Swift de kleine dratini gleed zachtjes over de grond. Ze was van plan suerte lid te worden. Er was een probleempje: Swift wist niet waar de basis was! dat was dus maar roepen. Swift had gehoord dat een pikachu genaamd Amore de leider was. Swift kende haar niet. maar dat gaf niet, want ze zou haar ontmoeten. Nouja, dat hoopte Swift temminste. Ze keek een lange tijd naar een stromend beekje. Het was hier een mooi plekje. Hier en daar zag je een beautyfly vliegen. swift zuchte bij de gedachte of zij ooit zou kunnen vliegen. Het kwam weer in haar op dat ze Suerte lid wou worden. Swift, goed concentreren! dacht ze. Ze dacht verder hoe ze dit moest aanpakken. Na een tijdje wist ze het. Ze zou gewoon heel hard Amore roepen. 'Amore!' galmde het door het woud heen. 'Amore! Amore!'
Ze wachte af of amore zou komen.

Het was niet Amore die als eerste op het geroep af kwam. Een grijze Raichu volgde de rivier richting de roep. Ze had de stem niet herkend en was benieuwd wie deze keer bij Suerte wilde. Al snel zag ze de Dratini zitten. Haar pas vertraagde en Shadow stopte precies voor de Dratini. "Hallo," zei ze kalm. ze liet haar blik onderzoekend over de Dratini glijden. Ze vermoedde dat de Dratini redelijk nieuw was, en gewoon ergens van Suerte gehoord had. Dat gebeurde tegenwoordig zo vaak.. Al was het altijd Amore die ze riepen, en het was ook vaak Amore die als eerste reageerde. "Shadow, tweede Duce - leider, dus - van Suerte," stelde Shadow zich voor. Op het eerste gezicht dachten Pokémon vaak dat ze van de Lustro was, maar dat was wel de laatste groep waar Shadow bij zou gaan. Ze zuchtte licht geïrriteerd. Waarom wisten de meeste mensen alleen van Amore's leiderschap? Ach, zoveel maakte het niet uit. Als ze haar aanzagen voor een lage-rangs iets was ze misschien gevaarlijker voor de Lustro. Nog steeds keek Shadow naar de Dratini; nu met een afwachtende blik.

Swift schrikte maar kwam snel weer tot zinnen. 'hallo... ik wil graag bij suerte.... lustro is mijn vijand. ze hebben me ooit gevangen genomen. ik was toen een stuk zwakker. ik ben bijna in staat te evolueren en ik zal suerte dienen tot mijn dood. Ik ben een trouwe pokemon die elk risico neemt.' Swift wist niet waarom ze zo dapper klonk, maar ze hoopte dat het indruk maakte op de grijze raichu die volgen haar bij suerte zou moeten zitten. Swift zwaaide met haar staart en keek moedig.

('.. die volgens haar wel bij suerte zou moeten zitten.' Joh, ik heb me net voorgesteld als de leider.. )
Shadows voorhoofd kreeg een diepe frons. De Dratini ratelde wat over dat ze gevangen was geweest en daarom Lustro haatte. Shadow snoof zachtjes. "Dan heb je geluk gehad," zei ze, "Ze willen ook nog wel eens iemand vermoorden. Mijn half-nicht, bijvoorbeeld." Shadow onderdrukte een grom bij die gedachte. iedereen wist wel dat Tora was gedood door de Lustro. Ach, zulke dingen gebeurden nou eenmaal.. Shadow keek nog steeds fronsend naar de Dratini. Ze was niet goed in schatten, en wist dus ook neit wat ze van de Dratini moest denken. Misschien zou ze haar per ongeluk te hoog inschatten. nee, dat zou ze niet laten gebeuren. "Wat is je naam?" besloot ze te vragen, voor ze verder ging met het gesprek. Ze vouwde haar armen over elkaar en dacht diep na, vooral over wat ze moest doen. Al had ze eigenlijk wel een idee van wat ze moest doen..

Swift voelde zich nogal ongemakkelijk. 'Mijn naam is swift...' ze slikte. 'mijn type is draak ookal ben ik een goede zwemmer. ' Ze werd even afgeleid door een pidgeot die rakelings boven shadow en swift scheerde. 'emmm... ja.... verder weet ik eigenlijk niet zo veel te vertellen. mijn ouders ben ik kwijtgeraakt toen ik nog in het ei zat... broers of zussen heb ik ook niet. temminste, dat denk ik.'

Shadow glimlachte een klein beetje. Swift vertelde nu wat dingen over haarzelf. Ze knikte af en toe, om te laten merken dat ze luisterde. Ze negeerde de Pidgeot. Er waren zoveel Pokémon hier in het gebied dat ze vaak Pokémon uit de omgeving moest negeren. Shadow wist niet zeker wat ze moest. De Dratini had duidelijk een sterke wil en kon van pas komen. Als dat uiteindelijk toch niet het geval was.. Tja, dan hield het op. Dat zat er niks anders op dan haar weer uit Suerte te gooien. Shadow knikte eventjes, om haar eigen gedachten te bevestigen. "er zijn nog wat kleine dingetjes die je moet weten," sprak Shadow na haar stilte. "Je zal eerst een Fresco worden; een nieuw lid. Dit betekent dat je neit veel belangrijke informatie krijgt en heel veel respect moet hebben voor iedereen met een hogere rang. aangezien je nog jong bent (staat in je profiel) zal je een Prole worden. Eén van de Maestro's zal je dan opleiden tot een bepaalde rang. heb je nog voorkeur naar iets? Genezing? Veel vechten? Of ben je snel of zo?" ze trok één wenkbrauw omhoog en keek zo naar Swift, wachtend op haar antwoord.

[Let er wel op dat je gemiddelde post bij Suerte 5 regels meot zijn. ]

swift luisterde aandachtig naar wat de grijze raichu vertelde. 'ik snap het. ik word dus een fresco en een prole. ik zal goed mijn best doen.'
ze was even stil en praatte daarna verder. 'snel ben ik nog niet. dat is pas als ik een dragonite ben. in vechten moet ik nog oefenen, maar mijn wrap aanval is goed ontwikkeld. Genezen kan ik niet. mischien als dragonair....' de dratini zwiepte ongeduldig met haar staart. 'in het begin zal ik denk ik niet echt bruikbaar zijn, maar ik ben een prima spion omdat ik geruisloos over de grond kan glijden.'

Shadow knikte. "Ik denk dat je de keuze uit twee dingen hebt, dan," zei ze, "Astuto en Explorador. Astuto's zijn echt spionnen, en moeten veel liegen. Explorador's zijn meer onderzoekers." Ze keek Swift nog steeds aan met haar armen over elkaar. Er was al één Astuto, en nog geen Explorador. Op een of andere manier vond ze Swift meer iets voor een Explorador. Dat kon natuurlijk maar een eerste indruk zijn, maarja. Misschien wilde Swift zelf ook wel een Explorador worden. Het enige probleem was dat daar nog geen Maestro voor was, en ze dus opgeleid moest worden door Achi, Riolu of haarzelf. Shadow wist dat ze het zelf veel te druk zou krijgen, en Riolu had nu ook wel wat aan zijn kop. Misschien wilde Achi het doen. Ze wist het niet. Vlug zette Shadow een vriendelijke grijns op. Ze had een nogal vreemd gezicht opgezet tijdens het denken. Grijnzen was socialer dan haar 'think-face'.

De kleine dratini zwiepte nadenkend met haar staart. na een tijdje wist ze wat ze wou. swift hield ervan nieuwe plaatsen te vinden en ze vond explorador wel leuk klinken. swift de dratini hief haar kop op en zij: 'ik word een explorador van suerte.''ze vond het 'van suerte' een beetje overbodig maar alleen zeggen ik word explorador vond ze nou weer zo kort. swift wachte op het antwoord van de grijnzende grijze raichu.

Opnieuw knikte Shadow. "Oké," zei ze met een vriendelijke glimlach. "Zoals ik al zei word je eerst een Fresco. Als je je bewezen hebt of .. iets anders, word je een Quinto, een normaal lid dus. Altijd geld; als je niet actief genoeg bent kan je een rang zakken of uit de groep gegooid worden!" Shadow haalde diep adem en zette haar voorpoten in haar dijen. "Je zal nu toegang krijgen tot het Suerte gebied," sprak Shadow toen. Misschien wist de Dratini al van het gebied, en misschien niet. Ze zou nu in ieder geval er naar binnen kunnen komen. Ze was nu officieel een Fresco in Suerte. Nu moest ze alleen nog zorgen dat ze er in bleef.

swift was blijer dan ooit tevoren, eindelijk... ze was een suerte! een explorador! het was fantastich. ongelooflijk. ze probeerde niet te laten zien hoe blij ze was en probeerde neurtaal te kijken. 'ik beloof dat ik suerte trouw zal zijn.' dat was het enige wat uit haar mond kwam. verder wist ze niets van opwinding te zeggen. na een lange stilte zij ze nog wat. 'wanneer mag ik beginnen?'

Shadow keek Swift vreemd aan. "Lieverd, je begrijpt er duidelijk nog weinig van," zuchtte ze, "Je bent nu lid. Waar zou je dan mee moeten beginnen?" Ze werd even afgeleid door een lawaaierige Starly in het water. Ze gromde zachtjes en de Starly hoorde dat. Vlug vloog hij weg en Shadow kon haar aandacht weer op het gesprek met Swift richten. "Vertrouw er niet op dat je nu al iets speciaals mag doen. Je bent immers een Fresco.. Laat maar zien dat je het waard bent, en wie weet word je dan gepromoveerd tot Quinto." Shadow wierp een strenge blik op Swift. "Nou, je kan nu denk ik wel gaan.." Ze zuchtte opnieuw, en sloot haar ogen. Hopelijk was dit de goede keuze geweest..

Let er wel op dat je posts écht 5 regels moeten zijn, en niet 4 of korter!

Swift knikde. 'maar... hoe kan ik me bewijzen?' Ze wiebelde ongeduldig met haar staart. 'Je zegt nu wel dat ik weg kan... Maar ik weet nieteens waar de grot is! Moet je me niet eerst vertellen wat mijn doel is ofzo?' Ze schrok omdat ze aan het schreeuwen was. Schreeuwen tegen de baas.... Dat was echt geen lekker begin. Ze bood haar excuses aan. 'Het spijt me.... Het spijt me..... Het spijt me heel erg....' Swift probeerde weer wat opgewekter te klinken. 'Dusse.... wanneer mag ik mezelf bewijzen?' Ze keek dromerig naar een zwemmende barboach. De barboach sprong even overhet water zodat er wat spetters op Shadow en Swift vielen. Swift kwam daardoor uit haar dagdroom en keek vragend naar Shadow. De barboach sprong nogsteeds rustig verder.

Amore: Als je je posts niet langer maakt dan dit, zal je zeer snel uit de Suerte worden gezet.

Shadow keek vreemd naar de kleine Dratini die tegen haar begon te schreeuwen. Ze snoof luid en afkeurend. "Even rustig, ja?" zei ze, behoorlijk kalm. "Als jij, een Fresco, tegen mij, een Duce, gaat schreeuwen, gooi ik je er meteen uit." Iets in haar zei dat ze Swift er uit moest gooien, maar dat negeerde ze. "Je merkt het wel als je je mag bewijzen," sprak Shadow hierna. Waarom wilde de Dratini dit soort dingen zo snel doen? Sommige dingen hadden nou eenmaal de tijd nodig. Alles wat Swift geschreeuwd had negeerde ze. Ze moest eerst maar respect tonen, al helemaal omdat ze nog maar net lid was. De Barboach irriteerde haar vreemd veel. Ze laadde een kleine Shadow Ball (Ja, Shadow kan dat) en vuurde hem af op de vis, die na de klap verontwaardigd weg zwom.

De kleine dratini zuchte. 'Het spijt me echt, ik ben nou eenmaal iemand die graag en snel actie onderneemd. Ik zal voortaan niet meer schreeuwen tegen u, Duce Shadow.' Ze zwiebde met haar staart. 'Ik zal afwachten wanneer ik mezelf zou bewijzen.' Ze zag aan het gezicht van de grijze raichu dat ze haar niet mocht. Ja, ze had er echt brokken van gemaakt. Ondertussen deed de barboach een water pistol op Shadow. Swift schrok. Ze wachte geen moment en sprong ervoor met een defend. De water pistol kaatste terug en kwam weer tegen de barboach aan. Swift viel op de grond en hijgde.

Shadow snoof lichtelijk goedkeurend na de woorden van de Dratini. Nu moest ze zich maar aan haar woord houden.. Ze keek vreemd op toen de Dratini haar beschermde tegen een Water Gun. Ach, ze wilde zich vast nu al bewijzen. Het zou echter niks uitmaken; de Water Gun had waarschijnlijk toch bijna geen schade veroorzaakt. Het hijgen van Swift verbaasde haar lichtelijk. Ze had net nog gezegd dat ze op het punt stond te evolueren. Was ze dan zo snel al moe? Achja, het zal wel. Shadow zuchtte diep en vroeg zich af wat ze hier nog deed. "Nou, als alles duidelijk is neem ik aan dat ik kan gaan," zei ze droogjes. Toch bleef ze nog even, voor het geval Swift nog iets wilde vragen.

Swift knikte. Ze stond op terwijl ze nog even keek naar de Barboach die onderdook. 'En ik dacht altijd dat Barboachen vriendelijk waren.... Duce, je mag nu gaan hoor.' Ze zwiepte met haar staart. 'Ik ga trainen. Ik moet echt sterker worden... Als ik level 30 bereik word ik een Dragonair!' De Barboach sprong weer en zwom daarna naar een beekje. Swift keek de Barboach na. 'Wanneer ik de opdracht krijg roep je me maar... sayounara, duce!' De kleine dratini gleed weg. Op naar muddy swamp....

Shadow toverde een klein grijnsje tevoorschijn. Ach, het zal wel. Swift wilde tenminste vanalles doen voor Suerte. Het zou wel goed gaan.. Ze ademde diep in en uit en draaide zich om. Nog één laatste keer keek ze om, maar de Dratini was al uit het zicht verdwenen. De rivier was altijd wild, maar rustgevend. Shadow hield haar armen op haar rug en liep er rustig langs. Af en toe zag ze een vissige Pokémon door het wateroppervlak heen. De zon liet het water fel glimmen. Eigenlijk een heel vredige dag.. Zulke dagen waren er nauwelijks meer. Niet nu de Lustro er was. Maar, zonder Lustro geen Suerte. Suerte was er om alles weer te maken zoals het was. Geen onnodige gevechten om leven en dood meer. Maar helaas, de dag dat Lustro ten onder zou gaan was nog erg ver weg.. Na nog één keer diep gezucht te hebben draaide Shadow haar rug naar de rivier toe en liep ze weg.