Carmilla liep verdwaald in de Freezing ruïns, ze had het behoorlijk koud. En ze was ook niet het bepaalde type om deze kou te overleven, dacht ze.
Haar pootjes zaten al verder dan een paar centimeter in de sneeuw. De sneeuw had haar pootjes inmiddels al gevangen genomen. Het sneeuwde ook nog is, dus haar rug was ook al bedekt met een laag.
Zo te zien, was er geen pokémon in de buurt die haar kon helpen. En al helemaal geen vuur pokémon.
Ze smeekte om weer terug naar het Timerise Forest te kunnen lopen omdat ze het zo koud had.
Haar pootjes begaven het en ze viel in de ijskoude sneeuw. Haar ogen waren wazig geworden door de sneeuwblokjes die erin kwamen. Ze zag een wazige zwarte schaduw voor haar neus en toen viel ze neer.

Mr. Mime kwam aanwandelen.Hij huilde,de tranen werden direct ijsspikkels.Hij dacht dat Aleran en Feathers vrienden van hem zouden worden, dat bleek dus niet zo te zijn want nu wist hij het zeker: "De 2 vinden me gewoon een grote sukkel!" zei hij inzichzelf door zijn tranen door."Brrr...het is hier ijskoud!!" Toen opeens zag hij in de sneeuw een groene bult. "He wat is dat nu?" vroeg hij zich af en ging kijken. " Whoah! " Mr. Mime zag dat het een Numel was en dat ze bewusteloos was. Mr. Mime schudde de Numel zachtjes. "Gaat het wel?!" Mr. Mime wachtte een antwoord af.

Kalm liep een Sneasel door de sneeuw. Ze sprong op een aantal ijsblokken, maar probeerde dat zo stil mogelijk te doen. Opeens klonken er een paar geluiden, alsof er iets aan de hand was. Krew sprong achteruit, en keek naar de Pokémon die ze nu pas opmerkte. Een Numel en een Mr.Mime, zag Krew vanachter de ijsblok. Ze zuchtte een keer, en kroop achter de ijsblok. Ze was net alleen, en nu waren er opeens twee Pokémon? Natuurlijk wou Krew wel weten wat er aan de hand was, vele Pokémon komen niet voor de lol in de Freezing Ruïns. Ze besloot om te gaan kijken, en sprong dus op de ijsblok, waarnaar ze naar de Numel en de Mr.Mime keek. De Numel was of flauwgevallen, of bewusteloos. Vast door de kou, wat Krew vreemd vond, aangezien een Numel deels een vuurtype was. Vlug sprong Krew weer van de ijsblok af, en kwam dichterbij de twee. "Hallo.. Wat is er gebeurd?" vroeg ze zachtjes. Ze kon wel raden wat er was gebeurd, maar misschien had ze het wel fout.

Carmilla was diep in slaap gevallen omdat ze het zo koud had. Ze hoorde zachte vage stemmen. Ze herkende ze niet. De stemmen kwamen steeds dichterbij en ze voelde dat er een pokémon aan haar voelde of ze nog leefde. ''Haar hart bonkt nog!'' riep er één.
''A.. a.. astje.. astjeblieft! Hel.. hel.. hel.. help mij'' stotterde ze bijna onverstaanbaar.