"Rustig... Rustig..." zei Lunaria, die kalm naar Sunset keek. Ze kende haar mizzchien niet, maar wist bijna zeker dat ze bij de DarkSide wou of hoorde. Ze draaide langzaam haar kop terug naar Faiya, en keek hem doordringend aan. "Ík stel hier de vragen. En als je het daar niet mee eens bent, zal ik helaas..." zei maakte haar zin niet af, en leek lichtjes te grijnzen.

Faiya zette een flinke stap achteruit door de donder. Door wat Sunset zei, werd hij woest. "Jullie verwoesten alle gebieden!" gromde hij razend. Hij ging in aanvals houding staan, een keek kwaad naar Sunset. "Ik verdedig de plek waar ik liefde vond... is daar iets mis mee?" snauwde hij, en plots besefte hij dat hij weer een vraag had gesteld. Hij draaide zijn kop om naar Lunaria. "En, wat wou je nu gaan doen?" snoof hij kwaad.

"Genoeg!" riep Lunaria. Ze zette zich af, en zweefde een tijdje in de lucht. Vrij nutteloos, maar het was een tactiek. Langzaam daalde ze weer, tot een bepaald moment... Zonder enig teken te geven schoot ze richting Faiya met een Aerial Ace. Ze mikte op zijn hart. Dat had hij wel verdient.

Faiya had een aanval verwacht, maar had niet gedacht dat de kalme Noctowl zo snel was. Net iets te laat vuurde hij een Ember af, waarna hij hard op zijn borst werd geraakt. Een zacht krakend geluid klonk, en Faiya wist dat een rib was gebroken. Hij rolde een stuk, en kwam toen tot stilstand. Zijn blik viel even op Leaf, en hij wist meteen wat hij moest doen. "Leaf!" riep hij, redelijk zwakjes. "Leaf, luister! Ik... ik houd van je... ren weg; zorg dat je het overleeft!" tranen welden op in zijn ogen, die hij snel wegschudde. Hij stond op, en richtte zijn blik weer op de Noctowl. Hij vuurde een Flame Thrower af op haar.

Lunaria krijste, en vloog achteruit. Ze Ember was recht in haar gezicht gekomen. Ze kneep haar ogen stijf dicht, en krijste nog eens. "Jij..." zei ze tegen Faiya. Voor het eerst was echte razernij te horen in haar stem. Ze vloog op, om de Flame Thrower te ontwijken. Ze moest weer iets kunnen zien... een idee schoot haar te binnen; ze moest haar 'Psycic powers' gebruiken! Langzaam werden een aantal schimmen zichtbaar. Eentje leek veel op een Flareon, en ze besloot hem aan te vallen. Vanuit de lucht deed ze een Hypnosis.

"Je voelt je heel wat, hè?" zei Faiya kwaad. Hij had gezien hoe Lunaria haar ogen dichtkneep. "Zonder je ogen kan je... *gaap*... Niks..." Zomaar, zonder reden, voelde Faiya zich slaperig. Hij keek naar Lunaria, en zag de manier dat ze haar kop hield. Tussen dunne spleetjes waren kleine lichtstreepjes te zien; haar ogen gloeiden. "Nee..." zei Faiya, terwijl zijn ogen dichtvielen. Langzaam viel hij in slaap, wetend dat het elk moment voorbij kon zijn.

Lunaria snoof. Ze had geen ogen nodig om te zien. Ze zette een duikvlucht in, en boorde haar klauwen in Faiya's lichaam. Ze voelde zijn warme vlees... Zijn sappige bloed. Ze tilde hem op, en draaide haar kop even om naar Sunset en Stero. "Jullie zie ik later weer." zei ze, weer op haar normale, emotieloze toon. Hierna draaide ze haar kop in de richting van Leaf. Langzaam opende ze haar ogen een beetje. Meteen gleed er een druppel bloed over haar wang, en sloot ze haar ogen weer. "Dit heeft hij gedaan." bij het woord 'hij' kneep ze even hard in Faiya. Ze richtte haar gesloten ogen naar de lucht, en vloog weg.

Sunset keek geboeid naar het gevecht. Het ging zo snel, dat ze het over liet aan Lunaria. Na een klein tijdje was het al voorbij. De noctowl vloog weg met een bloedende Faiya in haar klauwen. Sunset grijnsde. Het was een mooi gevecht. Lunaria had een goede techniek en was snel, daar kon Sunset veel van leren. Leaf stond nog ergens, of ze was al weggerend. Sunset zag haar iniedergeval niet, dus ze besloot maar weer te gaan zoeken naar de Swinub. Over het verbrandde gras heen liep ze naar de lage bosjes, de enige plek hier waar je kon schuilen. En ja, daar zat Cloud, bibberend. Hij had vast het gevecht gezien.


Sunset haar ogen begonnen te glimmen van plezier. Die swinub had ze zo verslagen. Ze sprong de bosjes in, en greep de swinub van de grond af. Zo klein als hij was, kon ze hem zo optillen. Cloud keek smekend naar Sunset. ''Nee... alsjeblieft...'' snotterde hij. ''pfff...'' zei Sunset verveeld. ''Komop zeg.. doe niet zo mieterig. Als je nog iets terug doet, hoef ik me niet te vervelen. Cloud keek haar raar aan. Eigelijk vocht hij nooit. Een van de redenen waarom hij niet groot en sterk was. Hij dacht even na. Welke aanvallen kon hij? Natuurlijk. Power snow. Hij deed zijn aanval recht in Sunset haar gezicht. Toen hij klaar was met zijn aanval, was Sunset's gezicht ondergesneeuwt xD

Ze schudde haar kop, zodat de sneeuw er weer af viel. Het viel op de grond en smolt meteen. Sunset gromde naar Cloud. ''Dat.. was je eerste fout..'' zei ze. Ze tilde hem nog hoger op, en smeet hem door de lucht. Cloud viel verderop neer, en kwam met een klap neer. Hij voelde pijnlijke steken door zijn lichaampje heen, waarschijnlijk had hij iets gebroken. Hij probeerde op te staan. Sunset zag dat, en liep naar voren. Haar grijns werd groter en er kwamen kleine schokjes van haar oren af. Dit vond ze pas leuk. Die pokemon was zo zwak.. ze had de volledige macht over hem. Ze kon hem alles laten doen wat ze wilde. Maar dat deed ze niet. Ze moest hem doden, dan zou haar opdracht voltooid zijn.

Sunset keek nu serieus, en vuurde een signal beam op hem af. Cloud wou een tackle aanval doen, maar door zijn gebroken botten kwam hij niet ver. Hij zuchtte. Dit zou zijn einde zijn. Ineens begon hij alles vaag te zien. En alles begon te draaien. De wereld zag er zo raar uit.. zou dat erbij horen als je sterfende was? maar nee, het kwam door de signal beam, die hem had verward. Nu had hij geen kans meer. Cloud zag ineens een zwarte schim, die heel dichtbij stond. Het was Sunset. Ze pakte hem op, en brak langzaam wat er nog heel was in zijn lichaam.

Er droop bloed uit Cloud's bek, en langzaam vervaagde zijn beeld niet alleen, maar nu werdt het ook zwart. Zijn lijf werd slap. Hij was dood. Sunset liet hem los. Cloud's slappe lichaam viel op de grond. Sunset keek naar haar poten, die rood waren, en glimlachtte. Ze stapte van Cloud weg, en keek naar boven. Waar zou Stero zijn? Iemand moest het wel zien wat ze gedaan had, want anders zou ze nog niet geslaagd zijn. En Stero had het meer verplaatst.. naar waar? nu kon ze haar handen niet wassen.. :[

[Dt was in een andere topic van water verplaatst xD]

Stero keek even naar Sunset. Het was best goed voor een Normale Mareep. 'Wow..' Mompelde hij. Hij keek naar Leaf de Leafeon die er nog steeds stond. 'Ik heb genoeg van jou.' Mompelde hij. De leafeon was al heel erg verwakt door meerdere aanvallen van stero dus nu zou het niet meer moeilijk zijn. HIj deed zijn Psychic en sloeg de legeon in een ravijn. Daarna deed hij Psychic om hem eruit te halen. HIj maakte het af met 1 Hyper Beam en er was niks meer over van de Leaefon.

Eindelijk zag ze weer een ander lid van de darkside rondzweven. Het was de drifloon, die Stero naamde. ''Wow..'' mompelde hij, maar Sunset kon het duidelijk horen. Ze was blij dat hij het had gezien. Misschien had ze nu kans om bij de Darkside te kunnen horen. En anders niet. Als ze niet geaccepteerd werd, dan zou ze het in haar eentje wel redden.. Maar toch, met een groep had je meer kans op succes. Stero vermoordde de Leafeon, en deed dat heel snel. ''Goed.. alle bemoeiallen zijn weg.. uitgevaagd.. onze taak zit erop.. Sunset keek rond. Het gebied was veel lelijker geworden, dankzij de andere Darksiders die het hadden gesloopt. Sunset keek even naar Stero. ''Laten we terug gaan naar de basis.. ik voel dat er iets fout is'' zei ze, en haar staart bewoog op en neer.