Daar, boven op de top van één van de hoogste bergen, daar lag een Raichu. Ze was groot, zeker groter dan gemiddeld. Ze lag op haar rug, met haar ogen gesloten. Haar handen achter haar hoofd, en verder lekker rustig. Het enige wat je kon horen was haar rustige ademhaling en af en toe een zacht briesje.
De Raichu had het goed. Ze had een grote familie, waaronder drie kinderen. Toch was ze niet blij. Ze was door het incident met Thunder en de Dark-Side de verkeerde kant op gegaan. Dit was zij niet. Zij was geen goedzakje. Alleen die verdomde Shiny en Dusk. Als die er niet waren, was zij nooit naar de Good-Side gegaan, en had ze waarschijnlijk nooit ruzie gehad met de Dark-Side. Ze snoof. Oke, ze stond niet écht aan de Good-Side, ze hadden haar alleen geholpen bij het redden van haar zusje, wat hen niet lukte, waardoor zij toen eigenlijk alsnog op moest duiken. De Raichu had zich vriendelijk voorgedaan. Ja, een geboren leugenaar was ze. Misschien moest ze dit gewoon niet meer doen, wist ze. Misschien moest ze gewoon weer het slechte pad opgaan. Misschien.. Misschien moest ze eens praten. Praten met Shiny en Dusk. Bovendien hadden ze wel een beetje gelijk gehad. Thunder was in hun gebied geweest, toen. Tora schudde haar kop. Ze stond op, en een gigantische donder vloog de lucht in. Hierna grijnsde ze zachtjes. Ja, ze zou veranderen. Het kon haar allemaal niks meer schelen wat men van haar zou denken. Toch had ze een probleem: Shadow. Shadow hoorde bij de Good-Side, dat wist Tora maar al te goed. Maar, aangezien het haar (half-)nichtje was, zou ze haar niet graag aan willen vallen. Tora besloot dat, als ze ooit tegenover Shadow zou staan, gewoon weg zou lopen. Niet bang. Gewoon.. Arrogant, zoals altijd.
''I'm back..'' Zei Tora kalm, tegen zichzelf. ''Back..'' Zei ze toen grinnikend.
Toen ze helemaal recht stond, hoorde ze een donderslag. Ze beet op haar lip. Dit zou niet veel goeds betekenen. Ze wilde weg, maar, werd geraakt. Een enorme bliksem die uit de lucht neerstreek, schoot tegen haar aan. Het bleef een tijdje zo. Tora, midden in de bliksemschicht. Toen deze weg was, viel Tora terplekke neer.
Na een tijd werd ze weer wakker. Ze greep naar haar hoofd, en voelde het. Haar ogen werden duister. Ze gromde zachtjes, en een enorme donder vloog over PokéRPG. Haar volt was enorm toegenomen door de bliksemschicht. Dit betekende niets goeds.. Alleen maar wat slechts.. Ze wist niet meer wat er vóór die donder allemaal was gebeurd. Het leek net alsof ze toen niet geleefd had. Met een valse grijns liep ze weg, opzoek naar onrust..