Amore kwam vrolijk bij de wilde rivieren aan. Ze rende wat rondjes, en sprong op een steen, die tegen het water aan stond. Ze voelde zich groot, sterk en machtig. Vrolijk keek ze naar de rivier. Het water leek wel licht te geven, maar het was een weerspiegeling van de maan.. Een halve maan. Ze vond het er wel mooi uit zien, en ze bleef het water in kijken. Toen er een Sharpedo omhoog sprong, sprong zij naar achteren. Maar, te laat. De sharpedo gleed langs haar. Zijn ability zorgde ervoor dat zijn huid pijnlijk was om aan te raken. ''Au!'' Riep ze uit, en ze viel achter hem aan het water in. ''H-'' Ze ging onderwater. ''Help!'' Riep ze, toen ze de kant vast had gepakt. Maar, door de sterke stroming werd ze weer meegevoerd. Steeds ging ze onderwater, en dan kwam ze weer heel even boven.

Biltzy zat eens van zijn goede dag te genieten. Opeens,hoorde hij help. 'Huh?' Hij stond recht. 'Ik heb het toch gehoord?' Opeens zag hij de Pichu. 'Maar...Amore?!' Hij kreeg het gevoel dat zijn slokdarm van ijs werd. Blitzy sprong van de rots. Hij rukte een boom uit de grond en hield die boven het meer. 'Pak je vast aan die takken.' schreeuwde hij boven het luide water uit. Blitzy deed zijn uiterste best om met een tak Amore te bereiken.

Amore keek naar boven. Haar oren vingen een geluid op, maar onderwater klonk het nogal.. Vaag. Ze kwam weer boven, en zag een tak. Omdat ze er met haar handjes niet bij kon, ging ze ver onderwater, en sprong omhoog. Ze pakte een tak beet, met haar tandjes én handjes, en keek toen naar de aap. Ze slikte. Nee, bang voor water was ze niet. Maar, geschrokken was ze zéker. Bibberend bleef ze hangen, en probeerde vast te houden, wat moeilijk werd.

Blitzy legde de tak op land. Waar het veilig was. Daarna nam hij Amore vast,legde die op zijn schouder. 'Hou je vast.' zei hij en hij sprong in een sprong op een rots waar hij Amore op de gras lagde. 'Alles OK?' zei hij. Daarna keek hij naar zijn groene ogen. 'Jij bent zeker Amore,Tora's dochter?' zei hij nieuwsgierig.

Ze keek Blitzy met grote ogen aan, en zweeg even. Pas na een minuut drong het tot haar door dat hij wist wie ze was. ''Ehh.. J-J.. Ja.. I-Ik b-b-ben T-Tora's d-dochter..'' Bracht ze klappertandend uit. Ze keek hem aan, en hield haar oortjes naar beneden. Haar groene ogen keken schichtig om zich heen, maar daarna richtten ze zich weer op Blitzy. Ze schudde haar vacht uit, wat al een verbetering was. ''Wie bent u, dan?'' Vroeg ze na een tijdje.

Blitzy keek naar Amore. 'Ow,Ik ben Blitzy.' zei hij. 'zeker weten dat alles ok met je is?' zei Blitzy bezorgt. Daarna keek hij naar het stromend water. 'Wow,zeggen dat water als de dood voor me is.' mompelde hij. Daarna ging hij liggen.

Blitzy was niet de enige die het geschreeuw had gehoord. Ook Thunder had iemand om hulp horen roepen. Ze rende er op af en zag Blitzy naast Amore op de grond zitten. Blitzy herkende ze nog vaag van de darkside grotten, maar Amore was onbekend. Het zou een grote kans zijn dat ze familie was, maar zeker wist ze het niet en ze liep erop af . Daar aangekomen vroeg ze: "Was die schreeuw van een van jullie?" Toen zag ze dat Amore nat was en schrammen had van de ability van een sharpedo. Domme vraag dus... "Is alles goed afgelopen verder?" vroeg ze toen maar, al was dat ook een domme vraag.

Amore keek naar de twee. Blitzy, de Monferno, zei dat water zijn dood kon zijn. ''Dat begrijp ik, want jij bent een vuurpokémon,'' zei ze rustig. Na het zeggen van dit, kwam Thunder aanlopen. Rustig keek ze naar de Pikachu. Aan de manier van praten, aan haar uiterlijk.. Er was iets bekends aan haar. Maar, Amore wist niet wat het was. Ze zuchtte eventjes, en dacht dat het haar verbeelding was. ''Ja, ik schreeuwde,'' zei ze, ''Ja.. Het gaat wel weer,'' zei ze toen, als antwoord op Thunders laatste vraag. ''Wie ben jij?'' Vroeg ze toen. Ze was een nieuwschierig kind, daar was niks aan te veranderen.

Blitzy keek naar Amore an daarna naar Thunder. 'Hey Thunder.' zei hij met een glimlach. Hij kende thunder ergens van. Toen hij dat wist leek het alsof er een knoop ijn zijn slokdarm kwam. Hij kende Thunder van een vreslijke tijd wat bijna zijn dood was. Nooit wou hij dat weer meemaken. 'Wacht? Ben jij....die pichu die met mij in de grot zat?' zei hij. Het was duidelijkte zien aan zijn gezicht dat dat geen goed deed om te zeggen. Hij wist dat er betere tijden kwamen nu. Blitzy was opgelucht op Thunder veilig te zien.

"Ja..." zei Thunder en daarna tegen Amore: "Voor het geval je het niet volgde, ik ben dus Thunder en jij?" Plotseling kwam Tora haar te binnen schieten. De Tora in haar gedachte vertelde dat ze kindjes had gekregen. Waarom kwam dat beeld ineens in haar op? Wat betekende het? Ze keek onbewust naar de pichu en vond haar toch aardig op Tora lijken van de foto's toen ze nog een pichu was. Zelf had Thunder dat nooit meegemaakt, zij werd pas veel later geboren. Ineens snapte ze haar gedachte. Zou die pichu een dochter van Tora zijn? Ze dacht eens heel diep na. "Wacht, ben jij niet Amore?" zei ze toen peizend.

''Okay.. Thunder,'' zei ze rustig. De naam kende ze niet, want ze kende Thunder natuurlijk niet. Ze keek Thunder verbaasd aan toen deze ook haar naam wist. ''Ehm.. Ja, ik ben Amore..'' Zei ze toen, en ze keek Thunder aan. Haar ogen stonden nieuwsgierig. Ze vergat eigenlijk al weer wat Blitzy had gezegd, ookal merkte ze wel dat hij zich niet zo fijn voelde.

Thunder merkte dat ze verbaast was haar naam te weten. "Tora, jou moeder heeft mij vertelt dat ze drie kindjes heeft. Dat is trouwens mijn grote zus, wat betekent dat ik je tante ben, aangenaam..." zei ze toen zonder pauze er tussen. Thunder had geen oog meer voor Blitzy. Ze was al bijna vergeten dat die er was. Ze had alleen maar oog voor Amore. Ineens kwam er weer een gedachte in haar op: Dierbaren die de wereld verlaten laten hun gat opvullen door anderen. Die worden opgevuld door nieuwelingen waarvan je gaat houden. Dus nu zijn haar ouders misschien dood, ze zullen voortleven in anderen zoals Amore.

Amore keek naar Thunder. ''Koeeeel!'' Riep ze vrolijk, toen Thunder zei dat ze Amore's tante was. Haar groene ogen gleden over Thunder heen. Ze leek voor geen meter op Tora, en tóch was er iets wat het duidelijk maakte dat ze familie waren. Ze trok een moeilijk gezicht, maar snoof al snel. Ze wist het niet, maar boeiend. Ze keek naar het water, en deed vrolijk een bliksemstraal het water in, dat voor een deeltje geel oplichtte. Een halfdode Magikarp dreef naar boven. ''Ik ben Sterk!'' Riep Amore vrolijk, die dacht dat het goed was om een Magikarp aan te kunnen. Ze rende vrolijk rondjes. Ze was superblij: Ze was gered, Thunder was haar tante én ze kon een vis aan! Ze schudde haar kop, en een witte gloed omhulde haar. Toen deze weg was, was ze wat groter, maar nog steeds een stuk kleiner dan Thunder. Ze was geëvolueerd. Haar ogen waren donkerder geworden qua kleur: Eerst waren ze lichtgroen geweest, en nu donkergroen. Ze grinnikte, ''Cool!'' Riep ze uit.

[Ik moet gaan. Je weet, ik ben morgen wss niet online ivm Maasvlakte..]

Blitzy schrok wakker. 'Huh?' Daaran bekeek hij de twee pikachu's. 'Heh? Amore?' zei hij en hij keek rond. 'Ze zal waarschijnlijk weer op pad zijn...' zei hij geeuwend. Daarna keek hij naar Thunder. die kende hij,ja. Maar hij wist niet dat Amore al een pikachu was. 'Huh? Jouw heb ik nog niet geizen.' zei hij verbaast voorAmore.

''Liefje,'' zei ze, op dezelfde pesterige toon als Tora dat zou doen, ''Ik ben het, Amore,'' zei ze toen. Ze snoof, en rende rondjes om haar staart te pakken. Dit was niet lastig, aangezien haar staart lang was. Toen ze hem in haar bek had, keek ze vaag naar Thunder en Blitzy.

Thunder dacht aan de keer dat zij geëvolueerd was. Zij vond het ook zo fantastisch en was erg blij voor Amore. Alleen leek het bij haar alsof niemand het was opgevallen, tot Tora er een opmerking over maakte, maar daar bleef het bij. "Gefeliciteerd..." zei Thunder toen tegen Amore. "Je bent nu ook een pikachu!" En ze klopte Amore op de schouder. "Maar luister eens, Amore..." zei Thunder daarna serieus. "Ik was eigenlijk opzoek naar de grot waar je moeder, Tora woont." Thunder keek vriendelijk naar Amore "Als het goed is ben ik dichtbij, maar kun jij mij de weg wijzen? Jij weet vast wel waar het is, toch?"

''Goh,'' zei Amore, ''Ik had zelf nog niet in de gaten dat ik een Pikachu ben.'' Zei ze rustig. ''De grot is niet moeilijk te vinden. De grot is naast de allergrootste waterval, die echt opvalt tegen over de andere watervallen.. Minimaal 5 meter hoger dan de één na hoogste,'' zei ze rustig. ''Plus, het is aan de rand van alle watervallen, waardoor het nogal dichtbij is. Volg het geluid van het spetterende water, daarheen dus,'' zei Amore, en ze wees naar de richting van de watervallen. Haar groene ogen straalden, terwijl ze Thunder aan keek.

"Dank je wel." zei Thunder en ze liep stroomopwaarts, in de richting die Amore had aangewezen. Ze keek nog even achterom, zwaaide en riep "Tot ziens " tegen de Monferno en de pas geëvolueerde Pikachu. Daarna vervolgde ze haar weg langs de rivier. Terwijl ze liep bedacht ze hoe de grot van Tora eruit zou zien. Er kwamen vele gedachten in haar op en Thunder bleef lekker fantaseren.
Na een tijdje hoorde ze het geruis van de waterval al. Het zou niet lang meer duren en dan zou ze er zijn! Dan kon ze eindelijk Tora's thuis zien.