Mayumi liep door de Destroyed fields. Tot op de dag van vandaag een gebied waar vele geruchten over gingen.
Vroeger tenminste... nu niet meer.Vroeger waren er veel verhalen over de Dark-side, een gevaarlijke bende pokemon.
En die geruchten bleken waar te zijn. Ze hadden zelfs pokerpg bijna verwoest samen met shadow lugia.
Maar nu? er waren al lang geen geruchten meer verteld, en de Dark-siders waren lang niet meer gezien.
Mayumi keek naar de grond. op sommige plekken begonnen pollen gras te groeien. ''Niet meer zo verwoest als eerst..'' zei ze zacht. Ze haalde haar schouders op en ging op een steen rusten. Er kon toch niks gebeuren, toch?

toen kwam er een gedaante aanzweven
het was DG die diep in gedachten was en daardoor mayumi helemaal niet zag

Wooshie zat krampachtig te huilen op een steen midden op een open plek. Mayumi zat tegenover haar op een steen. Waarschijnlijk had Mayumi niet door dat Wooshie er ook zat. Wooshie had eigenlijk niet door dat Mayumi erbij was gaan zitten, daarvoor mistte ze Sara teveel.

(Beetje kort ik ga k2 zoekt k3 kijken en tis vage post ofzo xD)

Mayumi zag Dark ghost zweven, en ze keek vaag en dom naar hem. Hij leek haar niet op te merken, en mayumi besteedde er geen aandacht meer aan. Met half gesloten ogen keek ze geirriteert rond. ''Waar zijn die Dark-siders? iemand moet er toch echt iets aan doen XD'' zei ze en snoof. Mayumi keek naar Wooshie. ''Hoi..'' zei ze tegen de squirtle. ''Ben jij een dark-sider?'' XD

Wooshie keek met haar betraande gezicht naar Mayumi. ''Hoi.. en wat ben ik?'' zei ze verbaasd. ''Ik ben geen park-leider? Ik weet niet waar je het over hebt maar ik kan alleen nog maar aan Sara denken!''

Mayumi keek even vaag naar Wooshie en zuchtte toen.
Nee, ze was geen darksider. Ze was gewoon een zielig geval.
''Zeg.. kun je ergens anders gaan janken? ik probeer een beetje rust te hebben'' zei mayumi brommig en staarde voor zich uit.

Wooshie werd chagrijniger bij elk woord wat Mayumi uitsprak tegen haar. Het deed haar pijn in het hart en ze werd steeds bozer. Eigenlijk had ze wel zin om Mayumi nat te maken. Ze stond op van de steen en liep in de richting van Mayumi. Ze liep net langs haar maar spuwde wel een straaltje ijskoud water op haar rug.
''Dat is wat je verdiend. Geen straaltje minder. Maar ik wil heus wel wat meer geven hoor.'' zei ze met een grijns op d'r gezicht.

Terwijl Wooshie naar haar toeliep staarde Mayumi dom voor zich uit. ''Kijk..'' zei ze. ''Het heeft gewerkt.. je jankt niet meer'' zei ze dommig, met een kleine grijns. Toen kreeg ze het koude water over zich heen. Meteen wisselde haar stemming [mayumi heeft altijd een andere stemming. het ene topic is ze aardig, in het andere niet xD] Mayumi werd boos. Ze draaide haar kop naar wooshie, en keek haar dreigend aan. Ze gromde, en deed een snelle aanval, zodat wooshie niet optijd weg kon vluchten, en tackelde haar omver. Ze duwde wooshie tegen de grond en hield haar tegen de grond aan met haar klauwen. ''Brutaal beest... '' gromde ze, en sloeg met haar poot tegen Wooshie''s kop aan, zodat er een grote bloederige kras ontstond. daarna duwde ze wooshie weg, en liep zelf de andere kant op. Met een grote snelheid sprong ze van steen tot steen, en verdween bijna.

Wooshie zag hoe Mayumi zich vliegensvlug omdraaide en haar aanvalde. Ze had nog een bloederige kras achtergelaten als cadeautje voelde ze. ''Ik krijg je nog wel, VERRADER!'' schreeuwde ze nog snel.
''IK WIST AL DAT JE NIET TE VERTROUWEN WAS!'' Wooshie had eigenlijk spijt dat ze niet een grotere straal naar d'r gespuwt had. Het had geen zin om achter de snelle pokémon aan te hollen. Want ze kon niet snel rennen met haar kleine lichaampje en het zware schild achter op haar rug. Mokkend stond ze op en zag verderop een plas water liggen waarin ze haar gezichtje wastte. De kras was duidelijk te zien en ze zou vast en zeker nog een keer de kans hebben om Mayumi terug te pakken.
Terwijl ze zichzelf in het plasje water beter bekeek zag ze de spook pokémon nog steeds geschokt kijken.
Wooshie had eigenlijk niet eens in de gaten gehad dat die er ook stond en waarschijnlijk alles had gezien.

Mayumi ging op een hoge en verre steen zitten. Ze zag wooshie nog als een klein vlekje, maar zag wel wat ze deed. Ze schreeuwde ''VERRADER!'' en ''IK WIST AL DAT JE NIET TE VERTROUWEN WAS!'' maar dat dat Mayumi op dit moment niks. Als ze in de kwade stemming was, deed die reactie van wooshie haar alleen maar plezier. Mayumi kon er niets aan doen, aan die stemmingswisselingen. Vanbinnen was ze goed, maar soms kwam het kwade naar buiten. Ze grijnsde breed, en sprong verder, het gebied uit.

''Ich gehör nur mir!'' zong Wooshie blij over Mayumi. Dat kreeg ze ervan, die eigenwijze kip. Ookal bedoelde ze er niks mee. Ze liep in de richting waar Mayumi in de bosjes verdween. Niet dat ze haar zou bereiken maar ze zou wel zien of ze Mayumi ergens nog tegenkwam. Vandaag had ze toch niks beters te doen dan zinloos doen.

(Vage post?!)