Riolu schudde haar nog eens zachtjes door elkaar. 'Wooshie? Wooshie! word wakker alsjeblieft!' riep hij naar haar. Een zacht gesnik ontsnapte uit zijn mondje en verscheidene tranen vielen van zijn wangetjes bovenop haar lichaampje. 'Ik wil je niet verliezen..' zei hij nu nog zachter en hij pakte haar handje vast. Riolu ging naast haar zitten en lette niet op de pijn die van zijn voet kwam. Wooshie moest weer bijkomen, dat moest gewoon!

(Best wel erg, wat ik allemaal met mijn pokémon doe he. Jij krijgt 't allemaal op je heupen xD Straks ga jij er nog er aan o.O)

Wooshie zag voor zich hoe de pokémon die haar omringden haar allemaal uitlachten. Ze werd steeds depressiever en kon wel zelfmoord plegen. Ze ging in het bootje liggen en zag daar allemaal bessen liggen die haar konden vergiftigen of zelfs wel na 1 hap konden vermoorden. Er zat ook een bes tussen die haar longen konden verschroeien of een bes die haar vlees van binnen rustig op at.

(dat hoop ik niet )

Riolu staarde naar Wooshie, je zag aan haar dat ze verdriet had maar ze kwam niet bij. Uitgeput liet hij een diepe zucht horen, het was nu afwachten en hopen. Riolu kon verder niks meer doen, Wooshie moest zelf weer bij komen. Een verdrietig gevoel sneed door zijn hart, hij was bang dat ze nooit meer bij kwam, bang om haar te verliezen. Een traan rolde over zijn wang en viel uiteindelijk op de harde stenen grond.

Carmilla kwam langs en zag de Riolu huilend bij de Squirtle liggen.
''Ehh.. moeten we haar niet naar 't Pokécenter brengen?'' zei ze verbaasd en dom tegelijk. ''Die staat er geloof ik ook ergens.''

Opeens zomaar uit het niets verscheen Camilla, de numel die hij al eens eerde had ontmoet. Met betraande wangetjes keek hij haar aan, een pokécenter? Was dat niet een ziekenhuis voor pokemon? Riolu had er wel eens wat over gehoord maar zich er nog nooit echt in verdiept. Hij knikte, Camilla had vast wel gelijk. Even keek Riolu naar zijn gekneusde voet, die was erg dik en rood. Hij wende zijn blik weer naar Camille 'kun jij haar brengen?' vroeg hij zacht. Hij hoopte dat Camilla dit wou doen aangezien Riolu op dit moment niet ver kwam met zijn voet.

Carmilla stemde toe en liet zichzelf zakken zodat de Riolu met de Squirtle in zijn handen op haar rug konden klommen. ''Ik heet Carmilla.'' zei ze lief met een klein glimlachje op d'r gezicht. ''Ik ben nog niet zolang in PokéRPG. Vandaar dat ik 't overal een beetje verken.'' en ze kreeg een grote blos op d'r wangetjes.

'Weet ik toch, ik heb je al eens eerder ontmoet, onder de grote eikenboom. Weet je het nog?' zei hij zachtjes terwijl hij zijn best deed om zichzelf en Wooshie op Carmilla haar rug te krijgen. Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht, dankzij Carmilla was er misschien nog hoop voor Wooshie. 'Carmilla? bedankt dat je dit voor Wooshie wilt doen' zei hij tegen de Numel. Uiteindelijk zat hij op haar rug, dit was veel beter dan lopen, helemaal nu hij een gekneusde voet had. 'Gaat het zo?' vroeg hij met een lichte toon van bezorgdheid in zijn stem, hij wilde niet dat ze een last voor Carmilla waren.

''Ja het gaat prima'' glimlachtte ze. ''Waarom zal dit een last voor me zijn? Ik ben wel wat zwaarders gewend. Ik werd vroeger gebruikt als pakezel'' zei ze gestresst, konden ze dan niet zien dat ik een Numel ben en geen ezel.
En Carmilla lachtte om de gedachte. Carmilla begon in een loop tempo richting het pokémon center te lopen dat pittig een eindje weg was. Steeds harder ging het tempo waardoor ze steeds dichterbij kwamen.

(nieuw topic?)

'Nogmaals bedankt' zei Riolu zachtjes. Hij hield zichzelf goed vast en deed ook zijn best om Wooshie bij zich te houden. Hij hoopte dat het allemaal weer goed kwam, en dat Wooshie weer beter werd. Carmilla liep in een aardig tempo en als snel werd de bergen langzaam steeds kleiner en na een tijdje werden deze dan ook vervangen door bomen. Niet lang daarna verscheen er een klein huisje die tussen de bomen in stond, er stond een grote P op. Dit was vast het pokécenter! Hoop kwam weer in Riolu op, Wooshie moest weer beter worden!

(Ja is goed, geef de link maar. Je mag 'm aanmaken ) Carmilla kon haar ogen niet geloven! Ze was bij het Pokémoncenter aangekomen zonder dat ze de weg wist. Ze had gewoon een geweldig richtingsgevoel, dat was 't!