De Roserade sprintte langs vele gebieden. De velden, de bossen, de watervallen, de rivier.. Allemaal prachtig, maar.. Niet interessant genoeg. Niemand zag haar helemaal, het enige wat ze zagen was een zwarte geraamte, die snel voorbijsprintte, met blauw oplichtende ogen. Fiore negeerde alle blikken die haar volgden, en rende verder. Verder naar een gebied waar het rustiger zou zijn, ergens waar zij na kon denken.

Na een tijdje kwam Fiore aan bij het Crystal Lake. Hier stopte ze. Sluw keek ze om zich heen. Ze hoorde vaagjes de stemmen van andere pokémon. 'Het is al 11 uur 's nachts, snel naar binnen!' Hoorde ze een oudere stem zeggen, 'Oke, Mama...' Klonk een zeurderige stem, blijkbaar de dochter van de ander. Fiore keek naar de twee: Ze zagen haar niet. Fiore grijnsde licht, en was blij dat ze in het donker erg goed kon zien. Ze draaide zich weer om, en keek naar het meertje. De volle maan scheen er prachtig in.

De ik-persoon.
Ik keek naar het water. Misschien moest ik mijn masker eens af doen, gewoon.. Om te kijken of dat werkt. De stemmen die ik om me heen hoorde stierven langzaam weg, en na een tijdje was het stil. Ik beet hard op mijn lip: Dit kán ik niet! Leek een stem in haar te roepen. Je kunt het, Fiore. Je hoeft je niet te verbergen achter een masker, klonk een stem. Ik keek om me heen. Mijn.. Moeder? Ik keek naar de Roselia die er stond. 'Dat masker is helemaal niks. Het betekent alleen maar dat je jezelf niet durft te tonen, Fiore. Kom naar buiten, en leef niet in je eentje in je eigen wereldje,' zei mijn moeder. Ik beet hard op mijn lip. ''I-Ik Kan het niet.. I-Ik weet het niet,'' stotterde ik. Toen er geritsel klonk, loste mijn moeder in het niets op. Verbaasd keek ik er naar. W-Wat gebeurt er?

Wat ieder ander kan zien:
De Roserade, Fiore, staarde naar haar spiegelbeeld. Het was duidelijk dat ze twijfelde: Twijfels of ze haar masker af moest doen, of niet. De pokémon uit het gebied gingen allemaal langzaam terug naar hun veilige huis of grot, en Fiore bleef alleen achter. Fiore beet hard op haar lip. Vele gedachten schoten door haar hoofd. De Roserade keek om zich heen, en dacht iets te zien. Ze leek écht te denken dat er iemand was, maar, er was helemaal niemand. De Roserade beet, na een tijdje luisteren, op haar lip. ''I-Ik kan het niet.. I-Ik weet het niet,'' stotterde ze. Toen er geritsel klonk in de bosjes, van blijkbaar tóch een pokémon die nog niet naar huis was gegaan, zag de Roserade de persoon niet meer, en bleef verbaasd in die richting kijken, waar ze dacht iemand gezien te hebben.

Twee blauwe ogen keken vanuit de struik naar de Roserade. Deze zou vast niet denken dat de ogen van een Houndoom waren, Danger. Hij probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken, wat al een tijdje lukte. Een Noctowl vloog over, en begon te krassen. Danger maakte een zacht geluidje, wat op: 'Sssst!' leek. Hij stopte al snel, toen hij merkte dat hij misschien wel te horen was, want de Roserade keek rond. Danger zuchtte zacht, maar opgelucht, toen hij toch niet opgemerkt was. De Roserade zei iets, maar hij verstond het niet. Opeens merkte Danger een Pokémon achter zich op. Hij draaide zich om, en liet daarmee de struik ritselen, en de Pokémon, een Linoone, wegrennen. Danger slikte, en dacht na. Zou hij wegrennen, of naar de Roserade toe lopen? Hij koos voor de tweede optie, en draaide zich om, waarna hij naar de Roserade toe liep. "Ehm, hallo?" vroeg Danger, waarna hij stopte met lopen. Ook hij kon goed in het donker zien. Opeens bedacht Danger zich iets. Hij had de Roserade nog nooit gezien, en andersom vast ook niet. Hij zou dan wel heel vreemd overkomen als hij, zoals vaak, in zijn trance zou raken. Danger zuchtte. Hij probeerde niet te laten merken dat hij onzeker was, en knike dus een keer naar de Roserade.

(Inspiratieloosheid, ofzo =O)

Na het geritsel had Fiore een Linoone weg zien rennen, dus ze draaide zich om, denkend dat de linoone het geluid had gemaakt. Toen ze een stem achter zich hoorde, draaide ze zich om. Haar blauw-oplichtende ogen, wat ze alleen had in het donker, keken recht in de blauwe ogen van de Houndoom. ''Hallo,'' zei ze. Een koud briesje zorgde ervoor dat de uiteinden van haar sjaal wat naar achteren waaiden. Ze bleef de Houndoom aankijken, en snoof eens. Ze draaide een kwartslag, waardoor ze met haar zij naar Danger toe stond. Ze deed haar hand naar hem toe, wat een dreigende houding was, aangezien ze met die bloem, wat dus haar hand was, kon aanvallen. Fel keek ze hem aan, ''Wie ben je, en wat mot je?'' Vroeg ze fel.

[Same Here xD]

Droog keek Danger naar de hand van de Roserade. Moest dat een bedreiging voorstellen? Hij gromde zacht, en deed een Ember, die het gras waar hij op stond verbrandde. Toen Danger zijn poot op het vuur legde, en deze zo doofde, was het gras zwart. Hij keek nogmaals naar de hand van de Roserade, maar liet zijn blik uiteindelijk van deze, naar het gezicht van de Roserade glijden. "Ik ben Danger," mompelde Danger als antwoord. "En wat ik hier doe? Rondlopen. Of is dat opeens ook verboden?" vervolgde hij simpel zijn antwoord. "En wie ben jij?" vroeg hij als wedervraag, en gromde weer zachtjes. Hij deed opeens een stap achteruit, zonder reden. Toen Danger een Pokemon achter zich merkte, gloeide zijn staart wit, en sloeg hij met een Iron Tail de Pokemon, die een Ledyba bleek te zijn. De Ledyba landde op de grond, en keek duizelig rond. Maar omdat Danger dacht dat de Pokemon weg was, keek hij weer naar de Roserade, van wie hij nog steeds de naam niet had gehoord.

''Rondlopen? Het is wel Half 12 's nachts,'' sprak ze hem tegen. De ember had haar aandacht niet getrokken, even als de Iron Tail. Ze zuchtte, ''Mijn naam hoef je niet te weten,'' zei ze kalm. Ze volle maan scheen steeds feller; het was al Half 12. De maan verlichtte het gebied een beetje. Fiore keek naar de blauwe ogen van de Houndoom.. Niet bepaald standaard, maarja. Opnieuw vlogen de uiteinden van haar sjaal een stukje naar achteren toen er een windvlaagje kwam, maar ze lette er niet op. De houndoom scheen nog nooit van haar gehoord te hebben.. Nog nooit van dé dief, die bijna elke plek wel geplunderd had. Ze grijnsde licht, en bleef hem aankijken.

"Dan nog, ik mag hier wel rondlopen, vind ik." antwoordde Danger simpel. Hij gromde zachtjes. "En waarom niet dan?" snoof hij. Om een of andere reden werd hij wat kwader dan normaal. "Ik mag toch wel jouw naam weten?" vervolgde Danger. Hij keek naar de Roserade, met gloeiende ogen. Ze waren alleen niet rood, om een of andere reden. Danger gromde, en zijn staart gloeide weer wit. De Ledyba achter hem was nog maar net aan het vliegen, of er kwam een Iron Tail met kracht tegen hem aan. De Ledyba schreeuwde, en belandde niet heel ver van de twee op de grond. Danger negeerde de Ledyba, die met veel moeite een poging deed tot overeind komen. Danger keek naar de grond, en mompelde wat onverstaanbaars, waarna hij weer naar de Roserade voor hem keek.

(Ugh, inspiratie-dinges O_o)

''Oke, als jij hier graag middernacht rondloopt,'' zei ze rustig. Haar blauw-oplichtende ogen stopten langzaam met het oplichten, en werden weer rood. Ze kon nu zo ook wel gewoon kijken, dus was het niet nodig. Rustig keek ze Danger aan, ''Mijn naam gaat jou niks aan, mydear. Houdt het er maar op dat meer mij kennen als The Masked Bandit,'' zei ze kort. Ze hief een wenkbrauw op. Ze keek even met één opgeheven wenkbrauw naar de Ledyba. Haar hand ging langzaam naar beneden. 'Je masker, doe het af..' klonk een stem in haar hoofd. ''Nee!'' Riep Fiore. 'Je hoeft je niet te verbergen..' ''Aaaaargh!''

Danger gromde wat luider dan hij net deed. "Als ik onnodig ben, ga ik wel weg." zei hij, met dezelfde grom in zijn stem, die zo lager klonk. Danger keek naar de Roserade, die nog iets zei. "The Masked Bandit?" vroeg hij grijnzend. "Oke, dan noem ik je wel zo, als je je naam niet eens durft te zeggen.." vervolgde Danger droog. De Ledyba van daarnet, vloog eindelijk. Hij keek bang om naar de Houndoom en de Roserade. Danger snoof, en keek om naar de Ledyba, waarna hij Shadow Ball deed. De Ledyba ontweek vlug de Shadow Ball, en keek bang naar Danger, waarna hij wegvloog, zo snel hij kon. Danger keek weer naar de Roserade, die zichzelf 'The Masked Bandit' noemde. Zijn ogen gloeiden nog steeds, maar waren gelukkig niet rood. Als ze rood zouden worden, zou Danger Fiore kunnen aanvallen, zonder dat zelfs te weten.

Fiore snoof, ''Namen zijn niet belangrijk,'' herhaalde ze. ''En die naam.. Dat is alleen vanwege het feit dat ik bekend sta als een bandiet, met.. Tjah.. Dit masker,'' zei ze. ''Letterlijk en figuurlijk..'' Mompelde ze. Ze keek naar de grond, en snoof eventjes. Ze keek de Ledyba even na, en richtte haar bloemenhand toen op een goldeen in het water. Ze zuchtte, en liet haar hand weer rustig zakken. Ze sloot haar ogen, en bleef even rustig zo staan.

ik-persoon:
Ik wilde niet. Ik wist niet hoe. Je kan je niet voor eeuwig verbergen, klonk een stem in mijn hoofd. Ik knikte onbewust. Ja, dit was waar. Maar toch, het was moeilijk. Ik voelde me zo veilig. Je móet het af doen. Ik schudde mijn hoofd: De stem verdween.

Danger keek naar de lucht, maar al snel liet hij zijn blik voor de zoveelste keer over de Roserade glijden. "Dat is een mening. Geen feit." mompelde Danger onverstaanbaar. "Met dat masker? Je bedoelt die rode sjaal." antwoordde hij simpel, dit keer wél verstaanbaar, en zette een stap naar voren. "Ik vraag me af waarom je die om hebt." vervolgde Danger. Hij keek naar hoe Fiore de Goldeen bijna aanviel. Zelf vond hij het vreemd waarom ze de Pokémon niet aanviel, dus deed hij een Shadow Ball richting de Goldeen. De aanval miste, gelukkig voor de Goldeen. Danger vond dit echter niet leuk. Hij had graag gezien hoe de Goldeen pijn zou lijden, tenminste, nu hij niet zichzelf was zou hij dat bij iedereen willen zien. De Houndoom keek weer naar de Roserade met zijn blauwe, maar gloeiende, ogen. Ze knikte, maar schudde vervolgens haar kop. "Oké?" vroeg Danger, onmerkbaar verbaasd. Waarom zou Fiore dat doen? Hij gromde een keer, maar zachtjes, en schudde zijn kop. Hij vond het onbelangrijk om over anderen na te denken, tenminste, dat vond hij nu.

''Het is een feit. Wat heb ik aan jouw naam?'' Vroeg ze rustig. ''Wat heb je aan mijn naam. Als je me kent, dan heb je mijn naam niet nodig,'' zei ze rustig tegen hem. Ze keek hem rustig aan. ''Maar ik gebruik het als masker, dus is het een masker, vind ik.'' Zei ze hierna. Rustig keek ze Danger aan. Ze deed haar rozenhand naar achteren, en deed een megadrain het water in. Het hele water lichtte even groen op, en sommige waterpokémon zwommen heel snel weg, anderen keken verbaasd om zich heen.

[inspi]

Zuchtend schudde Danger zijn kop. "Ach ja, het is mijn mening dat het een mening is, en het is jouw mening dat het een feit is.." zei hij achter elkaar. "Ofzo." voegde hij er snel aan toe. "Het is handiger om een naam te weten, maar dat is weer mijn mening" mompelde Danger, met de nadruk op het laatste woord. Hij zuchtte nogmaals. "Zie het maar zoals jij het wil zien. Het is een rode sjaal, maar je gebruikt hem als masker. Wat is het dan uiteindelijk? Óf een rode sjaal, óf een masker.." gromde Danger, waarna hij zijn blik naar het water afwendde. Deze begon voor een niet heel lange tijd groen op te lichten, maar toen Danger opzij keek, merkte hij dat Fiore een aanval deed. Een Vaporeon sprong, geschrokken van de Mega Drain, uit het water. Danger snoof, en maakte een Shadow Ball, om die vervolgens af te vuren op de Vaporeon. Deze keek verbaasd op, en zag Danger's aanval kennelijk te laat. Hij schoof het water weer in, waar hij uit angst ook in rende, en verdween. Danger keek de Vaporeon droog na, maar besloot om zijn blik weer naar Fiore te wenden.

(Me 2 XD)

Fiore rolde met haar ogen, ''Mij best,'' zei ze kortaf. Rustig bleef ze naar Danger kijken, totdat.. Een Roselia kwam aanstrompelen. ''F-Fiore..'' Mompelde ze, en ze viel neer. Fiore keek geschrokken naar Danger, en rende op de Roselia af. Ze zag er prachtig uit, als je de wonden door de vingers zag. Fiore keek naar Danger, en hierna weer naar de Roselia. ''F-Fiore, S-Sorry..'' Bracht ze hulpeloos uit. Het bloed stroomde uit haar zij. Fiore deed haar sjaal af, wat natuurlijk ook weer eens voor het eerst was, en bond deze om het middel van de Roselia. Ze bekeek haar eens goed. Ja, dit was dé Roselia, haar moeder. ''Wat doe je hier?'' Vroeg Fiore fel. Ze keek de Roselia aan, en zuchtte. Ze was er niet blij mee. Haar moeder had haar jong achtergelaten, en Fiore had dus veel moeten doorstaan op die jonge leeftijd. Ze keek naar Danger, maar richtte haar blik hierna op de Roselia. ''Wat moet ik doen..?'' Fluisterde Fiore zacht in zichzelf, terwijl ze naar de Roselia voor zich bleef kijken.

Opeens verdween de gloed in Danger's ogen, die even verbaasd naar de grond keek. Hij wist wat er daarnet gebeurd was, en had er eigenlijk spijt van dat hij de Pokemon tussendoor had aangevallen. Opeens verscheen een Roselia. Ze zei: 'Fiore'. Wie, of wat, was Fiore? De Roserade rende naar de Roselia toe, waarna de Roselia de naam herhaalde, en verontschuldigde zich. Waarom, was iets waar Danger geen antwoord op kon geven. Hij kreeg al een idee van wie Fiore kon zijn. Hij zette een stap richting de Roselia en Fiore, maar zette zijn stap al gauw weer terug, omdat Fiore naar haar sjaal, of masker, greep. Ze haalde haar 'masker' weg, en en bond de sjaal om de Roselia. Nu pas kon Danger Fiore's gezicht helemaal zien. Opeens begon Fiore te spreken, maar Danger verstond het niet helemaal. Hij slikte. Nu wist hij niet wat hij moest doen. Zou hij weggaan, of blijven..? Niet wetend wat hij moest doen, bleef Danger stilstaan, zwijgend naar Fiore en de Roselia kijkend.

(Inspiratieloos, dus ik heb maar iets verzonnen XD)

''Argh!'' Riep Fiore uit. Haar rode ogen keken recht in die van Danger. ''Weet jij niet ergens een grot, of whatever? Ik moet ergens heen met haar!'' Riep ze uit. Ze keek Danger aan, en beet op haar lip. Het bloeden was in ieder geval gestopt door het verband, maar, de Roselia had dringend rust nodig. Bovendien voelde ze erg koud aan. Waarschijnlijk had ze dus niet zo heel lang meer. De tranen sprongen in Fiore's ogen. Ze ademde diep in, en de tranen verdwenen. Ze zette een emotieloze blik op, en keek naar Danger. ''Nou?''

Danger deed een stap achteruit, en gromde zachtjes, maar dat was niet uit woede. "Ehm, ja, ik ken wel een grot waar je met de Roselia heen kan.." mompelde hij, en dacht na, ook al was dat niet te zien. Wat had hij nu weer gezegd? Hij wist niet eens zeker of er wel ergens een lege grot was. Tot Danger zich bedacht. Hij liet een bijna onzichtbare glimlach verschijnen. Hij herinnerde zich dat hij een tijdje geleden een lege grot had gezien. Die grot was vast en zeker nog steeds leeg, dacht Danger. Hij liet zijn blik over de verwondde Roselia glijden. Ze moest inderdaad snel ergens heen. Danger slikte. "Volg mij maar.." zei hij tegen Fiore, en draaide zich om, waarna hij een richting op rende. Ergens verderop stopte hij even, om te kijken of de Roserade hem achterna ging. Vervolgens keek hij weer voor zich uit, en rende verder, richting de grot waar hij het over had.

Fiore grijnsde toen Danger zei dat hij nog wel een grot wist. Ze keek naar de Roselia. Hoe moest ze haar ooit meenemen..? Ze keek naar Danger, en zuchtte. ''Ehm.. Weet jij misschien hoe ik haar mee kan nemen?'' Vroeg ze dom. Ze hief een wenkbrauw op. ''Weetje, ze is namelijk zo'n beetje even groot als mij. Haar tillen gaat me dus niet lukken,'' legde ze droog uit. ''Bovendien gaat het me niet lukken met dit..'' Ze wees naar haar vingerloze handen, en snoof.

[Korte post, inspiloos.]

"Dat is nog waar ook.." mompelde Danger droog. Hij rende weer terug, en deed een poging om de Roselia op zijn rug te leggen. Het mislukte. Danger zuchtte, en keek naar de grond, tot hij een idee kreeg. Het was best simpel; gewoon opnieuw proberen. Weer deed Danger een poging om de Roselia op zijn rug te leggen, wat deze keer wel lukte. Hij stond voorzichtig op, en keek kort naar Fiore, waarna hij begon te snelwandelen. Als ze zouden gaan lopen zouden ze te langzaam gaan, en als Danger zou gaan rennen, kon de Roselia van zijn rug af glijden. Danger hoopte wel dat Fiore achter hem aan zou gaan.

(Lol, inspiratieloos =o)

Fiore keek toe hoe Danger de Roselia op zijn rug probeerde te leggen. De eerste keer stond ze verbaasd te kijken, maar de tweede keer hielp ze mee. Deze keer lukte het, en Danger stond op. Fiore keek hem aan, en zuchtte. Hij liep redelijk snel, ze wist de reden hiervoor natuurlijk. Zij moest zachtjes rennen: hij was met zijn vier grote poten sneller dan zij met haar twee kleine benen. Ze rende naast hem, en zuchtte. ''Waar is die grot?'' Vroeg ze hem kalm, en ze hield de Roselia in de gaten.

[https://inciala.actieforum.com/sulfur-caves-f19/she-s-death-t1637.htm#46971]