Nog niet zo lang geleden was Breakable hier gekomen en had hij zijn leven hier begonnen.
Breakable liep langs de lange rivier met aan het einde een mooie zee.
Break liep toen naar een kleinstuikje waar de rivier niet diep was, Daar stapte hij erin.
Break dronk een beetje water en keek in het rond, Een scarmory vloog over.
Wat is het water toch heerlijk...Dacht hij. Toen wachtte hij geduldig af.

Met een schele blaf, jaagde Houndoom een aantal Spearow weg, die weigerden aan de kant te gaan voor Houndoom. Stelletje irritante kraaien... Deze rivier was hun persoonlijke eigendom toch niet! Houndoom staarde met een kille blik naar een van de Spearow, en keerde deze met een waarschuwend gesuif de rug toe om wat water te drinken. Tot Houndoom's grote opluchting, besloten de Spearow om Houndoom niet aan te vallen, maar om een andere rivier te kiezen die ze zouden proberen te bezetten. Met een grijns van zelfvoldoening, hief Houndoom haar kop weer op. Net goed...

Met een schik keek Breakable omhoog en draaide zijn kop om. Rustig keek hij toen naar Houndoom die net was aangekomen. ,,Goedendag, Mevrouw''Zei hij met de trilling in zijn stem. Break stapte met krachtige stappen de rivier uit en keek naar Houndoom. Wat een prachtige pokemon....Dacht hij.

Houndoom keek enigszins verbaasd naar de Umbreon die met krachtige passen op haar af kwam stappen. Was hij er net ook al? Vreemd dat ze hem niet had gezien... Houndoom glimlachde beleefd terug. "Ook gegroet..." ze twijfelde even, aangezien ze haast nooit in formele taal praatte. "...meneer." De glimlach op Houndoom's gezicht, werd een grijns.

Een laatste spearow trok nog over toen break een grom gaf. ,,Hehe, Die zijn eindelijk weg''Zei hij waarna hij nog een paar slokken water nam. Het deed hem een groot plezier dat hij eindelijk een vriend vond. ,,Wat is uw naam, Mylady Houndoom''Waarna hij even naar links keek waar een caterpie wat bladeren op at. Rechts was aleen maar duisternis.

"Zoals u net zelf al zei." zei Houndoom met een zure glimlach. "Mijn naam is Houndoom." Met een zowel nieuwsgierige, als achteloze blik keek ze naar de Umbreon. "En wat mag uw naam dan wel wezen?" vroeg Houndoom. Ze bleef nog even naar Umbreon staren, en keek daarna de andere kant op. Ze staarde zwijgzaam naar het water, alsof het iets interessants was wat ze nog nooit had gezien.

,,Wel, Mijn naam is Breakable, Mylady Houndoom''Waarna hij even naar het troebele water keek dat langzaam voorbij dobberde. Een klein caterpy was op een boomstronk geklommen en dreef met de rivier mee. ,,Help''Scheeuwde de kleine Caterpy. Break aarzelde geen moment en sprong op de tak. Hij pakte de caterpy bij zijn nek en sprong weer naar de kant. Hij legde de caterpy neer en die zei; ,,bedankt voor het redden''Waarna hij hard weg kroop. Break liep weer met hoge passen terug naar Houndoom.

"Goed gedaan." zei Houndoom met gespeelde blijdschap, alhoewel dat niet bepaald uit haar stem of houding op te merken was. Natuurlijk was het goed dat hij die Caterpie gered had, maar dat hoefde vooe Houndoom niet te betekenen dat ze hem gelijk als een held zou beschouwen... Houndoom bukte zich weer naar voren, en nam een slok van het heldere water. Houndoom fronsde even. Jammer dat er water door deze rivier stroomde, en geen melk... Ze grijnsde lichtjes bij de gedachte aan een melk rivier, maar de grijns verdween toen ze haar vreemde gegrjns doorhad, en Houndoom haar ogen flitsten snel rond, opzoek naar iets waar ze gegrijnsd om zou kunnen hebben, om niet voorschut te hoeven staan tegenover iemand die ze nauwelijks kende.

Tegen over Houndoom was Break veel kleiner. Break deed dit niet om beter te zijn dan Houndoom. Break wist nog niet welke kant hij op zou gaan. Misschien zou hij wel slecht worden of juist neutraal. Hij wist het niet. Snel probeerde break wat afleiding te zoeken door tegen een boom aan te schuren. Hij had jeuk.



( Dit wordt lol )

Houndoom merkte dat Breakable niks zie over haar gegrijsn, en Houndoom besloot dus ook maar dat het weinig zin zou hebben om een excuus te verzinnen waar waarschijnlijk al even weinig op sloeg als de originele reden.
Met een doffe dreun liet Houndoom zich op de grond vallen, geen zin meer hebbend om de hele tijd te zitten of te staan. Houndoom keek achteloos naar haar staart, die als een vreemd soortig stokje van een metronoom heen en weer zwiepte. Tussendoor keek ze soms even naar Breakable, en daarna weer naar haar staart.