Alleen Evening & Shadow «3

Afdrukken van grote poten waren te zien in het zand. Ze waren vers. Zacht neuriënd stapte een grijze Raichu over het strand. "When you say, what you say, what you do to me," zong ze zachtjes. het was geen vrolijk lied, eigenlijk. Maar zeker wel mooi en veelzeggend. Ze stopte met lopen en zuchtte. Valentijnsdag.. Er miste hier maar één ding; haar Valentijn. Ze haalde diep adem en schoot een gigantische donderschok de lucht in. Een gele, vreemd genoeg. Shadow's donder was de laatste tijd vaak zwart, maar nu was hij gewoon gelig. Rustig wachtte Shadow tot Evening zou komen. Nu zouden ze tijd hebben voor hun twee only. Een romantische wandeling over het strand, en misschien nog wel meer.. "I didn't know what to do, I just wanna stay close to you.." Een zachte grinnik klonk. Dat was waar; ze wilde graag dicht bij Evening zijn. Nu maar hopen dat hij snel kwam.

In dit topic is het de hele tijd Valentijnsdag, tot anders is aangegeven. =3

Evening rende zo hard hij kon door het duingebied dat meer landinwaarts lag. Hij had die donder gezien, en hij kende maar één iemand die zo'n geweldige donder kon creëren, en dat was zijn eigen Shadow. Toen hij de donder zag liep hij nog door de bossen, en hij had snel wat bloemen uit het bos geplukt, die hij nu in zijn mond vasthield. Hij moest haar wel iets liefs geven want het was Valentijnsdag. Evening klom over de rug van de laatste duin heen, en keek uit over het strand. Het hele strand was leeg, op die ene Raichu na. Een grijze Raichu. Hij had het goed geraden, het wás Shadow! Ook al was hij al erg vermoeid door de klim door de duinen, rende Evening nog harder om zijn lieveling te bereiken. Toen hij eenmaal voor haar stond gleden de zweetdruppeltjes over zijn voorhoofd. Niet erg charmant natuurlijk. Met een grote grijns haalde hij de bloemen uit zijn bek, en hield ze voor Shadow's snuit, met een verliefde blik in zijn rode ogen.

Al snel hoorde Shadow de stappen die van Evening moesten zijn. Ze draaide zich om om te zien hoe ver hij was, al was dat niet nodig. Hij was binnen 10 tellen bij haar, bezweet, maar met bloemen. Hij hield de bloemen voor haar, om duidelijk te maken dat ze voor haar waren. Shadow zuchtte glimlachend. "Oh, Evening," zei ze, op een toon die ik niet kan beschrijven. "Dat had je niet hoeven doen." Toch pakte ze de bloemen aan, waarna ze Evening een lik over zijn voorhoofd gaf. Ze proefde zijn zweet, wat erg zout was. Maar dat maakte Shadow niet uit. Als ze op deze dag maar bij Evening was. Met de bloemen in haar rechter voorpoot sloot ze haar armen om hem heen, in een liefdevolle omhelzing. Zijn pels was nattig, maar voelde toch zacht. Zijn ademhaling was snel door het rennen, maar toch vertrouwd. "Ik wil je nooit kwijt," fluisterde Shadow.

''Oh Evening..'' begon Shadow. ''Dat had je niet hoeven doen.'' Ze nam de bloemen aan, mooie witte rozen. Daarna gaf ze hem een lik over zijn voorhoofd, precies waar het meeste zweet zat. Evening grijnsde even en veegde met zijn voorpootjes over zijn voorhoofd, om wat zweet weg te krijgen. Hij opende zijn ogen weer, en werd toen omhelsd door Shadow. Hij voelde hoe zijn natte vacht platgedrukt werd door Shadow en de nattigheid. Hij schaamde zich er best voor dat hij zo zweette. Het was vast niet fijn voor Shadow om daar tegenaan te staan. Maar ja, het maakte nu niet uit. Het was Valentijn, en het ging erom dat ze deze dag bij elkaar waren. ''Ik wil je nooit kwijt'' klonk de fluisterende stem van Shadow. Een rilling ging over Evening's rug. Hij klampte zijn pootjes steviger om Shadow heen. ''Ik jou ook niet...'' fluisterde hij terug, en legde zijn kop op Shadow's borst. Een grote glimlach kwam op zijn gezicht, terwijl hij luisterde naar het geluid van Shadow's kloppende hart.

(Gefeliciteerd met je 100ste post ofzo. o_O Ik dacht dat Evening er meer had.. =o )

Shadow voelde twee pootjes op haar rug. Evening's voorpoten, want ze waren een klein beetje zweterig. "Ik jou ook niet," fluisterde hij, waarna hij zijn kop tegen haar borst hield. Shadow grijnsde verliefd. Ze was zo blij dat ze op deze dag bij Evening was. Hij was haar alles.. Maar ze had zo weinig tijd voor hem door Suerte. Nee, vandaag had ze een dagje 'vrij', vrij voor de liefde. Liefde, en misschien meer.. Shadow beet zachtjes op haar lip. Misschien wilde hij het niet. Misschien vond hij haar en hemzelf te jong. Maar leeftijd maakt toch niks uit in de liefde..? Shadow kon niks anders dan hem liefkozende likjes geven. Tot ze een plan kreeg.. Grijnzend stapte ze naar achteren en legde ze haar armen over elkaar. Ze sloot haar ogen en bleef zo even staan. "Weet je hoe je zweet er af krijgt?" vroeg ze, met een duidelijke speelse ondertoon. Ze wenkte bijna onzichtbaar naar het water en opende haar ogen. Een speelse blik was overduidelijk te zien in haar ogen.

[haha, nee, ik post super weinig O.o]

Evening genoot van de warmte van Shadow's vacht, en streek er met zijn kop overheen. Toen Shadow achteruit stapte viel hij bijna voorover, maar gelukkig kon hij nog net op tijd zijn poten goed neerzetten zodat hij overeind bleef staan. Hij keek haar vragend aan, omdat ze grijnzend en met haar armen over elkaar voor hem stond. Ze sloot haar ogen, en Evening grijnsde ook even. ''Weet je hoe je zweet er af krijgt?'' vroeg ze, en Evening begreep haar bedoelingen helemaal door de duidelijke ondertoon. Ze keek schattig en speels, en Evening knikte hevig. Zijn mondhoeken krulden naar boven. ''Wie het laatste bij het water is is een rotte banaan!'' zei hij dommig, en rende op zijn voor en achterpoten richting het zeewater. Bij de waterkant aangekomen bleef hij staan, en keek naar het water dat zijn pootjes raakte. Ook al was het lente, het zeewater was nog aardig koud. Hij rilde even toen hij verder het water in stapte. Hoe deed je dat ook al weer? Oh ja, gewoon in één keer erin springen, dan wende je gauw genoeg. Evening keek even naar achteren of Shadow hem al gevolgd was, maar daar had hij al het volste vertrouwen in. Hij keek weer naar voren, kneep zijn neus dicht met een van zijn voorpootjes, en dook naar voren, het koude zoute water in.

''Wie het laatste bij het water is is een rotte banaan!'' riep Evening. Shadow grinnikte toen hij wegrende en rende er snel achteraan. Hij had een flinke voorsprong, maar misschien kon Shadow nog winnen. Of wilde ze dat niet? Ze begon sneller per haar poten te bewegen en er verscheen een felle witte straal achter zich. Het koude water remde haar al snel af. Grinnikend keek ze om. Evening stond nog langs de kant. Shadow had verwacht dat hij al veel verder was. Fronsend zwom ze een stukje zijn kant op, tot hij opeens onder water dook. Ze vroeg zich af waarom. Haar gevoel zei haar dat ze ook moest duiken, dus dat deed ze. Door het troebele water duurde het even voor ze Evening zag, en toen ze hem vond moest ze alweer naar adem happen. Zo snel ze kon ging ze weer onder water. Vlug zwom ze naar hem toe en drukte ze zich tegen hem aan. Een likje geven zou nu gevaarlijk kunnen worden; de kans was groot dat ze water binnen kreeg. Dus.. ze gaf hem gewoon een knuffel met zoveel mogelijk liefde.

[Sorry voor de late reactie. I don't felt like posting xD]


Het water was erg troebel, en had een donkergroene kleur, zoals zeewater wel vaker had. Terwijl Evening naar beneden geduwd werd door de golven, moest hij even denken aan die ene pokemon die het water zuiverde. Wat was zijn naam ook al weer? Hoe diep hij ook dacht, hij kon er maar niet op komen. Jammer, want zou het niet geweldig zijn als het zeewater ook overal doorschijnend was? Dan kon je er in de zomer veel lekkerder in zwemmen. Samen met je partner.. Evening had er niet aan gedacht dat hij nog onder water was, en zwom naar het oppervlakte. Toen zijn kop eenmaal weer in de lucht was, nam hij opgelucht een hele grote hap lucht, en dook daarna weer een beetje onder. Hij keek dom door het water heen. Waar was die grote grijze muis naartoe? Toen werd hij tegen Shadow aangeduwd. Eerst schrok hij zich bijna lam, maar al gauw voelde hij de zachte vacht en de lieve korte pootjes, en wist hij dat het Shadow was. Het was lekker om zon warme knuffel te krijgen in dit koude water, en Evening glimlachtte naar Shadow. Hij was zo gelukkig zinds hij haar had ontmoet.. konden ze maar voor altijd zo samen zijn, knuffelend. Zonder zorgen, zonder iets te hoeven doen. Maar nu kon hij er iniedergeval van genieten. Na een paar minuutjes kwam er een grijnsje op zijn gezicht, en dook hij naar beneden. Ze waren beiden nat van het water, dus kon hij zo tussen haar pootjes vandaan glippen. Hij kwam weer boven, en de vlam op zijn kop begon te branden. Daarna dook hij weer onder, en zijn vlam werd weer gedoofd door het water. Hij zag Shadow met haar pootjes trappelen, en hij dook onder haar door. Daarna ging hij op volle snelheid naar boven, zodat hij onder Shadow kwam, en haar boven water duwde. Met een grote plons kwamen ze beiden weer in het water, en Evening lachtte van plezier.

Evening dook plotseling naar beneden en gleed uit Shadows armen. Verbaasd keek ze om zich heen, in de hoop hem te zien, maar ze zag niks. Waar was hij heen..? Plots voelde ze iets tegen haar buik aan drukken, zodat ze boven water kwam. Vlug haalde ze adem, voor ze weer met een harde plons in het water belandde. Het geluid van een lachende Evening liet haar ook lachen. Ze zag de kop van haar partner boven het water uit komen. "Waar was dat goed voor?" vroeg ze droogjes. Ze sloeg met haar poot op het water, zodat dat op spatte. het water was erg koud, merkte Shadow. Ze zat er nog niet lang in, maar voelde de kou al wel in haar lichaam trekken. Ze rilde even, en zwom naar Evening toe. "het is koud.." mompelde ze zachtjes. Ze hoopte dat hij begreep dat ze naar de kant wilde. Om daar zeker van te zijn zei ze nog: "Volgens mij ben je nu wel schoon," gevolgd door een liefdevolle grinnik.

[Tja, weer sorry. Ik kom gewoon dagen online, en wil posten, maar denk dan.. neeehh ik heb geen inspi voor een goede post. Maar vandaag ga ik denk ik wel lekker xD]


Evening plonsde het water in, en lachte van plezier. Hij kwam weer boven, en Shadow ook. ''Waar was dat goed voor?'' zei ze op een droge manier. Ze sloeg met haar poot op het water, en het water kwam op Evening. Door een reflex sloot hij snel zijn ogen, zodat het water er niet inkwam, en hij opende ze daarna weer, en keek naar Shadow. Ze rilde, ze had het koud. Evening had het ook koud, moest hij eerlijk toegeven, maar dat gezwem had hem wel genoeg opgewarmd. Shadow mompelde dat het koud was, en Evening begreep dat ze het water uit wou. 'Volgensmij ben je nu wel schoon..'' zei ze met een grinnik die zo lief klonk, dat Evening er kippenvel van kreeg. Met een grote glimlach knikte hij instemmend. Hij zweeg echter wel, terwijl hij het land opkwam. Shadow volgde na hem, en hij ging een eindje van haar af staan. Hij schudde zich uit, wat de reden was van zo ver weg staan. De spatjes vlogen in het rond, maar kwamen niet ver genoeg om Shadow te raken. Evening veegde met zijn pootjes over zijn kop, waarmee hij de haren glad streek, en rende met een grijnsje richting Shadow. Ze waren het water uit, maar dat betekende niet dat het warmer was. De wind waaide door zijn korte haartjes, en Evening rilde opvallend hard. Brr... dat was pas koud, de strenge zeewind. Hij keek dommig naar Shadow. ''Laten we maar naar huis gaan.. waar het droog en warm is..'' zei hij dom, maar daarna verdween de grijns van zijn gezicht. Dat was waar ook, hij had nog helemaal geen huis hier. Hij zwierf altijd maar wat rond. Misschien had Shadow wel een plaatsje.. Met zielig maar toch ook ergens blij kijkende oogjes keek hij verwachtingsvol richting Shadow.

Shadow zwom rustig achter Evening aan. Haar spieren voelden koud en stijf. Gelukkig was ze al snel op het droge. Net als Evening schudde ze het water uit haar vacht. De wind was ijskoud door haar nattige vacht. Ze wilde net naar Evening toe lopen toen hij naar haar toe kwam. Hij keek haar dommig aan, en stelde voor om naar een huis te gaan. Shadow beet zachtjes op haar lip. Het beeld van haar oude huisje drong direct haar gedachten binnen. Het was een geweldig huisje geweest, maar was verwoest.. ze had nog niet de tijd genomen om een nieuw huisje te zoeken. Zou Evening een huisje hebben waar ze heen konden? Nah, voor zover Shadow wist trok hij altijd rond. "Misschien kunnen we naar het Suerte kasteel gaan," stelde ze voor, al wist ze niet of Evening het Suerte gebied in kon komen. Ze hoopte van wel. Ze keek hem een tijdje aan en kon het toen niet weerstaan om hem een likje te geven over zijn wang, die nog vochtig was van het zoutige water.

Evening streek nog even de vacht op zijn buik ook plat, en keek toen weer naar Shadow. Ze leek diep na te denken. Wat betekende dat ze geen huisje of zo iets had, anders had ze dat wel meteen geroepen. ''Misschien kunnen we naar het Suerte kasteel gaan'' Evening glimlachtte, en moest eventjes denken aan het gesprek tussen hem en Amore. Hij was nu trots lid van de Suerte, en als de Suerte een kasteel had, dan ging Evening daar graag heen. Hij zou dan voor de eerste keer het gebied van de Suerte betreden, en de plek zien die voor de Suerte leden was bestemd. Een kasteel klonk goed, droog en speciaal. Hij had nog nooit eerder een kasteel gezien, laat staan dat hij er een keer in eentje was geweest. ''Is goed Shadow..'' zei Evening met een glimlachje, en na het likje van Shadow, streek hij glimlachend over haar wang, en gaf haar daarna op die plek ook een lik. met een liefdevolle blik in zijn ogen liet hij zonder woorden weten hoeveel ze voor hem betekende. Na haar een tijdje aangestaard te hebben, keek hij even om. ''Laten we dan maar gaan..'' zei hij tegen haar toen er weer wind door zijn vacht blies.

Shadow was blij dat Evening akkoord ging met haar plan. Het Suerte gebied gaf haar altijd wel een fijn gevoel, en met Evening er dan nog bij.. ''Laten we dan maar gaan..'' zei hij, en Shadow voelde de koude wind door haar vacht blazen. Ze deed een stapje naar voren en pakte Evening's rechter voorpoot vast. Ze wierp hem nog een lieve blik toe. "Oké," zei ze zachtjes, waarna ze begon met lopen, wetend dat Evening met haar mee liep. ze vroeg zich af hoe lang het zou duren voor ze er waren. De Kleine Vallei was nieuw, zelfs voor haar. Ook vroeg ze zich af of er andere Pokémon in het kasteel zouden zijn die zij tegen zouden komen. Het zou niet veel uit maken; inmiddels wist bijna heel Suerte wel van hun partnerschap. Ergens luchtte Shadow dat op. Ze hoefden in ieder geval niet in het geheim elkaar te ontmoeten en konden gewoon altijd elkaar aflebberen. Shadow was zo in gedachten dat ze niet merkte dat het zachte zand plaats maakte voor hardere aarde.

(Ik open een topic in het kasteel, oke? =) )