Glimlachend keek Teresiá toe. De twee pokémon waren een gevecht begonnen en Tora straalde een hoop zelfvertrouwen uit. Teresiá vond haar houding soms wel irritant, Tora scheen altijd alles aan te willen vallen. Wel vond ze het leuk de pokémons te zien strijden en keek met bewondering toe hoe de Raichu de schadowballs wegsloeg. "Tora, jij hebt veel getraind of niet? Je bent behoorlijk sterk. " zei Teresiá. Ze had wel enige bewondering voor de Raichu, omdat zij ook als kleine Pichu was begonnen, maar toch zo groot en sterk was geworden.

[ Sorry voor late reactie, ]

''Ik heb genoeg getraind.'' zei ze toen, en ze keek naar de enige Gengar die nog over was. Ze deed een grote thunderbolt, waarna ze vals grijnsde. Ze keek eventjes naar Thunder, maar al gauw weer naar GW. Ze stopte het puntje van haar staart in de grond, waardoor de schokken die uit haar wangen kwamen plotseling veel groter werden.

Thunder stond al die tijd verbaasd en verwonderd te kijken. Ze had haast nooit een gevecht gezien en zeker niet met Tora. Ze had al die tijd aandachtig gekeken, maar nu vond ze het genoeg. Thunder wilde zelf trainen en ook sterker worden. Alleen had Tora het nu even druk met GW en kon haar dus niet trainen. Daarom besloot Thunder op pad te gaan. Ze ging de omgeving verkennen, maar omdat het zo'n groot gebied was, bedacht Thunder dat ze het best kon beginnen met de bossen. Dat zou een mooi begin zijn.
Thunder liep weg en niemand merkte daar wat van. Eindelijk ging ze op avontuur. Voor het aller eerst in haar leven. Dit was waar ze altijd naar verlangt had, dit mocht ze niet verpesten! Thunder ging gauw weg.

[ Dat Thunder nu weg gaat, hebben ik & zij in RL besproken, dus serieus, IK merk het als eerste, ok? xd ]

Tora zuchtte, en keek om zich heen. Ze sprong naar achteren, en keek toen naar GW. ''We stoppen.'' zei ze droog, en ze ging op een steen zitten, waarna ze hem droog aan keek, ''Anders doe ik je straks nog pijn.'' zei ze toen plagerig, en ze grijnsde, niet merkend dat haar zusje weg was gelopen.. Ze was al gewend dat ze niet bij haar was, en moest er juist nog aan wennen als ze er wél was..

(GW hier)

"hmmmm....."

"ik zal mijn revange krijgen Tora! wacht maar af!"

Tora rolde met haar ogen, en deed een bliksemstraal de lucht in, die weer naar beneden kwam na een tijdje. Ze stopte haar staart in de grond, en absorbeerde (soortvan, dan) de electriciteit, en keek GW weer helemaal vol energie aan. ''Ja, vast wel.. Maar, ik ben zowiezo al niet zo'n vechter, alleen als het nut heeft.'' zei ze droog. ''Of, als ik gewoon zin heb. Wat ik nu dus niet heb.'' Plots keek ze om zich heen, en zonder nog wat te zeggen, sprintte ze weg.