Arathorn baande vermoeid zijn weg naar het crystal lake. Zijn poten sleepte hem voort en hij kon amper nog vooruit komen. Hij wankelde een beetje en probeerde zijn ogen open te houden. Uiteindelijk kwam de rustgevende blauwe gloed van het meer hem tegemoet. Arathorn zakte aan de uitmonding van het meer door zijn poten en bleef uitgeput liggen. Hij had een lange reis achter de rug gehad. Een zware reis. Langzaam en voor een paar tellen sloot Arathorn zijn ogen. Meteen schoten die weer open toen hij iets hoorde. Alert speurde Arathorn de omgeving af. Op zoek naar iets dat er wellicht niet thuis hoorde.

Aan de andere kant van het meertje stond Mayumi Arathorn te bespoineren. Hmm.. nog een Absol. Waar kwamen haar soortgenoten nou ineens vandaan? Tot nu toe had ze in haar hele tijd in pokerpg niet een Absol gezien, en nou had ze er al twee gezien op één dag. Mayumi zag dat de Absol vermoeid was, en ze verwachtte dat hij zo vermoeid was dat hij haar niet zou opmerken, dus kwam ze langzaam dichterbij door door de bosjes te sluipen. Maar dat had ze verkeerd gedacht. Toen ze per ongeluk op een berg takjes stapte, hoorde de andere Absol het gekraak en keek hij alert rond. Mayumi grijnsde. Ze wist dat de Absol haar toch wel zou vinden, dus kwam ze nonchalant de bosjes uitlopen. ''Why helleuw...'' zei ze met een droog stemmetje.

Arathorn ontspande zich iets toen hij zag dat zijn besluiper, of in dit geval besluipster een andere Absol was. De moeite om op te staan deed hij niet. Daar had hij simpelweg de kracht niet meer voor. ''Hallo'' antwoordde hij kalm met zijn bekende zware stem. Toch klonk die eens zo vertrouwde stem na die eeuwige stilte zo vervreemd. Alsof hij niet meer bij Arathorn hoorde. Hij bleef de andere Absol voor hem aankijken. ''Wie ben jij, als ik vragen mag?'' vroeg hij kalm maar in zijn stem was duidelijk vermoeidheid te herkennen al probeerde Arathorn dat nog zo te verbergen. Het was ook niet moeilijk aan hem te zien dat hij vermoeid was. Vooral omdat hij er als een zoutzak bij lag.

''Hallo'' antwoordde de andere Absol kalm, terwijl hij nog op de grond lag. Mayumi trok een wenkbrauw op, maar liet die na een tijdje weer zakken toen de andere Absol haar vroeg wie ze was. Mayumi zuchtte met een kleine glimlach. ''Wie ik ben?... Ik ben Mayumi..'' ze knikte kort uit beleefdheid, want ze had het gevoel dat deze Absol wijs was. Mayumi hield even haar kop schuin. ''En wie ben jij ,als ik vragen mag? je hebt vast lang gereisd.. anders zou je er niet op deze manier bijliggen, haha!'' Zei Mayumi vrolijk.

Arathorn glimlachte even licht. Op de een of andere manier was de vrolijkheid van de Absol die zich als Mayumi had voorgestelt aanstekelijk. ''Mijn naam is Arathorn. Ik heb inderdaad een lange reis achter de rug. Dus een beetje gezelschap kan geen kwaad'' grijnsde hij. Hij legde even een poot in het water. Het water uit het meer voelde koel aan en was zo helder dat je de kristallen op de bodem bijna kon tellen. Af en toe zwom er dan een water pokemon voorbij waardoor je de tel weer kwijtraakte.

De andere Absol glimlachtte naar haar, en in haar vrolijke bui kon Mayumi het niet laten om breed terug te glimlachen. Toen hij begon te praten verdween haar vrolijkheid van haar gezicht, maar enkel om zich goed te kunnen concentreren op wat Arathorn zei. Ze had het goed, hij had een lange reis achter de rug. En zijn naam was.. Arathorn. Net als haar naam niet veel vorkwam, had Arathorn ook een best speciale naam. Ze had het iniedergeval nog nooit eerder gehoord. Arathorn legde zijn poot in het water, waarna Mayumi even rilde. Het meer was nog niet helemaal dichtgevroren , maar koud was het wel. ''Welkom hier in Pokerpg... of ben je hier al eens geweest?'' vroeg Mayumi nieuwsgierig.