De zon scheen alsnog. Blitzy liep met trage passen over het veld. In het midden keek hij rond. 'Yeez,' mompelde hij. Hij zag een rots en plofte op de rots neer. Hij zuchtte. Hij wistte wat voor dag het vandaag was... zijn verjaardag. 'Wow,' zuchtte Blitzy. 'Ik heb mijn dertiende gehaald.' Alleen had hij nog geen oude bekende gezien vandaag. Zouden ze ergens verstopt zitten?

Een kleine Pikachu rende over de velden. Haar bijna zwarte ogen keken onderzoekend rond. Ze was in PokéRPG. Maar, niet voor lang. Ze beet op haar lip. Ze zou voor altijd weg moeten blijven. Maar, ze kon het niet. Ze miste iedereen. Riolu, Shadow, echt iedereen. Haar moeder. Maar, die was dood.. Die kreeg ze nooit meer terug. De Pikachu schudde haar kop wild heen en weer. Tranen landden op het gras. Ze beet op haar lip. ''I love you..'' Fluisterde ze zacht. Ze zuchtte. Plots hoorde ze iets. Ze zag een Monferno. Blitzy, dacht ze. Ze had hem weleens gezien, maar kende hem niet echt super goed. Amore liep op hem af. ''Hallo..'' Zei ze rustig.

Blitzy schrok toen hij Amore zag. 'Amore...hallo' zei hij traag. Hij wist dat ze Tora's dochter was en het verbaasde hem niet dat ze triest was. Hij stond recht en stapte op Amore af. 'Gaat het?' vroeg hij.

Amore grijnsde licht. Ze keek Blitzy aan, en snoof toen deze haar vroeg of het ging. ''Het gaat. Er is al een tijd verstreken sinds de dood van mijn moeder. Ik weet wie de dader is, maar.. Ik neem geen wraak. Vergeving is de eerste stap in het helingsproces,'' zei Amore rustig. ''Er zijn echter wat andere dingen waar ik níet over heen kan komen door te vergeven, maar.. Die zijn persoonlijk,'' zei ze kalm. ''Maar.. Hoe gaat het nu met jou?''