Mayumi liep door het zand van de woestijn. Hier was geen sneeuw. Er was hier geen teken van de winter. Alleen maar zand, en hitte.. Zelfs in de winter was het hier heet en droog. Mayumi likte haar tanden af. Ze had dorst.. maar ze had het ook te heet. Met haar dikke vacht hier door de woestijn heen lopen was niet slim van haar. Ze hijgde zich suf, terwijl ze niet eens had gerend, alleen gelopen. Toen ze een grote rots zag rende ze er naartoe en ging snel in de schaduw ervan liggen, om uit te hijgen..

(Ghehe droog XD Moet je dit lezen: ''Ze hijgde zich suf, terwijl ze niet eens had gerend, alleen gelopen'' En dan dit: ''Mayumi rende door het zand van de woestijn.'' XDXDXD En dan zeggen ze dat ik vaag ben )

Satoko was net beland in de woestijn. Hij had geen idee hoe heet het zou zijn en hoelang hij dit kon volhouden. Het was hartje winter, maar er lag zelfs geen klein streepje sneeuw op de grond in de Sandtomb Desert. Heel rustig liep hij door. Satoko besloot niet té ver te gaan van de bewoonde gebieden. Maar misschien kwam hij nog een pokémon tegen die hem misschien wel zou willen rondleiden. Hij was hier nog maar net nieuw. Dat was het probleem, hij wist de weg niet. Satoko hief z'n kop op en keek omhoog. Zijn bloedrode ogen glinsterden in de zon. Z'n vacht glansde. Als er nog een klein briesje wind was geweest, dan was het nog een beetje te houden in de eindeloze woestijn. Hij zuchtte en keek weer naar de grond, waar alleen een paar afgebrokkelde steentjes lagen.

Terwijl Mayumi aan het uithijgen was keek ze over de vlaktes. Niet echt boeiend. Zand en stenen, en af en toe een klein verlept plantje. Dit was echt een van de saaiste landschappen waar ze zich ooit in had bevonden. Maar gelukkig lag ze nu in de shaduw.. ze begon langzaam een beetje af te koelen. Zweetdruppeltjes gleden langs haar zwaard naar beneden. Mayumi sloot haar ogen en bleef daar een tijdje bewegingsloos liggen, totdat ze het geluid hoorde van voetstappen. Meteen stond ze op en keek om zich heen, en haar ogen gleden heen en weer en ze rustte daarna haar blik op Satoko, die nu vlak bij haar stond. Aha, nog een Absol. Orgineel. Maar waarom was hij hier? Absols hielden niet echt van hitte, en ze had wel verwacht dat ze de enige dombo was die hier rondliep. Maar daar had ze zich dus in vergist. Ookal was het haar eigen soort, ze bleef alert. Geen moment verloor ze de absol uit het oog, ze bleef haar ogen strak op hem gericht houden. ''En wie ben jij?'' vroeg ze ene beetje brommerig.

Satoko kreeg Mayumi in het vizier. Hij bleef koel en begon niet in alle blijdschap hyper te rennen. Met nette voetstapjes liep hij erheen en zag dat de Absol in de schaduw lag. Het ding had Satoko in de gaten en zelf begon hij ook in haar ogen te staren. ''En wie ben jij?'' hoorde hij haar een beetje brommen. ''Ik ben Satoko. Aangenaam.'' Zei hij met een kleine grijns op z'n gezicht en hij boog, alsof Mayumi de koningin was. Zijn zwaard glons in de zon terwijl hij boog. Satoko's vacht was nat van het zweet. Het stonk en hij verlangde naar het heerlijke koude water van het Crystal Meer. Daar was hij laatst nog geweest, en het was er beautifull. ''Zo..'' begon hij ook. ''En wie ben jij dan wel niet, Madame?'' vroeg hij beleefd maar ook opschepperig. Hij overdreef, en dat was duidelijk te zien. Naast hem lag een uitgedroogd stom plantje. En er was geen kans dat daar nog ook maar één druppel water in zat. Ookal had het geen nut, hij wou wat water. Met één beweging met z'n zwaard was het plantje in een flitsende beweging kapot gescheurd. Tot zijn teleurstelling zat er niks in. Hij sloof zich uit, en dat wist hij. Dit was gelijk een verkeerde indruk, als hij zo door bleef gaan dan veroverde hij geen enkele vrouw. ''Pff.. Wat ben ik toch erg.'' irriteerde hij in zichzelf. Hij zuchtte en ging zitten, wachtend op een reactie van de Absol die in de schaduw lag.

''Ik ben Satoko, aangenaam'' Antwoordde de Absol, en boog plechtig, alsof ze een soort koningin was. Mayumi grijnsde licht. Dat gevoel alsof ze belangrijk was, daar hield ze wel van. Het zwaard van de andere Absol glons fel in de zon en Mayumi hield haar poot voor haar ogen. Het boeide haar op dat moment niet dat het er erg onbeleefd uitzag. Toen Satoko weer normaal ging staan, en het niet meer recht in haar ogen scheen, zette ze haar poot weer op de grond. Mayumi trok haar neus even op toen ze zag dat Satoko's vacht nat en zweterig was. ''En wie ben jij dan wel niet, Madame?'' zei Satoko beleefd maar ook opschepperig. Mayumi keek hem eventjes raar aan. Waar was ie mee bezig? Hij kende haar niet eens, maar toch deed hij zo beleefd? Hmpf.. het zal wel. Mayumi krastte met haar klauwen in het zand. ''Ik heet.. Mayumi...'' Antwoordde ze langzaam en zacht, haast fluisterend. Satoko hakte een plant door de midden. Mayumi zuchtte. Wist hij dan niet dat er alleen in cactussen een goede hoeveelheid vocht zat? Ze keek toe hoe Satoko ging zitten, maar ze bleef zelf staan. ''Zeg..'' zei ze bot tegen hem. ''Wat doe jij hier eigenlijk?.. hmm?'' zei ze, en staarde hem aan.

''Zo.. dus je heet Mayumi.'' mompelde hij. ''Je bent een mooi vrouwtje, de mooiste die ik tot nu toe heb gezien in dit afgrijselijke gebied. En wat ik hier doe? Ik ben hier om u te dienen, mevrouw. En dat allemaal, zonder fooi.'' Hij grijnsde breed. Hij was een nette mannelijke pokémon, tot in de kleinste details aan toe. Heel langzaam liep hij naar Mayumi toe. Hij wou ook graag in de schaduw liggen. Daar was de hitte tenslotte nog een heel klein beetje te harden.

*inspiloos*

''Zo.. dus je heet Mayumi.'' mompelde de andere Absol. Mayumi snoof, maar knikte daarna bevestigend. Satoko zei dat ze een mooi vrouwtje was, de mooiste die hij tot nu toe had gezien. Mayumi glimlachtte even. ''Dankjewel, Satoko..'' zei ze tegen hem met een zwoele stem. Ze likte een paar keer aan haar vacht, en keek daarna rond. Satoko zei ook nog dat hij hier was om haar te dienen, en even keek Mayumi hem heel raar aan. ''Doe normaal man..'' zei ze met een grijns op haar gezicht, waardoor haar tandjes zichtbaar werden. Ze keek naar de zon die onder ging. Het zou niet lang meer duren voordat ze hier wegkonden.

Satoko zag Mayumi kijken naar de zon. Hij draaide zich om en keek er ook naar, het ging heel langzaam onder. Z'n kop draaide hij weer om naar de Absol en kwam dichterbij.
Heel voorzichtig ging hij naar haar toe en probeerde haar vacht te likken. Het was lekker zacht en warm, door de zon. Heel langzaam ging hij met z'n tong naar de nek van Mayumi. Hij wachtte op een reactie. Hij hoopte dat het geen negatieve was.

(Oke, vage post? XD)

[ja maar jij bent gewoon vaag, en een aanrander xD]

Mayumi snoof even. Ze wist dat het in de woestijn s'nachts ineens zo koud kon worden dat het ging vriezen. Lekker, spookte door haar hoofd. En dat was waar. Hoera voor haar dikke vacht. Behalve dan als het zomer werd. Nouja, als je geluk had kreeg je een zomervacht, en anders moest je de hele tijd frisse gebieden of grotten opzoeken. Ze grijnsde even en keek voor zich uit, tot ze iets over haar vacht voelde bewegen. Ze stopte met ademen, en zweeg, maar keek niet om. Tot ze ineens zijn tong in haar nek voelde. Er ging een hele rilling door haar lijf heen. Wat moest ze doen? Moest ze streng terug reageren, en zeggen dat hij dat niet zomaar kon doen? Mayumi dacht snel na. Of zou ze zichzelf een keer helemaal laten gaan? Doen alsof het niets boeide, alsof ze geen zorgen had. Ja, daar had ze zin in. Ze moest ook eens ergens van genieten. Mayumi draaide haar kop om naar Satoko. Maar in plaats van boos tegen hem te doen, of verward, pakte hem recht op zijn bek. Dat deed ze zo ruig dat zij samen met Satoko op de grond viel, maar dat maakte haar niet uit. Ze klampte haar poten om Satoko heen, en wurmde haar tong in zijn mond. Ze hoorde haar zwaard langs die van Satoko slijpen. Ze wist niet waarom ze dit deed, misschien miste ze het om een partner te hebben, om liefde te voelen. Maar het voelde goed.

Satoko wist en kon niks zeggen. Hij had niet verwacht dat Mayumi zo zou reageren. Het boeide hem ook niet zoveel. Ze vielen samen op de grond. Hij had het heet, ookal wist hij niet waarvan. Misschien wel van Mayumi. Hij hoorde en voelde zijn zwaard tegen die van Mayumi aan slijpen. Het was een lekker geluid en Mayumi had een lekkere zachte tong. Hij was verliefd.. Hij haatte de liefde. Maar dit kon nog wel eens verandering brengen in zijn leven. Hij voelde op zijn rug de zon steeds minder heet worden. Dat gaf een teken dat de zon onderging. Zijn hart bonkte ongelofelijk hard, alsof er een bidoof met zijn hart aan het spelen was. Hij had het nog steeds ongelofelijk heet, ookal was de zon al aan het onder gaan. Zijn hart kon niet stoppen met bloed te pompen...

Wanneer de avond was gevallen was het al pittig koud. Heel rustig lag hij te slapen vlak naast Mayumi. Hij had het nog nooit zo fijn gehad. Die gevoelens waren zo liefdevol voor haar. Dit was de eerste keer dat hij échte liefde voelde voor een andere pokémon. Satoko was niet zo diep in slaap. Af en toe hoorde hij een kleine noctowlroep ver vandaan roepen. Hij opende zijn ogen. Lekker zacht lag hij tegen de andere Absol aan. Hij had het warm, ookal was het inmiddels al aan het vriezen. Daarvoor had hij een wintervacht. Satoko draaide z'n nek voorzichtig om, om Mayumi niet wakker te maken voor als ze sliep, en keek naar Mayumi. Heel beeldschoon lag ze erbij, het was stralend..

Mayumi lag na die heerlijke hete avond heerlijk in slaap te dromen over die avond. Ze glimlachtte en draaide zachtjes in haar slaap toen ze aan Satoko dacht. De kou maakte niet uit, ze voelde niet eens een beetje kou door haar lekkere dikke vacht. Het was alsof ze gewoon ergens binnen lag, lekker warm. Haar droom stopte ineens abrupt, en ze opende zachtjes een voor een haar ogen, en zag meteen wie er die hele nacht bij haar had gelegen, Satoko. Ze glimlachte lief naar hem, en plukte wat aan het haar op zijn borst. Ze was nog te moe of te lui om op te staan, en ze rekte zich gapend uit, en plofte daarna weer in elkaar. Ze had best wel spierpijn. Ze giechelde luid. ‘’Gister was me het avondje wel he?’’ giechelde ze dom verder. Daarna stopte ze met giechelen, en staarde even voor zich uit. Barst, ze wist niks te zeggen. Ze wachtte wel tot Satoko iets zei.

(Godver, ik wil niet te kut overkomen met Satoko. En ook niet te overdrijverig)

Satoko schrok eventjes toen hij zag dat ze wakker werd en bloosde. Zijn wangetjes waren knalrood. ''Gister was me het avondje wel he?'' hoorde hij Mayumi dom giechelen. ''Ehh.. ja.'' zei hij verlegen. Shit, had hij het nou gedaan? Hij realiseerde zich eventjes dat dit z'n eerste keer was. Dat hij voor het eerst z'n geslachtsdeel in een ander had gepusht en gedouwt. Ook hij rekte zich uit toen hij Mayumi dit zag doen. Mijn oogjes knipperde hij moe en hij had echt flinke spierpijn. Zo'n harde ondergrond was hij niet gewend. Hij had liever een zacht bedje van bladeren en nog een boom die boven hem hing zodat hij droog bleef voor als het regende. Satoko had dorst gekregen van de droge woestijn. Als hij alleen maar aan zand dacht, kon hij niet snel genoeg lopen voor een klein beetje water. ''Ehhm.. zullen we samen naar 'The wild Rivers'? Ik heb namelijk dorst gekregen van deze zandbak.'' vroeg hij verlegen en nieuwsgierig. Hij hoopte natuurlijk geen 'kut' reactie terug te krijgen, want dan voelde hij zich weer ondergedompeld.

[wtf.]

''Ehhm.. zullen we samen naar 'The wild Rivers'? Ik heb namelijk dorst gekregen van deze zandbak.'' Zei Satoko tegen haar. Mayumi stond met een rustig tempo'tje op en keek hem breed glimlachend aan. ''Dat vind ik een goed idee..'' Antwoordde ze tegen hem. Ze schudde het gortdroge woestijnzand uit haar vacht. ''Ik heb namelijk ook best wel dorst. En dit is een kudgebied. Alleen maar zand, stenen en af een toe een klein miezerig plantje, dus ik heb het hier wel weer gezien..'' zei ze er nog achter aan. Ze richtte haar kop in de richting waar ze vandaan was gekomen. Ze stapte een paar passen naar voren toe. Daarna keek ze achterom, naar Satoko. ''Deze kant op, Satoko..'' zei ze en keek hem verleidelijk en speels aan. Daarna rende ze naar voren. Ook al was die nacht erg wild, het laatste restje van de tijd die ze hadden waarin ze geslapen had had haar de energie gegeven die ze nu voor de terugreis nodig had. Ze voelde zich verrassend fris en energievol. Vol trots dat de de weg nog wist rende ze voor Satoko uit, op weg naar de Wild rivers. xD

-topic uit.