Een rustige dag in op Magma Terrain! pokémon die in de lava vallen. Domme onderzoekers die niet goed uitkijken. Het enige....Blitzy liep vandaag door het terrein. Opeens keek hij naar een krater met rook..véél rook. Blitzy ging erbij zitten. Toen barste de vulkaan uit. 'Oeps,ik had niet zoveel bonen mogen eten!' Zei Blitzy.

Houndoom maakte haar dagelijkse routine, en genoot met volle teugen van de rust en stilte. Even niet gestoord worden door hypere pokémon die constant je aandacht vragen, en geen wereld crisisen. Ah, wat was het leven soms heerlijk fijn... De aarde begon lichtjes te beven, en Houndoom keek met een vreemde blik naar de grond. Zou Blitzy weer eens bonen hebben gegeten? Dat zou een van de mogelijke oorzaken zijn... Houndoom huppelde verder, terwijl ze de trillende aarde negeerde.

Blitzy keek en zag in de verte een hondje [Houndoom dus XD] rondhuppelen. 'Hyper hondje?' Zei Blitzy verbaast terwijl zijn staart in de lava stond. Hij draaide zich om. 'WOW,is mijn vlam zo groot geworden?!'

Houndoom huppelde vrolijk verder, zonder zich ook maar iets aan de trekken van de omgeving. Ze had haar ogen dicht tijdens het huppelen, waardoor het er nogal dronken uitzag. "Welkom in smurfenland..." zong ze half krijsend, half schreeuwend. "...het is hier zo speciaal..." krijste ze ongestoord verder.

Blitzy hoorde Houndoom krijsen. 'ALARM ALARM! VLOEDGOLFVLOEDGOLF!' Riep hij over het hele gebied. Hij zag oveeral vuur pokémon verrast wegduiken. Toen hij zag dat het Houndoom was,kneep hij zijn ogen fijn.

Houndoom stopte met huppelen, en trok een geïrriteerd gezicht. Ze opende haar ogen weer, en keek met een blik vol haat naar Blitzy. "Jij daar!" gilde ze. "Aap! Merk je niet dat ik het Smurfenlied aan het zingen ben?" gilde ze alsof het smurfenleid het belangrijkste ter wereld was. Houndoom snoof van woede, en perste haar ogen samen tot geniepige spleetjes, net als Blitzy.

Toen dacht Blitzy even na. 'Nanananana.....Jha! Ik herken die melodie daarin.' Zei hij zacht. Daarna keek hij naar Houndoom,sprong van de rots af en ging traag naar houndoom.

"Hmpf." snoof Houndoom. "kan ik hieruit aannemen dat ik verder kan gaan?" beet ze Blitzy toe, terwijl ze nog steeds met samengeknepen ogen naar hem staarde. Haar staart zwiepte gevaarlijk heen en weer, alsof ze een kwade kat was die zijn vijand in de gaten hield, op het feit na dat ze geen kat was, maar een hond.

Blitzy knikte. 'Zucht...Zing maar verder!' Daarna ging hij tegen haar poot zitten,proberen om die melodie te verstaan. Een sterke Magmortar,die aan het huilen was omdat er een vloedgolf aankwam,stond recht en keek alsof hij niets deed.

"Fijn." zei Houndoom half grommend, en ze begon weer vaag huppelend het smurfenlied te zingen. "...En gargamel je kent hem wel, hij gaat er tegenin!" krijste ze luid, de starrende blikken negerend van vuur pokémon die haastig voorbij kwamen gerend. Waarom zouden ze toch zo'n haast hebben?

Blitzy herkende de melodie en vond het best mooi. Hij leunde daarna met zijn kop tegen haar poot. Daarna krees hij het smurfenlied mee.