Evening liep door pokerpg. Hij dacht na. Natuurlijk dacht hij aan Shadow. Hij wist niet waarom, maar hij was nu zeker. Hij mocht Shadow, nee hij was gek op Shadow. Hij wou zo graag dat dat wederzijds was. Liefde.. zou het ooit nog voor hem bestaan? één keer eerder had hij zoiets voor een pokemon gevoeld. En het was wederzijds.. Helaas overleefden ze het niet bijden lang genoeg om samen te kunnen zijn.. Langzaam rolden er traantjes over Evening's wangen.

Waarom? waarom moest zijn enige liefde in zijn leven sterven? Tezumi.. Evening voelde zich zo rot dat hij geen zin meer had om verder te gaan. Langzaam ging hij neerliggen in de sneeuw. Zijn tranen vielen in de sneeuw, zodat er allemaal gaatjes ontstonden. Hij kreeg het steeds kouder. De sneeuwvlokken smolten eerst op zijn vacht, maar na een tijdje was hij zo afgekoeld dat de sneeuwvlokken bleven zitten. Hij rilde even. Zijn tranen waren gestopt met stromen, maar alleen doordat zijn gezicht bevroren voelde. hij zuchtte.

Had hij nog wel zin in het leven? Zijn verleden was verschrikkelijk geweest, en hier zwerfde hij alleen maar rond. In zijn eentje.. Shadow.. hij wou Shadow... of Tezumi, maar dat kon niet.. Evening beet op zijn lip, maar voelde niks omdat die ook bevroren was. Hij sloot zijn ogen. Maar toen voelde hij ineens iets warms dat naast hem ging zitten. Wie was dat? Het voelde vertrouwd, het voelde goed. Het voelde als zijn liefde. ''Ik hou van je...'' zei Evening zachtjes tegen wie het ook was.

Een voetspoor was te zien in de sneeuw. Shadow besloot het te volgen. De poten.. ze herkende het. Het was overduidelijk het spoor van een Quilava. Voor zover Shadow wist was er maar één Quilava in het gebied hier, en dat was Evening.. Ze voelde zich redelijk zwak als ze aan hem dacht. Ze had altijd een vreemd gevoel als ze bij hem was wat ze ook bij Karai had gevoeld.. Maar, liefde? Dat wist Shadow niet zeker. Ze lette niet meer op het voetspoor en had ook neit door dat deze gestopt was. Pas toen ze op iets zachts ging staan schrok ze op uit haar gedachten. Een stukje gele vacht was zichtbaar, wat duidelijk die van een Quilava was. Waarom lag Evening daar? Shadow fronste. maar, ze kon hem niet zo in de kou laten liggen. Ze ging bij hem liggen en drukte zich tegen hem aan. Het voelde vreemd, maar goed. Plots mompelde Evening iets, en wist Shadow héél zeker dat hij het was. "Ik hou van je..." In plaats van te fronsen bloosde Shadow. Hoe wist Evening wie er tegen hem aan lag? Wist hij dat überhaupt wel? Maar, het gaf Shadow zo'n heerlijk, warm gevoel.. Voorzichtig likte Shadow Evenings ijskoude wang. "ik ook van jou.." fluisterde ze vervolgens in zijn oortje. Ze wist niet of hij het hoorde. Eigenlijk hoopte ze op een of andere manier dat hij het niet hoorde, maar aan de andere kant hoopte ze weer sterk dat hij het wel hoorde. Liefdevol drukte Shadow haar kop tegen Evening's borst.

Zin eigen woorden weerkaatsten nog in zijn eigen oren. Ik hou van je.. Wat als de pokemon die bij hem zat helemaal de verkeerde was? Dat zou beschamend zijn. Maar toch had hij nog een klein beetje hoop door het gevoel dat hij kreeg toen hij de warme van de persoon voelde. De persoon drukte Evening tegen zich aan. Evening verzette zich niet, zijn lichaam leek eerder op een slappe pop op dat moment. Niet veel later voelde hij een zacht, warm likje over zijn wang heen gaan. Zijn hart ging meteen tekeer. ''Ik ook van jou..'' klonk de stem van Shadow. Vol ongeloof opende Evening zijn ogen. Ja, het was Shadow.. En ze hield ook van hem? Dit was te mooi om waar te zijn.. Shadow drukte haar kop tegen zijn borst aan. Evening nam een hap adem, en keek naar de donkere lucht en de witte sneeuwvlokjes die er doorheen zweefden. Hij had het gevoel of al zijn verdriet weg was geduwd, en er alleen nog vrolijkheid over was. Hij keek weer naar Shadow, en glimlachtte. Hij sloeg zijn pootjes om haar lijf heen en drukte zichzelf ook tegen haar aan. Shadow's warmte zorgde ervoor dat de sneeuw op zijn vacht smolt. Hij keek haar vol emotie aan, en gaf een likje over haar neus. ''S.. shadow.. wil ... wil je mijn partner zijn?'' zei hij heel zachtjes, en zweeg daarna om te wachten op Shadow's antwoord. Hij hield zijn adem in.

Shadow voelde hoe Evening zich ook tegen haar aan drukte. Normaal hield ze neit van sneeuw, maar de witte vlokjes maakten dit moment nog veel mooier. Een zachte tong gleed over Shadow's neus. De lieve stem van Evening klonk in haar oren. Vroeg hij nou.. of ze.. partners.. wou worden..? Shadow opende haar ogen en keek diep in die van Evening. Dat gevoel wat haar steeds had gekweld als ze hem aankeek was weg. In plaats daarvan voelde ze zich beter, of vrolijker, dan ooit. "Ja," zei Shadow zachtjes. Het was eruit voor ze het kon denken. Ze gaf hem opnieuw een likje, terwijl ze het moment koesterde.. Het was koud, maar zo dicht tegen Evening aan merkte ze dat nauwelijks. Ze wou dat dit moment nooit over ging, als het kon..

(Inspiloos >.< & ik moet gaan x3 Stomme moeder -.-)

[ik ook super inspiloos XD]

Geduldig wachtte hij op Shadows antwoord. Shadow keek hem in de ogen. Wat had ze mooie ogen.. Evening kon er wel eeuwig in blijven kijken. En toen kwam er een antwoord.
''Ja,'' zei Shadow zachtjes. Evening nam een hap lucht omdat hij net de hele tijd zijn adem in had gehouden. Zijn glimlach werd niet breder, maar er veranderde wel iets aan. Het werd vrolijker.. Shadow gaf hem nog een zacht likje. Evening sloot zijn ogen en gaf nog eens een likje terug over haar wang. Haar warme, zachte wang. Het voelde zo goed om bij haar te zijn.. zeker nu ze.. partners waren.. Het was gestopt met sneeuwen, zodat de lucht bijna helemaal pikzwart was. Bijna.. aan de hemel stonden tientallen sterren. Evening opende zijn ogen en keek er naar.

Shadow voelde geen vlokjes meer op haar vacht smelten en wist dat het niet meer sneeuwde. Ook zij liet haar blik afwenden naar de hemel, waar nu duizenden sterren straalden. "Het is perfect.." mompelde Shadow zachtjes, terwijl ze zich nog steeds dicht tegen Evening aan drukte. Normaal was het niet koud, maar Shadow merkte dat niet. Evening was warm, en haar hart ging zo tekeer dat ze zeker wist dat het bloed twee keer zo snel door haar aderen stroomde. Ze had nooit zo'n moment met Karai gehad.. Of ze kon het zich niet meer herinneren. Opnieuw gaf Shadow Evening een likje. ze kon gewoon niet van hem af blijven nu ze partners waren. xD

Evening keek Shadow blij aan.. ''Weetje Shadow.. ik ben zo blij dat ik het nu verteld heb.. ik wou het eigelijk al de hele tijd..'' zei hij, en blooste een beetje. Hij schaamde zich er een beetje voor. ''Maar.. nu ik het verteld hebt.. voel ik me opgelucht, en blij.. want nu kan ik voor altijd met jou zijn..'' zei hij, en likte Shadow zachtjes. Hij rilde even, want ontdanks alle warmte bleef het toch winter. En hij lag in de koude sneeuw. Als hij hier alleen was geweest dan was hij weggegaan, maar nu maakte hem het niks uit. Hij glimlachtte lief naar Shadow, en zuchtte. Hij sloot zijn ogen weer, en gaapte. Het was een lange nacht..

Shadow ademde diep in en uit. Het was zo rustig en mooi. Bijna té rustig.Aandachtig luisterde ze naar de woorden van Evening. Hierna begon ze zich te vervelen. Nou kon ze natuurlijk Evening helemaal onder likken, maar dat vond hij vast niet leuk. Toen ze hem voelde rillen drukte ze zich nog dichter tegen hem aan. "Waarom liggen we nog in de sneeuw als we naar een warme plek toe kunnen?" vroeg ze zachtjes. Zij had het niet koud, maar als Evening het koud had was ze bereid te verplaatsen. Zachtjes grinnikte Shadow toen ze hem zag gapen.

(Omg, totaal geen inspiratie =.-)

[sorry voor de late reactie. inspiloosheid, luiheid, ziekheid, schoolheid, huiswerkheid enzovoorts]

"Waarom liggen we nog in de sneeuw als we naar een warme plek toe kunnen?" Vroeg Shadow ineens. Evening opende meteen zijn ogen en keek Shadow een beetje raar aan. "Ja inderdaad, waarom liggen we hier nog in de sneeuw?" herhaalde hij, en er verscheen een grijnsje op zijn gezicht. Ze konden hier ook niet eeuwig blijven liggen, toch? Voorzichtig, zonder Shadow per ongeluk met zijn pootjes te raken, stond hij op, en schudde hij de sneeuw van zijn korte vacht af. Met een glimlach keek hij naar Shadow, die zo wel hetzelfde zou doen. "Weet jij een leuke plek om naartoe te gaan?" Vroeg Evening, aangezien hij zelf niet echt een leuke plek is, omdat hij altijd alleen rondzwierf in stille gebieden.