Hijgend kwam Aleran met Shadow op z'n rug aan bij de waterkant. Hij kon nog maar net stoppen omdat zijn spieren het bloedheet hadden. Langzaam liep hij even uit en z'n spieren koelde rustig af. Zijn voorhoofd was bezweet en hij liet Shadow van z'n rug af glijden. Aleran zette zijn poot in het lauwe water en vond het heerlijk. Het was heet weer, dus dat koude water was een geweldige afkoeling. Z'n lichaam verzette zich niet en liet het gewoon in het water glijden. Er was geen stroming dus de pokémon hoefde zich geen zorgen te maken. De vorige keer was er iets ergs gebeurd waar z'n eigen familie bij was, en hij wilde niet dat het zich nog een keer herhaalde. Z'n koppie ging heel eventjes snel onder water. De zweetdruppels waren verdwenen en de Mightyena zag eruit als een natte hond. Het was heel eventjes stil. ''Weetje Shadow.. ik vind jou best wel aardig. Ik heb van Wooshie veel dingen gehoord. Dat ze een nieuwe liefde heet, genaamd Sara. Ken jij haar toevallig? Ik had ook gehoord dat jullie samen aan het hyperen waren in de grotten. Aan haar gezicht te zien was ze erg blij toen ze het vertelde.'' floepte hij eruit. En hij liet een brede grijns zien. Zijn ogen draaiden langzaam naar Shadow's poot toe. ''Kom op, steek je poot voorzichtig in het koude water. Het koelt af, echt waar. En het is veel beter voor je poot. Binnen de kortste dagen ben je er vanaf!'' En Aleran begon zomaar heel zacht te zingen. ''I never had a dream come true, till the day that i found you!'' Neuriede hij verder zonder er bij na te denken.

Shadow grinnikte zachtjes. Ze kroop langzaam naar de rivier toe. Ze kon niet helder zien en ze vermoedde dat ze door de ontsteking koorts had. Het lauwe water voelde ijskoud aan, waardoor Shadow's vermoedens werden vastgesteld. Ze liet zich even helemaal onder water glijden en kwam toen weer met haar kop boven. Ze hield haar ogen dicht om tot rust te komen. Pas na een minuut of vijf opende ze haar ogen. Het beeld was weer helder en ze voelde zich een stuk beter. Shadow keek even naar de gewonde poot. Het was vreselijk dik, en er zat veel vuil in. Met haar andere poot drukte ze er op. Dat deed vreselijk pijn, maar als ze lang genoeg zou drukken zou het vuil eruit komen. Met een kreetje hield Shadow op met drukken. Het deed teveel pijn. Ze zuchtte, en liet het maar. Ze zou het zo wel weer proberen..

Aleran keek hoe Shadow zichzelf verzorgde. Hij besloot er maar niet op in te gaan, over haar opgezwollen poot. Zijn maag knorde. Verder-op lag een appelboom die tijdens het gevecht van Aleran en Blitzy was omgevallen door de bliksem. ''Heb je honger? Ik kan een paar appels halen?'' vroeg hij op een geruststellende toon. Langzaam hees hij zichzelf uit het water en schudde zich uit. Hij zag eruit als een natte hond die zichzelf had uitgeschud en eruit zag als een schaap als eindresultaat. Overal zaten nog de sporen dat er een gevecht was geweest. Een aantal bloedvlekken.. houten splinters van een boomstam.. zwarte vlekken op de grond. Het was gewoon duidelijk te zien. Hij besloot maar niks te vertellen aan pokémon die er niks van wisten. Aleran was gearriveerd bij de appelboom en plukte er een stuk of drie. Hij had er 1 in z'n bek en 2 aan een poot hangen met uitgestoken klauwen. Hij kon moeilijk lopen met drie poten maar het moest eventjes. Toen hij achter Shadow stond liet hij de appel uit z'n bek vallen in het water voor Shadow's snoet. De andere twee appels vielen ook in het water toen hij z'n klauwen weer introk. Langzaam liet hij zichzelf in het water zakken en ging weer naast Shadow liggen. Het zonnetje begon door de wolken te breken en lekker warm te schijnen.

Rustig pakte Shadow een appel uit het water. "Bedankt," zei ze zachtjes. Al dagen lang hd ze maar weinig gegeten. Ze nam een hapje, maar at heel traag. Ze was diep in gedachten over.. vanalles. Ze keek weer even naar haar arm. Die was nog steeds gezwollen, en zag er niet gezond uit. Shadow zette haar tanden in de appel om hem vast te houden en begon weer op de wond te drukken. Door nét iets anders te drukken deed het meer pijn, maar voelde ze ook resultaat. Ze sloot haar ogen en drukte extra hard. Van de pijn beet ze een stuk van de appel af, die met een plonsje in het water viel. En toen, bijna onverwachts, spatte de wond open en kwam er geel-groenig spul uit. Het was misselijkmakend smerig, en Shadow had meteen geen zin meer in de appel. het enige voordeel was dat er nu minder druk op de ontsteking stond. Shadow vond het een erg smerig om het spul in het water te laten, en viste het eruit. Hierna klom ze er zelf ook uit. "Sorry, dit is erg smerig," zei ze tegen Aleran toen ze langs hem liep. Waar ze het spul moest laten wist ze niet. Ze besloot het te elektrocuteren, wat zeer effectief was. Het zwarte klompje was over was viel al snel uit elkaar. Shadow gooide het over een boomwortel en liep toen weer terug naar de rivier. Veel opgewekter dan eerst sprong ze het water weer in, met het nodige gespetter.

Aleran voelde zich misselijk worden toen het vieze spul uit Shadow's arm werd geknepen. Toen Shadow uit het water ging, het klompje weggooide en en terugkeerde naar het water, kon Aleran het net inhouden. ''Hoe heb jij die smerige wond opgelopen, zeg?'' vroeg hij terwijl hij begon te kokhalzen. Zoiets smerigs had hij nog nooit gezien. Eigenlijk had hij helemaal geen zin meer om te eten. ''Als jij nog een appel wilt, je mag ze hebben.'' zei hij lief en hij sprong uit het water. ''Ben zo terug'' riep hij, terwijl hij rende. ''Ben eventjes een zaakje plegen.'' en op een gegeven moment stopte hij op een plek waarvan hij zeker wist dat Shadow hem niet kon zien. Aleran liet alles uit z'n keel glijden en legde er een paar blaadjes op. Misschien dat een aantal pokémon het zouden ruiken en zien, maar dat kon hem niks schelen. Zo snel mogelijk sprintte hij terug naar Shadow en rende met een afstand zo het water in met een enorme plons.

"Eheh.. Sorry," zei Shadow, toen Aleran weer terug was. Aan zijn uitdrukking kon ze zien dat hij er flink misselijk van geworden was. En hij was vergeten zijn mond af te vegen, wat er ook nogal vies uit zag. Shadow was echter niet zo gauw misselijk van dit soort dingen, en besloot het al spelend aan te pakken. Ze sloeg met haar staart zo op het water dat het allemaal over Aleran's mond spoelde. "Hoe ik die heb gekregen?" vroeg Shadow, met een opgetrokken wenkbrauw. "Dat is een lang verhaal.. maar ik kan het kort proberen uit te leggen," voegde ze er snel aan toe. Ze vroeg zich af of Aleran wel écht wou weten hoe ze die wond kreeg, of dat hij het alleen maar vroeg om aardig te zijn.

''Als jij het kort wilt uitleggen, mag je dat doen. Maar als je niks wílt vertellen, mag je dat ook doen.'' en Aleran keek eventjes vaag. Hij snapte even niks van z'n zin. ''Oke, vage uitspraak.'' Zei hij en liet er een klein giecheltje bij horen. Zijn wangetjes bloosden. ''Oke, nu tijd voor plezier.'' zei hij met een onzekere stem. Hij twijfelde of Shadow dat ook wou. Aleran nam een hap lucht met veel moeite en dook onder water. Dat gaf een teken dat hij een wie-het-langst-onder-water-kan-blijven-wedstrijd wou doen. Hij sloot z'n ogen in het water. Hij neurierde mee met een liedje. ''All the things she said'' ging het door z'n hoofd. Aleran vergat, door het liedje, omhoog te gaan en adem te halen.

Shadow keek droog naar Aleran, die onder water ging. Ze wou het best uitleggen, maar hoe kon dat als Aleran onder water was? Ze snoof, en klom uit het water. Ze liep een stukje bij het water weg. Rustig draaide ze zich om en keek ze naar het water. Een grote hap lucht stroomde haar longen in. Razendsnel stormde Shadow op het water af, en sprong ze erin. Sierlijk gleed ze een stukje door het water. Zodra ze bijna stil hing keek ze naar Aleran. Onder zijn vacht zag ze hem een beetje paars worden. 'haal adem!' wou ze roepen, maar alleen een hoop bubbels kwamen uit haar mond. Iets te laat besefte Shadow dat zij nu ook adem moest halen. Ze zwom naar onder Aleran en duwde hem omhoog. Zodra zijzelf ook met haar kop boven water kwam begon ze hevig te hijgen. Ze was niet lang onder water gebleven, maar had wel zuurstof nodig door het praten. "Je moet wel af en toe boven water komen!" zei ze, al wist ze dat hij een wedstrijd onder water blijven deed. Sadow liet Aleran van haar rug glijden, en merkte hoe rustgevend het water eigenlijk was..

Proestend spuugde hij het water uit z'n bek. ''Ghehe sorry, ik had een leuk liedje in m'n kop. En ik wou graag de wedstrijd winnen.'' Zijn paarse kleur trok weg en z'n normale vachtkleur overheersde weer. ''Oja, sorry. Leg maar uit waarom je die wond had. Het spijt me'' zei hij met een kleurtje op z'n gezicht. De zon begon ondertussen echt door te breken. Hij kreeg 't warm, ondanks 't afkoelende water. Hij schudde z'n koppie uit, waardoor Shadow nog natter werd. ''All the things she said'' zei hij met z'n ogen dicht en op een zingende toon. Hij bewoog met z'n kop heen en weer. ''Nou vertel op!'' Zei hij met een opgevrolijkt toontje. Op één of andere manier was hij hyperactief geworden maar liet het niet merken, tenminste hij hoopte dat Shadow zich niet erg ongemakkelijk zou voelen ofzo.

Lichtjes grijnsde Shadow. Aleran was erg aardig, en duidelijk ook betrouwbaar. "oké dan.." Zei Shadow, op een lichtelijk verveelde toon. Ze sloot haar ogen en richtte haar kop naar de lucht. "Een lange tijd geleden werd de DarkSide geleid door Shade, een Gengar," De herinneringen aan Shade waren niet bepaald fijn. Hij had veel slechte dingen gedaan. "Onder zijn leiding heeft de DarkSide moorden gepleegd en Pokémon ontvoerd. Ook ooit een Monferno. Ik ben een tijd weg geweest, en toen ik terug kwam vond ik dat er een eind aan moest komen. Toen ik alleen was met Shade heb ik hem uitgedaagd en hem verslagen. Direct erna ben ik hun grot in geslopen en heb ik de Monferno bevrijd. Dat was mijn grootste fout," Shadow snoof schamper. "Ik werd gevolgd door de DarkSide. Door een vloek van Shade was ik zwak, heel zwak. Ik heb het maar net overleefd, en die vervelende Monferno heeft me voor zover ik weet niet bedankt. Hij vocht mee met de DarkSiders, zelfs. Ik heb mezelf alleen maar in gevaar gebracht, maar zal binnenkort laten zien dat ik het zat ben.." Shadow opende haar ogen weer en keek naar Aleran. Door dit verhaal was ze helemaal vergeten te vertellen over de wond. Pas toen ze hem aankeek wist ze het weer. "Maar goed, ik dacht dus dat Shade weg was, voor goed. Dat leek ook zo - tot ik opeens werd aangevallen. Niet door Shade, maar ik weet zeker dat hij erachter zit. Andere Pokémon onder hypnose.. Door hun heb ik deze wonden gekregen. Helaas heb ik uit zelfverdediging de meeste aanvallers gedood.." Shadow sloot haar ogen weer, en beet op haar lip. Ze voelde zich best wel schuldig ervoor. Maar, alles zou goed zijn als ze Shade kon vinden. Misschien zou ze zelfs die ondankbare Monferno aan hem uitleveren..

Aleran kon het niet uithouden bij dat verhaal en liet een traantje vallen. ''Wat zielig voor je, ik wou dat ik iets voor je kon doen.'' zei hij met een schuldig gevoel in z'n maag. ''Misschien kan ik met je meegaan? Shade verslaan ofzo?'' probeerde hij er onder uit te komen. ''Ik voel me op één of andere manier hartstikke schuldig, maar ik weet niet waarom.''

(Sorry voor die korte post, maar ben inspiratieloos. Volgende keer maak ik wel langer xD)

Shadow grijnsde lichtjes. "Zou kunnen," zei ze, nogal afwezig. Ze wou Aleran eigenlijk niet in gevaar brengen. "Je hoeft je niet schuldig te voelen. Het is mijn domme schuld, en ik moet het rechtzetten," ze klonk nogal kortaf, al wilde ze eigenlijk niet zo doen naar Aleran. "Maar, wij twee zijn ook niet genoeg. Ik denk dat we nog meer Pokémon nodig hebben.." Shadow had al een paar in gedachten, maar wist niet of zij mee zouden willen. "Houndoom, Achi, Levy.." dacht ze hardop. Eigenlijk waren zij haar beste vrienden, ookal konden ze soms strontvervelend zijn. Shadow zuchtte zachtjes en hoopte dat het allemaal over zou gaan, ooit.

Aleran hoorde de naam Levy en verbleekte gelijk. Hij had hem eerder gezien, en het was in elk geval niet zijn type. Niet dat hij homo was, maar hij hield niet zoveel van aapjes. Net zoals dat Blitzy zijn aardsvijand is, en dat hij hem ooit nog wel eens een keer zou grijpen.
''Ghehe.. okay'' zei hij met een lach die eruit zag als een boer met kiespijn. Na dat te hebben gezegt draaide hij z'n kop half om en snoof. ''Ik zal je helpen, dat sowieso. Maar ik zal het niet redden met jou. We hebben inderdaad meerdere pokémon nodig. Feathers zal denk ik ook wel helpen!'' zei hij opgewonden.

"Feathers..?" Shdow keek moeilijk naar Aleran. Die naam had ze nog nooit eerder gehoord. En dat terwijl ze al bijna iedereen wel kende. Ze snoof zachtjes, en mompelde "Het zal wel.." waarna ze zich onder een boom liet neerploffen. Ze dacht nog eens diep na over wie ze had ontmoet. Ze zocht een naam, maar die schoot haar niet te binnen.. Tora was dood, en Candy en Amore waren weg.. Degene aan wie ze wou denken had iets te maken met iemand uit de Pikachu familie waar ze zo dol op was. En opeens wist ze het. "Riolu!" riep ze vrolijk. Riolu was erg behulpzaam, en wou vast wel helpen. Nu zijn naam haar tebinnen was geschoten wist ze steeds meer namen. Evening, Karai misschien, en nog veel meer.. Ze grijnsde bij de gedachte dat ze zou laten zien dat ze niet meer zou wegrennen. Nee, ze zou laten zien dat ze terug vocht..

''Feathers?'' herhaalde hij. ''Feathers?! Ken je haar niet? Hmm.. tis mijn partner. Het is een aardige, lieve pokémon. Tenminste als ze daar zin in heeft. Maar ze zal vast wel meehelpen, al doet ze dat voor mij. Het is trouwens een Arcanine, voor als je het nog niet wist.'' vertelde hij opgewonden met glinsterende oogjes. Vlak daarna hoorde hij Shadow roepen over Riolu. ''Ja goed idee, hij heeft me geholpen in een moeilijke tijd toen ik nog een poochyena was. Ik heb hem al een lange tijd niet meer gezien.'' Riep hij enthousiast. Nu ze nog meer hulp hadden, begon hij zich steeds beter te voelen en Shadow waarschijnlijk ook. Dat zag hij aan haar grijns.

Shadow snoof goedkeurend. Wat Aleran vertelde over Riolu was echt typisch iets voor hem. Helpen, dat deed hij graag, wist Shadow. Ze wist nog steeds neit precies wie Feathers was, maar was nu wel redelijk benieuwd. Rustig rekte ze zich uit, waarna ze naar Aleran keek.

(Sorry, ik heb echt totaal geen inspiratie en kan niet denken enzo, sorry >.<)

Aleran rekte zich ook uit en gaapte uitgebreid met een brede bek. Als je goed keek zag je uitstekende geslepen tanden en een bloedrode tong, die behoorlijk lang was. Toen hij z'n bek sloot maakte hij smak geluidjes. ''Pff.. wat een saaie ochtend, tenminste..'' Er klonk af en toe een kleine geritsel uit de bomen. Dat waren vliegpokémon die eten verzamelden voor de kleintjes waarschijnlijk. Aleran keek weer naar beneden en bekeek z'n scherpe klauwen eens goed of er misschien iets gebroken was. Ze waren al een tijd niet meer geslepen, waardoor het er slordig uitzag. Een groot stuk van één klauw ontbrak.

Shadow merkte hoe Aleran naar zijn klauwen keek, en bedacht zich dat zijzelf ook al een tijdje niet echt veel aan haar uiterlijk had gedaan. Haar staart was nog scherp, wist ze. Ze had er laatst immers nog bijna iemand mee vermoord. Shadow besloot haar vacht te gaan verzorgen. Eerst ging ze door de modder langs de rivier rollen. Haar grijzevacht werd helemaal bruin. Na een tijdje kon je zelfs het rode teken niet meer zien. Ze besloot dat dit wel genoeg modder was, dus ging ze languit in de zon liggen. Als de modder hard was kon je het er zo af 'scheuren'.

Aleran klom uit het water en sprintte op z'n klauwen naar een boom toe. Een boom zou niet veel helpen, maar dit was beter dan niets. Hij zette z'n poten erop en sloeg z'n klauwen uit. Met veel kracht begon hij in de boom te schrapen. Ondertussen zag hij dat Shadow heerlijk van de zon lag te genieten. Veel zin had hij niet om z'n klauwen te slijpen dus liep hij naar Shadow toe en ging er naast liggen. Het was eigenlijk wel een uitstekend plan om door de modder te gaan rollen en daarna op te laten drogen. Aleran stond op en liep ook naar de modderpoel toe. Hij liet zich in de vieze derrie vallen en rolde zich er lekker in. Toen Aleran eruit kwam zag hij eruit als een natte hond die er graatmager uitzag. Er was niks meer te zien van zijn uitpluizende vacht. Zijn grote maar bolle oortjes waren ook helemaal zwart. Met een brede grijns op zijn koppie liep hij zeiknat, onder de modder, naar Shadow toe en ging nogmaals naast haar liggen. Hij sloot z'n ogen en genoot van de zon.

Shadow keek dom naar Aleran. Nu was hij niet meer grijs, maar bruin. "Hé, je bent Shiny geworden!" Zei Shadow dom. Ze keek even naar haar eigen bruine lichaam. "Wow, deze zonnebrand werkt snel.." Shadow merkte hoe dom ze eigenlijk deed, en liet zich op haar rug vallen. De natte modder die aan haar rug zat spatte alle kanten op. Tegelijkertijd kroop Shadow een beetje ineen door de pijn. Ze was vergeten dat ze nog een grote kras op haar rug had. "Au.." zei ze droog, waarna ze weer ontspande.

Aleran deed z'n ogen open en keek recht in de zon. Door de zon brandden zijn ogen van pijn. Maar hij kon z'n ogen er niet vanaf houden. Elke keer wanneer hij knipperde zag hij nog een verblinde flits. Na de derde keer dat hij met z'n ogen knipperde voelde hij een steek in z'n ogen waardoor hij naar beneden ging met z'n kop. De branderige pijn bleef zitten. Z'n kaak begon ook zeer te doen. Alsof z'n tandvlees ontstoken was, maar dan nog wat heviger. Alsof z'n kaak zou wisselen van tand, maar dat ie dan net een klein stukje los zit. Hij vergat dat hij nog onder de modder zat en had niet in de gaten dat Shadow de modder al van zich af halen was. Aleran veranderde van stemming en werd van vrolijk naar depressief. Door de zon was hij nog steeds verblind, ook als hij z'n ogen dicht deed. Hij zag wazig en een kleurrijke vorm zat voor z'n ogen waardoor hij niet goed kon zien wat er om hem heen gebeurde. Aleran stond op en keek wazig om zich heen. Paniekerig rende hij rondjes, had niet door dat hij vlak voor het water stilstond, zette een kieskeurige stap naar voren en viel in het ijskoude water.

(Aleran, let erop dat je niet gaat godmodden. Nu zeg je dat ik de modder er al af haal wat nog niet zo is..)
Shadow keek raar naar Aleran. Echt slim zag het er niet uit wat hij deed. Ze besloot maar even te checken hoe hard de modder was. Zachtjes liet ze haar voorpoot over haar wangen glijden. de modder was nog redelijk kleverig. Het zou geen nut hebben het eraf te halen. Even stond Shadow op om naar andere plekken te kijken, maar het leek er nog niet op dat ze zich al kon afspoelen. Naja, ze kón het wel, maar dan had de modder geen nut gehad. Ze plofte weer neer op haar plek en ging liggen. Rustig sloot ze haar ogen. De warme zon scheen op haar natte vacht.. het was heerlijk... zo heerlijk, dat ze vergat wakker te blijven en in slaap viel.

(-.- Sorry, ik had 't niet goed genoeg gelezen. Excuses voor 't ongemak, over.)

Aleran opende zijn ogen en meteen kwam het koude water ook in z'n ogen waardoor de pijn ophield. Zijn kaak bevroor ook een klein beetje waardoor die ook niet meer zeer deed op een wonderlijke manier. Hij kon weer zien en zag allerlei kleine blauwe visjes die om hem heen zwommen. Hij werd er bang van en deed snel de hondentrappel om omhoog te komen. Het werkte en Aleran voelde zichzelf omhoog glijden. Heel ver was hij niet van de kant af en trappelde er met moeite erheen. Hij werd er moe van maar bereikte wel de overkant, trok zichzelf omhoog en spuugde het water uit z'n strot. Hij vergat dat Shadow er ook nog was en keek op z'n rug. De zachte modder was er ondertussen alweer afgegleden door het water. Maar z'n kaak en z'n ogen waren wel weer normaal. De branderige pijn was opgeheven. Aleran richtte z'n kop weer naar voor en zag Shadow daar liggen. Een zacht lief snurkgeluidje kwam van haar vandaan. Waarschijnlijk lag ze dus te slapen. Hij sloop er heel zacht naartoe en ging naast Shadow liggen.

(Ik weet btw niet of Shadow snurkt of niet, maar als dat niet zo is dan is dit een foutje ofzo Weet niet of dit ook mag?)

(Ja Shadow snurkt, maak je maar geen zorgen xD)

Shadow schrok abrupt wakker. Waarom wist ze niet. Ze keek met grote ogen om zich heen, en zag Aleran naast zich liggen. Ze voelde aan haar gezicht. De modder was hard. Hoelang had ze geslapen? Ze fronste. Ach, nu kon die modder er af.. Langzaam liet Shadow zich in het water glijden. Zorgvuldig waste ze haar pels schoon zodat er geen modder meer in zat. Echt heel interessant was het hier niet meer, dus waarom bleef ze eigenlijk? Ze snoof, en keek weer naar Aleran. Zou hij het erg vinden als ze zomaar wegging? Het was op zijn minst wel onbeleefd, maar ja. Shadow zuchtte en wachtte tot Aleran weer tekenen van leven vertoonde. xD

Aleran zat diep in z'n droom, maar ondertussen hoorde hij ook het gekletter van water. Waarschijnlijk was Shadow wakker geworden en de modder in het water er af aan het wassen. Het maakte hem niet wakker, en hij wou ook niet wakker worden, daarvoor had hij een veel te mooie droom. Hij zag Feathers voor hem op een rots staan en schitteren. Het uitzicht was verschrikkelijk mooi, de zee.. een zonsondergang en in de verte een streep groen land. Het was als een visioen voor hem, want hij had Feathers al vaak zo zien staan. De waterdruppels schoten heel langzaam van Feathers d'r vacht af. Het was schitterend. Plots schoot hij wakker. Hij hief z'n kop op en spitste zijn oren. Hij dacht dat hij een vreemd fel geluid hoorde. Verder zag hij Shadow daar staan. ''Hoorde jij dat niet?'' vroeg hij nieuwsgierig.