Thunder lag op het gras tussen de bloemen. Ze lag naar de wolken te kijken en verveelde zich. Ze bedacht dingen die ze allemaal kon doen, om ze vervolgens weer af te wijzen om dat ze er dan geen zin in had of omdat ze dat gewoon niet kon doen. Thunder keek na een poosje om zich heen. Ze was voor zover ze kon zien helemaal alleen. Ze stond op en ging een eindje lopen. Even verderop zag ze een ander lekker plekje, ditmaal in de schaduw. Gauw rende Thunder er heen. de schaduw kwam van een grote boon en op de grond lag heerlijk zacht mos. Toen ze ging liggen kon ze de slaap niet meer bedwingen. Al gauw sliep ze als een roosje.

''Thunder!'' riep Tora, die aan kwam lopen. Rustig liep ze op haar zusje af, en schudde haar droog wakker. Haar wonden waren groot, maar waren zich al een beetje aan het herstellen. Last had ze er niet meer van, ze had ze al een halve week, en was aan de pijn gewend geraakt. Rustig keek ze naar haar zusje, en ging zitten. ''Ik moet je iets vertellen,'' slikte ze.

Thunder werd wakker. Ze zat nog half te slapen toen ze vaag het gezicht van Tora zag. "Tora!!!" riep ze luid en ze wilde op haar afrennen. Plotseling zag ze de wonden van Tora. "Wat is er met jou gebeurt, heb je gevochten?" Thunder was enorm geschrokken van Tora, ze was er niet al te best aan toe. Toch zag ze zelf dat Tora nog prima kon bewegen en dat de wonden langzamerhand al genazen.

''Ja, ik heb gevochten. Dat is waar ik het met je over wil hebben..'' zei ze, en ze zuchtte, ''Ik heb te horen gekregen dat onze familie vermoord is. Ik nam de beslissing om de moordenaar te vinden, en hem te doden. Dus, ik trok PokéRPG uit, voor ongeveer 4 dagen.'' zei ze toen, ''Alleen.. Het was niet maar één moordenaar, het waren er meer. Grond en rots soorten, waarbij een Raichu in het nadeel zijn. Ik heb hen vermoord.'' zei ze rustig, ''Alleen.. Oma wist te vluchten, samen met onze 3 broertjes: Light, Tail en Glow.'' Ze slikte, ''Oma is dood gegaan aan ouderdom, wonde en vermoeidheid. Maar, onze drie broertjes leven nog. Zo is dit gekomen, en nu leven we dus hier met 3 hele jonge broertjes, en dat zijn de enigen van onze familie die nog leven, behalve wij en Candy..''

Thunder keek geschrokken en bang. Ze kon even niet bij haar woorden komen. Ze dacht aan de tijd dat ze nog wel bij haar familie woonde. Dat was niet eens zo gek lang geleden. Als ze daar was blijven wonen, dan was ze nu ook dood geweest en nooit een pikachu geworden...Bovendien had ze beloofd dat ze nog terug zou komen om te vertellen hoe het bij Tora was en wat ze al van haar geleerd had. Nu zou ze dat nooit meer kunnen vertellen! Thunder keek bedroeft naar grond. Een moment van stilte, ze snikte en er rolde een traan over haar wang.

''Thunder, niet huilen,'' zei Tora, en ze zuchtte, ''Je moet harder worden, meis,'' zuchtte ze, ''Ik heb de moordenaars hardhandig gedood, meer kan ik helaas niet doen,'' zei ze rustig, ''Het enige wat ik nog kan doen, is jullie beschermen met mijn leven,''

Thunder keek Tora aan en glimlachte. "Gaan we dan nu trainen, dan zal ik niet zo snel gedood worden!" Ze veegde haar tranen weg en stond in een stevige gevechtshouding. Dit was het teken dat ze helemaal klaar was voor haar eerste échte training!

Tora sloeg Thunder hardhandig om met haar staart. ''Je zult eerst wat meer zelfvertrouwen moeten krijgen, kleine!'' gromde ze fel. Nee, ze was niet aardig, zo was zij nou eenmaal niet. Ze grinnikte.

Thunder krabbelde weer overeind nadat ze tegen de grond geslagen was. Ze keek boos naar Tora en riep:"Ik heb best zelfvertrouwen!" Ze bedacht dat dat wel meeviel en dat ze best wat meer zelfvertrouwen mocht krijgen. "Hoe krijg ik dan meer zelfvertrouwen?" vroeg ze toen wat zachter. Ze hoopte dat Tora daar wel raad mee wist en dat daar ook een training voor was of dat ze een proef moest volbrengen.

''Dat moet je zelf verzinnen Thunder,'' zei ze. ''Je bent je eigen koning, niemand is je de baas,'' ze grijnsde, ''Onthoud die zin maar,'' zei ze. Ze deed een flash, zodat Thunder tijdelijk verblind zou zijn, en toen de flash weg was, was Tora ook weg.

Thunder zuchtte en ging moedeloos op de grond zitten. Zo zou ze toch nooit iets leren! Tora verdween elke keer weer als ze vroeg of zij met haar wilde trainen en ze moest het allemaal zelf uitzoeken, terwijl Tora nog duidelijk had gezegd dat ze Thunder zou trainen, maar daar komt dus kennelijk nooit iets van. Ineens kreeg Thunder een idee. Misschien wil Tora haar helemaal niet trainen. Dus zit er niets anders op dan een andere trainingspartner te vinden. Thunder liep weg, nu opzoek naar een ander dan Tora. Terwijl ze liep bedacht ze wie haar nog meer zou willen trainen. Misschien wilde Candy wel?