Rustig stapte Shadow het kasteel in. Ze had onderweg Evenings handje losgelaten. Ze wist niet meer waar of waarom, maar hield hem in ieder geval niet meer vast. Ze vertrouwde er op dat Evening haar zou volgen. Zodra ze bij de koude zeewind weg waren had ze het al een stuk fijner gevonden. En in het kasteel was helemaal geen wind, en het was lekker warm. Ze keek om zich heen. Overal waren deuren. Ze was benieuwd welke kamer geschikt was voor Evening en haar. Ze wilde dat het een speciale kamer was. Ze wilde het beste voor Evening. Natuurlijk zou zij zelf het beste krijgen; ze was tenslotte de Duce. Maar Evening.. Hij had niet zo'n hoge rang. Achja, Shadow kon wel iets voor hem regelen. Haar passen stopten en ze keek om, of Evening nog achter haar was.

- Flutpost, ik wist niks anders. O_O -

Only Evening & Shadow. =3

Ze hadden met zijn tweeën al een tijdje over het zachte zand gelopen, dat zand waarbij je elke keer diep wegzakt en dan ook veel moeite moet doen om te kunnen lopen. Maar nu liepen ze eindelijk weer over normale grond, en Evening zuchtte even opgelucht. Het strand was dan wel leuk, maar er zaten zeker ook nadelen aan. Hij voelde de koude en harde zeewind ook niet meer, maar enkel nog een aangenaam briesje door zijn vacht. Langzaam maar zeker liepen ze door bijna half pokerpg, op naar het kasteel van de Suerte. Evening keek zijn ogen uit wanneer het kasteel aan de horizon verscheen. Hij keek naar voren. Shadow was al een stuk verder dan hem, hij was zeker wezen dromen. Evening zette zichzelf op vier pootjes en rende achter Shadow aan. Toen hij haar bereikt had liepen ze al voor het kasteel. Evening ging weer op zijn twee achterpoten alleen staan en klopte zijn voorpootjes af. Toen ze het kasteel betreden, voelde Evening de warme van binnen zijn, iets wat hij al veels te lang niet gevoeld was. Shadow stopte met lopen, en draaide zich om, om te kijken of hij nog achter haar liep. Evening glimlachte lief naar haar. Hij keek even bewonderend om zich heen. ''T' is erg mooi hierbinnen'' sprak Evening grijnzend tegen zijn partner. Overal waren deuren, waarschijnlijk voor de kamers van de leden. Hij vroeg zich af waar hij en Shadow sliepen. Of misschien had hij nog geen kamer. Hij snoof even, al zou hij het niet te erg vinden om de eerste nachten ergens anders te moeten gaan slapen. Hij keek daarna Shadow weer aan, met een vragende blik in zijn ogen.

Evening sprak grijnzend tegen Shadow, al luisterde ze niet echt. Wat tot haar door drong was dat het om hierbinnen ging. Aha. Ze dacht diep na over welke kamer ze zouden kunnen gebruiken. Eentje die lekker warm was en ook groot genoeg. Eentje waar zij het goed naar hun zin hadden. Maar, Shadow kende de kamers nier uit haar hoofd. Dus.. Ze draaide zich om om door de lange gang te kijken. Hmmn.. Misschien moest ze een mooie deur vinden als ze een mooie kamer wilde vinden. Zonder iets tegen Evening te zeggen begon ze door de lange gang te wandelen, op zoek naar die ene deur. Sommige deuren waren wat mooier, maar geen was zo mooi dat het Shadow echt aantrok.. De deur aan het einde van de gang was naar de kamer van de Duce's, voor overleg enzo. Daar konden ze dus sowieso niet heen. In ieder geval, Evening kon daar niet heen. Shadow natuurlijk wel. Maar, ze wilde Evening niet verlaten op deze dag. Valentijnsdag.. Net toen Shadow zich om draaide om te kijken of Eve haar gevolgd was viel haar blik op een prachtige deur. Ze begon spontaan te glimlachen bij het zien van de deur. Ze stapte er naartoe en duwde hem open. De kamer was knus ingericht, en naar Shadow's smaak perfect voor Evening en haar. "Eve, dit is het.." mompelde ze zachtjes. Misschien was Evening te ver weg om het te horen. Nouja, dan hoorde hij het maar niet. Shadow stapte de kamer in en ging wachten op Evening.

Shadow antwoordde niet op de opmerking van Evening, maar draaide zich om. Tot Evening's ongenoegen liep ze ook nog eens door zonder ook maar iets tegen hem te zeggen. Evening snoof, zette zichzelf op vier pootjes en rende door de gang achter Shadow aan, om haar niet kwijt te raken in het voor hem nog onbekende kasteel. Evening zag Shadow heen en weer kijken, de deuren controlerend. Zou ze hun kamer zoeken? Shadow stopte eventjes en draaide om om te kijken of hij was gevolgd, en Evening stopte met rennen en ging maar lopen. Hij zag een glimlach op haar gezicht toen ze een deur open duwde. Weer versnelde Evening zijn pas, en achtervolgde Shadow, en kwam zo ook de kamer binnen. ''Eve... dit is het..'' hoorde hij zachtjes. Hij keek naar Shadow, en ook op zijn gezicht verscheen langzaam een glimlach. Hij keek nog eens goed onderzoekend rond. Het was prachtig, écht prachtig. ''Echt waar?'' vroeg Evening, alsof hij nog extra bevestiging van Shadow nodig had om het te geloven. ''Het is echt perfect voor ons..'' zei hij, en liep naar Shadow toe, en omhelsde haar eventjes.

[omg, inspiloos? O>O]