Tunder liep over de bergen. Hij had Ayelinn, zijn grote liefde, een tijdje niet meer gezien. Hij keek omzich heen. De kou was onverdraagelijk, maar hij zette door! Dat moest hij wou bij de grot komen voor het donker werd, Hij had gehoord over een bloem die allen bij grote kou groeide hij was dus bovenop de berg. Maar de nacht viel al bijna en Tunder moest de grot berijken. Zijn pootjes lagen open en hij rilde. Hij kwam aan bij de grot en kroop er vrijwel meteen in. Er lag nog hout. Zou dat branden met wat bliksem? Hij schoot er wat op af. En ja hoor! Het brandde. Hij lachte en ging bij het kleine vuurtje zitten. Hij bekeek zijn pootjes die waren helemaal open gescheurd. Het prikte pijnlijk maar Tunder was sterk. Hij besloot te gaan slapen en morgen verder te zoeken. Hij lachte nog even en met een gedachte aan Ayelinn die blij zou zijn met de bloemen, viel hij in slaap.

Ayelinn was buiten al bijna de hele dag aan het trainen. Ze was hier speciaal voor de de nacht want vanacht zou er een grote storm de kop op steken. Niet lang nadat de nacht was gevallen begon het te onweren en te bliksemen. Ayelinn was even met haar gedachte bij Tunder. Waar zou hij eigenlijk uithangen? Ze zou na haar training gaan zoeken besloot ze. Daarna begon ze te trainen.

Tunder ogen schoten open. "Ayelinn!" Zei hij en keek omzich heen. zijn oren hingen slap. Ayelinn was hier niet. Hij zuchtte. Toe kwam hij de grot uit om verder naar boven te klimmen, hij moet nog maar een klein stukje. Hij lachte want daar verderop stond de bloem die hij voor Ayelin wou hebben! Hij plukt het voorzichtig en zag een stuk hout. Hij legde het bij de helling en ging er op zitten. Hij sleedde naar beneden. Toen zag hij Ayelinn. Het kon niet beter! Hij rende op haar af. "Ayelinn!" Riep hij en keeknaar de liefste pikachu. Hij hield de bloem voor haar. "ik hou zoveel van je!" Zei hij.

Ayelinn was net haar volt tackle aan het oefenen die Tunder haar geleerd had. Ze combineerde het met snelle aanval waardoor ze een ring van volt tackle creeerde. Ze begon te springen waardoor het een halve bal van volt tackle leek. Ze wou net een volgende sprong beginnen toen iemand haar naam schreeuwde. Ze herkende de stem van Tunder en keek op. Hierdoor verloor ze haar concentratie waardoor de halve volttackle bal verdween. Evenals de volt tackle om Ayelinn zelf. Verbaasd nam ze de bloem van Tunder aan. Ze glimlachte daarna naar hem. ''Dank je, hij is prachtig'' zei ze waarna ze Tunder op zijn snuit zoende.

Tunder grijnsde. Hiervoor was hij naar boven gegaan. "Weet ik toch." Zei hij en keeknaar de top van de berg. 'ik moet helemaal naar boven." Zei hij en lachend wees hij de plek aan waar eerst de bloem stond. Hij lette niet meer op de pijn in zijn pootjes. Tunder zoende haar terug. "Man, ik heb het koud." Zei hij daarna.

''Kom dan gaan we hier weg. Het is hier inderdaad iets te koud'' zei ze grijzend.
Ze nam Tunder mee naar een ruime spleet in de berg. Daar brandde nog een klein vuurtje en lag extra hout naast. Ook lag er wat te eten. ''Kom maar hier is et teminste iets warmer'' zei ze tegen Tunder en legde nog wat hout op het vuurtje.