Levy was de kooi ingesmeten. Levy lag hier nu een tijdje. Levy kon zoals eerder gebeurd, niets bewegen. Opeens merkte Levy aanwezigheid op. Levy voelde met zijn staart een poot. Het was niet de poot van blitzy. Van wie zou de poot zijn?

Houndoom liet een kwade grom horen, toen een vreemd iets aan haar poot zat. Hadden ze een levend iets in haar kooi gestopt? Verdedigend vuurde ze haar Ember af. De tweede taak van de ember was de kooi verlichten, en dat werkte best goed. In een glimp zag ze dat er 2 gewonde pokémon bij haar de kooi in waren gegooid. Ze stopte haar ember meteen, maar stopte niet met grommen.

Blitzy voelde Levy's rug tegen zijn neus smakken. Ieder plekje in zijn lichaam deed zeer. Nu opende hij zijn ogen. Zijn voet lag op iets sponzig, iets harigs, het leefde! Toen hij rondkeek zag hij iets dat hem misselijk maakte. Zijn poten warin niet oranje! Ze waren bloedrood en bloedoorlopen. Maar hij zag een bekend gezicht. 'Houndoom, nee ,sorry het spijt me zo!' zuchtte hij triest. Het offer van Houndoom was nu zinloos geweest...

"Waar ben ik.." Kreunde Levy. "AUW!" Zei Levy opeens heel hard. Levy kreunde verder, wachtend op een antwoord van houndoom. Levy wist nog steeds niet da thij bij houndoom in de kooi zat en blitzy er ook bij lag.

Houndoom hoorde de stem van Blitzy. Dus ze had nu twee gebroken benen voor niks? Een grijns tussen boosheid en medelijden voor Blitzy verscheen op haar gezicht. Zwijgend wendde ze haar kop uiteindelijk van haar af, en legde ze deze op haar poten. Ze begon te knarsetanden. Was er een manier om uit de kooi te komen? Nee, hij was bestend tegen aanvallen. Oftewel, ze zou moeten wachten tot ze bevrijd zouden worden.

Doordat ze al weer een tijdje in de kooi lag, waren Houndoom's gebroken benen inmiddels weer vastgegroeid. Maar omdat ze de hele tijd in een vreemde positie hadden gelegen, zagen ze er misvormd uit en was het vrijwel onmogelijk om er nog mee te lopen. Ze bracht haar tijd door met slapen, en had de nare gewoonte gekregen om haar voorpoten te likken. Er zat daardoor nog maar weinig haar op haar voorpoten, waardoor de stalen 'pootbanden' om haar voorpoten over haar droge huid scheurden en de huid kapot maakten. Dat zorgde er weer voor dat Houndoom het bloed van haar gescheurde huid af moest likken. Oftewel, ze was weer terug bij af. Zachtjes grommend begon ze deze keer op een van haar pootbanden te kauwen. Het staal smaakte vies, waardoor ze er al snel mee stopte. Verveeld legde ze haar kop voorzichtig op haar voorpoten. Tenminste, op de delen waar de huid niet gescheurd was dan...

Na lange lange lange tijden wachten stond Levy op. "Dit kan niet meer.." Levy keek buiten de kooi. "Ik ga mijn nieuwe jaar niet in terwijl ik in een kooi zit.." Levy keek boos naar de darksiders buiten de kooi. "Wacht maar..ik zal wraak nemen" Levy probeerde tussen de tralies door te gaan.

(In dit topic mogen nu ook darkside leden die mij willen treiteren, vervelen, irriteren etc.)

Met een geïrriteerde blik keek Houndoom opzij naar Levy. "Je hebt hopelijk door dat we hier niet weg zullen komen tenzij we worden gered?" vroeg ze half grommend. Ze schudde afkeurend met haar hoofd, en begon maar weer aan haar poot te likken ter verveling. Ze zwaaide met haar staart, waardoor deze met een ritmisch geluid tegen de tralies van de kooi aan sloeg. Ze begon zo langzamerhand te denken dat iedereen hen vergeten was. Nou ja, te denken... Ze wist het zo ongeveer zeker. Anders hadden ze toch wel al iets geprobeerd om hun te bevrijden? Ze sloot haar ogen en stopte met het likken van haar poot.

"Denk je dat? Ik heb weken hier gelegen. En als darksiders niet keken probeerde ik mezelf fit te laten worden, door te trainen" Zei levy. "Mijn botten waren eerst een probleem, maar ik kan alweer prima lopen en me eigen bewegen" Zei levy. "Het is bijna tijd, ik wil ontsnappen.." Zei Levy die zijn vuist balde. "Alles wat ze mij hebben aangedaan..ze komen hier niet mee weg" Zei levy nog als laatst.

Houndoom grinnikte zachtjes, en ze opende haar ogen weer. "Alsnog. Denk je dat je in je uppie al die Dark Side leden kunt verslaan?" ze schudde met haar hoofd. Voorzichtig leunde ze tegen de wand van de kooi. Langzaam hief ze zichzelf omhoog met behulp van haar twee poten die niet gebroken waren. De twee poten die verkeerd waren geheeld gebruikte ze niet. Ze waren misvormd en het was vrijwel onmogelijk om er op te staan. En als ze probeerde om ze opnieuw te breken op de plek waar ze nu was, was ze natuurlijk nog verder van huis. Ze trilde door de inspanning die haar 2 poten moesten maken om haar overeind te houden. Zwijgend bleef ze naar Levy kijken. Ondanks dat het donker was, gaf haar Dark Type Houndoom de mogelijkheid om nog steeds dingen te zien. Het was een tijdje wat verzwakt omdat ze het nooit gebruikte. Maar nu ze de hele tijd in het pikke donker in de kooi zat, scheen ze weer normaal te kunnen zien.

'Levy...' zei Blitzy. 'Ik weet zeker dat ze iets zullen doen...' het zou teveel opvallen als er opeens drie pokémon weg waren. Blitzy probeerde alsnog op te staan. Het lukte maar twee seconden en toen zakte hij weer ineen. 'De DarkSide is trouwens te sterk...' zei hij terwijl hij zich herinnerde dat hij het had verloren tegen de hele DarkSide. 'Enkel Dustfire en Silverbreeze samen zouden hem met moeite verslaan, denk ik!' Blitzy richtte zijn vlam naar de deur van de kooi om iets te zien. Ze zouden er wel uit graken... als er iemand zou komen, tenminste.

"Wat jullie willen.." Levy keek naar blitzy en houndoom. "Ik weiger om hier nog langer te zitten" Riep Levy. Levy laadde een gunk shot en schoot die tussen de tralies door. Levy glipte nu door de blubberige tralies door. Levy sprong naar het plafond toe en klemde zich vast. "Het valt teveel op als we met z'n allen gaan, ik waarschuw de rest" Zei Levy nietswetend van dustfire haar plan. Levy kroop door het plafond naar het gedeelte waar de darkside leden zaten.

Levy zwierde ze voorbij en zag de uitgang van de grot. "Tot ziens, ik zal dit moment nooit vergeten.." Grinnikte Levy. Levy zwierde de grot uit, opweg naar dustfire en de andere pokémon. Blijkbaar had niemand Levy gezien..

(Ik heb toestemming van de admin)

Houndoom hief haar kop omhoog. Vaagjes keek ze levy na, tot hij uit het zicht verdwenen was. "Succes," mompelde ze. Met een zucht legde ze haar kop weer op haar poten neer. Ze vond het vreemd dat de mensen van de Dark Side nog niks hadden gedaan tegen de ontsnapping van Levy. Fronsend probeerde ze te bedenken wat de redenen daarvoor zouden kunnen zijn. Uiteindelijk dwaalden haar gedachten af naar eten, iets wat ze al een tijdje niet meer fatsoenlijk had gedaan, en stopte ze met het bedenken van een reden. Zwijgend bleef ze naar de plek kijken waar de uitgang van de grot zou zijn.

Blitz probeerde op te staan toen Levy wegglipte. Hij zakte er meteen weer door. 'Good Luck!' riep hij hem nog na. Blitzy keek naar Houndoom. 'Weet je nog die dag dat we in de lava zaten en we werden overvallen door de DarkSide?' zei hij. Hij herinnerde zich nog die dag. De pijn van de donder van Sunset. Hij voelde het nog... Blitzy hoopte zo dat Levy snel terug was.

[Ik mag posten, ik heb toestemming van Dustfire xD]


-Dit topic is het vervolg op de posts van Dustfire in het topic *Op zoek naar de grot.. *

Citaat :

Dustfire ging zo snel ze kon door de gang van de grot heen. Af en toe keek ze om zich heen of toch niemand haar volgde, maar daar was ze te snel voor. Grote kans dat de Darksiders doorvochten omdat ze anders overmeesterd werden, maar daarna toch doorkregen dat Dustfire verdwenen was. Ze moest snel zijn. Maar heel lang duurde het niet voordat ze de twee overige gevangenen, Blitzy en Houndoom genaamd te vinden in een sterke kooi.

De pokemon zagen er verzwakt uit, en Dustfire hoopte maar dat ze nog genoeg energie hadden om op te staan, en samen met haar weg te vluchten. Maar nu ze erover nadacht maakte dat niet eens uit. Als ze te moe of gebroken waren, zou ze ze gewoon meedragen op haar rug. Ze keek rond, en vond uiteindelijk de sleutels, die op dit moment door niemand bewaakt werden, aangezien de hele ploeg van de tegenpartij nog aan het vechten was.

Dustfire greep de sleutels met haar snavel, en draaide ze om in de sloten. Moeizaam maakte ze de kooideurtjes open, en keek ze Houndoom in de ogen. Dat was de eerste kooi die ze open maakte. ''Hey Houndoom.. kom je er uit? en zeg het me maar als je dat niet kan, dan zal ik je helpen..'' Daarna keek ze naar Blitzy. Ze glimlachtte even lichtjes naar de twee, omdat ze blij was om hun weer te zien. ''Voor jou geld hetzelfde, Blitz..'' Ze keek even om zich heen, en hoorde de weergalmde geluiden van vechtende pokemon verderop in de grot. Daarna richtte ze haar blik weer op de twee. ''We moeten snel zijn, voordat iemand ons opemerkt..'' zei ze tenslotte.

Blitzy hoorde iets. "DarkSiders...' kreunde hij zacht. Hij hoorde gerinkel. Zouden ze hem uit de kooi halen? en wat waren die geluiden die van iets verder kwamen? Toen de kooi openging leek het alsof iets alle wanhoop veranderde in hoop. De laatste wie hij wel verwacht had in de Kooi; 'Dustfire?' schreeuwde hij uit. Zijn benen waren nu wel sterk genoeg om op te staan. Hij stond op, ze waggelden een beetje maar het was genoeg om op te staan. Hij liep meteen naar Dustfire en sloeg zijn armen om haar rechterpoot. Hij was nog nooit zo blij geweest om haar te zien. 'Hoe heb je ons gevonden?' zei hij nadat ze haar had losgelaten en hij tranen in zijn ogen had.

Houndoom had gezwegen op de vraag die Blitzy aan haar had gesteld. Natuurlijk herinnerde ze het zich nog. Alleen woú ze het zich niet herinneren. Bedroefd sloot ze haar ogen. Geklapper van vleugels klonk. Was het de Noctowl? Ze fronsde lichtjes. Nee, die was een stuk kleiner. Gekraak klonk aan de kooi, alsof hij werd opengemaakt. Vermoeid opende Houndoom haar gesloten ogen. Verbaasd keek ze Dustfire in de ogen. Maar hoe...? Wat...? Ze kon haar ogen niet geloven. Droomde ze soms? Ze probeerde de geuren om zich heen te ruiken, iets wat ze niet kon in een droom. Nee, het was werkelijkheid. ''Hey Houndoom.. kom je er uit? en zeg het me maar als je dat niet kan, dan zal ik je helpen..'' zei Dustfire. Ze fronsde moeilijk. Ze had wel geprobeerd te gaan staan, en zelfs dat ging al met moeite. Ze schoof zichzelf omhoog tegen de scherpe spijlen van de kooi. Ze liet een pijnlijke grom horen. Haar voorpoten waren geschaafd van het likken, en haar eens gebroken poten waren duidelijk verkeerd geheeld. Zouden ze misschien opnieuw gebroken moeten worden? "Nu niet aan denken..." mompelde ze haast onverstaanbaar. Ze keek nogmaals verbaasd naar Dustfire, nog steeds niet begrijpend hoe ze in de grot was gekomen. Wat ze wél begreep, was dat ze waarschijnlijk niet veel tijd zouden hebben voordat de DS leden zouden ontdekken dat Dustfire er was. Nu ze er over nadacht, hoe was ze eigenlijk ongezien binnen gekomen? Opnieuw gaf ze zichzelf de tijd niet om er overna te denken. "Ik kom," knikte ze. Tegen de tralies leunend voor steun hinkte ze in de richting van Dustfire. Elke keer dat haar voorpoten de grond weer raakten, onderdrukte ze een lichte grom.

''Dustfire?'' schreeuwde de Monferno verbaasd uit. Dustfire keek hem even strak aan, en siste. ''Sst.. niet zo hard.. we mogen niet opgemerkt worden..'' Dustfire hoopte maar dat dat sissen niet gemeen had geklonken. Ze zou Blitzy nooit verdriet of pijn willen doen. Blitzy stond op en liep naar haar toe, waarna hij zijn poten om een van de hare sloeg. Dustfire's maag maakte en koprol toen ze zag dat er tranen over Blitzy's wangen gingen. Ze slikte even.

''Een Flaaffy van de Darkside heeft het verteld.. het was een val, maar da's logisch. Er zijn nog veel meer pokemon van onze kant hier. Amore, Shadow, Riolu, Hydruy, Achi, Levy.. '' noemde Dustfire achter elkaar op. Maar wel heel zachtjes, want ze had er echt angst voor dat er iemand zou komen. ''Die zijn nu in gevecht, dus we moeten hier snel weg, dan kunnen we ons weer terugtrekken..'' zei Dustfire, en gaf een klein knikje, alsof ze haar eigen zinnen wou bevestigen.

Een geluid van iets dat schoof tegen ijzer wekte haar aandacht, en ze draaide haar kop om naar Houndoom, die zo te zien veel en veel meer moeite had met lopen dan Blitzy. ''Houndoom, jou draag ik, zo kan je niet langs de Darksiders komen..'' zei Dustfire tegen haar, met een strenge stem, want ze wou niet dat Houndoom zou weigeren. Daarna keek ze weer even naar Blitzy, en zuchtte. ''Nou, eigelijk kan ik jou dan net zo goed meenemen..'' zei ze, en een licht grijnsje brak door haar serieuze blik heen.

Zonder iets te zeggen pakte ze moeizaam Houndoom op, en legde haar op haar rug. Daarna pakte ze blitzy, die veel lichter was, met een makkelijk zwiepje, en ze legde hem ernaast. ''Hou je vast..'' zei Dustfire zacht, en keek strak naar de uitgang van de kooi. Ze stapte met snelle passen naar voren, en boog haar kop om door de uitgang te kunnen, en toen ze uit de kooi was strekte ze haar nek weer. Ze begon steeds harder te rennen, en na een krachtige zwiep van beide vleugels vloog ze door de grot heen.

Snel, sneller, steeds sneller. Want dan konden ze gemakkelijk door de menigte pokemon heen. En dat lukte haar bijna. Terwijl ze de ingang steeds dichterbij zou komen, en er een opgeluchte glimlach op haar snavel verscheen, voelde ze iets aan haar trekken, en viel ze met een harde klap op de grond. Houndoom en Blitzy botsten tegen haar lijf aan, en rolden daarna van haar af. Toen Dustfire opkeek zag ze Lustro leden staan.

Zonder aan zichzelf te denken keek ze achteruit naar Blitzy en Houndoom. ''Maak dat je wegkomt!'' riep ze met al haar kracht. Ze waren naar de uitgang gerold, en konden ontsnappen. Misschien konden een paar goede pokemon hen helpen als ze niet goed konden lopen. Daarna keek ze weer voor zich uit en ze wou opstaan, maar ze voelde een pijnsteek die haar tegenhield met opstaan. ''uhhg...'' kreunde ze kort.