Chay werd na een paar uurtjes weer wakker. Langzaam deed ze haar ogen open en zag dat Nariko nog steeds om haar heen lag. Ze keek haar glimlachend aan. Ze keek even om zich heen om te denken waar ze was en wat er allemaal was gebeurt. Ze zag dat de zon op kwam. De prachtige stralen zorgde voor een oranje, sfeervol licht.
Ze dacht nog even na over wat er gister allemaal was gebeurt. Ze wist dat ze haar beste vriendin en zus nu kwijt was, misschien wel voorgoed! Akira had haar nog wel een soort van gevraagd of ze mee wilde naar Pokérpg en nu haat ze haar laten stikken. Chay kon het haast niet geloven. Nooit meer zouden ze samen leuke dingen kunnen doen. Ze miste Akira nu al. Dat ze zó iets vals had gedaan, maakte Chay nog verdrietiger. Ze had dat nooit van Akira dat ze dit zou doen. Chay moest toegeven dat ze soms wel een beetje onaardig deed, maar dit zou ze toch nooit doen?!? Het tegendeel had zich jammer genoeg bewezen.

Nariko slaakte een diepe zucht terwijl ze nog sliep. Een droom had ze niet, het was gewoon een grote zwarte leegte, wat ze tegenwoordig steeds vaker had. Dat kwam waarschijnlijk gewoon omdat ze niet goed sliep, maar dat maakte haar niet uit. Haar oogjes openden. Ze zag dat Chay nog steeds lekker warm en knus tegen haar aan lag. Nariko had geen spierpijn, dus dat was een goed teken dat ze elkaar erg warm hadden gehouden met hun vacht. ''Goedemorgen, zusje van me. Heb je honger? Dan vang ik wat te eten voor je, tenzij je bessen wilt? Heb je trouwens spierpijn?'' vroeg ze allemaal tegelijk met een grote glimlach op d'r gezicht. Ze wou gewoon extra aandacht aan Chay geven, niet lullig bedoelt. Maar aangezien ze haar zolang niet echt goed had gezien, ze kende haar nauwelijks.

Chay antwoorde traag. "Goeiemorgen...keb wel onger...geen spierpijn...." zei ze nog een beetje slaapdronken. Daarna stond ze wankelend op en rekte zich eens goed uit. Nu was ze wel echt wakker. "Heb je goed geslapen?" vroeg ze aan haar zus. Chay bedacht wat ze vandaag zou kunnen gaan doen. "Ik ga, denk ik, hier de buurt eens verkennen. Dan vind ik misschien wel een paar speel kameraadjes." Chay keek naar har zus. Die haar met een grote glimlach aanstaarde. "Zou er iets zijn, ze kijkt best eng! ...Misschien wil zij wel met me spelen...Nog steeds die glimlach, nu wordt ik er echt wel een beetje bang van!" dacht Chay, maar ze zei niets.
Even was het stil en toen vroeg Chay:"Wat ga jij vandaag doen, Nariko?"

''Hmm.. geen idee? Misschien het gebied eens verkennen. Misschien dat ik nog andere aardige pokémon tegenkom.'' zei ze onschuldig, alsof er die avond niks gebeurd was.
''En wat zijn jou plannen? vroeg ze, terwijl ze ondertussen de bessen van de bosjes afrukte met haar kleine bekje. ''Oooowwk ééwnn?'' vroeg ze onhandig met d'r bek vol. Per ongeluk vielen er twee uit, zodat ze ver doorrolden en gelukkig net voor Chay's pootjes eindigden. ''Ghehe.. sorry'' zei ze verlegen met een rood blosje op haar wangetjes, al had ze dat zelf niet zo in de gaten.

Chay nam er een hapje van. Eigenlijk vond ze deze bessen niet zo lekker, maar ze had enorme honger en at de bessen gauw op. Daarna zei ze tegen Nariko:"Ik denk dat ik ook het gebied ga verkennen." Maar haar gedachten zeiden:"Ik had precies dezelfde ideeën voor vandaag in gedachte, toevallig zeg!" Chay zag dat Nariko nog steeds bessen zat te plukken Chay hielp haar wat mee, terwijl ze er soms wat op at. Chay besloot een kuiltje te graven. Daar konden de bessen in en zo rolde ze niet heel de tijd weg. Ze deed haar bessen erin, dit was een stuk handiger, dan alles in je bek proberen te houden. Het eten was nu ook makkelijker.
Chay vond ook nog een struik met andere, zoetere bessen. Daar plukte ze ook wat van en legde ook dat in de kuil. Het zag er nu ook nog eens vrolijker uit, met die verschillende kleuren.

Nariko liep met een besje in haar bek naar Chay toe en keek naar het kuiltje met de bessen erin. Ze slikte de gekauwde bes door. ''Wat een mooie kleuren, Chay!'' en ze glimlachtte naar haar. ''Ik hoop dat je er van geniet.'' En dat meende ze echt. Achter Chay zag Nariko nog een bosje met gele bessen. ''Hmm.. Gele bessen? Die heb ik nog nooit gezien. Laat ik die eens proberen.. Jij ook wat gewilt?'' Vroeg ze, terwijl ze ondertussen al naar het bosje met bessen liep. Ze plukte er een paar vanaf en legde die voor haar pootjes. Met haar snoet duwde ze die richting het kuiltje van haar zusje. Precies goed gemikt, rolden de besjes in het kuiltje. Zelf plukte Nariko er nog een paar en at ze rustig op. ''Hmm!'' riep ze smikkelend. ''Wat heerlijk, ze zijn zoet-zuur tegelijk. En hebben een aparte smaak. En wat wordt ik opeens moe..'' zei ze. Nariko was uitgerust, maar had een raar gevoel nu ze díe bessen had gegeten. Met een diepe zucht voelde ze haar pootjes steeds meer trillen. Haar oogleden vielen naar beneden. Haar trillende pootjes hielden het niet meer en lieten het lichaam op de grond vallen. Nariko's ogen waren dicht. Heel zachtjes snurkte ze.

Chay lette er niet op. Ze had de bessen uit de kuil gehaald en op een afstandje van de kuil op elkaar gestapeld. Ze wist namelijk een nieuw spel! Een voor een probeerde ze de bessen in het kuiltje te mikken. Als alle bessen op waren, at ze de bessen die in het kuiltje lagen op. Dat waren er in het begin nog maar weinig, maar ze werd er steeds beter in.
Uiteindelijk waren de bessen op. Chay had nu ook geen honger meer. Daarom plukte ze nog wat bessen om het spel mee te spelen, maar niet om op te eten. Chay kreeg nu bijna elke bal in de kuil en vond het saai worden.
Chay wilde dit spel nu wel eens met Nariko spelen, maar die sliep nu. Ze wilde haar niet wakker maken en ging toen maar stilletjes weg, niet wetend dat Nariko sliep door de bessen.

[Hoelang blijf je slapen? Misschien kan ik dan na jouw volgende post weer terug komen. Dan wil Chay je namelijk wat vragen over evoluaties en trainingen...XD]

(Euwh.. 5 minuutjes ofzo xD)

Nariko voelde zich helemaal zorgeloos. Ondertussen verstreek de tijd, terwijl zij in dromenland zat. Een raar gevoel kwam in haar maag. De bessen waren inmiddels aan het verteren. Langzaam werd Nariko niet goed en schoot wakker. Opeens ging alles opeens heel snel en moest ze overgeven. Heel netjes deed ze dat in de bosjes, zoals ze dat geleerd had van haar ouders.. die inmiddels overleden waren. Met een pijnlijk gevoel in haar maag kwam er nog meer overgeefsel uit en liet ze dat uit haar kleine keeltje glijden. Na een paar keer hoesten was alles eruit en had ze een hol gevoel in haar maag. Ze kon het niet precies beschrijven maar het was geen lekker gevoel. Nariko had niet eens in de gaten dat Chay al een tijdje weg was. Verbaasd hees ze haar kop op en keek rond. ''Chay? Waar ben je?'' Het kuiltje was er nog wel, maar de bessen waren op. Toen ze terug dacht zag ze dat ze de bessen plukte en het toen ook in het kuiltje van Chay rolde. ''Shitt!'' schold ze. Want de gele bessen waren ook in het kuiltje gerold, en waarschijnlijk heeft ze die nu ook opgegeten. ''CHAY!'' schreeuwde ze. Maar ze had zelf niet in de gaten dat ze een piepstem had. Die bessen hadden ook haar stembanden beschadigt. Alleen heel zacht fluisteren kon ze nog als enige. Nariko werd woedend van die bessen en sprong op het bosje. Ze trapte meer dan de helft fijn. Een brandend gevoel kwam op haar hart te staan, maar dat kon haar niks schelen. ''Laat de pijn maar branden!'' zei ze met een sissende toon. De demoon was weer in haar tot leven gekomen. ''Geweldig!'' riep het. In haar kop begon ze hevig te vloeken, omdat ze niet hard kon praten of schreeuwen. Ze was aan de ene kant bang dat wat met haar zusje was gebeurd, maar ze kon niet ophouden met op de bessen te stampen. Het voelde gewoon goed. En ze wou niet dat andere onschuldige pokémon van die vervelende irritante bessen zou leiden. Nariko liet het brandende gevoel uit haar lichaam komen en begon te schreeuwen. Heel langzaam hoorde ze haar geluid weer terugkomen. Van sissend naar fluisterend en van fluisterend naar normaal. En toen ze nog wat extra kracht zette hoorde ze haar schelle geluid weer. ''CHAAAAAAY!!'' riep ze woedend. ''WAAR BEN JE?!! ASTJEBLIEFT.. ANTWOORD!'' gilde ze met haar ogen dicht en met haar volle schelle pijnlijke geluid wat pijn aan je oren deed.

Chay bleef een paar dagen weg...niet denkend aan Nariko en vrolijk spelend met haar nieuwe vrienden. Na iets van twee dagen kwam ze terug...

Chay liep langs de wild rivers. Ze wilde heel graag met Nariko praten en hoopte dus dat ze nog hier was. "Nariko?" riep ze toen ze vlak bij was. "Nariko, ben je er?!?" Geen antwoord. "NARIKO...WAAR BEN JE?"
Chay rende een stukje verder, maar zag haar nergens. "Nariko? Ik ben het Chay, je zusje..." Ze begon zich zorgen te maken en zocht naar het plekje waar zij samen met Nariko had geslapen.
Chay vond plotseling een kuil. Die had zij nog gegraven. Ook zag ze plat gestampte bessen liggen. "Hé, zijn dat niet die bessen die Nariko had gegeten? Waarom zijn ze zo plat gestampt?" dacht ze.
Toen werd Chay alles ineens helemaal duidelijk. Ze wist nu dat Nariko in slaap was gevallen door die bessen, die dus giftig moesten zijn. "O jee, wat zou er nu zijn gebeurt met Nariko, misschien doet het gif wel meer dan alleen pokemon laten slapen." Chay wilde er niet aandenken en riep nogmaals, maar ditmaal nog wanhopiger:"NARIKO! NARIKO! WAAR BEN JE!!!"

Nariko kon Chay niet vinden en zocht al dagen, ze wist niet meer precies hoeveel. Ze werd steeds moeier en slaperiger. Maar dat kwam niet omdat ze zo moe was en te weinig geslapen had. Naast haar stroomde nog steeds een rustige rivier. Dat gesuis van het water hoorde ze al dagen waardoor haar oortjes steeds meer aan het geluid wendden. Nariko's achterbenen begonden opeens hevig te branden. Waarschijnlijk omdat ze al dagenlang liep en bijna nooit stopte. Ze wou niet opgeven, maar om haar pootjes niet verder in gevaar te brengen stopte ze maar eventjes. Nariko liep naar een klein struikje en ging er naast liggen. Haar buikje begon ook te rammelen dus plukte ze een paar paars-roze bessen van de struik af en legde ze één voor één voor zich neer. En ook één voor één at ze ze op. Ze waren heerlijk, het smaakte naar een framboos wat gemixt was met een aardbei en dat dan fijngestampt, en dat allemaal volgepropt was in een klein besje. Ze legde haar kop tussen haar voorpootjes en keek van een afstandje af naar de bessen die voor haar neusje lagen. Ze glansden perfect in het kleine straaltje zonlicht. Plotseling moest ze gapen en kon ze het niet houden om toch een klein dutje te doen. Heel langzaam vielen haar oogjes dicht zonder dat ze in de gaten had dat die paars-roze bessen heel langzaam donkerder werden van kleur.

Chay riep nogmaals en nog een keer. Het bleef stil. "Waarschijnlijk is ze al lang weggegaan..." mompelde ze in gedachten. Chay zuchtte diep. Ze wilde haar zo graag spreken en haar echt heel veel vertellen, over wat ze allemaal had meegemaakt.
Toch bedacht ze dat het zinloos was om door te zoeken. Ze wilde de hoop net opgeven, maar plotseling hoorde ze iets. Het kwam van boven. Chay rende er op af terwijl ze zoekend naar de boomtoppen tuurde. Ze hoorde het geluid weer en nog eens. Nu wist ze zeker waar het vandaan kwam. Ze rende er op af.
Plotseling struikelde ze over iets groots, dat ze niet gezien had, omdat ze naar boven tuurde. Ze keek op en zag een bloem voor zich. Het was een gele, met een felroze hart. Een prachtige bloem. Chay keek er even naar.
Daarna krabbelde gauw overeind. Er mankeerde haar niets. Ze keek om, zodat ze kon zien wat haar had doen struikelen. Het bleek Nariko te zijn. Ze sliep en eigenlijk wilde Chay haar niet wakker maken. Ze plukte wat bessen en ging naast haar zitten. Wachtend at ze die bessen op en keek om zich heen.
De bloem die ze had gezien toen ze was gevallen, viel haar opeens weer op. Het stond daar helemaal alleen, midden op de weg. Straks zou die nog vertrapt worden. Chay vond het zonde voor die bijzondere bloem. Ze groef hem uit en verplantte het aan de rand van de weg. Daar kon het vrolijk verder bloeien, zonder zich zorgen te maken.
Chay ging weer bij Nariko zitten en wachtte af tot ze eindelijk wakker werd. Dan kon ze eindelijk met haar praten.

Nariko werd wakker en zag dat Chay vlak bij haar zat. ''Hoi Chay. Hoelang ben je hier al?'' vroeg ze met een slaperige stem en halfdichte oogjes. ''Sorry, om jou te laten wachten. Je had me ook wakker kunnen maken hoor.'' Ze stond op. Ze had honger gekregen, alweer. Haar buikje had niet genoeg aan een paar kleine besjes. Maar ze was te moe om ook maar één stap te zetten. Haar lichaam wou niet meer lopen. Ze probeerde haar voet naar voren te drukken. Het lukte niet. Ze leken wel bevroren aan de grond, zo hard als staal.
Maar ze wou niet laten merken aan Chay dat haar er iets mis met haar was.

(Sorry, inspiratieloos ofzo)

Chay wist niet precies hoelang ze hier al was. Waarschijnlijk wel een half uur, maar ze had verder niet echt op de stand van de zon gelet. "Ik zou niet weten hoelang ik hier al ben" zei ze maar.
Daarna liep ze naar een struik en pakte er een besje vanaf. Ze stopte 'm gauw in haar mond, alsof ze bang was dat die gestolen zou worden. Ik heb je veel te vertellen, Nariko!" zei Chay met volle mond. "Honger?" vroeg ze droog. Ze had werkelijk waar geen idee hoelang Nariko hier nu was. Ze gooide een paar bessen richting Nariko, zonder dat ze op antwoord wachtte.
Chay slikte bes door en begon te vertellen:"Om te beginnen, heb ik nu een partner, Hydruy. Ik heb met hem al heel veel getraind en gespeeld. Dan ben ik ook nog een keer Akira tegengekomen. Ze was volgens mij van plan me te vermoorden! Gelukkig heeft een vriend van Hydruy ons geholpen. Maar nu wil ik wel evolueren, ik weet alleen niet in wie! Wil jij me daarbij helpen?" vroeg ze toen. Chay had alles nu even heel kort samengevat. Als Nariko meer wilde horen, kon ze daar altijd meer over vragen.
Plotseling begon het te regenen. Meteen al heel hard. Het voelde bijna aan als hagel, maar dat was het nog net niet. "Nariko, we moeten ergens schuilen!" zei Chay geschrokken, toen er ook nog een bliksemschicht, gevolgd door een keiharde donder slag, aan de hemel verscheen.

Nariko voelde de keiharde koude regen op haar vallen. De kracht van de kou liet haar haar lichaam weer voelen. Ze kreeg weer beweging in haar pootjes en rende snel naar haar zusje toe. De bliksemschicht kwam vlak voor haar langs, toen ze bijna bij haar zusje was.

(Serieus, heb echt geen inspiratie.. sorry o.o)