Chay liep door de duinen. Ze zag de zon langzaam ondergaan. Ze was best blij. Eindeliojk had ze weer vrienden, die niets van haar verleden af wisten. Ze was, zoals ze wilde, een nieuw leven begonnen. Chay was hier ook heen gekomen om het verleden achter zich te laten. "Het verleden heb ik los gelaten, Akira hoort bij mijn verleden, ik heb mooie herinneringen aan haar, maar nu zal ik haar, net als de anderen familieleden, los moeten laten!"
De zon was bijna onder. Die zou al haar herinneringen meenemen. Morgen zou de zon ze weer terug geven, maar dan waren het niet meer dan herinneringen. Akira de vriendin, het zusje en de eevee werd een herinnering die nooit vergeten zou worden door Chay. De realiteit was nu: Akira de vijand, de moordenaar en de Umbreon.
Chay moest naar de toekomst kijken, ooit zal ze Akira weer tegenkomen. Ze zal tegen haar moeten strijden en daar moest ze klaar voor zijn. Dat werd dus trainen!
Ze zou dan het liefst toch proberen Akira weer terug te krijgen aan hun kant, maar dat was nu niet van toepassing. Nu moest ze eerst trainen en dan evolueren en natuurlijk goed slapen.
Dus Chay besloot dat nu maar te gaan doen, want het was al helemaal donker. Chay ging liggen tussen het duin gras en sloot langzaam haar ogen.
De sterren fonkelde aan de hemel en de maan wierp een misterieuze, zilverachtige glans op Chay, maar dat merkte ze niet, want ze was in een diepe slaap gevallen.

Van de verte klonk het als of er getraind werd. Het was een Poochyena. Hij trainde tegen rotsen, die uit elkaar ketste. Hij keek in de verte naar de Eevee.. "Ooh!'' zei de Poochyena. Hij wou eigenlijk verder gaan met zijn training, maar wat als zei ook wou trainen? Hij rende toch naar Chay en naar haar. Het was Chay.. Maar zee was aan het slapen.. De Poochyena wou net teruggaan naar zijn trainingsplek een stukje verder op... Maar toen?!..

Chay had wel geprobeerd te slapen, maar dat lukte niet. Ze hoorde voetstappen en deed haar ogen een beetje open. Ze zag dat het de Poochyena van het timerise forest was. "Hydruy!!!" riep ze vrolijk. Ze was nu weer helemaal wakker, terwijl het eerst nog net leek of ze sliep. "Wat doe jij hier?" vroeg ze toen nieuwsgierig. Waarschijnlijk kon ze nu al helemaal niet meer spelen. Misschien kon ze met Hydruy meedoen, waar hij ook mee bezig was.

Hij wou net teruggaan, en hij hoorde zijn eigen naam. Hij keek om en zag dat het Chay was, de Eevee uit Timerise forest waarmee hij aan het spelen was. ''Cha-aaay!'' riep hij languit terug. Hij liep naar Chay en beantwoordde de vraag van haar. ''Nou, ik train hier bijna elke dag om te evaluëren.. En toen kwam ik jou tegen.. en toen.. gingen we praten?'' zei hij een beetje vreemd. Hij schrok van Chay, die net op een zombie leek die net tot leven was gekomen, want ze was springlevend... ''Wil je meedoen, met mijn training..?''

"Ja, graag! Ik wil ook evolueren, al weet ik nog niet in wat. Vooral tussen een Espeon en een Leafeon zit ik te twijfelen, maar laat ik me inderdaad maar eerst trainen. Dat heb ik een poos niet gedaan!" Chay was blij dat ze nu een trainingspartner had. Net als ze vroeger altijd wilde, maar niemand wilde met haar trainen. Daarom deed ze het altijd met haar vader of moeder en heel soms met Akira.
Chay moest lachen toen ze zijn rare, bange stem hoorde. Hij was vast geschrokken omdat hij dacht dat ze sliep, het leek er namelijk wel verdacht veel op.
Chay wilde net met hem mee l;open, maar bedacht ineens: "Wat zou hij vinden van mijn aanvallen? Zouden ze wel goed zijn, misschien ben ik het verleert. Ik heb sinds ik in Pokérpg ben aangekomen nog geen een keer getraind. wat ik normaal toch elke dag deed... Hij is vast veel beter dan mij. Straks lacht hij me uit. Ik wil écht niet voor hem afgaan! Dan wil hij misschien geen vrienden zijn." Chay liep ondertussen door.

(Sorry voor late reactie was ziek: Knallende hoofdpijn+keelpijn)

''Oke, loop maar mee. Het is een stukje verderop.. Ik hoop dat je weet dat ik het een poos lang doe, dus als je wil mag je de hele avond blijven totdat de training van mij, en héél misschien van jou.. Wat afhangt of je het wil.. blijven!'' zei hij. Hij liep naar zijn trainingsplek en keek de grote rotsen. Hij wachtte op Chay maar ging ondertussen al beginnen met zijn eigen training, die Chay later kan afleren.. Hij wou Shadow Ball gebruiken.. Netzoals zijn vader altijd deed, voordat hij doodging. Hij laadde hem op, maar net toen hij hem wou afschieten op de rots.. Zag hij een razendsnel figuur aan de overkant van hem. ''Wie is daar!?'' riep hij naar het figuur waar hij hem het laatst zag. Wachtend op Chay en de antwoord van het figuur dat langs flitste, gebruikte hij Tackles op de de 1ste rots van de 3.

"Wie is waar?!?" vroeg Chay. Ze keek om zich heen, maar zag niets. "Wat zag je? Ik zie niks... Misschien heb je het je verbeeld?" Ze keek een beetje bezorgd naar Hydruy en besloot maar gewoon om te beginnen met haar training.
Plotseling kreeg ze een idee. "Hydruy, wil jij mijn trainer worden? Ik kan het namelijk nog niet zo heel goed..." Dat was niet helemaal waar, want toen ze nog bij haar ouders woonde, trainde ze heel veel. Ook omdat ze verder toch nauwelijks iemand had om met haar te spelen, zeker als Akira weg was.
Toch wilde ze graag Hydruy als trainer. Hij leek haar erg serieus in het trainen en om sterk te worden, had ze dat écht nodig. Bovendien was Hydruy aardig, eerlijk en van haar leeftijd. Dat maakte hem waarschijnlijk tot een aardige en begripvolle trainer.

''Ik zag.. een gedaante langsflitsen.. Volgens mij is het al weg.. Laten we maar gauw beginnen!'' zei hij op de grappige reactie van Chay. Chay vroeg nog iets. ''Nou.. ik ga vaak van plaats naar plaats.. Maar als je dat niet erg vind vind ik het goed!'' zei hij er gauw achterna. ''Dus ik wil je trainer wel worden.. Want we verschillen niet veel enzo.. En dat soort dingen'' zei hij. ''Nou.. wat wil je als eerst oefenen?''

Chay was blij. Ze had nu een echte trainer, die héél aardig was. "Ehm...Ik heb nog best moeite met de tail whip. Kun jij me daar dan bij helpen? En de Tackle gaat ook nog niet zo geweldig."
Chay ging alvast klaar staan. Zo konden ze meteen beginnen. Ze had er echt veel zin in. "Stevig staan... Poten licht gespreid...Kop omhoog...Tegenstander aankijken...Staart omhoog..." dacht Chay nog even, terwijl ze alles controleerde. "Zo kom ik dreigender over, dat heeft mijn vader me geleerd." zei ze toen tegen Hydruy, wijzend naar haar manier van staan.
"Zou Hydruy dat ook goed vinden? Of had hij iets anders geleerd?" Bedacht ze toen. Dus zei ze er gauw onzeker achteraan:"Denk je dat dat zo goed is of heb jij een betere manier?" Hij was per slot van rekening haar trainer.
Misschien kon Chay hem ook nog wat dingetjes leren? Dat hoopte ze in ieder geval. Dan was hun training wederzijds en zouden ze samen heel sterk worden! Ze zouden dan elkaars trainers zijn...

''Tail whip dus.. Hmm.. Dat kan ik je wel leren. En de tackle, dat is simpel. Dat hebben we binnen no-time gedaan! En om dreigender over te komen moet je ook grommen of je tanden laten zien. Tenminste, dat heeft mijn vader me geleerd.. Hihihi!'' Hij begon de Tail Whip voor te doen, en liet daarna zien hoe simpel de tackle is. ''In de houding..'' zei hij tegen zichzelf. Hij gebruikte Tackle tegen de rots die in ik-weet-niet-hoeveel stukken brak. ''En zo moet je het doen!'' Maar opeens werd hij vastgegrepen.. Maar door wie?

Chay was blij dat hij het met haar wilde oefenen. "Ik zou ook nog wel een nieuwe aanval willen leren..." zei ze toen, half in gedachte en niet echt op een manier dat Hydruy het haar moest leren.
Hydruy deed de Tackle heel mooi voor. Chay wilde het ook proberen en ging klaar staan. Ze deed een redelijke Tackle en kwam goed terecht.
Dat ging beter dan gedacht, maar toen merkte ze dat Hydruy het niet had gezien. Ze liep naar hem toe en pakte hem vast. "Wil je even kijken of ik een goede Tackle doe?"
Chay ging weer klaarstaan en maakte een Tackle. Deze keer nog beter dan de vorige keer, maar nog steeds niet perfect.
Chay probeerde het nog eens. Ditmaal tegen een steen. Ze ging klaarstaan op de goede afstand en maakte een mooi Tackle die de steen volop raakte. Die viel aan diggelen en Chay keek Hydruy vragend aan. "En? Wat vond je ervan?"

''Nieuwe aanval? Nou.. welke zal ik je dan moeten leren?'' vroeg hij. Dit keer had hij geen idee. Hij keek naar de zon die al bijna onder was. Hij hoorde een klap en voelde enkele secondes erna dat hij vastgepakt werd. Chay vroeg iets. ''Oke, tenslotte ben ik jou trainer en moet ik weten of jij het goed doet.. Hihihi.'' zei hij. Chay gebruikte tackle tegen de steen. ''Bravo! Bravo!'' riep Hydruy trots naar Chay. ''Je bent echt steenhard!'' riep hij bewonderend.

Chay lachte om zijn woordgrapje. "Die was goed..." zei ze toen. Ze was erg blij dat Hydruy het goed vond. Ook al was het misschien niet helemaal zijn bedoeling om zo'n grapje te maken. Toch was het leuk.
Chay moest gapen. Het was ook al laat en het was erg donker. "Hydruy...Ik ben een beetje moe. Ik ga denk ik maar slapen." Chay gaapte nog een keer.
Ze liep meer naar het strand ging daar liggen. Het zand was nog steeds warm van de zon die er de hele dag op had geschenen. Chay grijnsde, haar leven ging nu steeds beter. Ze was blij dat ze was weggegaan van huis en in pokérpg is gekomen.
Het kon haar eigenlijk niet eens meer zoveel schelen wat er thuis allemaal gebeurde. Hoe het nu met al haar familie zat en nog meer dingen uit het verleden hoefde ze eigenlijk niet meer te weten. Daar is het toch verleden voor?

''Ga maar slapen'' zei hij zacht en rustig. Hij was ook best wel moe. ''Ik sta wel op de uitkijk totdat ik in slaap val..'' zei hij er nog snel na. Hij liep achter haar aan. ''Lekker warm hé? Dat zand..'' Hij dacht na.. ''Hoe konden de DarkSiders zo sterk zijn.. Met Akira.. Lunaria.. '' Het laatste zei hij nog zacht. Hij keek naar de zee. Hij sprong erin, hij had het bloedheet. ''Plons!'' Hydruy was in het water. Na een paar minuten was hij er al weer uit. Hij schudde zich droog. ''Hé, dat was lekker.'' Chay lag op het zand. ''Nja, ik denk dat ik ook maar erbij ga liggen..'' Rustig liep hij naar Chay toe en ging van een halve meter afstand liggen. Hij deed zijn ogen dicht. Hij dacht na over de toekomst..

Chay voelde zich veilig, bij Hydruy. Ze viel al gauw in slaap en droomde over...Nou ja, dat maakt ook eigenlijk niet zoveel uit. We houden dat maar privé!

De volgende ochtend werd ze pas laat wakker. De zon was al lang op. Chay rekte zich even goed uit. Ze keek om zich heen en zag dat Hydruy nog lag te slapen. Haar maag begon plotseling te knorren. Chay wist dat ze honger had en wilde gauw wat te eten hebben.
Stilletjes liep ze weg. Eerst nog even langs de zee. Daar sprong ze even in het water en kwam snel weer boven. Daarna keek ze hier wat rond bij de struiken. Er was nergens voedsel te vinden. Chay's maag begon opnieuw te knorren en nu nog harder.
Chay besloot het topic uit te gaan, om daar iets lekkers te eten te vinden. Eigenlijk wilde ze Hydruy niet alleen laten, maar wat kon hem nu eigenlijk gebeuren? Chay liep weg en liet Hydruy lekker doorslapen.

Hydruy had een heerlijke droom. Na een tijdje werd hij wakker. Het was al s' middags en Chay was weg. ''Huh!?'' zei hij op een rare stem. Hij sprong even in het water om zich op te frissen en de slaap uit zijn ogen te halen. Daarna maakte hij zich droog door te schudden. Ze hadden nog niet gegeten. ''Misschien is ze daarom weg.. Opzoek naar eten?'' zei hij in zichzelf. ''Tja.. Misschien heeft ze ook wat rust nodig.'' En hij besloot het topic uit te gaan naar het Magma Terrain.