Een duistere gedaante bevond zich bovenop een brede richel. Het was de perfecte plek om uit te kijken over het duistere gebied. Dat was geen groot gebied, maar het was voldoende. Twee gloeiende, rode ogen lieten zich langzaam ronddraaien in hun kassen. Ze keken inspecterend rond. Zijn blik viel op een punt waar hij weinig kon zien. Nu pas begonnen zijn ogen echt te gloeien. Hij keek door het harde gesteente heen en zag toen.. een grot. Hij fronste even. er waren gedaantes in de grot. De gedaante stond op en wadde zich in het licht. het was eigenlijk een Gengar die de naam Shade droeg. Ooit was hij leider geweest van de DarkSide, maar die titel was hij verloren toen hij had gefaald. Hij richtte zijn aandacht op de gedaantes, en zag al snel wie het waren. De andere DarkSide leden en.. Houndoom? Was ze terug bij de DarkSide? Zo zag het er niet naar uit. Ze zat in een kooi. Dus, ze was gevangene? Shade snoof goedkeurend en begaf zich weer in de schaduw. Daar hoorde hij inmiddels thuis. Na het gevecht met Shadow was hij niet meer dan een schaduw, en moest hij die gebruiken om zich voort te bewegen. Met succes, hij wist meer dan men dacht. Vooral veel over een aantal Pokémon in het gebied. Gelukkig maar, want in zijn geval was kennis macht. Kennis en beleefdheid, en toch die kilte weer. Hier in de schaduw zou niemand hem zien. Hij hoorde de zachte voetstappen van een naderend iemand. Eerst zou hij afwachten wie het was, dan zou hij wel zien wat hij zou doen. Maar, eerst bleef hij verborgen in de schaduw.

[Er is hier maar één andere RPGer toegestaan, en je moet minimaal 5 regels hebben. Dit vind ik fijner, omdat ik dan meer heb om op te reageren...]

Blame opende zijn ogen. Zijn rode puppillen flitsten naar de ene bergtop naar de andere. Hij zag even een vreemde schim die Blame nog nooit eerder zag. De schim ging terug in de schaduw maar... Blame die schim gezien! Lui strekte Blame zijn poten en sprong van zijn rots. Hij sprong op een puntige rots dij bijna zijn poot doorboorde, en op een platte rots die gevaarlijk wankelde toen Blame erop zat, Snel sprong Blame van de rots af en zette zijn klauwen in de muur. aar de rotsen waren te glad en gleed naar benden. Blame wist zich vast te grijpen aan een vierkant rotsblok en klom via een paar andere rotsblokken naar Shade. Pas hij vlak bij Shade was, stond hij stil en dook hij achter een rotsblok. Zou die schim niet gevaarlijk zijn? Zou hij Blame aanvallen? Blame waagde het erop en toonde zijn kop, die Shade zou zien, zo kon hij nog wegduiken als hij zou aanvallen.

Dus, een Grovyle waagde zich bij Shade. Hij had hem natuurlijk niet goed kunnen zien en had geen idee van het gevaarte dat Shade eigenlijk was. Hij dacht dat het geen kwaad kon, en liet zich zien. Langzaam gleed het paarse lichaam van de Gengar in het licht. Zijn rode ogen staarden strak naar Blame. Maar, Shade zou niet aanvallen. De Grovyle kende hij niet, dus zou hij hem eigenlijk beter moeten leren kennen. Misschien kon hij hem zelfs bij de DarkSide krijgen, als hij goed zijn best deed. "Gegroet, jonge heer," Zei Shade, en hij maakte beleefd een buigingkje. "Wat een heerlijke dag voor een wandeling door de bergen, vind u ook niet?" Vriendelijk doen, daar bereikte je vast wel wat mee.

Blame kreeg een koude rilling over zijn rug van Shade's vage blik. Hij voelde zich toch een beetje vreemd, maar zeker niet bang.Blame was verrast bij de vriendelijkheid van Shade. 'Eh, ook gegroet...' zei hij vaag. Toen Shade zei dat het een heerlijke dag was, keek Blame vlug naar boven, voor de wolken te zien. 'Ehh, dat is het...zeker...' zei hij met een grijnsje, die Blame vlug wegveegde omdat zijn grijns te kwaadaardig was. Hij ontspande zijn bladeren, de Genger wou hem dus zeker niet aanvallen.

Shade keek aandachtig naar de grotten. Het antwoord van Blame interesseerde hem eigenlijk niet. Zolang hij maar geen vragen stelde. De grot waar de DarkSiders waren was niet de oude grot die hij had uitgekozen. Waarom niet? Had dat te maken met de goodsiders? Shade kon nu beter niet door de gesteentes heen kijken. Zijn gloeiende ogen konden Blame laten denken dat Shade wou aanvallen. "Wat is uw naam, jonge heer?" besloot Shade te vragen. Hij liet zijn blik naar Blame glijden om het er uit te laten zien alsof hij echt interesse toonde. Misschien trapte hij er niet in. Dat zou weinig uitmaken; Shade was waarschijnlijk krachtiger. En anders kon hij zich makkelijk teleporteren om hulp te halen.

'Mijn naam is Blame, Uwe Spookheid!' zei hij beleefd. Hij besefte dat Shade een slecht schepsel was hij was dus vriendelijk tegen hem. Hij was namelijk ook slecht. Hij keek naar de ogen van Shade en vroeg toen even beleefd: 'Waar kijkt U naar als ik vragen mag? Uwe Spookheid.'

Post afgekeurd. Minimaal 5 regels nodig, en dit zijn er te weinig..