Riolu liep met een verslagen gezicht naar huis, de groene schelp die hij op het srand had gevonden had hij nog steeds in zijn handje. Een traan gleed over zijn wangetje, arme Dustfire.. Niet kort geleden was Riolu naar het strand gegaan om Dustfire te zoeken, daar had hij met haar gepraat over de stropers en zijn verleden en Riolu had haar meteen gemogen. Uiteindelijk hadden ze allebei een hard geluid gehoord en was Dustfire weggevlogen om op onderzoek uit te gaan. Riolu zette toen koers naar huis maar toen hij langs het Crystal Lake kwam zag hij iets gebeuren, ies verschrikkelijks. Dustfire die werd gevangengenomen door een stroper in een enorm metalen vliegend schip. Riolu kon niks doen en had hulpeloos moeten toekijken hoe de ho-ho gevangen werd genomen en hoe het schip verdween aan de hemel.Hij bleef een lange tijd bij het meer staan hopend dat ieder moment Dustfire weer voor hem verscheen en hem opgewekt zou vertellen dat ze de stroper had verslagen. Maar dit was niet het geval en Riolu liep toen naar huis...
Na een tijdje kwam Riolu aan bij de opening van de grot waar hij en Amore in woonde. 'Amore?' riep hij in de hoop dat ze binnen was.

Amore kwam aanlopen. Ze keek Riolu niet aan, maar ging meteen ergens zitten, en deed haar handen voor haar ogen. Als je diep in haar ogen keek, was er nu een angstaanjagende rode gloed in te zien. Ze wist niet hoe het kwam, en ze voelde zich ook niet echt.. Fijn. Ze besloot er niet over na te denken, en zuchtte. ''Wat is er?'' Vroeg ze aan Riolu, zonder hem aan te kijken.

[ korte post, inspiloos ofzo xD ]

Riolu hoorde de zachte stem van Amore en liep naar binnen. Hij zag haar zitten met haar handjes voor haar ogen en dat deed hem vragend kijken. Waarom deed ze dat? Riolu liep naar haar toe en gaf haar een kusje op haar wang 'je mag wel kijken hoor' zei hij met zijn stem die vandaag niet zo vrolijk konk als altijd. Hij legde de groene schelp op haar schoot zodat als ze haar handjes wegdeed ze die kon zien. 'Die is voor jou, die heb ik op het strand gevonden toen ik...' hij slikte even, Riolu had nu geen zin om over Dustfire te praten, dat maakte hem alleen maar verdrietiger 'eeh.. ja' zei hij maar als afsluiting.

Amore knikte. Ze keek even naar de schelp, en legde hem naast haar 'kussen' neer. Hierna keek ze hem aan, ''Ik weet niet w-wat er gebeurd, sorry..'' Zei ze toen. De rode gloed in haar ogen was goed zichtbaar, terwijl ze hem aankeek. ''Sorry,'' bracht ze toen weer uit, en ze wendde haar blik af.

[ Mn toetsenbord is aan het haken xD ]
[ Ben weer weg :S ]

Amore deed haar handjes weg en verschrikt sprong Riolu een stap achteruit. Haar ogen waren rood! Riolu dacht terug aan Danger en wat hij met hem had beleefd. Danger raakt som in een soort trance waarbij zijn ogen rood werden en hij heel aggresief werd. Dit was een vloek die hij niet kon verbreken, even wende Riolu zijn blik naar zijn arm waar een grote wond opzat. Danger had hem per ongeluk die wond gegeven toen hij in die trance was. Riolu dacht na, zou Amore dit ook hebben? Hij schudde zijn kop, nee dat kon niet! Riolu legde zijn handjes op haar schoot 'Amore? kijk me alsjeblieft aan, is er iets gebeurd? Iets w..wat ik niet weet?' Riol vond het moeilijk om dit te zeggen aangezien hij zelf ook iets verborgn voor haar hield, iets wat hij niet aan haar durfde te vertellen.

(oke, bye)

''H-Het is iets met mijn volt,'' legde ze uit, ''Mijn moeder heeft precies hetzelfde. Onze volt is gewoon hoger dan normaal, en a-als het nog iets stijgt dan..'' Ze schudde haar kop, en hield haar handjes voor haar wangen, maar de schokken gingen gewoon tussen haar vingers door, ''Ik.. Ik denk dat ik nu even weg moet,'' slikte ze. ''N-Nu meteen!'' Riep ze toen uit, en ze sprong weg. Ze liep naar de uitgang van de grot, ''H-Het spijt me!'' Riep ze uit, en ze rende weg. Haar nu groen-rode ogen verloren het groene, en het werd steeds roder. Op vier pootjes verdween ze uit het zicht, proberend weg te gaan van alles, om niemand tot last te zijn zo.

Riolu luisterde naar Amore en zijn oogjes werden groot, ze had een teveel volt in haar lichaampje en Riolu wist dat dat behoorlijk gevaarijk kon uitpakken. Ook kon ze er behoorlijk ziek van worden..
Amore rende de grot uit en even stond Riolu stil om alles op een rijtje te zetten, maar al snel drong hem tot hem door dat hij Amore moest helpen. Riolu rende zo hard als zijn zwarte pootjes hem nog konden dragen de grot uit 'Amore!' riep hij naar de gele stip in de verte die al behoorlijk ver weg was. Hij wist dat hij haar zo niet in kon halen dus ging hij over tot een snelle aanval.