Dustfire was met blitzy geland bij de burning tower.
Ze liet Blitzy rustig afstappen, en zelf liep ze de tower in, voor wat meer privacy.
Daarna keek ze om naar Blitzy. ''er is hier niemand, dus hier kan je je vraag stellen" Zei ze glimlachend.

Blitzy stapte af. Hij keek om zich heen. Buiten Blitzy en Dustfire was er niemand. Zijn hart klopte harder dan ooit. Hij kon niet meer terug. Hij voelde zich nog nooit ze raar. Daarna scheurde hij zijn blik los van de omgeving en keek naar Dustfire. Hij kreeg het zelfde gevoel in zijn stembanden. Alsof ze dichtklapten en hij er geen woord kon uitkrijgen. Blitzy voelde zijn zelfs zijn botten trillen. 'Ik....' Hij hapte naar adem. ' gewoon met de vraag of...Jemijnpartnerwiltzijn?'Kreeg hij er gedempt uit. Daarna kneep hij zijn ogen dicht. Hij kreeg het gevoel dat zijn hoofd ieder moment kon ontploffen.

Dustfire genoot even van de stilte, totdat blitzy begon te praten.
Dustfire hoorde deze keer wel wat hij zei, ontdanks het feit dat het gedempt was.
Wil je mijn partner zijn? Zei hij dat nou? Ze had het vast verkeerd begrepen.
"Euhmm blitzy, ik verstond iets vanne.. wil je mijn partner zijn, maar dat ik vast verkeerd verstaan toch?" Zei ze snel. "of.... niet..?"

Blitzy kneep nog harder zijn ogen dicht. Hij beet zo hard op zijn lip dat die ieder moment kon bloeden. Zijn nagels zaten al in zijn vel. 'Zo is het...ongeveer...' Zei hij nerveus. Nu leek het weer dat zijn hart tegen zijn ribbenkast bonkte. Hij ging keek naar de omvinging. Hij kon ieder moment de drang krijgen om van de toren te springen.

Toen Blitzy antwoordde, ging er een schok door haar heen.
Wou blitzy haar partner zijn? Dustfire had gedacht, dat nadat silver was gestorven, ze nooit meer iemand zou vinden, want nog nooit had iemand laten blijken dat ie haar leuk vond, laat staan haar als partner vragen.
Het kwam dus nogal onerwacht voor haar. Ze wou wel een partner, want de laatste tijd was ze eenzamer dan ooit. Maar silverbreeze dan? hij was dan wel dood, maar het voelde als verraad. Het voelde, dat als dustfire een nieuwe partner zou hebben, dat ze silverbreeze dan vergeten was. Dat was niet zo, maar toch..
Dustfire draaide zich om, en liep naar een raam, wat eerder meer een vierkant gat was in de muur van de toren zodat blitzy haar niet kon verstaan.
"Oh Silverbreeze... wat moet ik doen? " Zei ze terwijl ze naar buiten keek, over de bomen en bossen.
Ineens ging er een bries langs haar heen. Een breeze.. Silverbreeze! "Wees gelukkig" Hoorde ze vaag. Was dat een bericht van silverbreeze? de bries cirkelde om haar heen, en verdween toen uit het raam. Ja, dat was silverbreeze. Dus hij zou dat ze gelukkig was.. dat ze verder moest gaan, ookal was hij er niet meer. Dustfire glimlachtte. "Je hebt gelijk, silverbreeze, bedankt" Fluisterde ze. Ze draaide zich weer om naar blitzy.
Ze keek hem goed aan. Eigelijk... mocht ze hem wel... zeker wel.. hij was aardig, rustig... Dustfire slikte.
"Ja...." Zei ze zacht, maar wel verstaanbaar voor blitzy. Ze liet een kleine glimlach zien.

Toen Dustfire dat zei leek het alsof er iets ontplofte in zijn buik. Zijn hart leek vrijwel weer normaal te kloppen en binnen een paar seconden was hij van knalrood,naar spierwit gegaan. Even dacht hij dat alles zwart werd voor zijn ogen,dat hij dit droomde. Hij droomde niet. Het was echt! Goed gedaan. zei de stem in zijn hoofd. Nu voelde hij opeens dat alle nerveusheid was verdwenen. Daarna keek hij naar Dustfire. Waarna hij vervolgens naar haar toeging en naast haar met een glimlach zitten.

Dustfire glimlachtte terug.
Het voelde goed, maar ook raar, om weer een partner te hebben.
Silverbreeze kende ze al tientallen jaren voordat ze partners hebben, en ze waakten samen. Maar wat zou ze met blitzy kunnen doen?
Dustfire zweeg en keek naar buiten.

[inspiratieloosheid]

Blitzy keek toen naar de muur. 'Dit voelt echt raar..' zei hij inzichzelf. Daarna keek hij naar Dustfire,die naar buiten staarde. Hij wist dat deze dag zijn hele leven kon veranderen. Blitzy voelde een soort van koude lucht in zich. Daarna staarde hij zwijgzaam naar buiten.

Dustfire Liep steeds een paar stappen heen en weer. Ze kon nooit lang stil blijven zitten, ook niet op dit moment.
"laten.. we iets gaan doen, of laten we ergens naartoe gaan... " Zei ze lichtjes ongeduldig.

Blitzy stond daarna meteen recht. 'Ok?' zei hij. Hij keek dan naar buiten;proberen om een goede plek waar er iets leuks te doen viel. 'Waar zou je allemaal heen willen?' zei hij terwijl hij nog naar buiten keek. Hij sprong naar een opning in de muur. Daardoor keek hij naar buiten om nog beter en meer te zien.

"Hmmm..." Zei Dustfire, en dacht na.
Ze had natuurlijk alle gebieden van pokerpg al vaak bezocht. niets was nieuw voor haar.
Dustfire keek om naar Blitzy. "Waar ben jij nog nooit geweest?" Vroeg Dustfire met een grijnsje.

Blitzy keek rond. 'Em...' Blitzy pijingde zijn hersens. Blitzy was zoal overal geweest. Behalve.....'Crystal Lake,lang geleden!' zei hij terwijl hij zich omdraaide. Hij keek naaar Dustfire en grijnsde. Hij sprong dan meteen naar haar toe. 'Gaan we via de lucht?' zei hij.

"Crystal lake... het genezende meer..... Goede keus" Zei Dustfire
Toen blitzy vroeg of ze via de lucht gingen, kwam er een brede grijns op haar gezicht.
"Natuurlijk gaan we via de lucht!" Zei ze. Ze pakte Blitzy met haar snavel. Maar wel zachtjes, zodat het hem geen pijn deed. Ze zette hem op haar rug. "Let's go, my little soldier..." Zei ze en sprong van de toren af, op weg naar Crystal lake.

[verder in crystal lake xD]

Blitzy knike. Toen ze op het punt stond vanop de toren af te gaan,wist hij zich vlug vast te grijpen aan een paar veertjes. 'Yeha!' zei hij vlug. Daaran werd hij voelde hij,zoals hij verwacht had,een windvlaag om zich heen gaan. Toen hij zijn ogen opendeed,zag hij het prachtige uitzicht. Zelfs verderop,het Crystal Lake!