Onder een boom lag Aleran rustig te relaxen. Het was een zalige dag, een dag waarbij je gewoon niks anders kon doen dan liggen en uitrusten. Zo heet was het niet, dus hij kon evengoed wel gaan trainen. Aleran werd geroepen door z'n ouders om Expeditie Robinson te gaan kijken dus liep hij maar naar beneden. (haha xD)

[Wtf..]
Een 'plons' geluid liet blijken dat Shadow zich voorover plat in de modder had laten vallen. De modder ging in haar wonden zitten, wat erg pijn deed. Shadow probeerde het te negeren. Ze had durst, en probeerde modder te drinken, maar dat smaakte niet. Ze kwam overeind en spuugde het met een gezicht vol walging uit. "Bweeeh..." mompelde ze droog. Ze voelde zich duizelig en misselijk, al een tijdje. Waarom ze naar dit modderige gebied was gegaan wist ze niet. Ze kroop langzaam door de modder naar een stuk harde grond. Dat was fijner dan de modder, maar toch voelde ze zich slecht. Haar wonden begonnen te ontsteken, wat ernstig pijn deed. Ze zuchtte. Ze zou het maar laten zoals het was, tot ze de kracht had om naar het meer te gaan.

(Ja 't was donderdag avond, en toen was ik Expeditie Robinson vergeten dus m'n ouders riepen mij.. dus moest ff haasten :$)

Aleran kon maar niet goed trainen in de modder dus besloot om maar rond te gaan kijken. Misschien kwam hij nog een boeiende en aardige pokémon tegen die wél geinteresseerd is in hem. Veel pokémon kwam hij niet tegen, de meeste zijn ook naar de watergebieden op deze dag. Dat was erg logisch. Het was lauw weer en dat betekent dat je moest uitkijken met waar je heen ging. Een niet-erg-logisch gekreun kwam uit de verte en Aleran spitste zijn oren. Het was een pokémon die hem erg bekend in de oren klonk. Hij rende erop af en zag een pokémon die hij al eerder had gezien. ''Natuurlijk! Jou ken ik nog van het stropers-gevecht, je beschermde Wooshie had ik gehoord.'' En hij kroop rustig naar Shadow toe, hij had het vermoeden dat ze veilig was en hem niet zomaar om geen reden aan te vallen.

Shadow keek vaag naar Aleran. Zijn stem.. Ze herkende het ergens van. Maar zijn naam schoot haar niet te binnen. "Oké." zei ze kortaf. Aleran had gezegd dat hij van Shadow had gehoord. Ach, ze was een van de grootste vijanden van de DarkSide. Het was een wonder dat hij daar niks over zei. Niet dat iedereen de vijanden van de DarkSide uit zijn kop kon opnoemen. Shadow richtte haar aandacht op haar poot. Hij was ernstig gezwollen, en deed pijn. het was duidelijk dat de modder niet goed was voor haar wonden. Misschien moest ze binnenkort bij Riolu langs. Zij hadden tenslotte eerder ook samen hun wonden verzorgd. Normale eerste ontmoetingen waren meestal saai, maar dat kon je niet zeggen van hun eerste ontmoeting. Shadow keek weer naar Aleran, in de hoop weer te weten waar ze hem van kende.

Aleran zag Shadow kijken naar haar opgezwollen poot. ''Oei..'' dacht hij. Hij had medelijden met de pokémon. Het lag er zo hopeloos bij. Zachtjes pakte hij de kleinere pokémon op en zette haar op z'n rug. ''Ohja.. daar ken ik je ook nog van, ik had je een keer uit de woestijn gered. Ghehe.. sorry. Misschien dat ik je nu ergens naartoe kan brengen, The wild Rivers misschien? Dan kan je je poot verzorgen? Ik wil tenminste iets voor je doen. Ik kan je onmogelijk hier achterlaten!'' Hij moest persé gewoon iets voor Shadow doen. ''Ik weet niet of je mijn naam al wist.. Maar ik heet trouwens Aleran.'' zei hij twijfelend en met een onzekere bek.

Opeens wist Shadow het ook weer. "Oja!" riep ze, ietwat hyper. "Mij noemen ze Shadow." Ze was verbaasd dat Aleran haar kon dragen. Ze was niet bepaald slank, en al 13 jaar oud. En ze was al in haar laatste vorm. Dat was ooit anders. Ooit, lang geleden, toen Shadow pas net hier was.. Dat was een mooie tijd. Dat betekende natuurlijk neit dat de tijd van nu niet mooi was. "het maakt mij niet uit waar we heen gaan," zuchtte Shadow. Ze was op een of andere manier blij dat hij naar de rivier wou. Shadow wou een tijdje niet naar het meer. Dat werd ze herinnerd aan iets wat ze wou vergeten, zelfs al wist ze dat ze er juist over moest praten.
(inspiloos ;$)

Toen Aleran hoorde dat het Shadow niet uitmaakte waar ze heen gingen begon hij al te sprinten richting het meer. Hij wist toevallig de weg omdat hij deze weg vaker had genomen. Niet veel pokémon hadden deze kortere weg gevonden en hij was één van de weinigen die er gebruik van maakten. Het was een groot voordeel voor kleine pokémon, die raakten dan niet zo gauw verstrikt in de modder aangezien dit pad al flink aangestampt was. ''Shadow.. als je dit gebied onthoudt..'' begon hij te praten. ''Dan hoef je nooit meer in die irritante modder te lopen.'' zei hij opbiechtend met een onschuldige blik in z'n ogen.

"Uhu" was het enige dat Shadow uit kon brengen. De wond deed erg pijn, en ze werd er duizelig van. Het beeld werd een beetje dubbel en Shadow werd heel plotseling kotsmisselijk. Ze hoopte dat ze niet over Aleran heen zou kotsen. Ze verwachtte dat Aleran dat ook liever niet had. Shadow was zich maar vaag bekend van waar ze liepen, en had geen idee hoe ver het nog was.

(hierna post ik bij de river dinges xD EDIT: Als jij topic hebt gemaakt ;$)