Op een koude zondagmorgen werd Levy wakker in zijn huis. Hij wist het niet. Hij wist niet wat hij vandaag zou doen. Levy stond op, en keek rond. “Tja..Een dag net als andere dagen..” Levy keek naar een ouwe boekenkast in zijn huis. “Ach, ik moet wat te doen hebben vandaag..” Zei Levy terwijl hij een boek uit de kast pakte. “Even zien..” Levy snoof het stof van sommigen boeken eraf. “Deze lijkt me wel goed!” Riep Levy blij. Levy sloeg het boek open, en ging aan tafel zitten. “Cool, foto’s!” Levy keek naar de foto’s. Levy blies het stof van de foto’s en keek nog eens goed. “Het verleden..Voordat ik geboren werd!” Zei Levy opgewekt. Na een half uurtje in het boek gekeken te hebben wist Levy het. “Ik weet wat ik ga doen vandaag..” Levy grinnikte en legde het boek weer in de kast. Levy rende naar de deur toe, en sloot hem achter zich.

Eenmaal aangekomen keek levy verbaasd rond. “Waar moet ik beginnen..” zei levy. Opeens hoorde Levy zijn maag knorren. “Dat is waar.. ik heb nog niet gegeten!” Levy keek nog eens rond, en zag een restaurant. “Hmmn…” Het water druipte Levy uit de mond. “Daar ga ik eten..” Zei Levy blij. Levy liep op het restaurant af, en ging binnen. Levy ging keurig en net aan een tafeltje zitten, wat hij normaal niet deed. Levy keek op de menukaart. “Yum Yum! Ze hebben bananentaart!” Zei Levy. “Oberrr..!” Riep Levy. Levy wachtte op de ober. “Duurt lang zeg..” Zuchtte Levy. Toen kwam de ober tevoorschijn. “Wat mag het zijn?” Vroeg een swalot, die de ober mocht voorstellen. “Eh..doe mij maar een grote porsie bananentaart en een blikje cola!” Zei Levy tegen de swalot. “Wat u wenst..” Zei de swalot. De swalot kroop naar de keuken. “Was ik al bijna vergeten waarom ik in de stad was..” Zei Levy. Na even gewacht te hebben kwam de swalot terug. “Helaas, onze voorraad bananentaart is op, ik heb alleen een blikje cola voor u..” Zei de swalot. Levy nam het teleurgesteld aan. “Weet u het zeker..?” Zuchtte Levy. De swalot knikte. “Ik weet het zeker, sorry mijnheer..” Begon de swalot. “Gisteravond is ons restaurant bestolen, de helft van ons eten is weg!” Zei de swalot. Levy luisterde aandachtig. “Dat is raar, wie doet nou zoiets?” Vroeg Levy op een ongemakkelijke toon. “Dat weten we niet, de magnezone politie office is al opzoek naar deze bandiet..” Zuchtte de swalot. “Oké, dan weet ik genoeg..” Zei Levy. “Het is beter dat ik me hier niet mee bemoei, en gewoon hetgeen volg waar ik naar opzoek ben..” Zei Levy. Levy liep het restaurant uit, met alle honger die levy eerst ook had.

“Hé..waar nu heen..” Zuchtte Levy. Levy keek opnieuw rond. Het enige wat levy zag was een paal met wanted briefjes en briefjes van pokémon die vermist waren. “Hmmn..Hmmn..” Levy keek goed naar de briefjes. “Professor Chan verdwenen. Professor chan was bezig met een machine tussen het verleden en het heden in.” Las Levy voor. “Dat is eigenlijk iets wat ik zoek..maar het zal me toch niet lukken om hem te vinden..” Zuchtte Levy. “Maar..Ik kan het altijd proberen!” Levy pakte het briefje van de paal en keek rond. “Via het hoogste gebouw van de stad zal ik vast wat vinden..” Levy knikte en rende door de stad. Uiteindelijk vond Levy een heel groot gebouw, dat precies hoog genoeg was om te zoeken. “Hier begin ik!” Levy ging enthousiast het gebouw binnen. Na een paar trappen gehad te hebben stopte Levy. “Dit is..moeilijker..dan ik dacht..” hijgde Levy. “Maar ik moet volhouden!” Levy rende alsmaar door, door en door. Na een lange weg naar boven kwam Levy aan bij de top. “Hier is het!” Zei levy blij. Opeens klonk er een bel achter hem. “Een lift..” Levy keek boos naar de lift. “Had ik ook wel kunnen bedenken..” Bromde Levy. Levy stapte naar het dak toe, en bekeek de stad. “Waar zal ik beginnen!?” Levy keek of hij wat speciaals zag. Opeens zag hij politiesirenes van de magnezone politie office. “Daarheen!” Levy keek omlaag. “Hoe kom ik daar zo snel..” Zei levy die niet kon wachten. Opeens zag Levy een drifblim vliegen. “Dat had ik nodig! Precies op tijd!” Levy klemde zich vast aan de drifblim. “Sorry dat ik stoor, maar wilt u me naar die sirenes daar vliegen?” Zei levy doodgewoon. De drifblim knikte of hij geen keuze had. De drifblim landde bij de sirenes. Levy sprong naar beneden en zwaaide nog naar de drifblim. “Doei!” Riep Levy nog. Toen de drifblim uit het zich was verdwenen keerde levy zich naar de sirenes. “Wat is hier aan de hand?” Vroeg Levy aan een magnemite. “Bzzzt! De bibliotheek is beroofd! Alle technische boeken en handleidingen zijn verdwenen! Bzzzt!” Zei de magnemite. “Wat raar..” mompelde Levy. “Net of iemand iets klaarmaakt om ergens iets te doen..ergens naar toe te reizen..” Mompelde Levy nog een keer. Opeens kreeg de magnemite iets te horen van de mede politie. “Ja?! Oké! “ Zei de magnemite. “Bzzzt! We weten hoe de bandieten er uit zien! Bzzzt!” Zei de magnemite. “Oké, dan kunnen we ze vinden..” In een smalle gang was een schaduw te zien. Levy keek om, en zag de schaduw. “Hé..” Levy werd een beetje duizelig. De schaduw verdween, en levy kwam weer bij. “Dat was raar..” Mompelde Levy. “Naja..ik zie vanavond wel hoe de bandieten er uitzien, en dan zie ik morgen wat ik er verder mee doe..” Zei Levy. Levy liep rustig en kalm naar zijn huis toe.

Toen het avond werd ging Levy voor de tv zitten. “Nu zullen we zien wat het nieuws ons te melden heeft!” Zei levy. Levy zette de tv aan. “En dan hier het nieuws van 20:00!” Zei de presentator. “Allereerst hebben we een belangrijke mededeling! In pokécity zijn de laatste paar dagen veel berovingen geweest en diefstallen! De daders zijn als volgt:” zei de presentator terwijl hij een paar afbeeldingen liet zien van de dieven. “Er is niet veel over bekend, maar de politie doet er alles aan om ze te vinden, en op te sluiten!” Zei de presentator. Levy zette de tv uit. “Ik weet genoeg, ik ga morgen met mijn onderzoek verder..” Zei levy. Levy stapte naar zijn bed toe, en viel in slaap. Diepe diepe slaap..

Midden in de nacht, zag je wat schaduwen rond Levy’s huis. “Geen pottenkijkers, hij is al te ver met zijn onderzoek..” Gniffelde een zwart gedaante. Het zwarte gedaante klikte het raam open bij Levy’s kamer, en glipte binnen. Het zwarte gedaante pakte Levy op, stopte hem in een zak en vervolgens ging hij weer door het raam. “Het zal hem leren..” Gniffelde het zwarte gedaante. De anderen schaduwen knikten en liepen weg. Het raam was gesloten, en het leek of er niets gebeurd was..

Toen het morgen was, opende Levy zijn ogen. Levy rekte zich uit, en keek rond. “Wat is alles..wazig..” Levy klonk nogal moe. “Heb ik slecht geslapen ofzo..” Levy keek nog eens om zich heen. “Whááát?!?!” Levy sprong op en keek rond. “Ik..ik..ben gevangen..” Levy slikte. “H-hoe kan dat..?” Levy keek verbaasd naar wat er om hem heen was gebeurd. “Onze gevangenen is wakker..” Bromde een stem. “Wat..ik?” Levy keek naar waar het geluid vandaan kwam. “Jazeker jongen..” Zei een kille stem. “Je bent gevangen, en je zult niet ontsnappen! Dit..dit..word je dood” Zei de kille stem nog. “Mijn dood..?” Vroeg Levy. Ondertussen rolde er een traan over Levy zijn wang. “Nee..dat mag niet!” Levy keek naar de tralies, en begon er aan te trekken. “het is een droom..het is een droom…” Zei levy. Levy kneep zichzelf. “Of toch niet..” Zei Levy. “Maar..geen zorgen, ik kom hier wel uit..!” Levy deed zijn focus slag op de tralies. “Te sterk..” Zuchtte levy. “Hoe dan ook, dan zal ik maar moeten wachten..” Zuchtte Levy diep teleurgesteld. Na een paar minuten wist Levy het niet meer, hij wist niet meer wat hij moest doen. Wachten was het enige..of toch niet? Levy keek naar de muur, en ging er bij staan met zijn oor tegen de muur geklemd. Levy begon af te luisteren. “Vanmiddag vertrekken we baas!” klonk een zware stem. Levy dacht na. “Waarheen dan..?” Mompelde Levy. Levy wist dat de ontvoerders spullen bij zich hadden om een hele lange reis te maken. Opeens werd de deur bij de tralies opengetrokken, en er werd op Levy gericht met een verdovingspistool. Raak. Levy viel neer, en werd in een kist gestopt.

Uiteindelijk, een eindje verderop werd de kist opengemaakt. Levy viel er duizelig uit. “Waar ben ik nu weer..?” Vroeg levy. “Je bent aan het eind van je leven..” Grinnikte een van de ontvoerders. Hij schopte Levy in een tank waar gaatjes in gesneden waren. In de gaatjes kon water doorheen gaan. “Nee! Alsjeblieft!” Riep Levy nog. Er werd een deksel op de tank gedaan, en de tank viel van een cliff, in het water. “Over een paar minuten ben ik verdronken..” Zei Levy zielig. Levy keek om zich heen. Was er dan niets wat Levy nog kon doen? “Moet..doorzetten..” Levy veegde een traan af van zijn wang. “Hoe dieper ik zink, hoe minder kans er nog dat ik dit overleef!” Riep Levy. “FOCUS SLAG!!” Riep Levy. Levy laadde een krachtige focus slag en mepte tegen de tank. Er was een gat ontstaan, en er kwam nog meer water in de tank. “Hier kan ik niet doorheen...” Zuchtte Levy. “Nog een keer!” Riep Levy. Levy mepte nog een keer. “Bijna..” Zei Levy terwijl hij op zijn lip beet. Levy sloeg voor de laatste keer in de tank. “En nu snel wegwezen!” Riep Levy. Levy zwom uit de tank, en keek naar boven terwijl hij verder en verder zwom. Opeens zag Levy nog een tank langs die van hem. “Blijkbaar nog iemand die ze willen laten verdrinken!” Slikte Levy. Levy keek naar boven. “Ik waag het erop!” Levy zwom naar de andere tank en greep het vast. Levy begon zo hard mogelijk te meppen als hij kon. “Open!” Riep Levy. Levy mepte voor de laatste keer tegen de andere tank aan. He gat in de tank was nu groot genoeg. Levy keek in de tank. Er zat Luxio in. Levy pakte de luxio met de staart beet, en zwom zo snel als hij kon naar het oppervlak ‘Dit haal ik niet..’ Dacht Levy. Levy zijn adem was bijna op, maar net op het nippertje kwam Levy met zijn hoofd uit het water om adem te happen. Levy zwom met de luxio naar het strand.

Eenmaal aangekomen stompte Levy in de buik van de luxio zodat het water uit de luxio kwam. “Wakker worden..” Zei levy zacht. De luxio opende zijn ogen en keek naar Levy. “Snel..moet snel zijn..” Proestte de luxio. Levy keek naar de luxio. “Waarvoor?” Probeerde Levy. “Ze gaan..naar..het verleden..” Proestte de luxio. “Het verleden..?” Levy dacht even na. “Professor Chan verdwenen..” zei levy zacht. “Argh! Dat zijn dus de ontvoerders van professor chan..” Zei levy. De luxio knikte. “En ik ga ze tegenhouden..” Zei de luxio, en hij stond op. “Wat een doorzettingsvermogen..” Zei Levy dom. “Het is nu of nooit! Kom mee!” Riep de luxio. “Oké! Op naar de ontvoerders!” Zei levy. De luxio knikte weer. “Trouwens..mijn naam is Levy” Zei Levy. “Mijn naam is Tiko” Zei Tiko. Levy knikte. “Kom..” Zei levy. Levy verzette een stap. “Wacht..waar zijn de ontvoerders heen?!” Riep Levy. “Ik weet het wel!” Zei Tiko. “Ze zijn over de zee gegaan, naar dat eiland verderop, daar kan het portaal naar het verleden gemaakt worden..” Zei tiko. “Oké, dan gaan we daar heen!” Zei Levy. Levy keek naar het strand waar ze stonden. “We zijn nog steeds onderaan de cliff..” Zuchtte Levy. “Dat maakt niet uit!” Zei Tiko. “Kijk in de verte!” Riep Tiko. Levy keek in de verte. “Wat is dat?” Vroeg Levy aan Tiko. “Dat is een schip!” Riep Tiko. “Misschien mogen we mee..” Zei Tiko blij. “Kan..” Zei Levy. Levy wist het niet zeker, maar hij kon het er altijd op wagen. “Kom..” Zei Tiko. Tiko rende het strand af, naar de haven van pokecity. Levy rende Tiko maar achterna..

Na een eindje gerend te hebben kwamen Levy en Tiko in de haven aan. “Hier is het!” Zei tiko opgelucht. “En het schip zet nu aan bij de haven!” Zei Tiko blij. “Oké, dan gaat het ons misschien nog lukken ook!” Zei levy. Samen renden ze naar het schip. “Kijk daar is de kapitein!” Levy wees naar de kapitein. Levy rende het dek op en trok aan de kapitein zijn cape. “Arr!” Probeerde levy. De kapitein keek raar naar Levy. “Kan ik je helpen?” Vroeg de kapitein dom. “Ehh..ja” Zei Levy blozend. “Waarmee?” Vroeg de kapitein. “Nou zie je..mijn vriend en ik willen graag naar dat eiland, verderop..” Zei levy. De kapitein keek raar naar Levy. “Weet je zeker dat je naar dat eiland wilt?” De kapitein wees naar het eiland wat Levy bedoelde. “Ja, ik weet het zeker.” Zei Levy. De kapitein knikte. “Dappere kerels..” Zei de kapitein terwijl hij even wegliep. Tiko ging bij Levy staan. “En? Is het gelukt?” Vroeg Tiko. “Ja, maar de kapitein deed een beetje raar over dat eiland..” Zei Levy. “Hoezo?” Vroeg Tiko. “Nou, hij klonk nogal zenuwachtig en hij moest zeker weten dat we naar dat ene eiland moesten..” Zei levy. Tiko knikte. “Niks ergs! We gaan er gewoon heen, hoe dan ook!” Zei Tiko. “Naja..oké..” Overweegde Levy.

Niet veel later gaf de kapitein het sein om te vertrekken. Het schip vertrok weer uit de haven, en de kapitein gaf koers naar het eiland waar Levy en Tiko heen wilden. Levy liep op het dek. “Wat een rare dag..” Zei Levy. “Ik snap het nog steeds niet echt..” Zei levy. “Waarvoor zouden ze naar het verleden willen?” Vroeg Levy aan zichzelf. Opeens kwam Tiko aanrennen. “Levy! We zijn er bijna!” Riep Tiko. Levy zuchtte en keek naar het eiland waar ze heen wilden. “Het ziet er..donker uit..” Zei Levy op een bibberende toon. “Wat zou de kapitein wel niet gehoord hebben over dat eiland, zeg..” Zuchtte Levy. “Maar, nu we er bijna zijn ga ik niet opgeven!” Levy verzamelde wat moed, en wachtte tot ze het eiland hadden bereikt. Na een paar kleine seconden was het schip aan wal. “Zo! Daar zijn we!” Zei Levy. “Kom tiko!” Riep Levy. Levy sprong van het schip af, en tiko er achteraan. “Goeie reis!” Riep Levy tegen de kapitein terwijl hij wegvaarde met zijn schip.

“We zijn er..” Zei Tiko blij. Tiko keek rond. Het eiland zag er raar uit, maar op een of andere manier ook best wel prachtig. “Kom, we verkennen het eiland” Zei Levy. “Ja! Opzoek naar de tempel waar je het verleden kunt doorkruisen!” Riep Tiko. Levy knikte. Het avontuur begon nu pas echt. “Wat zouden hier voor pokémon leven..” Zei Levy die zich liet verwonderen door de landschappen om zich heen. “Zouden we de tempel voor vanavond vinden?” Vroeg Levy aan Tiko. “Ehm..weet ik niet..” Zei Tiko. Levy en tiko liepen verder. “Waren we hier niet al eerder geweest?” Zuchtte Levy. Levy keek naar de ondergaande zon. “We lopen rondjes, en het is al bijna avond..” Zuchtte Levy. “Nog een beetje doorlopen, het is nog niet donker genoeg om te stoppen!” Zei tiko. Na nog een paar rondjes gelopen te hebben was het avond. Levy keek naar Tiko. “Eigenwijs..héél eigenwijs!” Riep Levy tegen tiko. “Ehh..naja oké..” Zei Tiko. Tiko plukte wat bladeren, en gebruikte het als een bed. Levy deed hetzelfde. “Oké, het is nacht..” Zei Levy. Levy keek naar het kampvuur wat nog gesprokkeld was. “Zouden we de tempel vinden..?” Vroeg Levy aan Tiko. “Tuurlijk..maar eerst slapen!” Zei Tiko. Tiko gaapte, en viel in slaap. Levy bleef nog even wakker. “Ik kan denk ik niet slapen..” Zuchtte Levy. “Wat als de ontvoerders iets met het verleden veranderen?” Vroeg Levy zacht in zichzelf. Levy was radeloos. Maar er was wel een ding zeker. De kapitein had gelijk. Levy had de kriebels gekregen van dit eiland. Het eiland was een vage mistige plek, waar je de hele tijd rondjes loopt.. “Ik haat mysteries die ik niet kan oplossen..” Zuchtte Levy geïrriteerd. “Maarja..” Levy keek naar Tiko. “Het is beter dat ik morgen fit genoeg ben om samen met Tiko de tempel te gaan zoeken..” Zei Levy. “Slapen dus..” zei Levy halfslapend. Levy gaapte nog een keer, en viel toen in slaap. Het was nu nacht. De wind ruiste langs de bomen af, en er klonken akelige geluiden. Levy probeerde te slapen, hopend dat het snel ochtend werd..

De zon kwam op, en het werd ochtend. Tiko was als eerst op. Tiko rekte zich uit, en keek rond. Levy was nog in slaap. “Slaapkop..” Grinnikte Tiko. Tiko liep naar Levy toe, en gaf een kleine donderschok. Levy vloog uit zijn bed. “WAAAAHHH!!” Levy keek droog naar Tiko. “Waar is de brand..” Zei levy halfslapend. Tiko lachte. “Kom, we gaan weer opzoek” Zei Tiko blij. “Oké..” Zei Levy. Levy rekte zich nog even uit, en liep toen samen met Tiko weg, opzoek naar de tempel. “En als we de tempel vinden, overmeesteren we de ontvoerders en nemen we ze mee samen met professor chan!” Zei Levy. Tiko keek naar Levy. “Professor Chan..?” Vroeg Tiko aan Levy. “Ja, een geleerde die ontvoerd is” Zei levy. “Hij kan een portaal maken naar het verleden, en ik denk dat de ontvoerders hem gaan gebruiken om zo naar het verleden te gaan” Zei Levy. Tiko knikte. “Ik snap het..” Zei Tiko. Even later wist levy het zeker, ze liepen rondjes, net als gisteren. “Dit is ons kampvuur!” Zei Levy kwaad. Levy keek naar het oude hout dat verbrand was. “We kunnen beter iets anders proberen..” Zei Levy. Levy keek naar een palmboom. Levy klom in de boom en zocht naar een tempel. “Niks..” Zei Levy. “Zouden we soms op het verkeerde eiland zitten?” Vroeg Levy aan Tiko. “Nee, dat kan niet! Zei Tiko. “Dit moet gewoon het eiland zijn!” Riep Tiko. “Oke dan zoeken we verder..” Zei Levy. Levy liep verder. Opeens viel Levy in een gat. Een valkuil. “Wacht, ik kom je redden!” Riep Tiko. Tiko liep naar de valkuil toe, maar belandde zelf in een andere valkuil. “Argh! Wie doet dit nou!” Riep Levy boos. “Wij !” Riepen een paar pokémon. De pokémon kwamen tevoorschijn. “Hallo, je kent ons vast nog wel..” Grinnikte een van de pokémon. “Jullie zijn de ontvoerders..” Bromde Levy. “Ha! Dat klopt!” Zei een van de pokémon. “Ik ben Bannette” Zei een bannette. “Ik ben Honchkrow!” Zei een honchkrow. “En ik..ik ben spiritomb..” Zei de leider van de ontvoerders; spiritomb. “Grmpf..” Bromde Levy. “En wat zijn jullie van plan met ons?” Vroeg Levy aan de spiritomb. “Wij laten jullie hier, dan kunnen jullie onze plannen ook niet dwarsbomen..” Lachte de spiritomb. “Kom, we gaan naar de tempel” Zei de spiritomb. “Jullie kunnen dat niet maken..” Zei Levy boos. “Ohja, dat kunnen we wel!” Riep de spiritomb, terwijl hij verdween met de andere ontvoerders in het bos. “Hoe komen we hieruit..? Tiko?” Vroeg Levy. “Ik weet het niet..we zijn al zover gekomen..” Zei Tiko. “We mogen het in ieder geval niet opgeven..” Zei Tiko. Levy knikte. “Ik ga net zo lang door totdat ik hieruit ben, en alles op orde heb gezet!” Levy sprong zo hoog als hij kon, en greep een tak vast dichtbij zijn valkuil. “Moet niet opgeven..” Levy peinsde er niet over. Levy trok zich omhoog en viel uitgeput op de grond. “Ik ben er..” Zei Levy met veel moeite. “Tiko! Je kunt het!” Riep levy. “Je moet eruit komen!” Riep Levy die moed zaaide bij Tiko. Tiko begreep het. Tiko voelde een enorme kracht, en Tiko sprong zo hoog als hij kon. Tiko greep net als Levy een tak vast, en klauterde zich omhoog. “Dankje..” Zei tiko blij tegen Levy. “geen dank, dat doen vrienden voor elkaar” Zei levy. “En dan nu de ontvoerders tegenhouden!” Riep levy. Tiko knikte. “We pakken ze..” Zei levy met een glimlach. Levy volgde de weg die de ontvoerders hadden genomen. Levy kwam uit bij een groot landschap. “Het lijkt wel een woestijn..” Zei levy. “Hoe kun je hier in hemelsnaam een tempel verborgen houden!” Zei Levy. Levy keek voor zich. “Een ondergrondse gang..NATUURLIJK!” Levy keek naar Tiko. “Kom!” Zei levy. Levy wees naar de ondergrondse gang. “Ik kom eraan!” zei Tiko. Tiko keek naar Levy die de ondergrondse gang alvast in ging. “Wat een moed..” Zei Tiko. “Dat is pas een vriend..” Zei Tiko. “Iemand die je de hele tijd steunt..” zei tiko nog. Tiko knikte, en ging ook de gang in.

“Zeg..wat is het hier donker!” Zei Levy. Tiko zei niets. Hij vond het maar akelig. “Hallo! Echo!” Riep Levy. Een echo galmde door de grot. “Haha, zo’n echo heb ik nog nooit gehoord” Zei levy. “Ehh..Tiko, kwijl niet zo op me..” Zei Levy geïrriteerd. “Dat..ben ik niet..” Klonk achter Levy. Het was Tiko. “Eh, huh? Wie kwijlt er dan op me?!” Levy deed een shock wave, om met licht te zien wat het was. “Weg hier.” Zei Levy. Levy zette het op een rennen. “huh, waarom?” Vroeg Tiko die ook begon te rennen. “Er zitten hier miljoenen omanyte’s en kabuto’s!” Riep levy. Het geluid van Levy was nu zo groot dat de echo de grot uitgalmde. Miljoenen kabuto’s en omanyte’s vielen naar beneden. “WEGWEZEN!!!” Brulde Levy. Tiko begreep het meteen, en rende zo hard als hij kon. “Daar! Daar is het!” Levy wees in de verte naar een tempel. “De tempel is ondergronds!” Riep Levy. Tiko knikte. Tiko en levy rende samen naar de tempel. Een berg kabuto’s en omanyte’s achtervolgden Levy en Tiko. Opeens sprongen er een paar Kabutopsen en Omastars voor Levy en Tiko. “Niet gehaald..” Zuchtte Levy. Levy keek nu naar de fossiel pokémon. “Tegen zoveel pokémon kan ik niet op..” Zei Levy. Tiko gaf Levy gelijk. Dit konden ze nooit verslaan. Opeens klonk er een geluid uit de verte. Je hoorde een galmend gebrul. De fossiel pokémon keken verschrikt op. Er kwam iets gigantisch aan. De fossiel pokémon wilden weggaan, maar toen ze zagen wat er aankwam bleven ze staan. “Huh..?” Levy keek in de lucht. Een grote aerodactyl vloog rondjes boven Levy en tiko. “Aye aye maatjes, jullie waren bijna dood!” Riep de aerodactyl terwijl hij Levy en Tiko op zijn rug slingerde. Levy keek verwonderd naar de aerodactyl. “Je hebt ons leven gered..!” Zei Levy verbaasd. “We hadden dit anders nooit gehaald..” Zei Tiko erachteraan. De aerodactyl knikte. “Ik probeer al jaren pokémon zo als jullie te beschermen tegen die akelige wezens daaronder..” Zei de aerodactyl. “Maar, vertel eens. Waar moeten jullie heen?” Vroeg de aerodactyl. “We moeten naar de kern van de tempel.. “Zei Levy. “Ik breng jullie!” Zei de aerodactyl goedkeurend. Levy was nu tevreden. Misschien kwam alles toch nog goed. “We gaan ervoor” Zei Levy. De aerodactyl landde voor het gebouw. “Hyper beam!” Riep de aerodactyl. De aerodactyl vuurde een hyper beam af, en de deur voor de tempel vloog in stukken. “Oké, dan gaan we nu door de tempel!” Riep de aerodactyl. “Houd je vast! Maak je klaar! Hier gaan we!” Riep de aerodactyl. De aerodactyl schoot als een speer vooruit. “Wat gaan we hard, zeg!” Riep Levy. “Ja, nogal!” Riep Tiko. “Haha, dat is nog niets!” Riep de aerodactyl. “Volle snelheid!” Riep de aerodactyl. Met volle snelheid vloog de aerodactyl rond door de tempel. “Zeg, waar is de kern?” Vroeg Levy aan de aerodactyl. “In het midden, haha!” Zei de aerodactyl terwijl hij verder vloog. “Ja..daar heb ik veel aan..” Zuchtte Levy. Uiteindelijk ging de aerodactyl een bocht om, en moest hij wel heel snel stoppen want ze waren aangekomen bij het middelste stuk van de tempel, de kern! Levy sprong van de aerodactyl af samen met tiko. “Wat een grote deur, zeg!” zei Levy verbaasd. “Jep..” Zei de aerodactyl. “En hierachter, hierachter is het!” zei de aerodactyl hyper. “O.K.” Riepen Levy en tiko. “We doen allemaal onze aanvallen, dan gaat de deur wel open!” Riep Levy. Levy laadde een focus slag. De aerodactyl laadde een giga impact. En Tiko laadde een donder. “AANVALLEN!!” Riep Levy. Met z’n allen beukten/vielen ze de deur aan. De deur krakte doormidden, en viel neer. “Uitkijken!” Riep de aerodactyl. De aerodactyl deed zijn vleugels over Tiko en levy zodat ze niet geraakt zouden worden door de stenen van de muur die naar beneden vielen.

Na de stenen gevallen waren, en het stof wat van de stenen over was gebleven ook weg was, kwam Levy naar voren. “Hier is het!” Levy stormde de kern van de tempel binnen samen met Tiko. De aerodactyl hoorde verderop een groot gestamp. “Ehh..ik denk dat ik maar eens ga” Zei de aerodactyl. “Hoezo?” Levy keek naar de aerodactyl. Het leek wel of de aerodactyl ergens bang voor was.. “Ik moet naar mijn familie” Loog de aerodactyl terwijl hij wegvloog. “Bangerik..” Zei Levy geïrriteerd. Levy keek toen om. In de verte..wat zag Levy.. “De ontvoerders!” Riep Tiko ineens. Levy keek naar de ontvoerders die professor chan gebruikten om een portaal te maken. “We houden ze tegen!” Riep Levy. Tiko knikte. Levy en Tiko renden naar de ontvoerders toe. “Nee! Niet hun weer..” Bromde de spiritomb. “Chan! Doorwerken!” Riep de spiritomb. De professor deed zijn ding, en het portaal begon te werken.. “Hahah! Wij hebben gezegevierd!” Riep de spiritomb. De andere ontvoerders gniffelden mee. “Kom, we gaan naar het verleden..” Zei de spiritomb. Ze verdwenen in het portaal. Professor chan bleef achter. “Nee!!” Levy rende naar het portaal. “Ze zijn verdwenen..” Zei tiko. “En het portaal is dicht..” Zei Levy. “Kunt u het portaal voor ons weer aan de praat krijgen?” Levy keek naar professor chan. (duidelijkheid: Professor chan is een kadabra.). “Dat kan ik proberen voor jullie, maar ik verzeker niets!” Zei de prof. “Wat voel ik toch..” Zei Tiko. “De grond.. Het lijkt wel te beven!” Zei Tiko. Levy voelde het nu ook. “W-wat is er aan de hand..?!” Riep Levy. “Is dit soms waar aerodactyl bang voor was..?” Levy keek naar Tiko. “Ik denk het wel..” Slikte Tiko. In de verte kwam een gigantische pokémon aangelopen. Een Regigigas. De regigigas brulde bij het zien van Levy, Tiko en de prof. “Prof.! Kunt u niet snel dat portaal aan de praat krijgen?!” Levy keek naar de prof. “Ik probeer het al!” Riep de prof. De prof begon te sleutelen aan het portaal. “Houd hem bezig!” Riep de prof. “Oké, meneer!” Riep Levy. Levy keek naar de regigigas. “Ik kan hem misschien wel niet verslaan, maar tegenhouden kan altijd!” Riep Levy. “Kom Tiko! We proberen het!” Riep Levy. Tiko knikte. “Teamwork..” Zei Tiko. Levy twijfelde geen moment meer. “Waaahh!!” Levy begon te gloeien. Nee, Levy evolueerde niet. Levy sprong omhoog en keek naar de regigigas. “Wow..” Tiko keek naar de gloeiende Levy. “Een gave..?” Tiko keek verwonderd naar Levy. “Je houdt ons niet tegen..” Levy liet al zijn energie los. Een megaknal was vanuit de verte te horen. De regigigas vloog naar achter, tegen de muur. “Rr-regi-gigig-gas!” bromde de regi. Regigigas liet zich niet kennen, en hij stormde op Levy af. Levy voelde zich heel slap, omdat hij veel van zijn kracht gebruikt had. De regigigas kwam steeds dichterbij. Levy zakte naar beneden. De regigigas keek naar Levy. “regi-regi-gigi-gagas” de regigigas laadde een crush grip. Dat zou het einde voor Levy kunnen betekenen. “Nee!!” Riep Tiko. Tiko sprong voor Levy, en tiko kwam in de crush grip terecht. Nu lagen er 2 gewonde pokémon op de grond. “Urgh..” Levy keek wazig naar de regigigas. “Nee..” Levy stond ongemakkelijk op en nam Tiko bij de hand. Zo te zien was prof. Chan klaar met het portaal. Levy rende zo snel als hij kon naar het portaal. “Nu!” Levy sprong het portaal in samen met Tiko. Het portaal ging dicht. Prof. Chan bleef alleen achter. “Mijn werk is gedaan” Zei Prof. Chan. Prof. Chan teleporteerde zich weg uit de kern. De regigigas bleef nu alleen over.

Een grote lichtflits was te zien in de toekomst. Levy en Tiko kwamen uit de lichtflits. “W-wat is er gebeurd..?” Levy keek naar Tiko. Tiko lag naast Levy. “We zijn naar de toekomst geflitst..” Zei Tiko. Tiko veegde het stof van zich af en stond op. “Kom, we gaan opzoek naar spiritomb” Zei Tiko. “Oké, dat is goed” Zei Levy. “Maar voordat we dat doen wil ik eerst iets weten. Waar zijn we..?” Levy keek rond. Ze waren in een soort oude stenen tempel. Er lagen overal spinnenwebben en het was er muisstil. Er lagen voor de ver de rest nog wat skeletten en lijken van dode pokémon. “Brr..” zei Levy geschrokken. “Zou de toekomst er zo uitzien?” Vroeg Tiko. Levy wist het niet. “Dat zullen we wel merken..” Zei Levy. Levy keek nog eens goed rond. “Aha!” Riep Levy. Een deur. Opeens begonnen de muren te kraken. Was het de muren teveel geworden? Of was er wat anders aan de hand.. “Tiko, wat er ook gebeurd..ik zal je vriendschap met mij niet vergeten..” Levy keek naar het plafond. “Weg hier! Het plafond stort in!” Riep Levy. Tiko knikte. Samen renden ze zo snel als ze konden de gang door. “Houd deze gang niet op of lijkt dat maar zo!?” Riep Levy. Opeens verscheen er een reusachtige voet voor Levy. “FINNALY! I FOUND YOU AT LEAST..” Riep een luide stem. Levy keek naar boven. “Regigigas..” Zei levy. Regigigas tilde alle stenen en heel het plafond op. “NA HONDERDEN JAREN DIE VERSTREKEN WAREN HEB IK DE ZOEKTOCHT NOOIT OPGEGEVEN. EN NU IS DAN EINDELIJK HET MOMENT..” Regigigas laadde een crush grip. “Tiko” Fluisterde Levy. Tiko keek naar Levy. “Ja..” Zei Tiko zacht. “Volg me na de derde tel..” Zei Levy. Tiko knikte. “NOG EEN LAATSTE WOORD..!?” brulde Regigigas. Levy keek regigigas diep in de ogen. “Ja..” Zei Levy geheimzinnig. Regigigas keek raar op. “WAT IS JE LAATSTE WOORD.” Brulde Regigigas. “Een...twee…DRIE!” Riep Levy. Regigigas snapte het niet, maar tiko wist het. Levy sprong onder de benen van regigigas door, en rende naar de deur. “Kom, tiko! Snel!” Riep Levy. Tiko sprintte meteen achter Levy aan. Samen renden ze naar een deur toe. Klik. Klak. De deur was open! Levy en Tiko renden er doorheen. Regigigas kwam steeds dichterbij. “GRWOAAAAAAHHHH” brulde de regigigas. “Jullie zullen niet ontsnappen, nooit!” Riep de regigigas. “Dit halen we niet..” Zuchtte Levy. Levy keek rond. Niets wat hem nog kon helpen. Waren Levy en Tiko verdoemd? Of zou er nog wat zijn waardoor ze gered konden worden..

Levy en tiko renden en renden. “Ik…ben…bijna…buiten…adem…” Zuchtte Tiko. “Ik weet..het..” Zuchtte Levy. Opeens sprong de regigigas over Levy en Tiko heen, en ging voor ze staan. “Slik..” Zei levy. “ZIE JE WEL, ONTSNAPPEN IS NIET MOGELIJK..” brulde de regigigas. Nét voordat de regigigas een klap wou uitdelen hoorde je in de verte vleugels klapperen. Een grijze stip was in de verte te zien. Het kwam steeds dichterbij. Levy keek goed naar de stip. “W-wat is dat..?” Levy keek nog eens goed. “Het is aerodactyl!” Riep Levy. Tiko en Levy keken blij naar de stip die steeds groter werd, en uiteindelijk geen stip meer was! Aerodactyl vloog langs regigigas af en pakte Tiko en levy beet. “Hebbes..” Zei Aerodactyl. “Ik dacht dat jullie waren verdwenen, haha!” Zei aerodactyl. “Nee hoor!” We leven nog steeds..” Zei Levy. “Maar, waar is spiritomb met zijn bende?” Levy keek aerodactyl aan. “Die zijn een eindje verderop. Ze zijn bijna bij het lava stuk van de tempel aanbeland..” Zei aerodactyl. “Wat bedoel je met het lava stuk?” Vroeg Levy. Aerodactyl zuchtte even. “Het lava gedeelte is een mythische mini-tempel..” Vertelde Aerodactyl. “Hoezo?” Vroeg Levy. “Het schijnt, dat als je als je over een speciale diamant beschikt, die daar in een soort gat moet plaatsen.” Vertelde Aerodactyl verder. “En wat gebeurd er als je die diamant hebt geplaatst?” Vroeg levy. Aerodactyl zuchtte nogmaals. “Dan word de hele wereld gevuld met duisternis..” Zei aerodactyl. “Dan gaan we dat toch stoppen!” Riep Levy. “Ja als je met makkelijk denken ook iets kon bereiken..” Zei Aerodactyl teleurgesteld in Levy.

Na een tijdje vliegen stopte Aerodactyl ineens. “Halt.” Zei Aerodactyl. “Hier is het..de mythische tempel van de lava..” Zei aerodactyl. “Raar hoor, ze hebben een tempel in een tempel gebouwd..” Zei levy. “Ik heb nog een laatste vraag voordat we de tempel binnen gaan..” Zei Levy. “En dat is?” Vroeg Aerodactyl. “H-hoe kun jij nog leven, na die honderden jaren..?” vroeg Levy. Aerodactyl gaf even geen antwoord. “Ik leefde nog zolang omd..” Aerodactyl kon zijn zin niet afmaken. Er begon iets te borrelen. “De lava!” Riep Aerodactyl. “Maar..” Zei levy nog. “Ga! Snel!” Riep aerodactyl. “Kom Tiko! We gaan erop af!” Riep levy. Tiko knikte. Hij had raar genoeg de hele reis op aerodactyl niets gezegd.

“Hier zijn we dan” Zei Levy. Levy stopte voor de lava tempel. “Kom, we treden binnen..” Zei Levy. Tiko knikte. “Dit kan misschien ons laatste uur zijn..” Zei Tiko zacht. Levy hoorde het. “Welnee joh!” Levy keek naar Tiko. “We moeten gewoon sterk zijn, en genoeg moed hebben!” Levy keek tiko blij aan. “Tja, als jij het zegt hé” Zei Tiko. Levy en Tiko liepen verder. Uiteindelijk kwamen ze bij een grote stalen deur. “Hier moeten we vast doorheen!” Zei levy. Levy beukte tegen de muur aan. De muur viel meteen om. “Heb ik zoveel kracht?” Levy keek dom naar zichzelf. Tiko liep vast voorop. Hij keek rond. “Ik zie ze!” Riep Tiko. Levy keek op. “Ja! Daar!” Riep levy. Levy rende samen met Tiko naar het einde van de kamer. “Zozo, daar zijn onze helden..Net op tijd om te zien hoe ik de wereld met duisternis vervul..” Zei Spiritomb. Spiritomb lachte gemeen. “Nee, dat nooit.” Zei Levy serieus. Tiko glimlachte. Typisch Levy om zich niet te laten kennen. “Oh? Bedoel je dat jij ons had tegenhouden, ukkepuk?” Spiritomb keek vals naar Levy. “Ehh..ja..” Zei Levy een beetje beangstigd. “Honchkrow, banette! Reken met ze af!” Riep Spiritomb. Honchkrow en banette stapten naar voren. “Wrrrwrraaak!” Riep Honchkrow erachteraan. “Dit word niet mijn einde, dit word die van jullie..” Bromde Levy. Levy knikte naar Tiko. “We vallen samen aan, 3, 2, 1..NU!” Riep Levy. Levy en Tiko sprongen naar voren. “THUNDERBOLT!” Riep Levy. “Thunderfang!” Riep Tiko. Met z’n tweeën renden ze naar honchkrow en banette toe. Een grote explosie was te zien, en er lagen 2 uitgeschakelde pokémon. Het waren banette en honchkrow. “Dacht je dat je team maten sterk waren ofzo?” Levy glunderde. “Kom Tiko, we maken het af..” Riep Levy. “Nee..niet voordat ik dit heb gedaan” Zei Spiritomb. Spiritomb liet de diamant naar het gat zweven waar die in moest. Opeens hoorde je de lava sterk borrelen. “STOP DAT..” een grote plons kwam uit de lava. Er sprong een groot rood monster uit. Het was heatran. Heatran keek naar de spiritomb. “Dit is mijn domein..” Heatran keek boos naar spiritomb. “En wie het waagt om deze wereld vol duisternis te vullen, is gedoemd om te sterven..” Heatran klonk serieus. Spiritomb wist even niet wat hij moest doen. “I don’t care..” Spiritomb liet de diamant vallen. Levy wist wat hij moest doen. Levy schoot uit naar de diamant en ving hem op. Levy zwierde naar de overkant en legde de diamant neer. “En nu?” Levy grijnsde naar spiritomb. Heatran knikte. “Ik maak dit liever zelf af..” Heatran begon te glimmen. Heatran deed zijn bek open en spuwde een vlam uit. De vlam werd groter. Het werd een magma storm. Spiritomb en zijn leden werden opgeslokt en uitgeschakeld door de brand wonden. Ze vlogen het dak uit van de tempel. “Die zien we nooit meer terug..” Zei Levy grijnzend. “En de wereld is gered..” Zei Heatran trots. “Ik keer terug naar mijn schuilplaats, verlaat deze tijd nu..” Zei heatran. Levy knikte. Tiko knikte ook. Samen liepen ze terug. “Wel..dit was het dan..” Zei Levy. “We moeten nu alleen maar terug naar het verleden..” Zei Levy. Levy wees naar het portaal. Het portaal gloeide weer. Je zag hem gloeien in het puin en de duisternis van eerst. Plots kwam er een arm uit een stenen hoop. Het was regigigas. Regigigas keek kwaad naar Levy en Tiko. “Ik vergat hem..” Levy zuchtte. Regigigas zou misschien moe van de vorige keer zijn geweest. “We doen het!” Riep Levy. Tiko knikte. Samen renden ze naar regigigas toe. Regigigas maakte een crush grip klaar. Beide pokémon sprintten naar regigigas toe. Het was de beslissende strijd. Zouden levy en Tiko eindelijk naar het verleden terug kunnen keren?

Levy en tiko kwamen steeds dichterbij. Regigigas was klaar met laden en schoot zijn crush grip af. De crush grip hield Tiko beet, maar Levy gaf niet op. Tiko beet in de hand van regigigas en ontsnapte. De beet was zo heftig dat regigigas naar achter deinsde. Levy zijn staart begon te glimmen en deed een focus punch. Regigigas viel naar achteren in het puin. Langs het portaal. Eindelijk, daar waren ze van af. Tiko en Levy stapte naar het portaal, en gingen er in. Ze werden met een lichtflits naar het verleden teruggekeerd. Tiko en Levy werden wakker. Ze waren weer terug. Professor chan was op mysterieuze wijze verdwenen. “Naja..” Levy knikte naar Tiko. “Dit was het denk ik..” Zei Levy. “Ik denk het wel..” Zei tiko. “Ik ben eigenlijk..te moe..om terug te lopen..” Zei levy. Tiko knikte. “Ik ook..” Tiko zijn knieën zakten in. Opeens hoorde je gefladder. Levy wist nu wel wat er aan zou komen. Het was aerodactyl. “Ik zag dat het verleden weer hersteld was, dus ik dacht al dat jullie hier zouden zijn” Zei aerodactyl. Aerodactyl knikte en zette Levy en tiko aanboord. “Dankje aerodactyl..voor alles!” Zeiden beiden pokémons. Aerodactyl knikte blij. “Kom..ik breng jullie naar huis!” Riep Aerodactyl. Beide pokémon knikten. Samen vlogen ze een lange weg naar huis.. Eenmaal aangekomen vertelden Levy en Tiko wat ze hadden meegemaakt. De toekomst, regigigas, spiritomb en zijn bende, heatran, de duisternis, de diamant en zo voort. Alles was weer normaal, en de pokémon leefden verder.