je ziet er niet slecht uit, maar ik man niet zomaar iedereen vertrouwen. Ik heb één tip voor je, kom nooit, maar dan ook nooit in het donkere gebied.. Daar zitten de slechte pokémon vaak, en die lusten je best.''

Verwonderd keek Teresiá naar de Raichu voor zich. Had zij met Ho-oh gevochten? En ze was slecht geweest? En zelfs nu ze goed was had ze steeds aan de stok met een Mightyena? Geen wonder dat haar houding zo terughoudend en achterdochtig was.. Tora grijnsde naar haar, waarna ze haar verhaal vervolgde. ''Ik vroeg het, omdat er hier vele slechte pokémon zitten.. Je ziet er niet slecht uit, maar ik kan niet zomaar iedereen vertrouwen. Ik heb één tip voor je, kom nooit, maar dan ook nooit in het donkere gebied.. Daar zitten de slechte pokémon vaak, en die lusten je best.' Teresiá ging liggen, haar ogen nog steeds op de Raichu gericht. "Ik merk aan je dat je veel hebt mee gemaakt. Ik ben misschien jong, maar ik begrijp anderen heel goed. Jij kan me vast wel wat meer vertellen over dit land." De vulpix pauzeerde even en richte haar ogen op de lucht, waar dunne wolken slierten voorbij trokken. "Wat is dat, het donkere gebied?"

''Je hebt hier de zo genaamde Dark-Side pokémon, dit zijn pokémon die zich keren tot het kwade, hun leider heet 'Shade'. Het is een vrede Gengar.'' zei ze kalm. ''Je moet nu oppassen voor de Ho-Oh, ik heb gehoord dat ze Primal is, dus dat er iets is omgeslagen, en ze slecht is. Verder heb je hier nog velen andere pokémon.. Kijk gewoon uit dat je nooit bij het donkere gebied komt.'' zei ze, en ze luisterde naar de laatste vraag. ''Het donkere gebied is een gebied waar de DS'ers leven, je hebt daar 3 soorten gebieden in, en die zijn allemaal angstaanjagend.'' zei ze daarna. ''Is er nog iets dat je wilt weten?''

Ongelovig luisterde ze naar Tora. Was dit echt allemaal waar? Waar was ze terecht gekomen! "Een Primal, dus? En die, slaan gewoon om? Van goed naar *poef* slecht? Dat kan toch niet? " Teresiá schudde haar hoofd. Ze kon al deze informatie even niet bevatten. Ze staarde naar de grond en mompelde: "Het leek hier allemaal zo vredig.." Ze was hierheen gekomen om opnieuw te beginnen, met een schone lei in een nieuw land. Maar dit land had vele geheimen en veel duistere kanten. Was het wel zo goed geweest om hierheen te komen?
''Is er nog iets dat je wilt weten?'' Teresiá hief haar kop en keek Tora recht aan. "Ja, zijn er ook nog goede verhalen over dit land te vertellen? " Er klonk bitterheid door haar stem, haar humeur begon om te slaan. Als ze het zo hoorde, moest dit een vreselijk land zijn!

''Er zijn vele goede pokémon hier, die in harmonie samenleven. Ook zijn de gebieden prachtig, en heb je een stad om dingen te kopen. Ook de onderwater grotten blijken erg interessant te zijn, en vele pokémon bouwen huisjes bij de watervallen. Shadow Lugia is verslagen, en toen heerste er een vrede. Zodra de Ho-Oh genaamd Dustfire ook weer goed is, zou dit een vredig gebied zijn.'' zei Tora toen maar, ze grijnsde licht. ''Als je uitkijkt hoef je voor niemand bang te zijn.''

Teresiá luisterde naar wat Tora te zeggen had, maar het akelige gevoel wou haar maar niet verlaten. ''Als je uitkijkt hoef je voor niemand bang te zijn.'' Ze snoof. "Hoe kan je hier nou rustig leven als je altijd op je hoede moet zijn." De vulpix stond op en ritselde even met haar staarten. "Is hier ergens een plek waar ik rustig even kan trainen, of maakt het niet uit waar je het doet? Ik moet nodig wat stoom afblazen." Ze rekte zich even uit en richtte haar blik toen op het open veld, waar verschillende pokémon actief waren. Maar iedereen was aan het spelen of uitrusten, dus het leek haar niet echt een geschikte plek om een boom te gaan roosteren. "Wil je me misschien een beetje rondleiden? Dan wordt ik vast veel sneller wegwijs hier." Teresiá keek vriendelijk naar Tora, ze was al weer wat gekalmeerd, maar de drang om iets in brand te zetten bleef.

''We zitten nu in Oost-Pokérpg. Hier heb je de zeeën, de rivieren, de TimeRise Forest, het lava terrein, de woestijn, en de Peaceful Plains, waar we nu zitten.'' zei ze, en ze hapte even naar adem. ''Dan heb je West-Pokérpg.. Met het meer, het moeras, de bergen, een ijskoud toendra gebied, de Sulfur Caves en de fabrieken.'' ze hapte weer eventjes naar adem. ''Dan heb je ook nog de Pokémon City, die op de grens van west- en oost Pokérpg ligt. Ook heb je het donkere gebied, met de Darkside Grotten, Skull forest en de verwoeste velden.'' zei ze kalm. ''De weg hier moet je zelf maar vinden, want er zijn oneindig veel wegen om overal te komen.. Ik verdwaal ook weleens.''

Tora ratelde ongelofelijk veel namen op, die Teresiá bijna onmiddelijk weer vergat. Ze snoof even. Als je niet met me mee wil kan je het ook gewoon zeggen. Ik ga altijd al op onderzoek uit, maar daardoor werk ik mezelf vaak in de nesten. Ik dacht dat iemand zoals jij me wel wou helpen. Maar ik zoek het zelf wel uit." Ze draaide zich om en begon weg te lopen. Teresiá keek nog even achterom. "Het was leuk je te ontmoeten Tora, ik zie je nog wel eens. " Na die woorden rende ze weg, op zoek naar avontuur!

Tora hief haar wenkbrauwen op.. Die Teresiá was wel fel, zeg! Ze zuchtt even, en deed een donder op een boom, die in brand vloog. Rustig liep ze weg, en keek nog achterom naar een Blastoise die de boom bluste. Ze grijnsde licht, en rende toen weg, op 4 poten.