DG keek rond als ik me goed herinner moeten dit de peaceful plains zijn dacht hij
hij was net terug van een avontuur (dat ik misschien op het forum ga plaatsen)
goh, dat is ook lang geleden dat ik hier ben geweest
hoe zal het met de andere zijn?
hoeveel nieuwe gezichten zijn er al bij gekomen?

''Als dat Dark Ghost niet is,'' klonk een bekende stem. Een grote Raichu kwam aanstappen. Een grijns op haar gezicht. Even uitdagend als normaal, maar toch ook vriendelijk, wat nieuw was. Ze was inderdaad veranderd sinds dat ze moeder was geworden. Met een doorborende blik keek ze hem aan, ''Dus, wat doe jij weer hier?'' Vroeg ze toen, en ze bleef hem zo aankijken.

DG zag tora "als dat tora niet is! hallo hoe is het?"

"wat ik hier doe? ik was in de buurt en dacht kom, laat ik weer 'ns jullie opzoeken"

''Met mij is alles goed.. Mijn familie is in PokéRPG aangekomen, en ik ben moeder,'' zei ze kalm. ''En, oke..'' Zei ze toen vaag. Ze verzette haar voet even, en snoof. Een aantal pokémon renden weg toen ze haar zagen, nog even bang als vroeger toen ze weleens wat had uitgevoerd.

"ok" zei DG
"heb je nog steeds van die plotselinge driftbuien?"

''Mwah,'' zei Tora droog. ''Het zijn geen plotselinge driftbuien,'' besloot ze te zeggen, ''Het heeft iets te maken met mijn volt, daar is niks plotselings aan,'' grijnsde ze. ''Maar, het is één keer lichtjes gebeurt, en dat kwam omdat ik een electrische aanval tegen me op kreeg. Verder heb ik het niet meer, eigenlijk,'' legde ze rustig uit.

"ah ok" zei DG

"is er nog veel veranderd?"

''De mens is hier, er zijn nieuwe pokémon,'' ze ademde even diep uit, ''Onder anderen mijn partner en kinderen,'' mompelde ze héél zacht, misschien onverstaanbaar. Weer kwam een grijnsje op haar gezicht.

DGs vorlijke uitdrukking verdween

"mensen..." mompelde DG

''Zo slecht zijn ze niet. Dit zijn jagers, niet al te best dus. Maar, niet alle mensen zijn zo,'' sprak ze rustig, ''Zoals je weet ben ik opgegroeid bij ze, ze hebben me eten gegeven, kan nooit slecht zijn,'' zei ze toen heel dom.

"jagers?!" riep DG
"pokemon jagers hebben mijn ouders vermoord!"
"tora jij mag dan wel opgegroeid zijn met hen, maar ik ben en blijf een wilde pokemon die mensen, vooral jagers, wantrouwt!"

''En je bent dom. Ik weet meer van de mens dan jij, DG, en ik weet dus ook hoe slecht jagers zijn,'' zei ze rustig. ''Mijn vader is vermoord door pokémon, dus dat zegt trouwens niks.'' Beet ze hem toen toe. Ze zette haar oude arrogante blik op, en keek hem aan. Er werd altijd slecht over de mens gepraat. Nou, zonder hen had zij de 1e jaren niet zo veel getraind, en was ze nooit sterk geworden, en nooit dapper genoeg om iets uit te voeren.

"o ja? nou, ik weet nog heel goed dat ik bijna gevangen was door een mens, en dat was een heel traumtische ervaring!" zei DG

"een pokemon hoort mensen te mijden en niet om hun partner te zijn!"

Tora rolde met haar ogen, ''DG, wie weet nou meer over mensen? Jij, of ik?'' Ze wachtte niet op een antwoord, ''Er zijn genoeg mensen die pokémon goed verzorgen. Mijn moeder en zusje leven bij hen, veilig,'' zei ze toen. Ze snoof, en keek ietwat kwaad naar DG.

"wat maakt dat nou uit?!" riep DG

even was het stil

"sorry dat ik zo uitviel tegen je tora,maar ik ben gewoon heel licht geraakt als het over mensen gaat"

''Hmpf,'' snoof Tora, ''Iedereen denkt altijd dat de mens zo slecht is. Weet je? Ik zou teruggaan naar hen, als ik hier de familie niet had om op te passen. Alleen, ik moet natuurlijk hen hier laten leven, is beter voor ze, aangezien er daar oorlog is. Dat is de enige reden,'' haar ogen stonden fel, en ze snoof nogmaals. ''Er zijn slechte pokémon, slechte mensen. Maar, er zijn ook genoeg goede pokémon, even als goede mensen,'' zei ze toen.

"hmmm..." dat wat tora had gezegt zette 'm aan het denken

"je hebt gelijk tora, maar ik blijf mensen wantrouwen"

''Niet mijn probleem,'' merkte ze droog op. Ze snoof even zacht, en grijnsde. Ze wist niet veel te zeggen,m aangezien ze geen prater was. Ze was meestal stil, en aan het rennen, of met haar familie.