[lange posts aub.]
[let niet op spelfouten, ik zit hier in het pikkedonker en ik zie geeen fuck]


Dustfire zat nog steeds in haar kooi. Er lag een bak met pokémonvoer in een hoek, en een bak met water. Maar Dustfire vertikte het om er iets van te nemen. Ze wou geen mensenwater, of mensenvoer. Ze wou alleen het lekkere eten uit haar eigen gebied, pokerpg. sappige bessen.. Dustfire fantaseerde over struiken vol oran berries. Haar maag begon te knorren. Dustfire snoof. Nee, ze at er niks van. het was van de mensen, dus slecht. Wat dachten ze wel niet?? Dustfire keek naar het pokemonvoer. het waren gewoon bruine, hapklare brokken. Ze was toch geen tamme poochyena? Dustfire snoof boos, en liep heen en weer. het hok was maar een paar meter groot, dus moest ze steeds omkeren. Daarna stopte ze, en stak haar kop tussen de tralies door. Dat was het verste dat ze kon. Ze zag de mensen niet meer. Ze begon in paniek te raken. Ik wil hier weg! weg! dacht ze, en probeerde nog verder door de tralies te komen, maar het lukte niet. Ze begon te pikken, te trappen, en allerlij aanvallen te doen tegen alle kanten van het hok, wat een groot kabaal maakte. ''HAAL ME HIER UIT!'' schreeuwde ze zo hard ze kon. Ze hoorde een deur, en er kwamen mensen binnnen in de hal. Dustfire zag dat ze dingen pakten, en een paar minuten later zat ze vastgebonden, ze kon niks meer. ''alsjeblieft..'' zei ze nog zacht.

Silverbreeze was zich aan het vervelen in zijn kooi, totdat hij ineens boven zich kabaal hoorde. Hij keek naar boven. Iets op de verdieping boven hem was flink aan het tekeer gaan. ''HAAL ME HIERUIT!'' hoorde hij, en hij schrok. maar.. was dat nou de stem van Dustfire? Silverbreeze wist het niet zeker, omdat hij haar al een tijd niet had gezien, laat staan had horen praten. Hij schudde zijn kop. Het geluid boven zich stopte en het was ineens doodstil. ''Ze zouden toch niet...'' zei Silverbreeze. ''Nee, dat doen ze niet'' zei hij tegen zichzelf. hij keek naar de andere hokken die in deze gang stonden. In die naast hem zat Celebi, dat wist hij. Maar die ernaast.. hij zou het niet weten. [darky xD]

Suicune, die op dezelfde verdieping opgesloten was als Dustfire, lag op de grond, radeloos. De hele tijd dat hij hier was was hij onrustig. Slapen kon hij zeker niet, en daardoor was hij moe. Ook hij piekerde. Waarom hadden de mensen hem nou weggehaald uit het gebied? wisten ze niks over de beschermers? Wisten ze niet dat als hij, de zuiveraar, weg was uit de wildernis, dat het water zonder remmen zou kunnen vervuilen? als dat gebeurde, en pokemon dronken ervan werden ze ziek, of gingen ze zelfs dood. Suicune rilde bij de gedachte. Ook hij hoorde Dustfire tekeer gaan. ''Ho-oh..'' zei hij zacht.

Celebi, die in de kooi naast Silverbreeze zat had tranen in haar ogen. Ze moest terug naar het woud om het te beschermen!
Als ze er niet was kon ze niets doen tegen de oprukkende mensen die bomen kappen, of ze zelfs in de fik steken! dat mocht niet gebeuren.. het gebied was van de pokemon, en dat moest zo blijven! Maar hoe kwamen ze hier uit? In elke gang stonden wel een paar mensen op de wacht, en in andere delen stonden er nog meer. je kwam er niet zomaar langs.

Nadat Darky gevangen werd genomen bij de burning tower werd hij de basis ingesleept. Darky gromde naar de jagers. Darky zweefde op en neer in de kleine ruimte waar hij gevangen zat. Darky keek boos naar de jagers. De jagers legden de kooi naast die van celebi. Opeens hoorde Darky iets. "HAAL ME HIERUIT!" hoorde Darky. Darky dacht na. "Dustfire.." Bromde Darky zacht. "Wacht maar, ik ontsnap eerder dan jullie denken.." Zei darky. Darky deed een dark pulse op de tralies van zijn kooi. Er gebeurde niets. Darky probeerde uit de kooi te zweven maar er gebeurde nog steeds niets. "Ze zijn slimmer dan ik dacht.." Zei Darky. "Maar niet slim genoeg!" Bromde Darky. Een jager liep langs Darky. Het mens gaf Darky een voederbak met wat voer. "Ik accepteer dit niet.." Bromde Darky. Het mens schrok. "Een pokémon die kan praten?!" Het mens liep een stukje achteruit. "Haal me hieruit.." Zei Darky dreigend. Het mens schudde zijn hoofd. "Goed, dan ga ik over naar harde maatregelen" Riep Darky woedend. Darky deed zijn hypnose op het mens. Het mens werd gehypnotiseerd. "Luister nu naar mij, Darky.." Zei Darky. "Haal de sleutels van deze kooi en geef ze aan mij" bromde Darky. Het mens was onder hypnose dus hij moest darky gehoorzamen. Het mens liep de basis uit. "Wat!?!" Riep Darky boos. "Hij wist vast niet waar de sleutels waren.." Bromde Darky. Darky keek toen naar de andere kooien. "Silverbreeze, suicune, celebi.." Bromde Darky omdat hij de kooi van Dustfire niet zag. "Naja.." Zuchtte Darky. "Het heeft geen nut om me eigen te bevrijden, het lukt me toch niet.." Bromde Darky. "Ik wacht gewoon af tot het juiste moment.." Zei Darky chagrijnig.

Dustfire kon niks meer, en viel in slaap.
Een paar uur later werd ze wakker, en tilde haar hoofd op, maar werd tegengehouden door de touwen.
Doordat haar kop tegen de grond aan gedrukt was hoorde ze vaag wat geluiden van wat beneden gebeurde.
Hoe langer ze vast zat, hoe meer woede er in haar opkropte. Die mensen waren zo dom! hoe konden ze dit nou doen? Dustfire had dit al heel vaak gevraagd in zichzelf, maar nu werd ze er pas echt boos van.
Ze deed een Overheat. Haar hele lichaam werd steeds heter en heter. Na een tijdje verbrandde de touwen door de temperatuur, en Dustfire stond snel op. Ze spreidde haar vleugels en krijstte woedend. ''De Ho-oh is losgeraakt!'' riep een mens, en er kwam een ander mens bij staan. Eentje kwam dichterbij haar kooi, en ging door het krachtveld heen. Dustfire grijnzde licht. Dit was haar kans. Ze deed een vlammenwerper tegen het mens, die daarna gillend en schreeuwend op de grond viel. Het andere mens keek verschrikt en met open mond naar dustfire, en liep langzaam achteruit. Dustfire stapte naar voren. De kooi was opengemaakt. Ze stapte uit de kooi, en keek rond. Ze liep langzaam door de gang heen. Haar nagels krasten over de gladde vloer. Wat ze niet merkte, was dat het mensje xD op de alarm knop had gedrukt. De knop gloeide rood en een paar seconden later begon er een sirene te loeien. Dustfire schrok, maar wist meteen dat het foute boel was. Uit haar ooghoeken keek ze vals naar diegene die op de knop gedrukt had, en ze vloog op, op diegene af. Die drukte haastig tegen de knop van de deur, maar was niet snel genoeg. Dustfire stak haar klauwen naar voren en klapte daarmee tegen de man aan. Die viel op de grond. Ineens kwamen uit alle deuren beveiligingsmensen, met verdovingsgeweren. Oh wat haatte Dustfire die dingen.. eentje stond in de houding om te schieten, en Dustfire speerde snel op hem af, en drukte hem tegen de grond, maar toen voelde ze een steek in haar rug.
Ze draaide haar kop naar achteren. er zat een pijl in haar rug. Dachten ze dat ze haar daarmee tegen konden houden? Dreigend stapte ze op de mensen af, maar de stappen gingen steeds langzamer, en net voor de mensen zakte ze een beetje door haar poten. Wat was dit nou weer? Ze probeerde weer op te staan, maar viel neer, en alles werd zwart.
Nu wist Dustfire het zeker. ze kwam hier nooit meer uit. Waarom kwam niemand in opstand? Waarom was er nog niemand gekomen om haar te redden? Waar bleven ze? Over een tijdje zouden ze verkocht worden, en dan was terugkeren naar pokerpg vrijwel onmogelijk..