Sibby plonsde vrolijk door de golven. Ze had zin in vandaag, ook al wist ze niet waarom. Het zoute water golfde over haar hoofd en haar vacht was kleddernat. "Jipppi"riep ze dom. Ze rende naar het strand en rolde daar door het zand. Dat bleef aan haar vacht kleven en Sibby vond dat zo grappig. "Ik ben een zand-beer!!!" riep ze droog. Sibby rende naar de duinen en rukte een kluit gras uit de grond. Die ztte ze op haar hoofd. Dit was haar kroon en zij was nu de zand-beer-koningin. Sibby draaide rondjes en danste vrolijk. Maar de kluit met gras viel de hele tijd af en de aarde en het zand kwamen in haar mond, neus, oren en ogen. Sibby werd boos op het gras en de aarde. Ze smeet haar 'kroon' op de grond en ging erop stampen. "Stomme kroon, stomme stomme stomme kroon!!!" riep ze kwaad. Sibby sprong in de zee en al het zand spoelde van haar af. Nu was ze geen Dansende-zand-beer-koningin meer. Nu was ze gewoon weer Sibby.
Toen Sibby even genoeg had gespeeld, ging ze tussen het gras in de duinen zitten. Daar droogte ze vrij snel op door de warme zon. Sibby vond het saai hier, ze was nu alleen en dat vond ze niet leuk, dan kon ze veel minder leuk spelen. Plotseling viel haar oog op een plank die was aangespoeld. Sibby rende erheen. Ze bekeek de plank en haar ogen begonnen te glinsteren. Dat gebeurde altijd als ze een slim idee had. Ze pakte de plank stevig beet en duwde hem tegen haar buik. Op haar korte pootjes rende ze de zee in. De houten plank bleef drijven en voer met de golven mee. Dit was pas leuk. Bij grote golven joelde Sibby het uit. Het was nog best een opgave om op de plank te blijven liggen. Toch ging het sibby steeds makkelijker af. Ze ging op de plank zitten en toen staan. Dit had ze mensen ook wel eens zien doen, maar dan met een raar ding in vrolijke kleuren. Toch was het principe hetzelfde. Jammer genoeg waren de golven hier niet zo groot.
Na een tijdje werd Sibby echt moe. Ze peddelde op haar buik weer naar het strand en toen ze in het water kon staan, stapte ze van de plank af. Die sleepte ze mee naar het strand. Daar schudde ze haar vacht uit en kon het zand er niet aan blijven plakken. Daarna liep ze met de plank naar de duinen. Ze legde de plank daar neer en ging erop liggen. Zo had ze geen last van al dat zand. Sibby was moe en viel al gauw in slaap. Daar droomde ze over zand-beren en hun koninkrijk.
Een hele tijd later werd Sibby weer wakker. Ze had gedroomd over een zand-beer-kasteel en wilde die nu namaken van zand. Ze begon met een toren, die zakte heel de tijd in elkaar. Sibby probeerde het met water aan elkaar vast te plakken. Dat werkte al een stuk beter. Na een hele tijd stonden er een toren en een muur met een gat erin. Dit moest de opening voorstellen en Sibby was heel trots, maar ze vond het nog niet genoeg. Nog een tijd later stonden er twee torens en drie muren. Nu was het kasteel al bijna af, maar Sibby vond het niet groot genoeg. Zo bouwde ze verder en de uren gingen voorbij. Uiteindelijk was ze klaar met het kasteel. Nu maakte ze een gracht, die helemaal naar zee leidde. Toen de gracht gevuld was, moest er een brug komen. Sibby wilde de plank gebruiken, maar die was natuurlijk veel te groot. Dus ging Sibby opzoek naar iets dat kleiner was. Ze vond helemaal niets. dus besloot ze de brug ook maar van zand te maken, maar om te zorgen dat die niet instortte en de rest van het kasteel, plaatste ze kiezelsteentje in de wand van de gracht. Nu was het kasteel zo'n beetje klaar, maar Sibby vond hem veel te saai voor een zand-beer-kasteel. Daarom plukte ze gras in de duinen voor op de torens en zocht ze ook heel veel schelpen voor de rest van het kasteel. Ze vond hele mooie in allerlei kleuren en vormen. Met verticale en horizontale strepen, hele lange en dikken, ronde en platte. Ze waren er allemaal.
Toen het kasteel ook nog eens versierd was, was Sibby dik tevreden. Ze ging in het kasteel zitten. Dat was best krapjes, maar het ging. Ze bekeek het kasteel nu van de binnenkant en die was ook goed. Daarna stapte ze er weer uit en ging naast het kasteel, op haar plank liggen. Het begon langzaam aan al te schemeren en de lucht werd oranje-roze. Een prachtige zonsondergang, vond Sibby, ook voor het zand-beer-kasteel.
(sorry, ik ben melig...=D)
