Dustfire vloog vanaf de Marble Mountains naar haar vertrouwde huis, de burning tower. De hele vlucht was erg ontspannen, en Dustfire vond het heerlijk om na zon lange tijd eindelijk weer te kunnen vliegen.. Maar tot haar schrik was de burning tower niet meer zoals eerst. In plaats van het gebruikelijke rode vuur, hing er nu zwart vuur langs de toren. Wat was hier nou weer aan de hand??!
Silverbreeze dacht hetzelfde. Waarom moest er nou weer iets met de burning tower gebeuren?
Ze stopten niet met vliegen, maar ze versnelden juist. Ze moesten zo vlug mogelijk weten wat er aan de hand was. Dustfire stopte een paar meters voor de toren en landde op de grond, en Silverbreeze volgde haar voorbeeld. Ze keken beiden naar boven. Dustfire kuchtte. Ze durfde eigelijk de toren niet in, want ze wist niet wat er was. Stel dat er iets engs in de toren zat? Zonder veel na te denken vuurde ze een vlammenwerper af naar binnen, en wachtte tot er iets uit zou komen.

Een ninetals lag op een kussen op één van de verdiepingen van de Burning tower. Ze had zich niet bij de rest gevoegd, die waarschijnlijk een paar verdiepingen hoger waren, maar had een fijn plekje voor zichzelf uitgezocht. Hier kon ze zich terugtrekken als ze de rest zat was. Dit was ze dan ook vaak, Kiara hield er niet van om constant omringd te zijn door andere. Met een zachte zucht liet ze haar kop zakken en legde ze deze op haar voorpoten. Ze had afgelopen tijd het timerise forest en de sandtombes weten te verwoesten. Nu schreeuwde haar lichaam om rust.

Rust, dat was het enige wat ze wilde, maar schijnbaar werd haar dit niet gegund. Een vlammenwerper werd via één van de ramen, naar binnen afgevuurd, om vervolgens rakelings langs Kiara te gaan. Met een ruk schoot ze omhoog en sprong ze geschrokken naar achter. De vlammenwerper verdween, evenals haar kussen die nu als een zielig hoopje as op de grond lag. Kiara's ogen stonden kwaad. Wie dit had gedaan zal hiervoor boeten. Ze kwam in beweging, sprong op de vensterbank en liet zich toen, zonder ook maar een greintje angst te tonen, naar beneden vallen. Ze zat 4 verdiepingen hoger, toch een behoorlijk eind, maar hierdoor liet Kiara zich niet kisten. Lenig kwam ze op haar poten terecht, vlak voor Dustfire. Haar rode ogen wende zich naar boven en toen zag ze de ho-oh voor zich staan. Ze grinnikte en ging zitten 'Zo, zo, jij bent dus de 'beroemde' Dustfire' hierna wende ze haar blik even naar de lugia 'En jij zal dan vast wel Silverbreeze zijn, waar ik over heb gehoord'. Haar stem klonk kil maar toch had ze een bepaalde ondertoon die prachtig zuiver en zacht klonk. Ze had een stem waar iedereen wel naar moest luisteren. 'Ik zie dat jullie hebben weten te ontsnapen, Ik neem aan dat je je huis komt terugeisen?' vroeg ze en ze snoof minachtig.

[sorry voor de late reactie, ik ben een beetje dood.]

In de minuten nadat Dustfire haar vlammenwerper had afgevuurd, viel er een stilte. Dustfire bleef naar de toren staren. Haar toren. Wat was er nou mee gebeurd? Maar het antwoord zou snel komen. Een ninetales liet zich van vier verdiepingen hoog naar beneden vallen, en landde daarna voor Dustfire. Toen de ninetales begon te praten, wist Dustfire meteen al dat ze haar niet zou morgen. ''Beroemd? het zal wel.. Maar Dustfire, dat is mijn naam, ja..'' Antwoordde Dustfire licht geirriteerd. ze snoof lichtjes, en wendde haar hoofd even af en keek naar de omgeving die licht aangetast was door vuur. Maar dat was normaal hier. Soms kwam er zomaar lava van onder de grond vandaan, en dan verbrandde er weer een heel veld of bos. Daarom was het Magma terrain soms zo kaal. Maar altijd groeide er weer iets terug. Dustfire keek weer naar Kiara, die nog een vraag stelde. Met tegenzin antwoordde ze ook op die vraag. ''Ja, daarom ben ik hier... Dit is mijn thuis, al jarenlang, en ik zal het weer terugeisen'' zei ze chagrijnig. Een pluimpje rook kwam uit haar snavel.

Kiara grijnsde vals bij het horen van Dustfire's laatste woorden. Haar scherpe witte tandjes blinkte bij het schijnsel van het vuur. Aanvallen deed ze niet, ze leek wel gek als ze dat zou doen. Tegen een lugia en een Ho-oh kon ze niet op. Rustig, alsof ze alle tijd had, ging ze zitten en begon ze arrogant haar poot te likken. Kiara's rode ogen hielden de twee strak in de gaten. 'Ik ben bang dat dit niet zonder slag of stoot gaat..' zei ze nadat ze was gestopt met haar poot 'De burning tower hoord nu bij de Darkside, waar ik ook bij hoor.. Ookal had ik hier niet om gevraagd..' Dit laatste mompelde ze er zacht achteraan. 'Ik zou eerst maar eens gaan kijken hoe het me je geliefde pokeRPG gaat, veel is er niet meer van over..' een bredere grijns verscheen op haar gelaat. Kiara stond op, liep nonchalant een rondje om Dustfire en ging toen weer zitten. 'Ik heb het bos en de sandtombes weten te verwoesten, andere 'leden' weer andere plaatsen... Opdracht van Shiny...' ze bleef maar praten met haar zuivere stem. Ze was van plan ééns flink rotzooi te schoppen. 'En waar waren de legi's? Verdwenen.. Niet eens in staat om hun gebied te beschermen. Nee, in plaats daarvan zaten ze zielig opgesloten, te zwak om zichzelf te kunnen bevrijden..' Ze grinnikte 'Heel zwak...' zei ze spottend.

kiara's grijns was duidelijk te zien, wat Dustfire nog bozer maakte. Het voelde alsof er elk moment een beledigende opmerking gemaakt zou worden, maar dat gebeurde niet meteen. Kiara ging haar poot likken, maar Dustfire en Silverbreeze bleven gefocust. Klaar voor alles, wat er ook zou gebeuren. 'Ik ben bang dat dit niet zonder slag of stoot gaat' zei de Ninetales. Dustfire snoof zachtjes. Daar was ze ondertussen al aan gewend.. ''Dat zal wel weer'' antwoordde ze kort. Ze dacht aan de vorige keren dat ze moest vechten. De ene keer tegen de Darkside die het gebied wouden overnemen, de andere keer tegen haarzelf, ookal had ze dat zelf niet in de gaten gehad. Kiara begon over de Darkside, en toen Dustfire dat woord hoorde schrok ze weer uit haar verbeelding. ''De darkside..'' siste Silverbreeze zowat onverstaanbaar, maar Dustfire hoorde het. 'Ik zou eerst maar eens gaan kijken hoe het me je geliefde pokeRPG gaat, veel is er niet meer van over..' Dustfire wou even naar adem happen, maar snel was ze er weer helemaal bij. Het gebied.. De Darkside wou terug.. en ze hadden het gebied zitten slopen?? Dustfire kookte zowat over van woede, maar het lukte haar net, maar dan ook net, om haarzelf in te houden. Silverbreeze was ook woedend geworden, en keek Kiara strak aan. Wat ze ook gedaan hadden, ze zouden terugvechten... Hij en Dustfire waren niet met alle moeite ontsnapt om hun gebied onder te zien gaan! Hij gromde zachtjes, en wendde zijn kop af. Kiara begon over de Legi's.. Ze kon die opmerkingen zowat niet aanhoren. Ze schudde haar kop. ''De legi's zouden prima in staat geweest zijn om hun gebied te beschermen.. '' Nu begon de Ninetales over dat ze opgesloten waren.. ''Daar kan jij geen mening over hebben... Jij hebt daar zelf niet gezeten.. je weet NIKS!'' riep Dustfire. ''Je gaat te ver.. je gaat veels te ver..'' Ineens maakte Dustfire een snelle draai, en ze greep Kiara bij haar rug, en tilde haar op. Zo hard mogelijk smeet ze haar daarna tegen de muur. Silverbreeze stapte naar voren. ''Dus... dit is de nieuwe basis van de Darkside? laten we maar eens even binnen kijken..'' zei hij op een valse toon, en grijnsde naar Kiara. Dustfire knikte en snoof arrogant naar Kiara. ''Je bent net als alle anderen... Respectloos... alleen maar alles slopen.. Cliché.. Jullie zijn te ontwetend om het te begrijpen.. Als alle gebieden verwoest zijn, verdwijnt ook al het voedsel en het water.. En dan zullen er niet alleen onschuldige pokemon sterven, maar jullie ook... net zo snel.. jullie zijn jullie eigen ondergang...'' Een licht grijnsje kwam op haar gezicht. Samen liepen ze de toren in.

De kwade opmerking van Dustfire weergalmde door haar oren maar veel kon het haar niet schelen. Ze negeerde haar totaal, niks wees erop dat ze luisterde, behalve dan de gemene grijns die zich om haar lippen speelde. Toen vloog Dustfire op haar af en greep ze haar bij haar rug, maar een aanval had Kiara al lang al aan zien komen. Dit was ook wel logisch, geen één pokemon kon zo goed spottende opmerkingen negeren. Ze werd naar een muur gesmeten maar ze kon zich goed redden. Voordat ze de harde smak zou maken vuurde ze een vlammenwerper af. Deze kwam met volle kracht tegen de muur en zorgde er zo voor dat ze verminderde van vaart. Ze zette zich af, van de ondertussen rood gloeiende stenen en belande toen netjes op haar poten terecht, op de grond. Ze keek hoe de twee legi's naar binnen liepen, maar ging ze niet achterna. Ze waren nu Shiny's zorg. Kiara draaide zich om en liep weg, ondertussen dwaalde haar gedachtes af naar de woorden van Dustfire. Wat ze vooral beledigend vond was dat ze het woord 'jullie' had gebruikt. Kiara had zichzelf niet officieel lid van de Darksiders gemaakt, hierom had ze ook nooit gevraagd. Maar hoe het nu ging vond ze het wel prima, wraak was het enige wat in haar hart ruste en de darkside kon ze goed als 'dekking' gebruiken. Maar er echt bij horen.. nee nooit. Stuk voor stuk, Kiara mocht ze allemaal niet. Maar ze was wijs genoeg dit stil te houden. Ze grinnikte, laat ze maar denken dat ze erbij hoorde, dit kwam haar wel goed uit.
Ze zette er een wat stevigere pas in en uiteindelijk verdwen deze ninetales uit het zicht.

Sunset was van de velden af naar de Darkside basis gelopen. nog een paar stapjes en dan was ze er.. Langzaam stapte ze de trap op. De treden waren best hoog, maar ze redde het wel. Tot haar grote verbazing stonden ineens een ho-oh en een lugia voor haar neus. Met grote ogen keek ze ze aan, en bedacht toen wat ze moest doen. Snel rende ze onder hen door en rende nog een trap op. ''INDRINGERS! KOM SNEL!'' Riep Sunset naar boven, zo hard als ze kon. Deze twee zouden diep in de problemen komen. Ze draaide zich om en keek vals naar Dustfire en Silverbreeze. ''Jullie zullen het hier niet lang redden..'' zei ze grijnzend, en er kwamen vonkjes van haar vacht. Haar vacht zette zich op, zodat ze er veel groter uitzag. Toch werkte het niet, omdat de andere twee pokemon nog een stuk groter waren. Geduldig wachtte Sunset de Darksiders op, terwijl ze de twee legis strak in de gaten hield.

Geruisloos vloog een Noctowl een paar verdiepingen naar beneden. Meteen voelde ze de aanwezigheid van de Lugia en de Ho-oh. "Aah... goedemorgen!" zei ze, terwijl ze rondjes om hun hoofden begon te vliegen. Een zachte grinnik ontsnapte uit haar stembanden. Ze vloog naar beneden, en ging op een loshangende balk zitten.

Tientallen Shadow Bal's vielen uit de lucht, het waren de Sableye's die hun Shadow Ball afvuurde. Al snel daarna kwamen de Drifloon's erbij en gebruikte hun ook hun Shadowbal's. Alle Shadowbal's kwamen op de 2 af. Het zou moeilijk zijn om te breken of om te ontwijken. Shiny keek naar beneden vannuit de hoogste punt van de Burning Tower. Hij opende zijn mond en er schoot een Hyper Beam langs alle Shadow Bal's naar de 2 toe.