Rian zag hoe de waterpokèmon keek en zei:"hey, wat was je naam ook al weer? Nou ja, kom er gezellig bij."
Toen hij omhoog keek zag hij een pidgotto net achter de bomen verdwijnen. Hij rolde op zijn rug en het gras vatte vlam. Om meer vuur te voorkomen zette hij zijn hoef erop en het vuur ging uit.

Chibi keek naar het blauwe ding en stapte er op af. Chibi besloot het ding van achteren.
"Boeh!", riep hij vrolijk.
Daarna stak hij beleefd zijn poot uit.
"Chibi."

(Brb. Me outside right nuw.)

"Mijn naam? Dat is Vira" zei Vira, en keek om, richting Chibi. "Ook hallo. Mijn naam heb je denk ik net gehoord..." zei ze, en glimlachte vaag, waarna ze opstond. Vira keek naar de lucht, en zag wat wolken eraankomen. Haar staart trilde niet, dus het waren geen regenwolken.

Chibi observeerde het blauwe wezen nog eventjes. Vira keek niet terug. Vira keek omhoog. Chibi volgde haar blik maar kon niet begrijpen waar zij naar keek? Was er iets te zien waar hij overheen keek? Of was Vira gewoon raar? Hij wist het niet.Hij keeek dommig rond.
"De lucht is blauw, hoor..", sprak hij dom maar plechtig, op een echte Chibi-toontje.

"Ik heet Rian. Maar wat is er je kijkt zo raar.", antwoordde ponyta. Hij keek naar de lucht en zag wat er was er waren wolken. waarschijnlijk ging het regenen. ik kan maar beter gaan dacht de ponyta. "Ik kan maar beter gaan want er zijn regenwolken verschenen van achter het bos uit.", Zei de ponyta die opstond om te gaan.
toch bleef hij nog eventjes staan.

"Het zijn geen regenwolken..." zei Vira. Ze keek weer naar de Pokémon, en glimlachte vaag. "Dus er is niks ergs aan de hand. Als mijn staart zou trillen, dan wel..." vervolgde Vira, en keek kort naar haar staart.

"Als je staart zou trillen? Wat gek. Heeft je staart een afwijking ofzo?", vroeg Chibi dom. Dit was iets waar hij nog nooit van gehoord had. Met je staart het weer voorspellen.. Dat zou hij ook wel willen leren. Het was best wel een gaaf kunstje.

Vulpix rekte zich uit en stapte uit de schaduw van de bomen. Ze was in slaap gevallen aan de rand van het bos, maar de zon was verschoven en had haar gewekt met zijn warme stralen. Glimlachend liep ze de Peacefull plains op. Dit was echt haar favoriete plek in de pokeRPG. Opgewekt liep Teresiá het grasveld op. Meteen viel het op dat er een groepje in het veld stond. Ze herkende Tora meteen, waarna het haar ook opviel hoe groot de Raichu eigenlijk was.
Langzaam liep ze naar de groep toe, terwijl ze de pokémons bestudeerde. Er was een redelijk kleine Charmeleon, die nogal hyperactief aan het rondrennen was, een jonge Ponyta en een Vaporeon die ze nog nooit gezien had. Teresiá kwam dichterbij en hoorde Vaporeon zeggen dat het niet zou gaan regenen. De Vulpix keek even omhoog en zag enkele wolken voorbij drijven. De Charmeleon maakte nogal domme opmerking, waarna Terees met haar ogen rolde. Ze stapte naar voren en ging naast Tora staan.
"Haai Tora! " zei ze vrolijk, waarna ze haar ogen over de andere drie liet glijden. "Een hoop onbekende gezichten! Ik ben Teresiá." de vulpix zakte door haar achterpoten en ging zitten.

Tora keek naar de vulpix. ''Hallo, Teresiá.'' zei ze kalm, en ze keek weer naar de andere 3. Ze zuchtte eventjes, en grijnsde toen licht. Een yanma ging op haar hoofd zitten, waarna ze fronste. Met haar staart duwde ze het ding van haar hoofd af, die snel wegvloog. Ze grijnsde dom.

Rian keek naar de vulpix. teresià werd ze genoemd. het werd steeds drukker. langzaam kwamen de wolken dichterbij. "ik ben Rian de ponyta.", zei Rian kortaf. Met een goed gerichte ember schoot hij een struikje in brand. Het gras rondom verschroeide en het struikje brandde af. Toen draaide hij zich om en ging verder met zijn wandeling.

Teresiá glimlachte, toen een yanma op Tora's hoofd lande. Ze jaagde het beestje weg, waarna ze grijnsde. "ik ben Rian de ponyta." antwoorde de ponyta kortaf. Hij schoot een Ember af op een bosje, waarna dit verbrande. Toen draaide hij zich om en liep weg. Teresiá keek hem een beetje raar na. Zegt ook niet even doei ofzo. Ze keek vragend naar de andere twee, hoe zouden zij heten?

Tora keek even voor zich uit, waarna ze luidkeels gaapte. Ze keek eventjes droog naar boven, en keek toen de anderen aan. ''Dan.. Ga ik ook maar weer eens.'' zei ze kalm, en ze keek hen allen doordringend aan. ''Dag'' zei ze daarna, en ze liep met flinke, snelle stappen weg, het topic uit.