Haar gehijg klonk, terwijl ze hard doorrende. Ze keek naar achteren. Oh god. Ze zaten nog steeds achter haar aan. De Umbreon rende stevig door. Ze zigzagde langs bomen, sprong over omgevallen bomen, en rende uiteindelijk een grot in. Helemaal achterin ging ze liggen.. Het enige wat je zag waren haar lichtgevende, duivels rode ogen.
'Daar is ze!' Drong Akira's oren binnen. Akira grinnikte. Ze keek rond.. Ja, geschikt moment. ''Ga.. Weg.. Nuu!'' Riep ze duister. De pokémon hadden haar voetstappen gevolgd, en hadden haar zelf niet gezien. Ze wisten dus ook niet dat ze maar een jonge Umbreon was. De pokémon keken elkaar aan. Akira keek hen even onderzoekend aan. Een Leafeon, Flareon en een Vaporeon. Hoe voorspelbaar. Ze gromde. Haar ogen begonnen ineens blauw licht te geven. Ze tilde met haar psychic de Flareon op, en gooide deze weg. De andere twee keken elkaar aan. 'Wegwezen hier!' Hoorde Akira de één zeggen, waarschijnlijk de Vaporeon. De Leafeon knikte, en de twee renden weg. Ook de Flareon stond op, en rende erachteraan. Akira sloot haar ogen, en bleef op haar plek liggen.

Een ninetales lag op een grote rots. Haar kop rustend op haar voorpoten en haar ogen gesloten. Haar dierbare negen staarten zwierden rustig achter haar lichaam met de wind mee. Stemmen op de achtergrond deden haar opkijken. Opeens verscheen er een Umbreon die vlak voor haar voorbij rende. Ze hijgde en was duidelijk voor iets op de vlucht. Niet veel later verschenen er een Flareon, Vaporeon en Leafeon die dezelfde richting op gingen als de Umbreon. Ook deze rende Kiara straal voorbij, teveel op hun doel gericht om haar op te merken. Kiara keek ze na totdat de drie pokemon waren verdwenen in een grot verderop. Ze hief een wenbrauw op en legde toen stug haar hoofd weer terug op haar voorpoten.

Een hoop kabaal deed haar voor de tweede keer opkijken. Een geërgerde blik verscheen in haar rode ogen, kon ze dan ook nooit eens rustig liggen?! Ze wende haar kop richting de grot, hieruit verschenen de vaporeon en leafeon. Enkele seconden later ook de Flareon. Hun ogen stonden groot van angst en uiteindelijk verdween het drietal tussen de bomen. Kiara zuchte en stond op, rusten kon ze toch niet meer. Met haar slanke lichaam sprong ze sierlijk van de rots en bracht ze zichzelf naar de grot. Voor de opening bleef ze even staan. Het was donker, erg donker, je kon geen poot voor ogen zien. Kiara zuchte voor een tweede keer en toen begonnen haar ogen te gloeien. Met roodgloeiende ogen stapten ze de grot binnen, ze gebruikte haar Psychische kracht om te kunnen zien in het donker. Al snel verscheen er een bekende waas dat duide op een levend wezen. Het zat verscholen achterin de grot. Kiara herkende de vorm, het was de Umbreon.

''Je bent geweldig!'' Riep de Umbreon. Akira bloosde. Haar bruine eevee-vachtje glinsterde. Ze keek hem aan. ''Dank u, Meester,'' zei ze tegen hem. Haar rode ogen glinsterden. ''Je bent een goede leerling,'' zei hij tegen haar. ''Ik weet zeker dat je ver komt. Je zult sterk worden. Je zult gevreesd worden. Dat verzeker ik je..'' Zei hij. Akira knikte. Maar, plotseling veranderde alles. Een groep pokémon kwam. ''Je staat onder arrest!'' Riepen ze. Ze pakten de Umbreon beet. Akira schrok. ''W-Wat..?'' Vroeg ze. De Umbreon knikte. ''Ik ben een dief, niks meer dan dat. Slecht zijn is niet erg, maar.. Zorg dat jij niet zo eindigt,'' zei hij tegen haar, ''Volg je dromen.. Wordt wie je worden wilt, maar.. Leef verder..'' Zei hij, en hij werd meegesleurd. ''Meesterr!'' Riep Akira.
Ze schrok wakker. Ze opende haar ogen, en keek naar een Ninetales. Meteen ging de vacht op haar rug en nek omhoog staan. ''Wie ben je!?'' Riep ze luid, en ze stond op. Haar ogen begonnen weer rood te gloeien, en ze zag dat het een Ninetales was. De Ninetales was zo'n vijf jaar ouder dan zijzelf. Akira fronste, en ging weer zitten. Ze was benieuwd wie de Ninetales was. Ze zag er niet echt uit als één of ander goedzakje. Eerder kwaadaardig. Dat was iets wat Akira dan weer wel mocht. Maarja.. Je wist nooit. Misschien wilde de Ninetales haar alleen maar levend opvreten, ofzo. Wist zij veel.

Kiara wachte geduldig totdat de Umbreon wakker zou worden. Dit werd ze dan ook snel. Ze fronste toen de Umbreon zo aggresief uitviel, maar haar uitdrukking was niet te zien in het donker. Die stem.. Kiara dacht diep na, waar herkende ze de stem van de Umbreon nou van? Opeens drong de herrinering haar gedachtes binnen, het was Akira. Ze grijnsde, haar witte tandjes weerkaatste in de rode gloed van hun ogen. 'Ik ben Kiara.. we hebben elkaar al eens eerder ontmoet. Toen was je nog een eevee' sprak ze met haar zuivere maar kille stem. Ook Kiara ging zitten 'En jij bent ook degene die onder andere mijn rust heeft verstoord, maar omdat je geen goedzakje bent, vergeef ik het je'. Ze grinnikte vals, als Akira iemand anders was geweest had ze geen genade getoond en had ze ervoor gezorgd dat diegene nooit meer het daglicht zou zien.

''Oh, jij..'' Sprak Akira rustig. Ze keek Kiara aan. Haar geheugen was niet al te best als ze net wakker was. Dan werkten haar hersens nog niet optimaal, of whatever. Met haar staart zwiepte ze wat heen en weer.. ''Sorry. Als je zo wakker wordt, dan werken je hersenen meestal niet gelijk helemaal optimaal. En.. Achja, dan herinner je je niet elk hoofd dat je hebt gezien,'' zei Akira droog. ''Maar, hallo,'' zei ze toen dom. ''Het is niet zo lang geleden dak evolueerde,'' merkte ze toen droog op. ''Maar, naja.. Na 9 jaar wordt het wel tijd,'' zei ze toen dom. Ze snoof eventjes, en keek Kiara aan. Haar rode ogen waren handig in het duister. Ze kon alles zien. Rustig bleef ze Kiara aan kijken. ''Wat doe jij hier?''

Akira herkende haar, dat maakte ze duidelijk. Kiara luisterde naar wat ze te zeggen had en grinnikte. Ze besloot op haar laatste woorden te reageren. 'Ik had besloten degene die mijn rust had verstoord er eens flink van langs te geven. Maar zoals ik al eerder had gezegd zal ik je sparen omdat je geen goedzakje bent.' ze grijnsde 'en omdat ik me niet aan jou irriteer' voegde ze er nog aan toe. Dit bedoelde ze als compliment. Kiara was iemand die niet zomaar iedereen met open armen ontving, integendeel, aan veel pokemon die ze kende irriteerde ze zich mateloos. Waaronder een aantal leden van de Darkside. Het hoefde dus niet altijd te liggen aan welke kant je zat. Kiara liet een zucht horen, Shiny had haar bij de Darkside gezet zonder dat ze hier echt om gevraagd had. Ze wilde niet bij de Darkside, de meeste leden waren in haar ogen oerstom. Maar dit liet ze niet blijken, ze vond het wel handig om gebruik van de situatie te maken. Er zal heus wel een tijd komen dat ze zou laten merken wat ze werkelijk van de Darkside vond, maar nu nog niet. 'Waarom zaten die 3 pokemon achter je aan?' vroeg ze na een tijdje stilte 'je lijkt me niet echt een type die problemen zoekt bij andere...'.

''Ja, joh,'' grijnsde Akira. ''Bedankt, denk ik..'' Zei ze, nadat Kiara iets zei wat op een compliment moest lijken. Het was even stil. Akira keek naar de uitgang. Niks meer te zien. 'Waarom zaten die 3 pokemon achter je aan? Je lijkt me niet echt een type die problemen zoekt bij andere...', drong ineens haar oren binnen. Akira hief haar wenkbrauwen op. ''Ze lagen te pitten. Toen heb ik met mijn psychische krachten hun Espeon-Maatje de rivier in gegooid. En, daarna wilde ik de Flareon doen, maar.. Toen kwamen ze achter me aan. Dus, ik besloot hierheen te rennen.. Hier wist ik zeker dat ze bang zouden worden,'' zei Akira kalm. ''Ik had geen zin om mijn kracht te verspillen aan die drie,'' zei ze toen rustig. De drie waren ouder, en waarschijnlijk ervarener.

Kiara moest grinniken om de reactie van Akira. Blijkbaar had ze het niet zo op andere eevee evoluaties. Kiara besloot te vragen waarom 'Deed je dit bewust omdat de pokemon andere eevee evoluaties waren?' vroeg ze kalm. Ze ging erbij liggen, haar ogen waren ondertussen goed gewend aan het donker en ze hoefde haar Psychische krachten niet meer te gebruiken om wat te kunnen zien. Ze gaapte even kort en wende toen haar blik weer terug naar Akira. Ze was een slimme umbreon, ze gebruikte haar aanvallen op het goede moment en op de goede manier. Je kon duidelijk zien dat ze een goede meester had gehad. Kiara herrinerde zich de woorden van Akira toen ze nog een eevee was. Ze was vastbesloten om haar meester op te volgen en te evolueren in een Umbreon. dit was haar dan ook gelukt. Kiara grijnsde, ze wist hoe belangrijk het was om je doel te bereiken.

''Het boeit me niet wie ze zijn.. Wat ze zijn.. Waar ze zijn.. Dus, nee. Het was niet omdat ze eevee evoluties zijn. Ze lagen gewoon bij de rivier, en.. Tjah.. Dat is dom,'' zei Akira rustig. Akira keek naar Kiara, en haalde diep adem. ''Zou ik je wat mogen vragen..?'' Vroeg Akira rustig. Een korte stilte klonk. Akira haalde diep adem. ''Zijn er hier veel slechte pokémon?'' Vroeg ze rustig aan Kiara. ''En.. Zijn er nog groepen, ofzo..?'' Kiara wist dat er in bepaalde gebieden groepen waren. Zoals vaak de 'Shadows' en dan de goedzakjes. Dan kwamen er altijd oorlogen. Of, bijna altijd. Zou dat hier ook zijn..? Akira fronste. Ze zou dan misschien wel eens willen kijken bij de slechte groep. Slecht wekte altijd haar interesse. Een groep kon geen kwaad.. Je was daar veiliger dan alleen.

Kiara fronste bij het horen van Akira haar vraag. 'Eeh.. ja er zijn hier geloof ik twee groepen; de Darksider en de groep van donna; Faith, dacht ik' even stopte ze met praten en dacht ze diep na 'nee, volgens mij zijn dat de enige twee'. Kiara zat zelf bij de Darksiders, ongeacht ze dit wilde of niet. Voor de rest had ze alleen nog maar over team Faith gehoord, een groep pokemon die op schatten uit zijn. Kiara zuchte, het liefst werkte ze alleen, dit had ze dan al meerdere keren voor mekaar gekregen. Bijvoorbeeld bij het vernietigen van het Timerise forest en de Sandtomb deserts. Shiny had haar de opdracht gegeven dit samen met meerdere pokemon te doen, maar deze kwamen niet opdagen. Dus had ze besloten het alleen te doen en dit ging haar prima af. Ze grijnsde vals, zonder dat ze het door had was ze diep in gedachten verzonken.

''Kunt u mij wat meer uitleggen over die.. Darkside? En.. Die.. Faith?'' Vroeg Akira rustig. Ze fronste, en hield haar koppie scheef. Rustig likte ze aan haar poot, om deze vervolgens weer neer te zetten. Ze fronste weer. Zou ze ooit nog een meester krijgen? Wat stijfjes keek ze voor zich uit. Eén die haar kon leren haar krachten te gebruiken. Haar psychische én duistere krachten, dan. Ze moest nog veel leren, maar.. Akira wist dat ze al best ver was. Haar vorige meester had haar zeker goed geholpen. Ze zuchtte, en keek weer naar Kiara. Rustig wachtte ze op een antwoord.

[inspiloos..]

Een diepe zucht verliet Kiara haar bek, niet omdat ze het vervelend vond om te vertellen, maar omdat ze gewoon moe was. 'De Darkside is een groep pokemon die pokeRPG willen veroveren. Shiny is hun leider, een shiny umbreon. Tem Faith is geloof ik een groep pokemon die doen wat ze willen. Zij zijn meer op schatten uit.' Even draaide Kiara haar kop naar achter om naar de opening te kunnen kijken. Het begon al later te worden, je kon het flauwe schijnsel van de schemering zien. Langzaam zakte de zon weg achter de bergen. Al snel wende Kiara haar blik weer naar Akira 'Ik zit bij de Darkside, ook al heb ik hier nooit om gevraagd. Om eerlijk te zijn werk ik liever alleen en..' even staakte ze haar zin en grinnikte ze bij de gedachte 'Sommige leden van de Darkside zijn niet echt bepaald slim..'.

[me too ;P]

Akira hief met een grijnsje haar wenkbrauwen op. De Darkside, dus. Ze was wel geïnteresseerd. Het maakte het natuurlijk alleen maar interessanter toen Kiara zei dat de leider een Shiny Umbreon was. Team Faith klonk wel leuk, maar.. Akira was niet geïnteresseerd in schatten. En, als er één was die ze wilde hebben, zou ze die zelf willen houden, dat wist ze zeker. Plots begon Kiara te vertellen dat ze liever alleen zou werken, en dat sommige Dark-Side leden niet bepaald intelligent waren. Akira grinnikte. ''Hmmn.. Ik wil die Shiny weleens ontmoeten..'' Zei ze kalm, en ze keek voor zich uit. ''Bovendien.. Als je liever alleen werkt, moet je eruit stappen. Dat hoort geen probleem te zijn, toch?'' Zei Akira toen droog.

'Ja, Shiny is één van de weinige die zijn hersens op de goede plaats heeft zitten' en ze grinnikte voor een tweede keer. Op Akira's laatste reactie dacht ze even na, maar al snel schudde ze haar hoofd. 'Nee, ik maak op dit moment gebruik van de situatie en zowiezo als je er uitstapt weet je zeker dat je je hele leven zal worden gevolgd met als doel te worden vermoord' Niet dat dit Kiara beangstigde, ze was iemand die nergens voor terug deinsde en al helemaal geen angst kende. Ze grijndse vals 'Wat mijn doel is hou ik voor mezelf, ik heb je nu al veel verteld, het is niet de bedoeling dat je dit door zult vertellen' zei ze streng en ze keek Akira doordringend aan.

''My Lady,'' zei Akira, terwijl ze Kiara aankeek. Haar doordringende blik deerde Akira niet. Ze keek even doordringend terug. ''Ik vertel alleen tegen anderen wat ik móet of wíl vertellen. Iets zoals wat jij mij net vertelde, wíl of hóef ik niet te vertellen.. Dus, waarom zou ik?'' Vroeg ze rustig, en ze snoof. ''Ah. Dus ze zijn niet echt.. Vergevend,'' grijnsde Akira toen. Dus, je moest goed nadenken voor je bij de DarkSide ging. Waar Akira nu aan dacht, was dat ze eerst kennis wilde maken met de leider. Misschien kon die haar wat meer vertellen, en.. Misschien zou ze er dan ooit bij kunnen. Akira grijnsde licht. het zou best wel gaaf zijn, ookal wist ze dat ze waarschijnlijk meer solo dan daar zou zijn, maarja.. Niemand die zijn hele leven bij zijn groep zat, toch? Iedereen had een leven. Akira snoof. Haar was nooit iets geleerd over groepen, of whatever. Alleen maar over aanvallen. Hoe, wat, waarom.

Kiara grijnsde, mooi zo, Akira zei precies wat ze wilde horen. Haar doordringende blik verdween en haar kille blik kwam weer terug. Kiara stond op, ze had Akira verteld wat ze wist en nu was het weer tijd om weg te gaan. Bovendien, kiara had nog behoorlijk wat slaap in te halen, dit had ze de afgelopen tijd niet kunnen vatten. Met haar rode ogen keek ze Akira aan 'Je zal Shiny vinden in de burning tower.' zei ze kortaf en toen draaide ze zich om. Met haar elegante lichaam bracht ze zichzelf naar het einde van de grot. Zonder ook maar één keer om te kijken, ging ze over tot rennen en verdween ze uiteindelijk uit het zicht.

(korte post xD)

Kiara zei dat Akira Shiny zou kunnen vinden in de Burning Tower. Akira knikte langzaam. Oke. Ze zou eerst nadenken, en hem misschien dan eens opzoeken.. De Ninetales draaide zich om, en wandelde weg. Akira keek haar na, en gaapte. Rustig ging ze weer liggen. Misschien kon ze nog even hier blijven.. Even slapen.. Dat zou geen kwaad kunnen.. Ze gaapte weer luid. Langzaam voelde ze haar lichaam lichter worden, terwijl ze haar ogen sloot. Langzaam zakte ze weg. Langzaam maar zeker verdwenen al haar gedachten, en.. Lag ze te slapen.
''Je ijzerstaart! Kijk naar mij!'' Riep de Umbreon. Een kleine Eevee keek hem aan. ''Oke, meester!'' Riep ze luid. De Umbreon sprong op een steen af, en sprong de lucht in. Zijn staart gloeide wit, en hij gaf een grote klap op de steen. Er kwam een grote barst in de steen. ''Nu jij, Akira!'' Riep de Umbreon. De eevee blooste. ''Ik weet niet of ik het kan..!'' Riep ze. De Umbreon gromde. ''Nu doe je het!'' Riep hij. Snel knikte de Eevee. ''Oke..'' Zei ze. Ze sloot haar ogen. Concentratie.. Ze sprintte op de steen af, en sprong in de lucht. Haar bruine staartje kleurde wit, en ze sloeg tegen de steen. Gekraak klonk. De barst scheurde verder. En, ja hoor.. De steen brak in twee stukken. Trots keek de Eevee de Umbreon aan. ''Dank u, meester!'' Riep ze. De Umbreon knikte zachtjes. ''Je bent een geweldige leerling..'' Zei hij. Plots vervaagde alles. De Umbreon verdween, en de Eevee.. En vervolgens alles eromheen.
Akira schrok wakker. Het was weer een droom. Weer een herinnering. Ze miste het. Ze gromde zacht. Ze was geen type om alleen te leven. Ze moest naar die Umbreon toe. Hoe heette hij ook weer..? Akira fronste. Die Shiny Umbreon.. Oja, Shiny. Akira grijnsde dommetjes, en stond op. De Burning Tower, he? Klonk heet. Ze grinnikte, en keek naar de uitgang van de grot. Rustig liep ze weg, zonder ook nog maar aandacht aan iets te besteden.