Na een lange zware tocht over de bergen viel Ayelinn uitgeput neer. Ze was zo moe en kon echt niet meer verder totdat ze gras voelde. Ayelinn keek op en merkte dat ze was aangekomen waar ze heen wou. Ze was in een kleine vallei beland die omringt was door bergen. Hier zou ze gaan wonen had Ayelinn besloten.

Ineens stond er een absol voor haar.
Mayumi keek verbaast naar Ayelinn. Was die pikachu nou zilver of was ze kleurenblind geworden? xD
'''Gaat het?'' Vroeg ze aan haar, aangezien ze uitgeput op de grond lag. ''Het lijkt erop dat je een zware reis achter de boeg hebt'' Zei mayumi.

Ayelinn keek even op toen ze een stem hoorde. ''Alsof jij daarom zou geven'' zei ze droog maar ook een beetje changerijnig. Met moeite stond ze op en keek de Absol aan. ''Waar kom jij eigenlijk vandaan?'' vroeg ze toch wel wat nieuwschierig. Ayelinn keek even om zich heen. Het zou hier wel stil wonen worden, maarja zo had ze teminste geen last van de andere pokemon.

''Tuurlijk geef ik daarom, ik help nou eenmaal graag pokemon'' Zei mayumi terwijl Ayelinn opstond.
''Waar ík vandaan kom?'' Vroeg Mayumi verbaast. ''Dat is een lang verhaal..'' Zei ze.
Het was even stil, maar daarna begon Mayumi weer te praten. ''Eigelijk kan ik jou beter vragen waar je vandaan komt'' Zei ze grijnzend.

''Ik kom van heel ver weg, meer hoef jij niet te weten. En voordat je vraagt wat ik hier kom doen. Ik heb besloten hier te wonen. Hier heb ik geen last van al die pokemon die zo misselijk makend veel om andere geven'' zei Ayelinn. ''Nou en nu jij. Waar kom jij vandaan?'' vroeg ze simpel.

Mayumi staarde even naar de lucht.
Ze keek naar Ayelinn. ''Oh sorry..'' Zei ze dom.
Ayelinn vroeg waar ze vandaan kwam. ''Lekker boeiend'' Zei Mayumi. Ze had geen zin om een verhaal te
vertellen, en zeker niet over haar verleden.

Ayelinn barste opeens in lachen uit. Ze keek Mayumi aan. ''Sorry hoor maar die toon waarop je dat zei, dat was gewoon echt te grappig'' zei hij nog een beetje nalachend. ''Je zal me vast wel een idioot vinden. Mijn naam is Ayelinn, aangenaam'' zei ze tegen de Absol.

Mayumi glimlachtte. ''Het geeft niet. liever grappig dan stom, toch?'' Zei ze.
Ze keek dom naar hoe Ayelinn zichzelf halfdood lachtte X3
''Jah, een idioot he, dat komt er wel bij in de buurt'' Zei ze en grijnzde.
''Ayelinn he, '' Zei ze. ''Ik ben Mayumi'' Zei ze vriendelijk.

''Ben je hier al heel lang Mayumi?'' vroeg Ayelinn. Ze ging zitten en keek Matumi aan.
''Ja ik kan je niet echt iets aanbieden kwa eten en drinken
aangezien ik nog niets aan m`n huis heb gedaan'' zei ze verontschuldigend.
Nu was hier inderdaad alleen nog maar een kleine grasvlakte.

''Nog niet heel lang. ongeveer een maand'' Zei Mayumi. Zijzelf ging ook zitten.
Ze luisterde aandachtig naar wat Ayelinn zei. ''Dat hoeft ook helemaal niet hoor,
Maar bedankt voor uw vriendelijkheid'' Zei mayumi beleefd en gaf een knikje met haar hoofd.
Ze keek even rond. ''Wat is het mooi hier he?'' Vroeg ze glimlachend. Ze keek weer naar ayelinn.
''Dit berggebied is mijn favoriete plaats. In de bergen voel ik mij altijd thuis.'' Zei ze denkend aan haar verleden. Ze had altijd al in de bergen gewoond. Dus het was niet zo raar dat ze zich hier het beste thuisvoelde.
Ze vond het erg leuk dat De pikachu hier ook kwam wonen. maar haar huis was nog lang niet af.
''Kan ik je anders helpen met je huis?'' Vroeg ze aan Ayelinn. ''Ik bedoel.. ik kan goed helpen.. ik kan dingen dragen en helpen met het in elkaar zetten en bouwen van je huis'' Zei ze en wachtte geduldig op antwoord.

Ayelinn dacht even na. Meestal had ze het aanbod ruw afgeslagen maar deze Absol leek haar wel aardig. Inderiedergeval was een beetje hulp wel fijn. ''Nu als je me zou willen helpen zou ik dat erg op prijs stellen'' zei ze. ''Ik ben hier omdat het zo rustig is'' zei ze tegen Mayumi.

''Oke dan!'' Zei mayumi met een big-smile.
Ze zou hier gemakkelijk elke dag naartoe kunnen komen, want ze woonde hier in de buurt.
''Het is hier inderdaad rustig in de bergen, nog een reden waarom ik hier ook woon'' Zei mayumi.

Een raichu stond als donkere schim tussen de struiken. Hij keek naar de 2 pokémon en lachte. Hij keek rond. Hij zou toch niet sleht worden en kwam tevoorschijn. "Hallo dames." Zei hij lachend en keek naar ze. De pikachu viel hem meteen in zijn oog.

Ayelinn`s donkergroene ogen keken met een ruk opzij toen ze een andere stem hoorde. Ze zag een Richu, een die ze nog niet kende. Een klein glimlachje erscheen om haar snoet. ''Hallo, en wie ben jij als ik vragen mag?'' vroeg ze. Ze knipoogde even naar Mayumi. Daarna keek ze weer naar de Raichu. ''Mijn naam is trouwens Ayelinn'' zei ze.

(Dudes, Matties, gabbers ik moet naar de kappert dus dat duurt wel even laters)

Mayumi keek ook meteen om naar de raichu die verschenen was.
Ze keek hem aandachtig aan. Ergens vertrouwde ze hem niet, ze wist niet waarom.
Ze keek naar ayelinn, die vroeg wie hij was. Daarna keek ze weer naar de Raichu, en wachtte op antwoord.

"Ik ben Tunder." Zei hij en keek naar de twee dames. "Ik ben hier pas nieuw zie je." Zei hij. Hij lachte kort en keek naar Mayumi. "Is er iets?" Zei hij en zette een paar stappen naar voren.

Ayelinn keek ook opzij naar Mayumi. Wat was er met haar? ''Mayumi alles goed?'' vroeg Ayelinn. Ze keek weer naar Tunder. ''Nou ehh welkom hier denk ik dan'' zei ze. ''Eigenlijk staan we half in m`n huis of teminste wat het moet worden uiteindelijk'' zei ze terwijl ze even over de kale grasvlakte keek.

Tunder keek naar Ayelinn en lachte. "Oww." Zei hij. Hij rekte zich uit. "Hebben jullie honger?" Zei hij. "Op mijn weg hier naar toe zag ik wat bessen en appel hangen!" Zei hij. Met zijn donder kon hij ze makkelijk naar benden halen.

Bij de gedachte aan eten begon Ayelinn`s maag te rommelen. Ayelinn keek eerst naar haar maag en toen met een klunzige glimlach naar Tunder. ''Het was nogal een lange klim naar boven'' zei ze terwijl ze over haar achterhoofd wreef. Dat moest er vast idioot hebben uitgezien dacht ze zuchtend. Ze keek even naar Mayumi. ''En jij Matumi? Heb jij dan geen honger?'' vroeg ze.

Tunder keek naar de appels die verderop verleidelijk in de boom hingen. Hij lachte. "Ik krijg ze er wel uit." Zei hij en vuurde zijn donder erop af. De appels vielen naar beneden en hij ving ze op. hij gooide er 1 naar Ayelinn en 1 naar Mayumi. "Vangen!" Zei hij en nam een hap van zijn eigen.

Ayelinn ving de appel behendig op. Ook greep ze naar die van Mayumi voor die haar raakte. ''Hier'' zei ze en gaf Mayumi de appel. Daarna beet ze in haar eigen. Ze voelde het fruitsap uit de appel spuiten en veegde het sap dat langs haar mond zat weg. Ze keek even op naar Tunder. ''Mooi gerichte donder trouwens'' zei ze tegen hem en nam nog een hap van haar appel.

Tunder keek naar Ayelinn. "Dankje." Zei hij en keek haar aan. "ik heb veel geoefend met mijn donder." Zei hij trots. Hij lachte. "Ook kan ik volt tackle en ijzerstaart!" Zei hij en keek naar Ayelinn zou zij dat ook kunnen? Hij wou het haar best wel leren!

''Kan jij volt tackle? Ik ben nog lang niet zo ver. IJzerstaart wel maar voor volt tackle zal ik toch echt nog wel een tijdje moeten trainen'' zei Ayelinn. Ze had wel al vaker een volt tackle gezien. Het leek haar fantasisch om dat ook te kunnen. Op haar laatste reis had ze toen IJzerstaart geleerd. Zou ze weer zo`n lange reis moeten maken om iemand te vinden die haar volt tackle kon leren?

Tunder keek naar Ayelinn en luisterde. "ik kan het je wel leren, als je dat wilt natuurlijk." Zei hij. Hij lachte. "Het is niet moeilijk als je het eenmaal kan!" Zei hij. Hij keek naar Ayelinn. Zou ze willen dat hij haar Voltackle leerde?

Ayelinn keek Tunder even aan. ''Als je het me wilt leren dan graag'' zei ze tegen hem. Dan hoefde ze niet zo heel ver te reizen en daarbij vond ze Tunder best wel aardig. Haar donkergroene ogen keken even naar Mayumi die al een tijd lang niets meer had gezegd. Ayelinn vroeg zich af of haar vreemde gedrag in het begin met Tunder te maken had. Ze had gehoord dat Absols het aanvoelde als er gevaar of rampen dreigde.