Korte intro: Omdat wij, mensen die wél Algemeen Beschaafd Nederlands kunnen, zich irriteren aan het feit dat het RPG-Niveau hier nogal laag is, evenals het Algemeen Beschaafd Nederlands, besloot ik om dit topic aan te maken.

Uitleg: Je zal hier een zo goed mogelijke post moeten typen. Je zal hier echt goed op je Algemeen Beschaafd Nederlands moeten letten. Ook moet je hier erg goed letten op de inhoud en lengte van je post.
Je RPG post moet een fatsoenlijke post zijn die je ook in de RPG had kunnen plaatsen. Het karakter dat je bespeelt is gewoon je account. Ik wil ook graag dat je een gesproken tekst erin plaatst, omdat dit vaak fout gedaan wordt en ik wil zien of jij dit wel goed doet. De gesproken tekst moet dan niet eindigen op !, ? of ...

Extra: Ik zal hier geen regels neerzetten, omdat ik het liefste heb dat je dit zelf doet. Type een post, en ik zal zeggen wat goed en wat fout is. Wel kan je natuurlijk mijn reacties op je voorgangers lezen.

Regels:
- Als ik heb gezegd dat alles goed is, mag je hier niet meer posten.
- Gelieve niet teveel te posten, en je posts ook niet al te lang te maken, dan moet ik zoveel lezen.
- Je mag absoluut niet reageren op de posts van een ander, dat handel ik wel af..

Dat was het dan wel weer. =)
Mvg,
Tutu.

(goed idee, hoor!! =D)

Sibby stond voor een grote holle boom. "Ik wil in die boom komen." zei ze beslist. Ze had er een gat in gezien en bekeek het nu goed. Ze zou zo in die boom passen. Sibby sprong tegen de stam aan en pakte de rand van het gat beet. Ze deed haar best om zich omhoog te trekken en klom toen met veel moeite het gat in. Daar tuimelde ze een stuk omlaag en gilde:"Waaaaah!!!" Sibby kwam toen op de koude aarde terecht. "Au, dat deed pijn..." klaagde ze. Ze stond op en keek omhoog. Daar zag ze het licht uit het gat komen. Ze stond nu in de boom op de grond. Sibby vond het hier niet leuk. Het was hier krap, donker en benauwd. Ze probeerde weer omhoog te komen, maar zonder een aanloop lukte dat niet. Sibby bonsde tegen de bast aan, in de hoop dat die brak, maar dat gebeurde niet. "Hoe kom ik hier nu uit?" vroeg ze zich wanhopig af. Plotseling had Sibby een idee. Ze groef een gat onder de bast door. Het was zwaar werk en het duurde best lang, maar uiteindelijk lukte het. Sibby klom uit het gat en stond weer buiten, in de frisse lucht. Ze haalde opgelucht adem, klopte de aarde en het zand uit haar vacht en liep fluitend weg, alsof er niets aan de hand was.

Shiny strompelde naar de Sombra Waterfalls. Zijn linkervoorpoot deed erg pijn, het kwam door de Lugia. Die beukte hem een paar dagen terug tegen een rots aan. Met zo'n poot kon hij niet met Dustfire vechten. Dan won ze zeker. Uiteindelijk kwam Shiny bij de Sombra Waterfalls aan. Hij glimlachte tevreden en deed zijn poot in het koude water. Eerst voelde hij een pijn steek maar de pijn werd al wat minder door het koude water. Al snel deed hij zijn pootje uit het water. Hij wankelde naar een plant die bij het water groeide. Het was een plant met Oran Berrys. Er was hem verteld dat Oran Berrys genas. Maar genas ze de HP of de pijn? Akira had hem al eerder verteld dat bijvoorbeeld de aanval Moon Light alleen de HP genas en niet de pijn liet weg gaan. Dat was vast ook de kwestie bij zo'n oran berry. Met een poot pakte hij een Oran Berry. op hij begon er rustig op te kauwen. En zoals verwacht. Ging de pijn niet weg maar genas zijn HP wel.

(Ik werd gezegt dat ik hier moest posten. Voor deze keer, maar onthoudt dat ik een haperend toetsenbord heb dus foutjes komen vaker voor.)

Toto liep door het gras. Hij zuchtte en ging liggen. Het gras was zacht en gaf hem een goed gevoel. Hij sloot langzaam zijn ogen, maar opende ze snel weer toen hij een zwerm Starly hoorde over komen, hij had weinig te doen dus hij besloot ze maar te tellen. "Een.. Twee... Drie... Vier... Vijf..." zei hij hard op. Hij stopte daarna, want hij wist dat een zwerm starly tellen, tja zoe goed als onmogelijk was. Hij keek even naar de wolken boven hem, ze dreven langzaam voorbij als schuim op de zee. Plots voelde hij iets in zijn rechter poot. Tuurlijk! Het was de Oran berry die hij had gevonden en had meegenomen om op te eten. Hij bracht het kleine besje naar zijn mond, opende zijn bek met zijn vlijmscherpe tanden, en hij nam een hap. Genietend van het lekkere besje keek hij verder. Hij probeerde vormen te herkennen in de wolken. Hij zag niet echt veel. Het enige was een Voltorb, maar om daar nou wakker van te liggen? Hij stond op en schudde zich uit. Enkele gras sprietjes vielen van zijn rug. Hij was van plan te gaan trainen, hij wou zijn beet, krab, ijsslag en waterstaart gaan trainen. "Nu beet!" riep hij naar zichzelf en hij opende zijn bek, en zetten zijn tanden in een boom, toen hij los liet waren er duidelijke afdrukken te zien. "Kijk zo gaat het goed" grinnikte hij in zichzelf. Hij maakte zich zonder wat te zeggen klaar voor een krab. Hij rendde weer naar de boom en sloeg met zijn klauwen in de boom. Weer waren er wat krassen te zien. "Op de helft" zei hij. Hij wist dat nu zijn twee sterkere moves er aan kwamen. Hij sloot zijn ogen en concentreerde zich op zijn poten. De ene begon een witte kleur te krijgen en Toto ramde in op de boom. Wat schade en wat ijs was duidelijk zichtbaar, hij grijnsde bij het denken aan zijn laatste move. Hij concentreerde zich ditmaal op zijn staart. Water omhulsde de staart en met volle kracht ramde zijn sterke staart de boom. Het was nu een boom met tandafdrukken, krassen, ijs, en nattigheid. Als laatste grijnsde hij bij het zien van de zwaargehavende boom.

Swift zwom door het meertje dat ze net ontdekt had.
Ze zeiden dat er in een of ander meertje een mooie diamant verstopt was, maar ze wist het niet zeker dus ging ze het mooi verkennen.
Alles leek normaal en ze zag een Magikarp langszwemmen.
''Hallo meneer de Magikarp!'' riep ze vrolijk.
De Magikarp keek haar even aan en zwom weer verder alsof er niets gebeurt was.
Swift keek raar op maar besloot om er niet meer aan te denken.
Ze zwom verder langs wat waterplantjes en... Ze zag een grot waar licht uitkwam!
''Zou het....?''

Hydruy liep door het bos heen en zag een Charmeleon, maar wel met de rug naar Hydruy toegekeerd. Hydruy riep vriendelijk ''Hoi!'', maar toen de Charmeleon zich omdraaide schoot hij meteen al een Flame Wheel op Hydruy af. Hydruy dook net op tijd weg en laadde snel een schaduwbol op, eenmaal groot en sterk genoeg liet hij hem los, dus schoot hij de schaduwbol op de Charmeleon. (''Wat heeft die Charmeleon?'') bedacht Hydruy in zichzelf. Hij schudde snel even zijn kop van links naar rechts en vroeg op een nare- toon ''Wat heb jij man!'' De Charmeleon stond op van de val en zei ''Ik.. ben in de war..'' en hij viel bewusteloos neer. Hydruy liep naar hem toe en zag een teken op zijn voorhoofd, een zwart teken wat op het Mandarijn- chinees hun tekens leek. ''Whatthe..'' zei hij.

[Ik probeer het ook maar weer ]

''Eindelijk..'' Een Raichu liep op 4 poten PokeRPG binnen. Tail, de Raichu was meer dan 6 jaar weggeweest. Hij was met zijn zus, Candy. Samen naar het gebied van hun oma gegaan. Tail had lang getraind. Toen hij net in het gebied was gekomen was hij nog een zwakke Pichu. Hij was veel veranderd. Hij was nu veel serieuzer. De Raichu liep naar voren terwijl hij heen en weer keek. Hij had gehoord dat Tora & Cnady dood waren. Ook had hij gehoord dat zijn nichtje, Amore een groep had opgericht. Een groep die tegen Lustro vocht. Een groep genaamd, Suerte.
De Raichu ging op 2 poten staan en keek heen en weer. Het eerste wat hij zag was een Sableye. Hij liep naar de Sableye toe en wou hem net begroete toen er nog 1 tevoorschijn kwam. ''Hallo,'' Zei hij vriendelijk. De 2 Sableye's keken verbaasd op. ''Hehehhe..'' Hoorde hij de Sableye's lachen. Tail keek verbaasd naar de 2 pokemon. De 2 Sableye's deden hun poten bij elkaar en er verscheen 1 grote Shadow Ball. De Shadow Ball schoot richting Tail. Tail probeerde weg te springen maar het was te laat. Hij werd geraakt en hij schoot naar achteren. ''Kut,'' Mompelde hij. Tail stond snel op. Zijn staart gloeide wit. Hij rende op 4 poten naar de Sableye's toe. Er verscheen een Volt laagje om de Raichu. Hij sprong in de lucht en sloeg één van de twee sableye's met zijn Volt staart. De Sableye werd geraakt en schoot naar achteren. Tail ging weer 2 poten staan. Hij sprong de lucht in en dook toen de grond in. Hij gebruikte zijn Dig op dezelfde Sableye. De Sableye werd weer geraakt en viel uitgeschakeld neer. Tail grijnsde, nu moest hij er nog een verslaan...

(Oke de nieuweling probeert het ook, XD)
Chiara deed een stap naar voren. Deze Eevee was niet van plan haar hele leven bij haar ouders te blijven wonen.''Weet je zeker dat je weggaat?'' vroeg Angel, Chiara's moeder. ''Laat haar toch'' zei een stem achter Chiara's moeder. Het was haar vader.''Als ze op reis wil gaan moet je haar laten gaan'' zei Sweet Daddy.''Goed dan'', zei Angel,''Als je wilt ga je maar, maar wees voorzichtig, niet met vreemde praten en..'' Chiara onderbrak haar,'' Ja mam ik weet het''.
Chiara nam afscheid, draaide zich om en liep weg. Ze hoorde haar moeder haar nog naroepen om niet bij snelstromend water te spelen.'' Ja vast, waarom zou ik dat nou weer doen,'' dacht Chiara bij zichzelf.
Chiara liep voor een lange tijd door het bos tot ze uiteindelijk bij de Sombra Waterfalls uitkwam.'' Wauw wat een mooi uitzicht van hierboven,'' dacht ze in zichzelf, maar toch moest ze naar de overkant. Chiara keek om zich heen en zag een omgevallen boomstam over het meer liggen. Ze liep erheen, maar overweegde om eroverheen te lopen.
Na een tijdje had ze al haar moed bij elkaar geraapt en ging er toch overheen. Het ging goed totdat ze bij het midden was, ze gleed uit en viel in het water. Toen ze weer boven water kwam snakte ze naar adem en zag de waterval steeds korterbij komen. De paniek brak bij haar uit en ze wist niet wat ze moest doen.
'' Had ik maar naar mam geluisterd,'' mompelde ze.

Spark rende hard door het bos. Hij wist niet welk bos, het kon hem niet schelen ook. Er zaten mensen achter hem aan. Van achter hoorde hij zijn trainer, een 5 jarig meisje genaamd Lorelize, roepen. 'Mijn Raichu! Mijn lieve Spark! Kom terug! Vang hem!' Haar vader en haar moeder en alle bedienden renden achter hem aan, allemaal om Spark te vangen. Spark probeerde nog harder te rennen. Hij wou weg van Lorelize. Weg van de grote villa. Hij wou vrij zijn. Zaten ze nog steeds achter hem aan? Hij keek achterom en zag de groep mensen steeds dichterbij komen. Hijgend rende hij weer verder, totdat hij struikelde en op de grond viel. En de mensen kwamer maar steeds dichterbij, steeds dichterbij... Opeens werd Spark opgetild in de lucht. Was het door een mens? Hij keek naar boven en zag dat hij werd vastgehouden door een Pidgeot. Hopelijk niet om hem te voeren aan de Pidgey's. Boven een vlak weiland werd hij weer losgelaten, en hij viel met een harde klap op het gras. Hier was hij iniedergeval veilig. Hij liep zachtjes door het gras, op zoek naar een schuilplaats. Even later vond hij een hoopje hooi, waar hij zich in nestelde en in slaap viel.

De volgende morgen werd hij ruw wakker gemaakt. Hij werd geschopt door een jongen van 11. 'Hey, volgens mij leefd hij nog.' Dat zei de jongen toen Spark kreunend opstond. 'Mag ik hem hebben?' Schreeuwde de jongen tegen de vrouw naast hem, die vast zijn moeder was. De vouw glimlachte. 'Natuurlijk mag dat, Edward.' De jongen lachte. 'Ik ga gelijk hem als voetbal gebruiken!' De vrouw glimlachte weer. 'Ga maar lekker voetballen.' Was die vrouw gehersenspeold ofzo? De jongen genaamd Edward tilde Spark op. 'Wij gaan lekker voetballen!' Spark keek met een boos gezicht de jongen aan, die hem al snel weggooide.

Het was een mooie dag. Nouja, eigenlijk een normale dag met een normale zon, normale bomen, normale pokemon en een normale shinx. Dat laatste vooral, want geen pokemon wou in zijn buurt komen. Eigenlijk alleen al omdat hij dan zo raar naar je keek. De kleine pootjes van de shinx lieten een trippelend, maar ritmisch geluid horen. Af en toe kraakte een blaadje of luidde er een een grom. De zon werd af en toe geblokkeerd door de zon, zodat je ook iets anders had dan de schaduw.
Promise had nooit vrienden gehad. Die had hij ook niet nodig, en zij hem ook niet. Ze zaten hem alleen maar in de weg en voor je het wist zaten ze te zeuren om hulp. En als je ze helpte, dan kwam er alleen maar een miezerig bedankje van af.
Na een poosje werd zijn weg geblokkeerd door een doornige struik, die er nogal gevaarlijk uit zag. Omdat Promise natuurlijk zo moedig en eigenwijs was, ging hij dwars door de struik heen. Iets wat hij beter niet kon doen. Net toen hij een paar stappen aan de andere kant van de struik was, kukelde hij van een stijle helling af. Een paar pijnlijke koprollen volgden en hij bleef even een paar seconden stil liggen op de grond. Hij hoorde gelach, afkomstig van voor zich. Promise ging overeind zitten en zag twee mankeys die waarschijnlijk de grap van hun leven hadden meegemaakt.
“Hij.. Hij viel gewoon zomaar van die helling af!” gierde er een.
“Je had zijn gezicht moeten zien!” brulde de ander. Ze rolden over de grond van het lachen en bij elk woord was Promise’s gezicht bozer geworden.
Plotseling vermande hij zich en keek hij met een rustig gezicht naar het tweetal.
“Ik zou nu maar heel snel weg rennen of anders..” mompelde hij duister. De twee mankeys gierden het uit van het lachen. Promise trok een wenkbrauw op, maar na een paar seconden was die verbazing al verdwenen. Hij ging helemaal overeind staan en spande al zijn spieren. Een Thunderbolt volgde, waarna de mankeys, geschroeid en al, snel wegrenden. De shinx grijnsde en liep verder, zich afvragend of er meer lachende mankeys waren die hij kon schroeien.

Rebecca gaat ook post laten checken, al heb ik word. XD

Owh noes, De Dikke Doos wilde d'r post ook eens laten checken :O

De Luxio viel met een luide plof op de grond. Schokken gleden over zijn lichaam, maar dat was niet omdat hij een aanval laadde. Hij was geraakt door de aanval van de grijze Raichu en was er door verlamd. Een grom kwam diep vanuit de keel van de grijze Raichu. ''En waag het niet terug te komen!'' Zwarte vonken kwamen uit haar wangen. Ze stond op vier poten, klaar om de Luxio aan te vallen. Deze krabbelde met moeite overeind. Hij keek even vuil naar de Raichu voor hij zich omdraaide en wegrende. De Raichu ging op haar achterpoten staan. Ze zette haar handen in haar dijen, zodat ze er bazig uit zag. Ze snoof luid. ''Niemand, maar dan ook echt niemand, doet zoiets bij mij..'' Zij was Shadow, één van de twee leiders van Suerte. Ze was een grijze Raichu, wat zeer ongebruikelijk was. Hoewel sommigen door haar kleur dachten dat ze slecht was behoorde ze tot de 'goede' groep Pokémon in PokéRPG. Tenminste, iedereen zag het als de goede groep. Eigenlijk was het niet meer dan een groepje verzamelde Pokémon die tegen Lustro wilden strijden.. Om dat te doen hoefde je niet goed te zijn. Nu de Luxio weg was kon Shadow zich weer richten op waar ze mee bezig was. Ze werd echter weer afgeleid. ''Shadow,'' klonk een stem. Shadow draaide zich grommend om. Een andere Luxio was verschenen. ''Vecht met mij.'' Shadow begreep niet waarom al die Luxio's haar uitdaagden. Wilden ze haar verzwakken zodat de Lustro haar makkelijker kon aanvallen? ''Nee,'' antwoordde Shadow kortaf. De Luxio deed zijn mond open om te protesteren, maar één luide grom was genoeg om hem de mond te snoeren. Betreurd draaide hij zich om en liep hij weg. Shadow keek hem na. Zodra hij uit het zicht verdwenen was richtte ze haar aandacht weer op dat waar ze mee bezig was vóór de Luxio haar kwamen storen.