Evening vloog samen met de grote Areodactyl genaamd Diego richting pokerpg. Op zijn gezicht verscheen een grote glimlach. Een kerstboom. Er stond een enorme kerstboom in de stad! Diego landde, en meteen sprong Evening van zijn rug, en rende opgewonden naar de kerstboom toe. Er lagen allemaal pakjes onder! Misschien wel meer dan honderd! Pakjes voor alle pokemon in pokerpg, dat stond vast. Evening keek ondeugend en liep naar de pakjes toe, en las de namen die erop stonden. ''Hmm.. Mayumi.... Riolu ... Levy... '' Hij liep langs alle pakjes, maar kon de zijne niet vinden. Naja, hij zou wel op gegeven moment tevoorschijn komen. Hij keek om. Het was nog stil. Zouden de andere pokemon dit nog niet doorhebben?

De geur van dennennaalden drong al snel Shadow's neusje binnen, en dat kon maar één ding betekenen. Ze versnelde haar pas zodat ze als één van de eersten aan zou komen. En dat was ze; ze zag alleen een Quilava met een litteken over zijn linker oog. Grijnzend rende ze op hem af. "EVENING!" gilde ze hyper. Ze botste tegen hem aan en rolde zo de cadeautjes in. Toen ze weer omhoog kwam had ze een strik om haar hoofd heen. Droog keek ze naar Evening. "Oeps.." Zei ze, met een brede glimlach. Van kerst werd Shadow altijd hyper, daar kon ze niks aan doen. Met de strik nog om haar hoofd heen klom ze uit de cadeautjes en begon ze te speuren naar haar cadeau.

"Ik Ruik..." Hij snuffelde over de grond van Pokecity. Hij rook wat, maar wat was het? Uiteindelijk botste hij met zijn snuit tegen een Cadeautje op. Hij keek even naar de Cadeautje.. De naam Pikachu stond er op. "Cadeautjes!"Riep hij hyper. Op 4 poten rende hij de meeste Cadeautjes langs. Hij keek heen en weer. Wat zou hij krijgen? De Deliberd kende hem al te goed. En hij was braaf geweest. Toch? Uiteindelijk stopte hij bij een piepklein cadeautje. Hij bleef kijken naar de Cadeautje. Het naamkaartje was groter dan de Cadeau zelf. En zijn naam stond er op. Rustig pakte hij het Cadeautje op. Hij schudde het even heen en weer. Wat zou er in zitten?

Evening hoorde vanaf alle kanten voetstappen. Er kwamen steeds meer blije pokemon aan, die natuurlijk zo snel mogelijk hun eigen cadeautje probeerden te vinden. De eerste pokemon die hem opviel was natuurlijk Shadow. Ze rende hyper rond, en botste daarna tegen hem aan, zodat ze beiden in de berg pakjes vielen. Evening lachtte vrolijk en stak zijn kop uit de berg. Hij deed net alsof hij erin zwom. Toen kwam Shadow naar boven, met een strik om haar hoofd heen. ''Oeps..'' zei ze dom. Evening grijnsde. ''Ik zie het al.. jij bent mn grootste cadeau.. '' zei hij met zijn tong half-uit gestoken. Shadow had hem vast aangestoken zodat hij ook zo hyper was geworden. Evening keek rond en inspecteerde alle naamkaartjes, totdat hij er een vond met Shadow & Evening erop. ''Shadow!'' riep hij hyper. ''Een cadeautje voor ons!''


De boomtop waaide wat heen en weer, door de wind die Dustfire veroorzaakte terwijl ze landde voor de kerstboom. Bewonderend keek ze omhoog. Wat was ie mooi en groot! en vol met versiering. Slingers, kerstballen en lichtjes. Dustfire bukte wat zodat Nouki van haar rug af kon stappen, en keek haar glimlachend aan. ''Ga maar snel kijken! x) '' zei ze droog. Zijzelf ging nog niet, want ze wou eerst wachten tot Silverbreeze eraan kwam.

Er kwam nog een pokemon aangerend. Het was Feathers. Ze had van een paar pokemon gehoord dat hier cadeautjes waren, dus ze was hier zo snel mogelijk naartoe gerend. Met haar tong uit haar bek remde ze net voor de kerstboom af, en botste daardoor bijna tegen de dikke boomstam aan. Ze keek rond. Nouki! Nouki was er ook! Feathers rende naar haar toe en likte haar over haar hoofd. ''Wat ben ik blij dat ik jou weer zie!'' zei ze blij.

Ook Mayumi en Riolu kwamen aangelopen. Mayumi had een paar krassen op haar lijfje en keek een beetje moe, maar toch zag je haar glimlach er duidelijk doorheen. Haar ogen werden groot. Pakjes! een hele berg pakjes! Alsof ineens al haar moeheid weg was, rende ze naar de berg toe en begon er doorheen te graven.

En toen kwam eindelijk Silverbreeze ook. Hij landde naast dustfire, en glimlachtte.
[verder wil ik niet, ik wil niet te lang posten O.o]

Bewonderend keek Shadow naar het pakje dat Evening gevonden had. Ze baande zich een weg door de pakjes, goed oplettend dat ze niet per ongeluk iets stuk maakte. Zonder erbij na te denken pakte ze het cadeautje van Evening af en ging ze ermee vandoor. "Als je hem wil moet je me pakken!" (Foutheid xD) riep ze vrolijk. Al snel zag ze dat het een stuk drukker werd. Iedereen kwam om een cadeautje te halen. Even keek ze rond, vergetend dat ze eigenlijk voor Evening vluchtte.

Een Noctowl zweefde met een mooie boog de boom in. Lief was ze niet geweest, eigenlijk. En toch wist ze dat er een pakje voor haar was. Met haar psygische krachten zocht ze naar een cadeautje met haar naam, en al snel vond ze hem. Met sierlijke letters was Lunaria op een pakje geschreven. Ze zette zich af en met een sierlijke boog landde ze op het pakje. Met haar scherpe klauwen scheurde ze het papier er al snel af. Aah, dooie Ratatta's, haar lievelings-snack. Met een tevreden uitdrukking op haar gezicht begon ze haar maaltje op te eten.

Wantrouwig keek Blue naar een pakje met haar naam. Was het wel veilig? Zat er geen Electrode ofzo in? Nee, daar was het te klein voor. Het was heel klein, eigenlijk. Wat zat er dan in? Fronsend scheurde ze een stukje van het papier af. Ze werd afgeleid door alle andere geluiden, en keek schichtig om zich heen. Iedereen was druk, maar.. was dat wel zo? Of zouden ze zo aanvallen? Blue pakte haar half geopende pakje op en sprong ermee naar een plekje waar niemand haar zou kunnen zien..

(Ik doe ff hetzelfde als Kimmie Ish leuk =D)

Met een zucht belandde Neptune, een van de Pokémon van PokéRPG, een Espeon in Pokémon City. Ze wist niet echt wat ze hier deed maar het kon haar verder ook niets schelen, ze wilde haar oude vrienden terug vinden, hoe dan ook. Het ook raar, een paar maanden geleden was er nog een erge conectie met Pokémon die hen en haar aanvielen. Maar zoiets kon ze zich amper herinneren. ''Eens kijken ,waar zullen ze zijn?'' Neptune zuchtte, het was stil, heel erg stil. Misschienw as het tijd om haar psychische krachten tot werking te krijgen? Neptune deed haar best, maar het enigst wat ze zag was het weer, zou het sneeuwen of onweren? Het kon haar niet veel schelen, maar ze wilde onderduiken voor een noodweer situatie. Snel ging ze verder, op dat moment zag ze een zwarte Raichu, een Ho-Oh een Buizel enzo staan. Daar ging ze heen, zouden zij haar nog herkennen. ''Hallo!'' Zei Neptune spontaan.

[jah, anders mot je de hele tijd wisselen van accounts en dubbelposten.]

Bewonderend keek Evening naar het cadeautje, en schudde hem heen en weer. Er klingelde iets kleins. Hij zag dat Shadow er aan kwam, en glimlachtte. Maar Shadow pakte de doos af! Evening grijnsde dom en rende achter haar aan. Hij deed een snelle aanval, en sprong over haar heen, en draaide zich om zodat hij nu tegenover de rennende Shadow stond, die daarna tegen hem aanbotste. Evening lachtte dom, en pakte het cadeautje weer terug. ''Allebij onze namen staan erop.. dus ik denk dat we hem samen moeten uitpakken,..'' zei Evening dom.

Dustfire glimlachtte naar Silverbreeze, en die glimlachtte weer terug. ''Gaat het weer goed met je?'' vroeg Silverbreeze. Dustfire knikte. ''Ja, met mij gaat het prima.'' Silverbreeze knuffelde haar. ''Daar ben ik blij om..'' Hij keek dom naar de cadeautjes.. ''Ik wacht wel nog even tot de anderen uitgepakt hebben.. k wil niet egoistisch lijken.. Dustfire keek hem dom aan. '''Nou, oke dan..'' Toen hoorde ze een stem achter zich. Ze draaide zich om en zag daar een Espeon staan. Eentje die ze nog nooit had gezien, maar Neptune zag er vriendelijk uit. ''Hallo daar..'' antwoordde Dustfire.

Voor Shadow antwoord kon geven op Evening's opmerking hoorde ze een stem van lang geleden. Fronsend draaide ze zich om, en daar zag ze Neptune. Ze grijnsde vriendelijk naar de oude bekende. Haar naam wist ze echter niet meer. Het was ook wel lang geleden, voor haar.. "Hallo," zei ze vriendelijk terug, waarna ze zich weer omdraaide naar Evening en hun cadeautje. "Nou, laten we het dan maar samen uitpakken.." zei ze, waarna ze Evening een likje gaf.
(Je hebt nu toestemming om te posten dat ik het samen met jou openmaak, ofzo xD)

Nu Blue de andere Pokémon niet zag maakte ze het pakje rustig open. Het bevatte een Soothe Bell. Even was Blue verbaasd en daarna zuchtte ze. Dit was van haar moeder, dat wist ze zeker. Ze bond het voorzichtig om haar nek. Het zou haar gelukkig moeten maken, maar dat lukte niet echt. Nu dacht ze aan vroeger, met haar moeder.. Een koud gevoel vulde haar. Het voelde alsof ze van binnenuit stierf, dood eng. Ze sloot haar ogen en toen het gevoel weg was zag ze een Gengar voor zich. Ze besloot niks te zeggen, in de hoop dat hij weg zou gaan. En inderdaad, hij zweefde weg alsof er niks gebeurd was.

Ook Shade bracht dus een bezoekje aan de boom met pakjes. Hij verwachtte niet dat er een cadeau voor hem was, dus bleef hij op een afstand toekijken. Na even goed rond gekeken te hebben snoof hij verveeld. Moest hij toch kijken of er iets voor hem was? Even keek hij naar wie er waren. Een gevoel van pure walging en haat door elkaar ging door hem heen toen zijn blik op Shadow viel, die Evening net op dat moest een likje gaf. Kerst, de tijd van vrede.. Hij zou niet aanvallen, dat zou zielig zijn.

Neptune zuchtte voorzichtig, de Raichu bleek haar duidelijk niet meer te herkennen, teminste, niet meer haar naam. Maar zei wist het nog al te goed. Zou ze blijven wachten of een andere keer terug komen? Neptune twijfelde, de meesten kende ze nog wel die hier stonden maar sommige waren voor haar een beetje nieuw, bleek het teminste. ''Als jullie niet gestoort willen worden tijdens kerst, begrijp ik dat best,'' Zei ze opluchtig. Neptune wist niet veel meer te zeggen, ze wilde niet dat iedereen haar raar aankeek, dus ze draai zich vlug om. ''Dus als dit het verkeerde tijdstip is, zou ik een andere keer terug moeten komen?'' Neptune zuchtte, wat zei ze allemaal? De meesten die ze hier kende waren haar vrienden, maar toch, ze kenden haar naam niet meer, ''Dus, wat denk jij-? Ze keek de zwarte Raichu aan, ''Shadow?'' Zei ze terwijl ze de zin snel afmaakte. Ze wachtte rustig op antwoord, of ze een andere keer terug moest komen of niet.....

Riolu
Met grote rode oogjes staarde Riolu naar de enorme kerstboom die voor hem stond. Alle Pokemon waren druk bezig met hun cadeautje uit te pakken en hadden een blije glimlach op hun gezicht. Riolu had nog nooit kerst gevierd, maar hij zag dat het een geweldig feest was. Iedereen was vrolijk en had de grootste lol. Met een brede grijns ging ook Riolu zoeken tussen de berg cadeau's. Al snel vond hij een blauwe pakje met een witte strik eromheen, aan de strik hing een naamkaartje met hierop: Riolu. Nieuwschierig begon Riolu het papier van het pakje eraf te scheuren. Er verscheen een klein wit doosje in zijn handen. Hij haalde de deksel eraf en wat hij er toen in zag liggen deden zijn oogjes groot worden.

Nouki
Blij stapte Nouki van Dustfire's rug af en gaf ze haar snel een knuffel bij wijze van bedankje. Een bekende stem deed haar omkijken en vervolgens haar staart druk doen kwispelen. Feathers, haar moeder, kwam aangerend en gaf haar een liefkozende lik over haar koppie. 'Ik jou ook!' zei Nouki blij en ze gaf haar moeder het bekende begroetingsritueel met veel knuffels en snuffellikjes. Nadat ze hier mee klaar was begon ze vrolijk om haar moeder heen te huppelen. 'Kom mam! cadeautjes! cadeautjes!' riep ze blij. Al snel racete ze naar de enorme kerstboom en ging ze nieuwschierig met haar zwarte neus tussen de berg pakjes, op zoek naar een cadeautje voor haar.

Evening knikte naar Shadow, en scheurde samen met haar voorzichtig het papier van het cadeautje af. Het was een doosje. Maar daar moest iets inzitten, want Evening had iets horen rammelen. Hij opende het doosje en zag wat erin zat, 2 kettingen met aan beiden een half hartje, die aan elkaar konden [die dingen zijn leuk xD] Hij gaf de ene aan Shadow, en de andere deed hij om zijn eigen nek. Hij lachtte vrolijk.

Feathers glimlachtte naar Nouki. ''Wat is het mooi hier, he?'' zei ze, terwijl ze om zich heen begon te kijken. Ze keek naar alle vrolijke pokemon. Zoiets had ze nog nooit gezien. ''Kom mam, cadeautjes! cadeautjes!'' riep haar dochter speels. Feather's oren gingen speels overeind staan. ''Je hebt gelijk, Nouki! laten we gaan kijken!'' zij rende ook de berg in, en deed hetzelfde als nouki.

Dustfire keek naar Neptune. ''Doe niet zo raar!'' riep ze haar toe. ''Natuurlijk kan je erbij komen! het is kerst, en kerst is voor iedereen!'' zei ze tegen haar. en hoopte dat ze terug kwam, want ze wou niet dat iemand verdrietig was met kerst.

Achi bleef naar het cadeautje kijken. Zou hij het uitpakken? Ja hij zou het gelijk doen. Hij keek aandachtig naar het cadeautje. Hij zette het even op de grond en haalde toen wat van de verpakking weg, en toen weer wat. Tot alles weg was. Achi keek bewonderend naar het item. Precies wat hij hebben wou. Het waren sleutels. Sleutels van een nieuwe huisje! Er zat een foto bij van het huisje. Ongeveer 3 verdiepingen hoog bij het Cyrstal Lake. [Kon niks verzinnen en omdat achi dakloos is =o]

Riolu
Met zijn blauwe handje pakte hij hetgene wat er in zijn pakje had gezet. Het doosje viel op de grond, maar Riolu had er geen aandacht naar. De hele wereld leek te verdwijnen, het enige wat hij nog zag was hetgene wat er in zijn hand lag. Het was een ketting, of eerlijk gezegd, een amulet. Het amulet was geopend en in de twee openingen zaten twee foto's. Twee foto's van twee Lucario. Onder elke foto was te tekst: Mum of Dad, in sierlijke letters geschreven. Aan het amulet hing een briefje. Snel pakte Riolu het en begon hij het te lezen;

Lieve Riolu,
Ik weet dat je bezig bent met de zoektocht naar je ouders en Aureon,
ook weet ik dat dit erg moeilijk is.
Daarom wil ik je dit geven, als een soort steun, het is van je ouders afkomstig.
Ik hoop dat je er blij mee bent en dat het je zal helpen.
Liefs,
de Kerstpokemon.

Een waterige blik verscheen in Riolu's oogjes, waren deze twee Lucario zijn ouders? Wat betekende het? Dat ze nog leefde? Riolu wist het niet. Maar één ding wist hij wel, dat hij van plan was het amulet nooit te verliezen. Met een scheef glimlachje hing Riolu het om zijn nek en klikte hij het dicht. Hij was de Kerstpokemon enorm dankbaar, het voelde een beetje alsof hij een deel van zijn ouders bij zich had. Het was een prettig gevoel, inderdaad een goede steun.

Nouki
'Mam! mam! mam!' riep de kleine growlithe blij 'Deze is voor jou!'. Met haar bek pakte ze de strik, die om het pakje heen zat, vat en liep ze ermee naar Feathers. 'Kijk maal, el staat op Fethels!' kon ze moeilijk uitbrengen aangezien ze het pakje vast had. Ze trippelde ermee naar haar moeder en legde het kwispelend voor haar poten. Haar helder blauwe ogen twinkelde van plezier, ze was nu al dol op Kerstmis!

Blue
Nu de gengar weg was en haar pakje was uitgepakt wou Blue kijken naar wat de andere Pokémon zoal kregen. Met de Soothe Bell om haar nek sprong ze voorzichtig uit haar schuilplaats. Ze vond een nieuwe plek waar ze iedereen kon zien en zelf niet opviel. Al snel zag ze Riolu, die ook iets om zijn nek bond. Maar, het was overduidelijk geen Soothe Bell. Even aarzelde Blue voor ze dan toch haar schuilplaats verliet en bij Riolu ging staan. "Hey, Riolu," zei ze zachtjes. Uit beleefdheid vroeg ze niet naar de ketting.

Shadow
Met glanzende oogjes pakte Shadow haar kettingkje van Evening over en deed ze hem om haar nek. "Ze zijn prachtig.." zei ze zachtjes. Opnieuw gaf ze Evening een likje, gevolgd door een dikke knuffel. Nu zou ze zoeken naar meer cadeautjes voor haar en haar lieve partner..

Lunaria
Met een vies geluid schrokte Lunaria het laatste stukje vlees op. Nog nagenietend liet ze haar krachten aan het werk en keek ze rustig naar wat de anderen hadden en kregen. Ze fronste toen ze een pakje voor Shade vond. Hij was niet bepaald lief geweest, dus waarom kreeg hij een cadeau? Desalniettemin (ofzo xd) vloog zeo omhoog en griste ze het pakje weg, om het vervolgens aan Shade te geven. Het was haar al opgevallen dat hij er was gekomen. Rustig vlog ze over hem heen en liet ze het pakje vallen. "Vrolijk kerstfeest," bromde ze, waarna ze uit het zicht verdween..

(Shade doe ik in mn volgende post xD)

Voor hem verscheen een Riolu. Een glimlach versheen op zijn gezicht, aangezien hij de Riolu herkende. Het was Blue. 'Hey Blue! Hoe is het met je?' klonken zijn woorden vriendelijk. Hij had haar nog niet zo lang geleden ontmoet in het muddy swamp, toen was ze nog maar net aangekomen in pokeRPG. Blue was naar Riolu's mening erg aardig, maar vrij schichtig. Dit kwam door haar verleden had ze verteld. Riolu had het niet erg gevonden, tenslotte was hij precies zo toen hij hier voor het eerst kwam. Hij herinnerde zich nog dat hij Amore had aangevallen, dat zou hij nu niet meer in zijn kop halen.

Hydruy

Hydruy sprong van een dak op een doos en keek naar de grote en ook nog eens mooie kerstboom. ''Wauw.'' zei hij. Hij liep naar de kerstboom en rende rond opzoek naar een cadeautje voor hem. Hij zag een grote doos. Hij keek erna en zag de H staan, hij ging wat verder naar links en zag dat het voor iemand anders bestemd was. Hij liep wat verder en zag zijn cadeautje. ''Jippie!'' zei hij hyper. Hij maakte het open en er zat een ketting in. Het kon worden geopend en er zat een plaatje in. Van zijn vader, moeder, broertje en hemzelf. ''Papa en mama.. En Daimyo.. Hoe? Hoe kan dit?'' zei hij. Hij was verbaasd, waar had de kerstpokémon dit gevonden? Er stond een brief bij.

''Lieve, lieve Hydruy.''
''We weten dat je famillie is gedood.''
''We hebben alles rondgesnuffelt en gezocht naar wat jij leuk zou vinden.''
''Ik vondt deze ketting en wist dat hij voor jou was, ik hoop dat je er blij mee zult zijn.''
''En niet heel je famillie is gedood, we hebben je broertje gevonden.''
''Hij is opweg naar PokeRPG.''
''De Kerstpokémon.''

Hydruy was erg vrolijk toen hij las dat hij nog een broertje had. Hij bekeek de ketting nog even en deed hem daarna om. ''Dit is mijn geluksketting..'' zei hij zacht. Hij ging zitten en keek naar de grote kerstboom.

Destriker

Destriker vloog rondjes om Pokémon City heen toen hij tegen een lantaarnpaal aan botste en gejuich hoorde en gelach. ''Het is kerst!'' zei hij in zichzelf. Hij rende even en ging daarna weer de lucht in en vloog naar de grote kerstboom. Hij zag al een groot cadeautje waarop stond: ''Destriker, voor jou.'' Destriker keek even en krasde het open. Er zat een ooglapje in. ''Vet gaaf!'' riep hij. Hij deed het ooglapje om een van zijn ogen. Het was doorzichtbaar en het zag er vet uit. ''Wauw..'' zei hij. Hij keek naar Hydruy die een ketting had gekregen. ''Ik hoop dat het leuk is..'' zei hij.

Dustfire keek nog steeds dom toe hoe iedereen zijn of haar cadeautjes uitpakte. De Espeon had nog niet geantwoord, en Dustfire verwachtte ook niet echt dat ze dat zou doen. Ondeugend keek ze Silverbreeze aan. ''Wij moeten ook nog uitpakken..'' zei ze vrolijk. Silverbreeze knikte, en meteen stormde Dustfire als een klein kind naar de boom toe. ''Ikke ikke ikke ikke!'' riep ze, en andere uitpakkende pokemon renden snel aan de kant voordat Dustfire tegen hun aan stormde. Dustfire zocht door de cadeautjes en vond er uiteindelijk een met de naam Dustfire erop geschreven. Met haar snavel scheurde ze het papier eraf, en vond een muts en een sjaal. Dustfire glimlachtte. ''Silver! kijk eens wat ik heb gekregen!''

Silverbreeze kwam dom aangelopen, en hij had ook al een muts op zijn kop en een sjaal om zijn nek gewikkeld. ''Blijkbaar wil de kerstpokemon niet dat we het koud krijgen!'' zei hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Dustfire knikte, deed haar sjaal om haar nek, en de muts op. Het gaf een lekker warm gevoel. Net wat ze nodig had. Dustfire keek rond de kerstboom, en snoof. De pakjes van Levy, Blitzy en Houndoom vielen erg op. Waarom waren ze niet gekomen om hun cadeautjes uit te pakken? Het zou vele verschillende redenen kunnen hebben, maar op een of andere manier had Dustfire hier een slecht gevoel over. Ze keek naar Silverbreeze. ''Kom mee...'' zei ze kort. Ze vloog op, en verdween richting het Magma terrain.

(Wss post ik deze post half afgemaakt, en maak ik hem later af. =3)
Shade fronste bij het zien van het cadeau dat hij van Lunaria kreeg. Dat hij überhaupt een cadeau had.. Hij maakte het open en fronste nog dieper. Er zat een doosje in.. Maar wat zou daar in zitten? Lichtelijk nieuwsgierig opende Shade het doosje en trof hij een papiertje aan. Hij wist het; geen nuttig cadeau. Nu hij toch niks beters te doen had pakte hij het papiertje en las hij het.

Shade,
Gooi het doosje niet meteen weg. Pas als je het geheim ontrafelt zul je je echte cadeau vinden. Het is waardevoller dan al het andere dat je ooit hebt gekregen, en je verdient het, ondanks je slechte daden.
Was getekend,
De Kerstpokémon.

Shade, die het doosje al bijna had laten vallen, trok een vreemd gezicht. Wat had dit te betekenen? Ach, het was vast niks goeds. Shade snoof zachtjes. Hij draaide zich om om weg te zweven, terug naar waar hij maar heen wou, toen plots..
(Dit gaat verder bij toen)

Shadow greep een cadeautje uit een stapel. Even dacht ze dat haar naam er op had gestaan, maar helaas. Zuchtend ging ze verder met haar zoektocht, terwijl ze af en toe omkeek of Evening er nog was. Als ze iets voor hem vond zou ze het bewaren en hem later geven.. ze grinnikte zachtjes en lette neit echt meer op waar ze heen ging. Even keek ze op uit de stapel om naar de andere Pokémon te kijken. Pas toen viel haar ook op een Gengar die haar verdacht bekend voor kwam: Shade. Maar wacht.. het was kerst, de tijd van vrede. Hij zou haar niet aanvallen, wist ze. "Shade!" riep Shadow zonder er verder nog bij na te denken. Ze sprong uit de berg cadeaus en rende richting haar grootste vijand. Ze zag hem omkijken en voelde een afschuwelijke woede, en wist dat hij hetzelfde voelde. "Shade, over toen ik die snotaap redde," zei Shadow haastig, "hij heeft me niet bedankt en me zelfs aangevallen. Het was totaal nutteloos, dus.." Shadow haalde diep adem. Ze kon niet geloven dat ze werkelijk ging zeggen wat ze zeggen ging. "Sorry." het was er uit voor ze er nog eens over na kon denken. Aan Shade's grijns was iets eigenaardigs. "Het maakt niet uit," zei hij, nog steeds eng grijnzend, "Hij is opnieuw gevangen, dus het was inderdaad nutteloos. Je hebt alleen jezelf in ernstig gevaar gebracht, en nu met doe groep van je.." Shade sloot zijn ogen en draaide zich om, voor Shadow nog iets kon zeggen. Zij bleef sprakeloos achter terwijl hij uit het zicht verdween..

(Jeej, toch af gekregen xD)

( Hydruy. Sorry, maar ik vind dat je me heel erg na doet O.o. De ketting, foto's van je ouders, het briefje en dat je een zoon bent van een koning en koningin. Heb je geen eigen inspiratie ofzo? >:[ )

Riolu merkte hetzelfde op als wat Dustfire zag. De cadeautjes van Blitzy, Houndoom en Levy lagen nog steeds onder een boom. Ze waren vast ergens mee bezig, dacht hij. Toch vond hij het best apart, vooral Levy en Blitzy waren van die types die waarschijnlijk dol waren op cadeautjes (xD). Riolu zag dat Dustfire en Silvebreeze opvlogen, waarom wist hij niet. Naja, hij besloot zich er maar niet mee te bemoeien. Met een blij glimlach wende hij zijn blik even naar het amulet dat om zijn nek hing, maar al snel keerde hij zich weer tot Blue, wachtend op haar reactie.

(Zow, ff op Blue posten. =3)
Blue grijnsde een beetje. "Wel goed," antwoordde ze op Riolu's vraag. Voor zover zij wist ging het nog even goed als toen in het moeras, waar ze Riolu voor het eerst had ontmoet. Ze keek wantrouwig om zich heen. Vanuit haar ooghoek zag ze een gedaante verdwijnen en ze wist bijna zeker dat het een Gengar was. Ze richtte haar blik op de plek waar de Gengar was geweest, maar zag alleen een grijze Raichu. Huh? Raichus waren toch oranje? Fronsend staarde Blue nog even naar de plek, waarna ze zich weer tot Riolu richtte. Hij had een erg mooi amulet om zijn nek hangen. "Heb je die gekregen?" vroeg ze, redelijk nieuwsgierig.

Riolu glimlachte 'mooi zo' zei hij blij. Hij merkte dat ze ergens naar keek en nieuwschierig volgde hij haar blik. Zo te zien had ze haar aandacht gericht op Shadow. Ze fronste en keek toen weer naar hem. Net toen Riolu iets wou zeggen vroeg ze naar zijn amulet. 'Ik..' zei hij en hij pakte met zijn blauwe handje het gedeelte waar de foto's in zaten. 'Ja, van de kerstpokemon' zei hij uiteindelijk. Hij likte het open en liet haar de twee foto's zien. 'Volgens zeggen zijn dit mijn ouders'. Toen hij over zijn ouders begon voelde hij even een lichtelijke steek in zijn hart. Snel kropte hij die weer weg en wende hij zijn blik weer terug naar Blue. 'Zoals ik je al eerder heb verteld, heb ik ze nooit gezien. Ik ben blij dat ik nu iets van ze bij me heb. Het voeld als een soort steun' vertelde hij zachtjes.