Met zware passen kwam de kleine pikachu aanlopen. Ze keek rond, en zag toen het meer. Het glinsterde prachtig in het licht van de volle maan die scheen. Een grote grijns verscheen op haar gezicht. Met kleine passen liep ze op het meer af. Ze ging aan de rand zitten, en keek naar haar spiegelbeeld. Haar vacht glansde, en haar blauwe ogen glinsterden. Voor de rest had ze niet echt veel aparts. Alleen zat het haar nog altijd dwars dat ze zo klein was. Ze kon er echt niet tegen. Ze zuchtte, en keek weer naar het water. Het viel haar nu pas op hoe erg ze op haar oma leek. Haar moeder zei het vroeger al altijd.. Maar ze geloofde het nooit. Nu zag ze het pas. Haar moeder, en haar oma hadden dezelfde blauwe ogen. Ze grijnsde. Nu ze toch aan haar familie dacht.. Haar nichtjes zouden hier zijn. Ze keek naar achteren, een vage schaduw kwam uit de bosjes. ''Candy..'' mompelde het, en Candy bestudeerde de schaduw. Na een tijdje werd het zichtbaar. ''Oma?'' vroeg ze, en ze hief haar wenkbrauwen op. ''Oma, wat doet u hier?'' vroeg ze toen. ''Candy, ik ben hier om je wat te geven.'' zei haar Oma kalm, en Candy keek haar aan. Iets geven? Wat zou ze nodig hebben dan. ''Ik bedoel.. Wijsheid.'' zuchtte haar oma toen. Candy knikte, en ging zitten. ''Ik heb de namen van je nichtjes gevonden.. Tora en Thunder. Tora is een grote Raichu, maar Thunder een kleine, zwakke Pichu.'' zei haar oma, en Candy zuchtte diep. ''Ja, nu ik hun namen heb weet ik misschien hoe ik ze moet vinden, maar verder heb ik er niks aan.'' zei ze toen kalm, en ze keek haar oma aan. ''Candy, Candy, Candy.'' zuchtte haar oma. ''Je moet weten wie je bent, Candy.'' zei haar oma toen, en ze liep weg. ''Oma!'' riep Candy haar na, maar haar oma was al verdwenen. De laatste zin bleef door haar hoofd gaan. 'Je moet weten wie je bent.' Wat zou haar oma hiermee bedoelen? Ze wist precies wie ze was, of toch niet? Haar oma had altijd gelijk gehad.. Dus ze besloot maar te luisteren. Toen ze luid geritsel in de bosjes hoorde, hief ze haar wenkbrauwen op. Maar, deze keer was het geen Pikachu die de bosjes uit kwam..

- Minimaal 4 volle regels.
- Serieus, alstublieft.
- Geen gevechten.

[Ik ben mn Cyndaquil ww kwijt dus denk maar dat ik Tim ben >.<]
Tim hoorden een gesprek gaan tussen twee Pikachu's. Zouden ze een tweeling zijn? kwam er in hem op. Hij keek naar de maan en luistede naar het gejammer van de wolfen. Zouden ze ruzie hebben..? kwam er weer in hem op. Hij keek nog eens goed en zag dat de oudere Pikachu weg liep, geen tweeling dus.De Pikachu merkten hem op, hij zetten een vriendelijk gezicht op en liep naar haar toe. Hij keek haar aan, ze was klein en had mooie velleblauwe ogen. 'Hoi..' zei hij onzeker tegen de Pikachu. Hij vriemlde wat aan zijn pootjes en zetten zijn vlam aan zodat hij wat duidelijker werd.

Klik voordat je inlogt op 'Ik ben mijn wachtwoord vergeten'. Want het is een regel om op je goede acc te posten aangezien het heel erg kan irriteren.

Candy's blauwe ogen gleden onderzoekend over de Cyndaquil heen. Terwijl ze dat deed, bleef die ene zin maar door haar hoofd heen spoken. 'Je moet weten wie je bent.', zei haar oma. Maar, wat zou ze ermee bedoelen? Het kon best zijn dat het was omdat Candy eerst slecht wilde worden.. Nee, oma wist al dat dat niet was gebeurt. Wat zou het dan zijn? Ze zuchtte diep, en merkte dat ze in gedachten was weggezakt, en keek de Cyndaquil snel weer aan. ''En, wie ben jij?'' vroeg ze toen met een valse ondertoon. Ze keek naar zijn vlam. Nu was hij helemaal zichtbaar. Het was dus een mannelijke Cyndaquil. Toen hij niks zei, vroeg ze het nogmaals. ''Ik vroeg.. Wie ben jij?'' Deze keer klonk het ongeduldiger.

Cyndaquil keek ongeduldig naar de Pikachu. Ze keek wel erg lang naar hem, zou ze gaan aanvallen ofzoiets..?
Tot dat ze vroeg wie hij was. 'Ik ben Cyndaquil, ik dwaal rond en zoek naar vrienden van vroeger.' zei hij kalm terug, Hij keek naar boven, de maan scheen en het vele licht scheen op de rivier, het was best een mooi gezicht. 'Trouwens, wie ben jij?' vroeg hij aan de Pikachu, ze wist al wie hij was, maar hij wist nog niets. Hij keek weer naar de rivier, de water pokemon waren stil vandaag, normaal zwommen ze als een gek rond. En hij keek weer naar de Pikachu.

''Ik ben Candy.'' zei ze rustig, terwijl ze weer naar haar eigen spiegelbeeld keek. Haar blauwe ogen glinsterden, en ze zag er weer haar oma in, toen ze nog jong was. Ze grijnsde licht, en draaide zich weer naar hem toe. Hij zou vast ook niet weten hoe iemand zichzelf zou moeten ontdekken. ''Je moet weten wie je bent.'' mompelde ze weer. De zin bleef maar door haar hoofd heen spoken.. Die zin.. Wat zou haar oma ermee bedoelen? Ze keek weer naar de Cyndaquil, en grijnsde toen lichtjes. Haar blauwe ogen doorboorden de blik van de Cyndaquil. Ze toonde geen angst, want ze was niet bang. De cyndaquil was misschien ouder, maar als hij haar zou aanvallen had ze wel een kans om te winnen.

'Oke, leuke naam.' zei hij vrolijk. Hij dacht aan snoep en zijn maag begon te knoren. 'Ik hoorde je iets zeggen over 'Je moet weten wie je bent' dat kan te maken hebben met een evolutie..' zei hij nadenkent. Hij keek weer naar het water, hij zag een aantal Magikarps voorbij zwemmen. Wat zou het leven toch mooi zijn als water pokemon. De mooie blauw zee, de vele soorten pokemon, lekker reizen. In zijn volgende leven wilt hij een water pokemon zijn. 'Trouwens, je oma lijkt echt op jou!' riep hij grijnzend. Die oma zag er nog jong uit, ze had nog geen rimpels zover hij wist, maar hij zag haar ook niet goed.

''Nee, het heeft daar niks mee te maken. Als het zo iets was had mijn oma dat wel gezegt. Dit is iets.. Iets.. Speciaals.'' zei ze droog, en ze zuchtte diep. De zin bleef door haar hoofd heen spoken, terwijl ze voor zich uit keek. ''Nou.. Ik lijk op mijn oma.'' verbeterde ze hem. Als haar oma op haar zou lijken zou het wel vaag zijn. ''Dan moet je mijn moeder is zien.. Het evenbeeld.'' zei ze toen met een grijns, en ze zuchtte diep. ''Maarja..'' zuchtte ze toen droog, en ze begon zacht te zingen.

[SorrySorrySorry voor de korte post.]

'Oke, het was te proberen..' zei hij droog. Hij luisterde nog eens en zei: 'Ja dat zal inderdaad vaag zijn als je Oma op jou leek.' zei hij grijnzend. Hij dacht terug aan zijn vroegere tijden, wat was hij toen gelukkig. 'Weet je, de meeste ouders bedoelen het goed maar doen het slecht.' zei hij droog. Waarom moest zijn vader hun nou veraden? Geld maakt ook niet altijd gelukkig, toch. Tim was altijd al blij dat hij eten kreeg, maar toch zijn extra's niet altijd overboden, een lava-zwembad is gewoon lekker en ontspanend. Hij keek naar de maan, die zag er mooi en glinsterent uit, hoe zou het leven zijn van een Lunastone.. Er zijn zoveel pokemon, en zo weinig gedaantes. Zo was zijn overgroot opa een Blaziken, en zijn overgroot oma een Infernape.

Candy keek naar de Cyndaquil, en keek toen weer voor zich uit. Ze pakte iets, het was een geroosterde bes. Er zat een gat in, en het was oud. Ze kreeg een soort flash-back achtig iets.
''Wahaha! Nu heb jij lekker geen eten.'' klonk de stem van haar grotere broer. De bes zat aan zijn staart. ''Nou, geef terug!'' hoorde je Candy roepen, ze had honger. ''Nee!'' riep haar broer terug. Candy flipte, deed een snelle aanval, waarna ze haar broer tegen zijn hoofd sloeg. Meteen liet hij de bes los, en ze at het op.
Het gat zag er precies zo uit of er een raichu staart in had gezeten, wat haar liet nadenken. ''Heb jij een grote raichu hier gezien?'' vroeg ze toen, met één opgetrokken wenkbrauw.

Tim zag de Pikachu moeilijk kijken, moest hij haar wakker maken?. Maar ze werd al waker. En vroeg toen of ik een grote Raichu had gezien, hij andwoorde met: 'Ik zie wel vaak Raichu's maar ze zijn niet echt groot..' zei hij nadenkent. De meeste Raicu's zitten onder de bomen voor lekkere zure appels. Hij keek naar de grond en zag een voetstap. 'Hé, is dat niet een voetspoor van een Raichu..?' vroeg Cyndaquil, het kon een Raichu zijn maar ook een Wigglytuff.. De Wigglytuff liet hem herinderen aan een buurvrouw, ze was erg aardig maar had ook grote spieren! Haar man, een Clafable werkte altijd, hij deed iets met de handel. Daarom hadden Tim's ouders vaak appels/peren die kregen ze van hun.

''Nee.'' ze slikte. ''Tora heeft littekens, en is groter dan een gemiddelde Raichu.'' zei ze toen kalm, en ze keek voor zich uit. Ze zuchtte diep. ''Ik ga denk ik zometeen weer terug naar mijn grot..'' zei ze kalm. De grot was al snel een betrouwbare plek geworden voor haar. Ze grinnikte wat. ''Wil je mee? Het regent er best vaak, maar binnen in de grot is het wel mooi, en er is veel voedsel, en een grote televisie.'' zei ze toen. Als ze Tora wilde vinden, moest ze toch daar zijn. Ze hield altijd van grotten.

'O oke..' zei hij rustig. De pikachu vertelde iets over een grot, met veel eten en een grote televisie!. 'Ja graag, wij vuur pokemon haten regen.' zei hij droog. Een grot was meestal wel rustig maar kon ook gezellig zijn. 'Zijn er nog meer pokemon?' vroeg hij grijnzend. En hij keek naar het water, er zwommen een kudde Horseas langs met als leider een Seadra. En er waren ook veel legendes, over de Moeder natuur, Celebi, over de 3 honden en hun leider Ho-Oh. Zijn favorite legende was Celebi, hij hield net zoals haar van natuur en groen. Maarja, hoeveel legendes gaan er nog komen..?

''Misschien. De grot was eerst van een stel spookpokémon, maar ik heb ze weggejaagd.'' zei ze kalm, ''Als ze er weer zijn, gaan ze weer weg als ik terug ben.'' zei ze daarna, en ze grinnikte wat. ''De grot is pas net van mij, en dat moeten die wilden nog even leren.'' zei ze daarna, en ze hief een wenkbrauw op. ''Maarja. Het kan zijn dat die budew er nog is.. Maar, het zal wel niet.'' zei ze toen kalmpjes, en ze gaapte even. De grot was ergens bij de bergen, waar een grote donderwolk boven was.. ''Ik weet waar het is, kom mee.''

[ Je weet welk topic & moet ff weg. ]