Met grote passen stapte de Raichu naar de rand van PokéRPG. Ja, ze zou hier weg gaan. Haar ouders waren dood, en ze moest de dader terugpakken. Ze slikte even, Thunder zou zich wel redden hier.. Toch? En Candy, ja, die kon voor zichzelf zorgen. Ze keek voor zich uit. De pokémon die haar ouders gedood had, was sterk. Waarschijnlijk sterker dan zijzelf, maar, ze zou tot in de dood strijden voor haar ouders. Ze gromde luidkeels, en grote schokken kwamen uit haar wangen. Ze bleef nog even staan. Een lange tijd was ze in PokéRPG geweest, maar nu zou ze dus vertrekken. Ze wist niet voor hoelang, en of ze wel terug zou komen.. Maar, ze moest kosten wat kost die dader(s) doden.

Legacy kwam aanlopen en hij zach tora " Hey Tora" riep hij en hij vloog er snel heen hij zei " Vertrek je of zo" en hij keek naar tora terwijl hij wachte op antwoord

''Ja, ik vertrek.'' zei ze kalm tegen de Dragonite. Ze keek hem aan. ''Ik moet dit gebied een tijdje verlaten wegens mij.. Persoonlijke redenen.'' zei ze toen. Ze zuchtte diep. Thunder mocht hier niks van weten, helemaal niks. Dadelijk zou ze ook gaan, nee, dat was veel te gevaarlijk.

"Oke, is die pikachu niet famlie van jou" Zei legacy rustig terwijl hij op een steen ging zitten en hij keek over en andere pokemon aan kwamen

Sparky's schaduw stond opeens in de bergen. Daarna zei hij:"Tora? Wat doe jij hier?" Daarna keek hij naar de grens van pokeRPG.

Tora zuchtte, ''Er is teveel gebeurd. Ik moet iemand.. Afmaken.'' zei ze kalm, ''En, dat is buiten dit gebied.'' zei ze toen. Haar zelfvertrouwen was goed te zien, maar toch was er iets anders in haar blik. Verdriet, wanhoop. Iets wat je nooit zag bij Tora, ze was een harde, maar haar ouders waren belangrijk.

Sparky schrok! Achter het woord vertrekken verschenen er tranen in zijn ogen. Sparky zei:"H-helemaal alleen? *snik*" De eerste traan rolde over zijn wang. Sparky zei:"W-waarom? K-kan er nie-niemand mee?" Sparky's oren ghingen slap.

Vaag keek Tora Sparky aan, ''Nee, kleine.'' zei ze kalm. ''Er mag niemand mee, niemand. De hele villa is uitgemoord waar mijn ouders leefden.. Ik ga de dader doden,'' ze slikte, ''Ookal betekent dat míjn dood..'' zei ze er zacht achteraan. Haar ouders waren zeker niet slap, helemaal niet.

Sparky kon de tranen niet bedwingen. Daarna gaf hij zijn bandje aan Tora en zei:"Hier,dit brengt geluk" Sparky knikte daarna triest. "Als je sterft,zal ik je nooit vergeten."

Tora schudde haar kop. ''Als ik dit gevecht niet aan kan, zonder een of ander armbandje.. Dan ben ik té bijgelovig,'' zei Tora kalmpjes. Rustig keek ze de twee aan, en zuchtte. Ze dacht diep na. De weg naar de villa wist ze nog. Ze moest de beveiliginscamera's checken, om te weten wie het gedaan zou hebben.

"Tora neem dan dit mee" en hij gaf haar een Oran bes en een kistje mee " Doe hier je spullen in, en maak hem af he" Riep hij en hij keek legacy liet een traantje vallen dee die ook niet vaak maar dit is wel erg

Tora grijnsde wat, en keek hen aan. ''Trouwens, als jullie mijn zusje zien.. Zeg maar dat ze naar Candy toe moet, en niet mij moet zoeken.'' zei ze kalmpjes. Thunder mocht niet weten wat er gebeurd was, nee, daar was ze nog veel te jong voor. Droog keek ze naar de twee die een traan lieten vallen. Zelf was ze minder hard dan normaal, maar je moest echt diep in haar ogen kijken wilde je een enkele emotie zien.

Sparky zei:"Ik zal dat wel doen...*snik*" Hij kon zich niet ininhouden om de tranen uit zijn ogen te laten komen. Ik zal iedereen vertellen over je *snik* heldhaftigheid" Na dat gezegt te hbben vlogen er heleboel tranen tegen de grond aan.

Tora keek hem vaag aan. ''Als je het zo wil noemen, mij best.'' zei ze droog. Een diepe zucht was te horen. ''Ik ga nu, voordat de dader weg is. Ik móet optijd zijn.'' zei ze kalm. Het was maar een reis van een halve dag, als je de gevaarlijke route nam. Deze zou ze nu nemen, voor haar was die momenteel niet gevaarlijk. De terugweg zou ze de andere route moeten nemen.. Rustig keek ze de twee even aan, ''Dag,'' zei ze kalm, en ze liep rustig weg. Het gebied uit, op zoek naar de dader, om deze te doden.

Sparky zei nog een laatste dag. Daarna liep hij de berg op en liet eeen luide krijs horen. Daarna liep hij weg...ver weg.

Legacy keek Sparky voorbij en knikte "Zal ik doen maar voor nu kan ik je alleen geluk wensen , klein vechterbaasje" Zei hij en hij vloog ook weg

Ps ik noem je klein omdat je kleiner ben dan mij ik ben 2 keer zo groot ongeveer